ILPP2/443-506/14-4/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (tekst jedn.: Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.) uzupełnionym pismem z 30 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego (bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu) od wydatków związanych z pojazdem samochodowym, innym niż samochód osobowy, który zarazem posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu (pytanie nr 1 wniosku),

* nieprawidłowe - w zakresie uznania, że Spółka spełnia warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy (pytanie nr 2 wniosku) oraz w zakresie uznania wykorzystania przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca zamieszkania do pracy za wykorzystywanie pojazdów wyłącznie w celu prowadzenia działalności gospodarczej (pytanie nr 3 wniosku).

W dniu 5 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego (bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu) od wydatków związanych z pojazdem samochodowym, innym niż samochód osobowy, który zarazem posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu (pytanie nr 1 wniosku); w zakresie uznania, że Spółka spełnia warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy (pytanie nr 2 wniosku) oraz w zakresie uznania wykorzystania przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca zamieszkania do pracy za wykorzystywanie pojazdów wyłącznie w celu prowadzenia działalności gospodarczej (pytanie nr 3 wniosku). Wniosek uzupełniono 1 sierpnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest m.in. sprzedaż sadzeniaków odmian ziemniaka stworzonych przez spółkę "Ax" B.V. (spółka matka z siedzibą w Holandii), na polskim rynku.

Grupa "A" powstała w 1999 r. w wyniku połączenia dwóch czołowych eksporterów sadzeniaka ziemniaka - H (...) oraz D (...). Każdy z nich posiadał ponad 100 lat doświadczenia w hodowli ziemniaków. Podstawowym przedmiotem działalności Grupy jest hodowla, rozmnażanie i sprzedaż sadzeniaka ziemniaka. Aby wzmocnić podstawową działalność, Grupa "A" rozpoczęła również sprzedaż ziemniaków jadalnych (jako produktów finalnych wyhodowanych na podstawie sadzeniaków odmian "A").

Aby na bieżąco śledzić zmiany na poszczególnych rynkach i być bliżej swoich odbiorców, podjęto decyzję o utworzeniu w ramach Grupy spółek zależnych w: Portugalii, Hiszpanii, Francji, Niemczech, Polsce, Wielkiej Brytanii oraz w USA/Kanadzie. "A" działa na całym świecie korzystając z możliwości bezpośrednich dostaw poprzez rozbudowane kanały dystrybucyjne (spółki zależne, agenci, importerzy i dystrybutorzy) i sprzedaży pośredniej dzięki licznym umowom licencyjnym.

Łącznie w ramach Grupy w Europie uprawą ziemniaka zajmuje się 780 farm, a całkowita powierzchnia upraw zajmuje około 15.250 hektarów, z czego:

* w Holandii - 11.400 hektarów plantacji nasiennych;

* we Francji - 2.400 hektarów plantacji nasiennych;

* w Wielkiej Brytanii - 350 hektarów plantacji nasiennych;

* w Polsce - 450 hektarów plantacji nasiennych;

* w Niemczech - 150 hektarów plantacji nasiennych.

Celami strategicznymi Grupy są:

* rozwój nowych gatunków ziemniaków odpowiadających różnym potrzebom rynku;

* osiągniecie maksymalnej wartości dla hodowców i udziałowców;

* sprostanie oczekiwaniom odbiorców poprzez dostarczenie wysokiej jakości sadzeniaka ziemniaków w połączeniu z optymalną obsługą;

* zostać pożądanym dostawcą ziemniaków dla klientów oraz partnerów biznesowych;

* dalsza budowa wizerunku Grupy poprzez wysoką jakość działań i wiarygodność.

"A" jest spółką należącą do Grupy "A" i działającą w Polsce. Podstawową działalnością Spółki jest sprzedaż sadzeniaków odmian ziemniaka stworzonych przez "Ax" B.V. na polskim rynku. Ponadto, Spółka dba o ochronę prawną odmian "Ax" B.V. na tym rynku. "A" współpracuje z 14 producentami sadzeniaków, z którymi ma podpisane umowy. Znajdują się oni głównie na północy Polski (na Pomorzu), co wynika z panujących tam najbardziej dogodnych warunków dla hodowli ziemniaka. Znaczna część sadzeniaków ziemniaka sprzedawanych przez "A" dotyczy odmian wykorzystywanych do produkcji frytek. Około 30% sprzedaży dotyczy ziemniaka konsumpcyjnego.

W związku z przedmiotem działalności Spółki i koniecznością stałego przemieszczania się przez pracowników "A" na pola upraw sadzeniaka, tak by móc kontrolować stan upraw i realizować ochronę prawną ziemniaków stworzonych przez "A" Holland B.V. (umowy licencyjne) oraz realizować uzgodnienia z Klientami, spotykać się ze współpracującymi z "A" hodowcami, podpisywać i realizować umowy licencyjne, czy też by móc pobierać próbki ziemniaków do badań laboratoryjnych, Spółka korzysta z pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT.

