ILPP2/443-517/09-3/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 21 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług reklamy - jest prawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług reklamy. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 19 czerwca 2009 r. o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka), na podstawie umowy franszyzy i powiązań kapitałowych, reprezentuje w Polsce Spółkę Cywilną M (dalej: SCM) stojącą na czele Grupy M (dalej: Grupa) mającą główną siedzibę we Francji.

Grupa M to zrzeszenie niezależnych przedsiębiorców - osób fizycznych zwanych w grupie A, które to osoby prowadzą supermarkety spożywcze I oraz supermarkety typu "dom i ogród" B. W ramach Grupy, we Francji zostało powołane do życia stowarzyszenie pod nazwą Unia M (dalej: UDM), którego celem jest poszukiwanie i rekrutacja przyszłych właścicieli sklepów, czyli A.

Spółka posiada w swej strukturze dział, który w ramach i w jej imieniu świadczy na terenie Polski usługi na rzecz podmiotu UDM Francja. Usługi te związane są z poszukiwaniem i rekrutacją na terenie naszego kraju przyszłych właścicieli sklepów, czyli A. A wstępują do Grupy M poprzez zawiązanie sp. z o.o., w której są większościowymi udziałowcami i tworzą jej zarząd, a która to spółka z kolei na podstawie zawartych umów, w tym umowy o znaku firmowym, prowadzi na terenie Polski pojedynczy sklep pod jednym z szyldów "X" lub "Y". Mniejszościowym udziałowcem w tych spółkach jest Wnioskodawca. W ramach zawartej umowy o znaku firmowym, spółki A w zamian za używanie znaku towarowego uiszczają do Spółki składkę członkowską. Działania prowadzone przez Spółkę (Zainteresowanego), w celu rekrutacji A, wiążą się z akcjami reklamowymi. Ponadto, działania te są przeprowadzane podczas organizacji imprez o charakterze reklamowym, które zostaną opisane poniżej. Pozyskani A poprzez spółki z o.o. uruchamiają kolejne sklepy w ramach sieci, które to sklepy stają się jednocześnie kontrahentami całej Grupy w Polsce. Odbywa się to poprzez zawarte umowy, na podstawie których A zobowiązani są do nabywania towarów, które z kolei następnie oferują w prowadzonych przez siebie sklepach, różnorakich usług, w tym usług logistycznych oraz do realizacji szeregu innych czynności wynikających z tychże umów.

Dział zajmujący się rekrutacją A, ponosi różnego rodzaju koszty - ogłoszenia w prasie, konferencje, szkolenia, koszty eksploatacyjne, wynagrodzenia. Spółka obciąża swojego zleceniodawcę, jakim jest UDM Francja, fakturami w kwotach opiewających na ogół poniesionych przez Spółkę kosztów związanych ze świadczeniem na jego rzecz usług. UDM Francja z kolei, będąc odrębnym podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą we Francji, jest odpowiedzialny za koordynowanie całokształtu działań o charakterze reklamowym w obrębie Grupy.

Z uwagi na rodzaj i specyfikę prowadzonej działalności, przedmiotowe usługi Spółka świadczyć będzie również w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z charakterem przedmiotowych usług oraz siedzibą podmiotu nabywającego, miejsce świadczenia tego rodzaju usług będzie przypadać zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT - w kraju nabywcy.

W ocenie Spółki, świadczone przez nią na rzecz Grupy usługi mieszczą się w zakresie usług wskazanych w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT. W związku z tym, iż miejsce świadczenia usługi będzie przypadać na Francję, Spółka zobowiązana będzie do wystawiania faktur bez wskazywania na nich stawki oraz kwoty podatku VAT, który to zostanie wykazany i odprowadzony w państwie zamawiającego usługę. Nastąpi tym samym przesunięcie obowiązku podatkowego na nabywcę usługi.

W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dalej ustawa o VAT, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.

