ILPP2/443-513/08/12-S/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Go 975/08 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1698/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływu 2 czerwca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży gruntów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 sierpnia 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2000 Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie grunty rolne, które obecnie wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Zainteresowany jest rolnikiem ryczałtowym i nie rezygnował ze zwolnienia, a na przedmiotowym gruncie prowadzi działalność rolniczą. Obecnie działki te nie są przeznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe i nie służą prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ma on zamiar sprzedać w ciągu roku około czterech działek, które nie są w planie przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe jak również te, które będą posiadały takie przeznaczenie. Zainteresowany dodał, że przeznaczenie gruntów wynika z ewidencji gruntów prowadzonych przez Ośrodek Geodezji w Starostwie, w wyniku czego płacony jest podatek rolny naliczany przez UG. W akcie notarialnym przekazującym grunt Wnioskodawcy w darowiźnie określono grunty jako rolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż kilku działek, które stanowią majątek osobisty nabyty w drodze darowizny, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, lub nie mających takiego przeznaczenia, nie służące prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie uznaje się za działalność gospodarczą i z tego też powodu ich sprzedaż nie podlega podatkowi VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek z własnego majątku przez osobę fizyczną (nie będącą formalnie przedsiębiorcą), nie służących prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą. Zainteresowany uważa, że pojęcie podatnika, zarówno w prawie polskim, jak i unijnym, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej; wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, osoba fizyczna nie będąca przedsiębiorcą, dokonuje sprzedaży działek z majątku prywatnego, a więc pozostaje w tym zakresie osobą prywatną, nie działa jako podatnik VAT. Na tej podstawie można zatem uznać, że w zakresie sprzedaży działek nie jest podatnikiem VAT. W związku z tym, dokonywana przez nią sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W dniu 29 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-513/08-4/AD, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływu 2 czerwca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 sierpnia 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.) jest nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż gruntów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ grunty te były wykorzystywane do prowadzonej działalności rolniczej. Natomiast przedmiotowo będzie to zależało od przeznaczenia ww. gruntów, a więc jeżeli będą to grunty niezabudowane będące terenami budowlanymi lub też przeznaczonymi pod zabudowę to ich sprzedaż będzie opodatkowana stawką 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1, a jeśli będą to grunty niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę wówczas taka dostawa będzie zwolniona od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Pismem z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 17 września 2008 r.) Wnioskodawca wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 29 sierpnia 2008 r., nr ILPP2/443-513/08-4/AD.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 16 października 2008 r., nr ILPP2/443/W-66/08-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, do tut. Organu w dniu 19 listopada 2008 r. wpłynęła skarga na przedmiotową interpretację indywidualną złożona przez Wnioskodawcę reprezentowanego przez Doradcę Podatkowego, skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim.

Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 27 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Go 975/08, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 17 marca 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1698/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Go 975/08 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1698/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Z kolei, w celu ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu wykonującego czynności jest ich dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją dokonania określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Z opisu sprawy wynika, iż w roku 2000 Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie grunty rolne, które obecnie wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Zainteresowany jest rolnikiem ryczałtowym i nie rezygnował ze zwolnienia, a na przedmiotowym gruncie prowadzi działalność rolniczą. Obecnie działki te nie są przeznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe i nie służą prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ma on ma zamiar sprzedać w ciągu roku około czterech działek, które nie są w planie przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe jak również te, które będą posiadały takie przeznaczenie.

Odnosząc się do powyższego, Sąd w wyroku z dnia 27 stycznia 2009 r., wskazał, że "zarówno z brzmienia art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Oznacza to, że jeżeli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w części, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Argument, że podmiot dokonujący sprzedaży (dostawy) majątku prywatnego nie może być traktowany w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik podatku od towarów i usług, doznaje dodatkowego wzmocnienia, gdy uwzględni się wnioski płynące z analizy przepisu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy. Przepis ten określając zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju "przez podatnika, który jako taki występuje". Art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy wyraźnie wskazuje, że czynność opodatkowania w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą".

Nader jasno konieczność działania w charakterze podatnika VAT zaakcentował ETS w orzeczeniu w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Armbrecht stwierdzając, że nawet jeśli podatnik w rozumieniu Dyrektywy sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową), i którą to część zarezerwował na cele prywatne, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu.

W uzasadnieniu tego wyroku wskazano, że w VI Dyrektywie brak jest przepisu uniemożliwiającego podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych i że decyzja w tym zakresie jest suwerenną decyzją samego podatnika. Oznacza to, że w ocenie ETS brak opodatkowania sprzedaży majątku własnego podatnika nie zakłóca zasady powszechności i neutralności podatku VAT, ani też nie powoduje zakłóceń w zakresie konkurencji.

Skoro zatem w przedmiotowej sprawie, Zainteresowany nabył grunt w celu prowadzenia działalności rolniczej, a dopiero kilka lat później, postanowił sprzedać cztery działki wchodzące w skład prowadzonego gospodarstwa rolnego, to nie można mu przypisać w tym zakresie prowadzenia działalności handlowej. Ponadto, z podanego przez podatnika we wniosku o interpretację indywidualną stanu faktycznego nie wynika aby podjął on aktywne działania zmierzające do sprzedaży gruntów takie jak działania marketingowe czy też inne, wskazujące, że występuje on jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami (w sposób profesjonalny).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w tej sprawie nie wystąpiła przesłanka warunkująca uznanie Wnioskodawcy za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Opisana czynność nie wskazuje na wykonywanie jej przez podmiot działający w charakterze podatnika tego podatku.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z treścią art. 15 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji znak ILPP2/443-513/08-4/AD, tj. w dniu 29 sierpnia 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.