Pojazdy samochodowe wykorzystywane przez pracowników "A" to dwa samochody osobowe, posiadające homologację ciężarową, których masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, a których ładowność jest większa niż 500 kg i które posiadają więcej niż 3 miejsca siedzące. Wartości powyższe wynikają z dowodów rejestracyjnych wydanych dla wymienionych wyżej pojazdów samochodowych, a więc dokumentów wydanych zgodnie z przepisami ustawy prawo o ruchu drogowym.

Kolejne dwa samochody użytkowane przez pracowników Spółki to samochody osobowe, nie posiadające homologacji ciężarowej.

Ostatnim, piątym pojazdem samochodowym, jest samochód ciężarowy (z odpowiednią homologacją ciężarową), który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. Potwierdzeniem dla spełnienia powyższych wymagań jest dodatkowe badanie techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacja w dowodzie rejestracyjnym potwierdzająca spełnienie powyższych wymagań.

W przyszłości Spółka nie wyklucza zakupu innych samochodów, które posiadają jedną/kilka powyższych cech.

Wszystkie wyżej wymienione pojazdy samochodowe użytkowane są przez "A" na podstawie zawartych przez Spółkę umów leasingu operacyjnego.

Wnioskodawca, w związku z wejściem dnia 1 kwietnia 2014 r. ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o ustawie o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), na podstawie art. 86a ust. 12 oraz ust. 15 ustawy o VAT dokonał zgłoszenia powyższych pięciu pojazdów samochodowych na druku VAT-26, informując właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, że od dnia 1 kwietnia br. pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika.

Pojazdy samochodowe wymienione w informacji VAT-26 są wykorzystywane przez "A" (pracowników Spółki) wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Pojazdy te są przykładowo wyposażone w haki holownicze, które służą przewożeniu na przyczepach np. określonych partii sadzonek do Klientów, czy też przewozowi ziemniaków do badań laboratoryjnych, w celu ustalenia pożądanych właściwości chemicznych ziemniaka.

Siedziba Spółki znajduje się w P., jednakże pracownicy Spółki operują na obszarze całego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem Polski północnej. "A" Sp. z o.o., co wynika z umowy zawartej z właścicielem nieruchomości, w której Spółka ma swoje biuro, nie ma prawnej możliwości parkowania samochodów na terenie należącym do wynajmującego poza godzinami pracy czy w dni wolne, bowiem umowa zawarta z właścicielem nieruchomości, mająca na uwadze względy bezpieczeństwa oraz charakter nieruchomości, na terenie której znajduje się przedmiot najmu, zabrania parkowania pojazdów przez pracowników "A", z tym że dozwolone jest parkowanie wyłącznie w dni pracujące, w godzinach od 7:00 do 18:00.

Spółka zabrania pracownikom wykorzystywania pojazdów samochodowych w celach prywatnych.

Zakaz ten wynika z podpisanych z pracownikami umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych. Zgodnie z tymi umowami obowiązuje w Spółce całkowity zakaz użytku samochodu służbowego do celów prywatnych. Ponadto, z umów tych wynika obowiązek prowadzenia przez pracowników ewidencji przebiegu pojazdu, w umowach opisany jest szczegółowo sposób prowadzenia ewidencji, zasady zdawania EPP celem potwierdzenia przez "A" autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem. Powyższe umowy określają także obowiązek prowadzenia EPP jako jeden z podstawowych obowiązków pracowniczych danego pracownika. W drodze aneksu do umowy o pracę z każdym pracownikiem - kierowcą wprowadzony został zapis, że podstawowym obowiązkiem pracownika jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, którego nieprzestrzeganie upoważniać będzie do wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym określonym w art. 52 ustawy - Kodeks pracy.