Od powyższej zasady przewidziano jednak szereg odstępstw, w zależności od rodzaju wykonywanej usługi. W tym miejscu należy jednocześnie zauważyć, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które wykonane zostały w danym państwie, a ściślej te czynności, które na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług uznane zostały za wykonane w danym kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje bowiem miejsce opodatkowania. Ma to szczególnie istotne znaczenie w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia, w takiej sytuacji, wskazuje jednocześnie na państwo, w którym dana czynność powinna zostać opodatkowana.

Kluczowym elementem w przedmiotowej sprawie jest zdefiniowanie pojęcia reklamy. Ustawa o VAT nie definiuje tego pojęcia, wobec czego uzasadnionym jest odwołanie się do wykładni językowej tego pojęcia. Przez reklamę rozumie się zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, Warszawa 2002 "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś".

Spółka w ramach prowadzonych działań wykonywać będzie następujące czynności:

Wskazane powyżej czynności odzwierciedlają swoim zakresem słownikową definicję reklamy. Spółka w swoich działaniach zmierza do rozpowszechniania wizerunku oraz znajomości Grupy, na wielu płaszczyznach. Nie będzie ograniczać się jedynie do wykupu ogłoszeń reklamowych w mediach, ale również aktywnie będzie się starała dotrzeć do potencjalnych kontrahentów w inny sposób. Dlatego też świadczone przez Spółkę usługi należy zakwalifikować do usług o charakterze reklamowym.

Na potwierdzenie słuszności swojego stanowiska Spółka przytacza interpretację przepisów prawa podatkowego Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2006 r., sygn. akt 1471/NUR2/443-28/06/PD, w której na pytanie podatnika czy nabycie usługi druku ogłoszenia w prasie francuskiej będzie stanowiło import usług, Naczelnik odpowiedział następująco: "Jeśli chodzi o pojęcie reklamy to według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki (np.: plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi. Trzeba też zauważyć, że pojęcie reklamy było wyjaśnione przez ETS w wyroku C-68/92 (Komisja Europejska v. Republika Francuska). ETS stwierdził, że "pojęcie reklamy z konieczności pociąga za sobą rozpowszechnienie wiadomości mających na celu informowanie klientów o istnieniu i jakości produktu i usługi, mających na celu podniesienie poziomu sprzedaży. Pomimo, że wiadomość ta jest zwykle rozpowszechniana, poprzez mówione lub pisane słowa i/lub obrazy, przez prasę, radio, telewizję, może to zostać zrobione również częściowo lub całkowicie za pomocą innych środków".

Jeden z powyższych wyjątków w zakresie miejsca świadczenia usług został wskazany w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym przepis ust. 3 stosuje się do usług reklamy.

Z kolei na mocy art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT, przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W przedmiotowej sprawie Spółka świadczyć będzie usługi reklamowe na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej, posiadającego siedzibę w innym niż Polska kraju Wspólnoty Europejskiej. Tym samym spełniony będzie warunek co do miejsca świadczenia usługi poza terytorium Polski i w związku z tym nastąpi przesunięcie obowiązku podatkowego na Grupę.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2007 r., sygn. akt 1401/PH-II/4407/14-50/07/MZ/PV-II w sprawie zażalenia na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2007 r., nr 1472/RPP1/443-228/07/KUMA w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, w której Dyrektor stwierdził, iż: "Przepisy dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług odnoszą się zatem zarówno do usług świadczonych przez polskie podmioty na rzecz zagranicznych kontrahentów jak i odwrotnie przez podmioty zagraniczne na rzecz krajowych. W rozpatrywanej sprawie, dla określenia miejsca świadczenia usług reklamy i telekomunikacyjnych, zastosowanie będzie miał zatem przepis art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku VAT. Przepis art. 27 ust. 3 pkt 2 odnosi się bowiem do usług świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w państwie innym niż kraj świadczącego usługę (czyli w tym przypadku w Polsce, która jest innym państwem niż ten, z którego pochodzi usługodawca usługi importowej). (...) W przypadku zatem pewnej grupy usług z importu, wymienionych w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku VAT, w tym usług reklamy i telekomunikacyjnych, miejscem świadczenia jest zawsze państwo nabywcy usługi".