Niezmiernie istotnym elementem gwarantującym bezpieczeństwo Spółki (w tym bezpieczeństwo podatkowe związane z odliczaniem podatku naliczonego) jest zapis zawarty w umowach używania i przechowania samochodu służbowego stanowiący, że Pracownik przyjmuje do wiadomości, że pojazd jest mu powierzony wyłącznie do wykonywania obowiązków służbowych, w związku z czym Pracodawcy przysługuje pełne odliczenie podatku od towarów i usług zawartego we wszelkich wydatkach eksploatacyjnych, w tym związanych z nabyciem paliwa do napędu powierzonego pojazdu. Użycie przez Pracownika pojazdu do celów prywatnych oznacza powstanie szkody u Pracodawcy w postaci nieodliczonego podatku od towarów i usług. "A" i pracownik na podstawie tej umowy ustalają, że nieprowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu lub prowadzenie jej w sposób inny niż określony powyżej, jak również stwierdzenie, że pojazd był wykorzystany w celach prywatnych, skutkować będzie obciążeniem Pracownika kwotą w wysokości wynikłej dla Pracodawcy z tego faktu szkody, na którą składa się w szczególności: kwota ewentualnie nienależnie odliczonego podatku od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, kwota odsetek od zaległości podatkowych z tego tytułu, kwota wynagrodzenia doradców prawnych Pracodawcy (doradców podatkowych i innych osób wykonujących wolny zawód) wypłaconego w związku z obowiązkiem skorygowania deklaracji podatkowych oraz reprezentacją w trakcie kontroli podatkowej/postępowania podatkowego u Pracodawcy związanego z nieprawidłowym użytkowaniem samochodu lub nieprawidłowym prowadzeniem ewidencji. Taka szkoda bowiem, jako szkoda wyrządzona umyślnie Pracodawcy, może być dochodzona przez "A" w pełnej wysokości od pracownika.

W ten sposób "A" wyklucza nawet potencjalną możliwość użytku samochodu służbowego do celów niezwiązanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, bowiem sankcja za niestosowanie się do zakazu użytkowania samochodu do celów służbowych skutkować będzie obciążeniem pracownika całkowitym kosztem szkody z tego tytułu powstałej u Pracodawcy, w tym również sankcji wynikającej z ustawy - Kodeks karny skarbowy.

Pracownicy Spółki używający pojazdy służbowe przeszli zewnętrzne szkolenie prowadzone przez doradcę podatkowego z zakresu zasad prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, skutków prowadzenia jej niezgodnie z zasadami określonymi przepisami ustawy o VAT, odpowiedzialności materialnej pracowników za mienie powierzone oraz zasad obciążania pracowników za ewentualną szkodę powstałą u pracodawcy w związku z niewłaściwym użyciem pojazdu służbowego, czy też niepoprawnym prowadzeniem ewidencji przebiegu pojazdu.

Powyższa umowa nakłada także na pracowników obowiązek przechowywania powierzonego pojazdu w bezpiecznym miejscu przeznaczonym do postoju samochodów, w tym w szczególności w takim jak parking strzeżony oraz garaż, w tym garaż wielostanowiskowy. Pracownik, w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych, zobowiązany jest do dbania o powierzone mu mienie Pracodawcy, w tym do służbowego przejazdu do miejsca przechowania powierzonego pojazdu. Przejazdy takie realizują cele służbowe, wobec powyższego objęte są wynagrodzeniem Pracownika, wynikającym z zawartej z nim umowy o pracę. Ponieważ "A" nie ma możliwości przechowywania samochodów w miejscu siedziby Spółki, co wynika z umowy zawartej z wynajmującym, oraz biorąc pod uwagę, że pracownicy Spółki wykonują pracę mobilnie, odwiedzając Klientów "A" oraz hodowców, jak również uwzględniając fakt zamieszkiwania pracowników w różnych częściach kraju (m.in. na terenie woj. wielkopolskiego, na terenie woj. zachodniopomorskiego, czy też woj. pomorskiego) i brak technicznej możliwości odbioru pojazdu samochodowego z miejsca siedziby "A", pracownicy mają obowiązek przechowania powierzonych im pojazdów w miejscu zamieszkania, dbając w ten sposób o powierzone mienie i ponosząc za to mienie odpowiedzialność materialną.

Spółka dokonuje sprawdzenia sposobu wykorzystania pojazdów samochodowych poprzez comiesięczną weryfikację zwracanych przez pracowników "A" ewidencji przebiegu pojazdu. Nadto, równolegle "A" ewidencjuje jazdy służbowe pracowników w systemie ciągłym (na bieżąco) w formie kart podróży służbowych (delegacje), gromadząc dane dotyczące np. miejsc, w których pracownik przebywał (spotkanie z Klientem, hodowcą) oraz weryfikując miejsca zakupu paliwa do samochodów, kontrolując w ten sposób zasadność ponoszonych wydatków oraz potwierdzając fakt służbowego wykorzystania pojazdów samochodowych. Na koniec miesiąca ewidencja przebiegu pojazdu oraz karty delegacji są przedmiotem szczegółowej kontroli przez dział finansowo-księgowy, pod kątem sposobu wykorzystania tych pojazdów. Pracownicy są natomiast zobowiązani do przedłożenia prowadzonych przez siebie ewidencji przebiegu pojazdu najpóźniej 5 dnia roboczego za miesiąc poprzedni, w celu potwierdzenia przez "A" na koniec okresu rozliczeniowego autentyczności wpisów dokonywanych przez osoby kierujące pojazdem. Okresem rozliczeniowym dla celów podatku VAT obowiązującym w Spółce jest okres miesięczny.