Reasumując, w ocenie Zainteresowanego, Spółka świadcząc usługi, które mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 27 ust. 4 ustawy o VAT, na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej posiadającego siedzibę w innym państwie członkowskim, spełniać będzie warunki niezbędne do uznania tego typu czynności za eksport usług. Tym samym Spółka posiada prawo do wystawiania faktur bez wskazywania na nich stawki oraz kwoty podatku VAT. Obowiązek w zakresie obliczenia i odprowadzenia podatku spoczywać będzie w związku ze świadczeniem tego typu usług, na podatniku z państwa zamawiającego usługę. Tym samym nastąpi przesunięcie obowiązku podatkowego na nabywcę usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji (...). Przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne - art. 8 ust. 4 ustawy.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L .06.347.1 z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

Stosownie do powyższego, świadczeniami powiązanymi ze sobą pod względem ekonomicznym i gospodarczym będą świadczenia pomocnicze oraz świadczenia główne uzasadniające ekonomiczne istnienie świadczeń pomocniczych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca na podstawie umowy franszyzy i powiązań kapitałowych, reprezentuje w Polsce Spółkę, mającą główną siedzibę we Francji i stojącą na czele Grupy (zrzeszenie niezależnych przedsiębiorców - osoby fizyczne). We Francji, w ramach Grupy, zostało powołane do życia stowarzyszenie (UDM), którego celem jest poszukiwanie i rekrutacja przyszłych właścicieli sklepów. Zainteresowany, w swojej strukturze posiada dział, który w ramach i w jego imieniu, świadczy na terenie Polski usługi na rzecz UDM polegające na poszukiwaniu i rekrutacji w Polsce przyszłych właścicieli sklepów. Działania podejmowane przez Spółkę wiążą się z akcjami reklamowymi, m.in.: organizowanie i przeprowadzanie akcji reklamowych przedstawiających Grupę w prasie ogólnopolskiej oraz w internecie, organizowanie tzw. Dni otwartych na terenie całej Polski i w siedzibie Spółki, organizowanie i przeprowadzanie konferencji tematycznych, wydawanie folderów reklamowych, prospektów oraz plakatów itp.

Wnioskodawca, wystawiać będzie na zagranicznego zleceniodawcę (UDM) faktury, w których zawarte będą poniesione przez Spółkę koszty związane ze świadczeniem usług na jego rzecz (np.: koszt ogłoszenia w prasie, konferencji, szkoleń, koszty eksploatacyjne, wynagrodzenia).

Zainteresowany uznał, iż świadczone przez niego czynności stanowić będą usługi reklamy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji reklamy wobec powyższego konieczne jest zatem odwołanie do definicji reklamy zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN, zgodnie z którym reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję. Reklamą są też środki np. plakaty, ogłoszenia, służące temu celowi.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż działania Wnioskodawcy zmierzające do upowszechnienia wizerunku oraz znajomości Grupy, które dokumentowane będą fakturami opiewającymi na ogół poniesionych przez niego kosztów, należy zakwalifikować do usług o charakterze reklamowym (świadczenie główne).

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług reklamy.

Ustawodawca, w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy, wymieniając usługi reklamy, nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usługi. Należy zatem szeroko traktować przedmiotowe pojęcie i brać pod uwagę charakter świadczonej usługi.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż miejscem świadczenia przedmiotowych usług, w myśl art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy, będzie miejsce, gdzie nabywca usługi (podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę) posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Oznacza to, iż usługi te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, ale we Francji.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

I tak, stosownie do regulacji § 25 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem - § 25 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

W myśl § 25 ust. 3 powołanego rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie z § 25 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie obowiązany udokumentować świadczone przez siebie usługi reklamy na rzecz zleceniodawcy francuskiego poprzez wystawienie faktury, zgodnie z przepisami § 25 rozporządzenia, dokumentującej czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że powołana przez Zainteresowanego interpretacja indywidualna oraz decyzja Dyrektora Izby Skarbowej są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego miejsca świadczenia usług reklamy. Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego miejsca świadczenia usług reklamy został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2009 r. nr ILPP2/443-517/09-2/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.