Określenie sposobu wykorzystania pojazdów samochodowych znalazło również swój wyraz w aktualnej polityce rachunkowości stosowanej przez Spółkę, który to dokument zawiera również opis zasad wykorzystywania pojazdów samochodowych w Spółce.

W "A" nie funkcjonują dodatkowe regulaminy, takie jak Regulamin Pracy, czy też Regulamin wynagradzania, ani też żadne inne wewnętrzne dokumenty dotyczące zasad wykonywania obowiązków pracowniczych. Zasady używania samochodów służbowych uregulowane są kompleksowo w indywidualnych umowach z pracownikami.

Na podstawie zawartych umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych, pracownicy "A" są, na żądanie Spółki, zobowiązani do natychmiastowego zwrotu pojazdu, jeżeli ma on być przedmiotem umowy wynajmu w ramach wypożyczalni samochodów prowadzonej przez Pracodawcę. W "A" obowiązuje bowiem Regulamin Wynajmu Samochodów, będących w posiadaniu (użytkowaniu) Spółki, na podstawie którego pojazdy samochodowe mogą być przedmiotem wynajmu wobec osób trzecich, ale również mogą zostać wynajęte pracownikom Spółki, na zasadach określonych w Regulaminie oraz Cenniku wynajmu samochodów.

Pracownik ma zatem również prawo do najmu pojazdu w ramach wypożyczalni samochodów prowadzonej przez Pracodawcę na zasadach określonych w Regulaminie Wynajmu Samochodów zgodnie z obowiązującym Cennikiem.

Stosowane przez "A" ceny wynajmu określone są w Cenniku wynajmu samochodów i spełniają one, warunki określone w art. 32 ustawy o VAT, a więc mają one charakter rynkowy, co było potwierdzone stosownym porównaniem cen obwiązujących na rynku lokalnym. Pracownik "A" może zatem zgłosić chęć wykorzystania samochodu np. podczas urlopu, w okresie którego samochód może być pracownikowi wynajęty komercyjnie, zgodnie z Regulaminem i stosowanym przez "A" Cennikiem wynajmu samochodów. Usługa ta jest wówczas opodatkowana podatkiem VAT i jej wykonanie potwierdzone jest fakturą VAT wystawioną przez Spółkę zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o VAT. Wynajem samochodów nie jest wyłącznym przedmiotem działalności gospodarczej "A", lecz aktualnie procedowana jest zmiana umowy Spółki, która wprowadzi stosowny kod według Polskiej Klasyfikacji Działalności do umowy Spółki w zakresie wynajmu pojazdów samochodowych.

Wynajem pojazdów samochodowych, jako usługa opodatkowana na zasadach ogólnych określonych w ustawie o VAT, podlega opodatkowaniu stawką 23% i oznacza, że samochody będące przedmiotem wynajmu są wykorzystane nadal wyłącznie do działalności gospodarczej. Fakt użycia pojazdu samochodowego w tym czasie podlega odpowiedniemu udokumentowaniu w ewidencji przebiegu pojazdu z zgodnie z przepisami ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

W sytuacji wynajmu komercyjnego osobie trzeciej niebędącej pracownikiem, odpowiedni wpis w EPP dokonywany będzie przez podatnika zgodnie z wymogami ustawy o VAT. Osoby trzecie oraz pracownicy Spółki regulować będą należności wynikające z usługi wynajmu wykonanej przez "A" gotówką lub przelewem. Wykluczone jest dokonywanie jakichkolwiek potrąceń w tym zakresie.

Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że z wyłączeniem kwestii wynajmu samochodów (przyszły stan faktyczny) opisany wyżej zaistniały stan faktyczny ma charakter ciągły, powtarzalny.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Pojazdy samochodowe wykorzystywane obecnie przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej to samochody osobowe, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, czyli są to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej macie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Spółka wykorzystuje obecnie w działalności gospodarczej następujące rodzaje pojazdów samochodowych:

* FORD (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności wynoszącej 866 kg;

* FORD (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności wynoszącej 579 kg;

* OPEL (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód osobowy;

* OPEL (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód osobowy;

* CITROEN (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności wynoszącej 675 kg, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

Mając na uwadze fakt, że przedmiotowy wniosek dotyczy istniejącego obecnie stanu faktycznego, należy jednocześnie wskazać, że Wnioskodawca nie może wykluczyć, że w przyszłości zakupi także inne marki rodzaje i marki pojazdów, niż wyżej wymienione, które będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Niewątpliwie jednak przedmiotem zapytania o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej w zakresie przedstawionego stanu faktycznego są wszystkie marki pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy VAT i art. 86a ust. 4 ustawy VAT, z uwzględnieniem powyżej zaprezentowanych rodzajów pojazdów samochodowych (samochody osobowe, samochody ciężarowe (z tzw. homologacją) oraz samochody ciężarowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu), bowiem takie rodzaje pojazdów samochodowych są wykorzystywane przez Spółkę do prowadzonej działalności.

Tylko wykorzystywany przez Spółkę do prowadzonej działalności gospodarczej samochód marki CITROEN (...) stanowi pojazd samochodowy inny niż samochód osobowy, który zarazem posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu (art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT).

Fakt ten znajduje potwierdzenie w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym, wydanym dla tego pojazdu przez okręgową stację kontroli pojazdów, jak również w dowodzie rejestracyjnym, w którym poczyniona została przez właściwy organ adnotacja o spełnieniu tych wymagań.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, spełnione zostały warunki określone przez ustawodawcę w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT, a CITROEN (...) jest pojazdem samochodowym, innym niż samochód osobowy, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT, wobec czego zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT konstrukcja tego pojazdu wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Przedmiotowe, wyżej wymienione pojazdy, nie są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, wobec czego nie spełniają warunków określonych w art. 86a ust. 3 pkt 1b ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem zapytania są wszelkie wydatki związane z użytkowaniem ww. pojazdów samochodowych użytkowanych przez Spółkę określone w art. 86a ust. 2, to jest w szczególności:

* wydatki od nabycia tych pojazdów po zakończeniu leasingu oraz nabycia lub importu ich części składowych;

* wydatki związane z używaniem tych pojazdów na podstawie umowy leasingu;

* wydatki związane z nabyciem lub importem paliw silnikowych oraz oleju napędowego, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, wydatki związane z usługami naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz wydatki związane z nabyciem innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W przypadku wynajmowania pojazdów pracownikom lub osobom trzecim, przy podpisaniu umowy najmu samochodu (oraz przy zwrocie samochodu) podpisywany jest przez strony umowy protokół zdawczo-odbiorczy dla danego pojazdu, w którym wpisywany jest m.in. wskaźnik poziomu płynów przy oddaniu samochodu w najem oraz w momencie jego zwrotu, w tym w szczególności stan zbiornika paliwa. Każdy Klient jest zobowiązany do zwrotu samochodu zatankowanego do poziomu z momentu wydania samochodu w ramach umowy najmu. W przypadku ewentualnego zwrotu przez Klienta samochodu z mniejszą ilością paliwa, każdy Klient obciążany jest dodatkowo kosztem brakującego paliwa.

Wobec powyższego, tak jak jest to praktykowane w innych wypożyczalniach tego typu (przykładowo "A (...)", "R (...)", inne tego rodzaju), Wnioskodawca zasadniczo nie obciążą najemców wartością zakupionego paliwa i nie wlicza paliwa do wartości (ceny) najmu, bowiem najemcy są zobowiązani zwrócić wynajęty pojazd z taką samą ilością paliwa, jaka znajdowała się w zbiorniku paliwa w momencie jego wydania. Tylko w przypadku zwrotu samochodu z mniejszą ilością paliwa niż wynikająca z protokołu zdawczo-odbiorczego, Klient jest obciążany kosztem brakującego paliwa na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę.

W czasie użytkowania pojazdu w ramach umowy najmu pojazdy tankowane są na własny koszt przez danego najemcę, wobec czego zasadniczo nie ma konieczności obciążania Klientów (najemców) wartością paliwa, poza sytuacją przedstawioną powyżej.

Jak wskazane zostało wcześniej, w czasie użytkowania samochodów przez najemców na podstawie umowy najmu samochodu, koszty tankowania (paliwa) obciążają każdorazowo danego najemcę pojazdu. Wobec powyższego Wnioskodawca nie ponosi kosztów paliwa w tym okresie i nie są na niego wystawianie faktury za sprzedaż paliwa do danego samochodu.

Przedmiotem usługi świadczonej w ramach wypożyczalni samochodów jest odpłatne udostępnienie samochodu. Koszty paliwa w tym okresie obciążają każdoczesnego najemcę danego samochodu. Odpowiednie regulacje w tym zakresie znajdują się również w Regulaminie Wynajmu Samochodów stosowanym przez Spółkę.

Najemcy samochodów są zobowiązani zwrócić samochód z taką samą ilością paliwa, jaka stwierdzona została w protokole zdawczo-odbiorczym, który jest podpisywany każdorazowo przy wydaniu pojazdu (część zdawcza protokołu) oraz po jego zwrocie (część odbiorcza protokołu). Wówczas Wnioskodawca dokonuje sprawdzenia poziomu płynów, w tym również poziomu paliwa. W przypadku, gdy ilość paliwa jest mniejsza niż wynika to z protokołu sporządzanego w dacie wydania pojazdu, Klient (najemca) obciążany jest kosztem brakującego paliwa na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę.

Nie ma zatem różnicy w cenie najmu samochodu "zatankowanego do pełna" i "niezatankowanego do pełna", albowiem koszt paliwa w okresie najmu ponoszony jest wyłącznie przez najemcę. Tylko w sytuacji, gdy samochód zwracany jest z mniejszą ilością paliwa Klient (najemca) jest obciążany kosztem brakującego paliwa.

Jak już zostało wyżej wyjaśnione, w czasie wynajmu samochodu Spółka nie ponosi kosztów paliwa, gdyż to Klient (najemca) tankuje samochód w okresie trwania umowy najmu na własny koszt. Tylko w sytuacji wystąpienia różnicy w ilości paliwa z dnia wydania samochodu a ilością paliwa w dniu jego zwrotu przez danego najemcę, jest on obciążany kosztem brakującego paliwa wg. cen rynkowych. Wobec powyższego, w okresie odpłatnego wynajmu samochodów, Spółka nie monituje ilości zużytego paliwa, gdyż koszt ten ponosi bezpośrednio najemca.

W okresie użytkowania samochodów przez pracowników Spółki (nie w ramach umowy wynajmu), wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, Spółka monituje wydatki związane z użytkowaniem samochodów w sposób opisany szczegółowo we wniosku, z uwzględnieniem zasad wyrażonych w polityce rachunkowości oraz zasad szczegółowej kontroli prowadzonej przez dział finansowo-księgowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do pojazdu samochodowego, którym jest samochód osobowy posiadający homologację ciężarową oraz kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu, który został poddany po dniu 1 kwietnia 2014 r. dodatkowemu badaniu technicznemu, które to badanie zostało potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów, a następnie dokonana została adnotacja o spełnieniu wymagań określonych ustawą o VAT w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca ma obowiązek prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, by móc stosować pełne odliczenie wynoszące 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z wykorzystywaniem tego pojazdu w działalności gospodarczej, w tym od zakupów paliwa.

2. Czy wobec stosowanych w Spółce, opisanych wyżej, umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych wprowadzających całkowity zakaz używania samochodów służbowych do celów prywatnych, w tym zawierających zapisy dotyczące odpowiedzialności pracowników za powierzone mienie, regulujących zasady prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, zawierające zapisy o możliwości dochodzenia szkód względem pracowników na zasadach ogólnych wynikających z prawa cywilnego w pełnej wysokości na opisanych wyżej zasadach, uwzględniając także fakt przeszkolenia pracowników Spółki w zakresie dotyczącym obowiązków pracowniczych na nich ciążących (w tym dotyczących prowadzenia EPP), uwzględniając fakt zmian w umowach o pracę z pracownikami w zakresie wykorzystania powierzonych samochodów wyłącznie do celów służbowych, zwracając także uwagę na zapisy w polityce rachunkowości dotyczące stosowanych w Spółce procedur weryfikacji i kontroli dokumentów (EPP i dokumentów rozliczania delegacji) oraz pozostałe rozwiązania gwarantujące, że samochody te będę wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych (szczegółowe rozliczanie delegacji, kontrola prowadzona przez dział finansowo-księgowy) oraz prowadzenie nadzoru na prowadzoną przez pracowników ewidencją przebiegu pojazdu, spełnione zostały warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, pozwalające na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami, w tym od zakupów paliwa.

3. Czy wobec faktu, że pracownicy Spółki - tak jak to ma miejsce w przypadku przedstawicieli handlowych - wykonują pracę poza siedzibą Spółki (np. na terenie województwa zachodniopomorskiego) oraz techniczny brak możliwości przechowywania (garażowania) samochodów w miejscu siedziby Spółki (ze względu na zapisy umowy wynajmu, zakazujące parkowania samochodów Spółki po godzinach pracy Wnioskodawcy oraz w weekendy, czy dni wolne), jak również uwzględniając zapisy umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych, z których wynika obowiązek przechowywania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników (dbania o mienie powierzone przez Pracodawcę), uznać można, że pracownicy Spółki rozpoczynają jazdę służbową w momencie rozpoczęcia wykonywania pracy, czyli wyjeżdżając z miejsca zamieszkania (np. garażowania samochodu) w celu wykonania obowiązków pracowniczych np. podróż służbowa do Klienta, a tym samym Wnioskodawca użytkuje samochody wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością na gruncie ustawy o VAT, wobec czego jest uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami, w tym od zakupów paliwa.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W odniesieniu do pojazdu samochodowego, którym jest samochód osobowy mający homologację ciężarową i kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu, który został poddany po dniu 1 kwietnia 2014 r. dodatkowemu badaniu technicznemu, które to badanie zostało potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów, a następnie dokonana została adnotacja o spełnieniu wymagań określonych ustawą o VAT w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, by móc stosować pełne odliczenie wynoszące 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z wykorzystywaniem tego pojazdu w działalności gospodarczej, w tym od zakupów paliwa.

Ad. 2

Wobec stosowanych w Spółce umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych wprowadzających całkowity zakaz używania samochodów służbowych do celów prywatnych, w tym zawierających zapisy dotyczące odpowiedzialności pracowników za powierzone mienie, regulujących zasady prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, zawierające zapisy o możliwości dochodzenia szkód względem pracowników na zasadach ogólnych wynikających z prawa cywilnego w pełnej wysokości na opisanych wyżej zasadach, uwzględniając także fakt przeszkolenia pracowników Spółki w zakresie obowiązków pracowniczych na nich ciążących (w tym prowadzenie EPP), uwzględniając fakt zmian umów o pracę z pracownikami w zakresie dotyczącym wykorzystania powierzonych samochodów wyłącznie do celów służbowych, zwracając także uwagę na zapisy w polityce rachunkowości dotyczące stosowanych w Spółce procedur weryfikacji i kontroli dokumentów (EPP i dokumentów rozliczania delegacji) oraz pozostałe rozwiązania gwarantujące, że samochody te będę wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych (szczegółowe rozliczanie delegacji, kontrola prowadzona przez dział finansowo-księgowy) oraz prowadzenie nadzoru na prowadzoną przez pracowników ewidencją przebiegu pojazdu, spełnione zostały warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, pozwalające na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami, w tym od zakupów paliwa.

Ad. 3

Wobec faktu, że pracownicy Spółki - podobnie jak to ma miejsce w przypadku przedstawicieli handlowych - wykonują pracę poza siedzibą Spółki (np. na terenie woj. zachodniopomorskiego) oraz techniczny brak możliwości przechowywania (garażowania) samochodów w miejscu siedziby Spółki (ze względu na zapisy umowy wynajmu, zakazujące parkowania samochodów Spółki po godzinach pracy Wnioskodawcy oraz w weekendy, czy dni wolne), jak również uwzględniając zapisy umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych, z których wynika obowiązek przechowywania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników (dbania o mienie powierzone przez Pracodawcę), uznać można, że pracownicy Spółki rozpoczynają jazdę służbową w momencie rozpoczęcia wykonywania pracy, czyli wyjeżdżając z miejsca zamieszkania (np. garażowania samochodu) w celu wykonania obowiązków pracowniczych np. podróż służbowa do Klienta.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

W przypadku pojazdu samochodowego, którym jest samochód osobowy mający homologację ciężarową i kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu, ustawa o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia stanowi, że w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, nie ma zastosowanie ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków ponoszonych w związku z tymi samochodami (art. 86a ust. 3 w związku z ust. 1 ustawy o VAT). Wówczas podatnikowi przysługuje pełne odliczenie podatku naliczonego w wysokości 100%.

Samochody są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, gdy m.in. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT).

Za taki samochód ustawodawca uznał m.in. pojazd samochodowy, inny niż osobowy (czyli posiadający homologację ciężarową), który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu (art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT). Spełnienie powyższych wymagań stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierające odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT). Zdaniem Wnioskodawcy, użytkowanie takiego pojazdu przez Spółkę nie wiąże się z obowiązkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem samochód ten kwalifikowany jest do pojazdów konstrukcyjnie przeznaczonych do działalności gospodarczej na podstawie pkt 2 art. 86a ust. 4 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, jeżeli samochód wykorzystywany przez Wnioskodawcę spełni określone powyżej wymogi: jest to samochód osobowy z homologacją ciężarową, posiadający jeden rząd siedzeń w kabinie kierowcy, a część ładunkowa będzie konstrukcyjnie oddzielona od kabiny kierowcy i pojazd przejdzie badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów, co zostanie potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tą stację, oraz w dowodzie rejestracyjnym pojazdu zamieszczona będzie adnotacja o spełnieniu tych wymagań, to od wydatków związanych z takim samochodem Spółka ma prawo odliczać - bez ograniczenia wynikającego z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT - całą kwotą podatku naliczonego zawartego w kwocie wydatków związanych z tym pojazdem, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Ad. 2

Ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, której wejście w życie w dniu 1 kwietnia 2014 r. jest skutkiem decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniającej Rzeczypospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 186 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (Dz. U.UE.L 353 z 28 grudnia 2013 r.), ogranicza prawo od odliczenia VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony.

Jednocześnie, w punkcie 7 powołanej wyżej decyzji Rada stwierdza, że ograniczenie w prawie do odliczania VAT nie ma zastosowania do VAT naliczonego od wydatków, które są w całości związane z działalnością gospodarczą podatnika. Powyższe znalazło swoje odzwierciedlenie również w Artykule 1 ust. 3 powołanej decyzji Rady, zgodnie z którym: "(...) ograniczenie do wysokości 50%, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do VAT naliczonego od wydatków, które są w całości związane z działalnością gospodarczą podatnika".

Realizacja powyższej regulacji znalazła swoje odzwierciedlenie w art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym 50%, ograniczone prawo do odliczania VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi nie dotyczy sytuacji, gdy pojazdy samochodowe są:

Pojazdy samochodowe są natomiast uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli:

"A" Sp. z o.o. użytkuje samochody służbowe wyłącznie do działalności gospodarczej. W związku z powyższym Wnioskodawca bezwzględnie zakazuje używania samochodów służbowych do celów prywatnych. Zakaz ten znajduje swoje odzwierciedlenie w ustalonych przez podatnika zasadach używania pojazdów samochodowych.

Na zasady te składa się szereg dokumentów. Spółka stosuje indywidualne umowy o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujące zasady używania samochodów służbowych wprowadzając całkowity zakaz używania samochodów służbowych do celów prywatnych, w tym zawierające zapisy dotyczące odpowiedzialności pracowników za powierzone mienie. Umowy te regulują zasady prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, zawierają zapisy o możliwości dochodzenia przez "A" odszkodowania względem pracowników na zasadach ogólnych wynikających z prawa cywilnego w pełnej wysokości na opisanych wyżej w stanie faktycznym zasadach, uwzględniają one także fakt przeszkolenia pracowników Spółki w zakresie obowiązków pracowniczych na nich ciążących (w tym prowadzenie EPP). Nadto "A" w umowach o pracę z pracownikami uwzględniony został aspekt wykorzystania powierzonych samochodów wyłącznie do celów służbowych. Spółka ma również odpowiednie zapisy w polityce rachunkowości dotyczące stosowanych w Spółce procedur weryfikacji i kontroli dokumentów (EPP i dokumentów rozliczania delegacji) oraz Wnioskodawca wprowadził dodatkowe rozwiązania gwarantujące, że samochody te będę wykorzystywane wyłącznie do celów służbowych (szczegółowe rozliczanie delegacji, kontrola prowadzona przez dział finansowo-księgowy) oraz prowadzenie nadzoru nad prowadzoną przez pracowników ewidencją przebiegu pojazdu. Wobec powyższego, zdaniem Spółki, spełnione zostały warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, pozwalające na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami.

Wykorzystanie samochodów wyłącznie do celów działalności gospodarczej potwierdza także prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja przebiegu pojazdu, której prawidłowość zapewniona została m.in. stałą kontrolą wpisów dokonywanych w EPP, a jej prowadzenie zostało poprzedzane odpowiednim szkoleniem pracowników, jak również której zasady prowadzenia określone zostały w indywidualnych umowach umowy o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujące zasady używania samochodów służbowych.

Wobec powyższego, Spółka wykluczyła zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT możliwość użycia samochodów służbowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, wprowadzając stosowne dokumenty wewnętrzne ustalające zasady używania tych samochodów, prowadząc także ewidencję przebiegu pojazdu oraz wdrażając odpowiedni system zabezpieczający (m.in. comiesięczna kontrola prowadzona przez dział finansowo-księgowy przedkładanych przez pracowników EPP, sprawdzanie EPP z prowadzonymi rozliczeniami delegacji, wprowadzenie odpowiedzialności materialnej pracowników, w tym po rozwiązaniu stosunku pracy i możliwość dochodzenia szkód w pełnej wysokości do pracowników). Fakt ten potwierdzają również dodatkowe dokumenty, jak przykładowo polityka rachunkowości Spółki.

Można zatem wobec powyższego stwierdzić, że choć ustawodawca w art. 86a ust. 4 nie posługuje się pojęciem "obiektywnego" uniemożliwienia użycia samochodów służbowych do celów prywatnych, to stosowany przez "A" kompleksowy system kontroli i nadzoru oraz wprowadzenie pełnej odpowiedzialności materialnej pracowników "obiektywnie" i skutecznie uniemożliwia wykorzystanie samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, co skutkuje w opisanym wyżej stanie faktycznym prawem Wnioskodawcy do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z użytkowaniem samochodów służbowych wyłącznie w celach związanych z działalnością gospodarczą.

Ad. 3

Wobec faktu, że pracownicy Spółki - tak jak to ma miejsce w przypadku przedstawicieli handlowych - wykonują pracę poza siedzibą Spółki (np. na terenie woj. zachodniopomorskiego) oraz techniczny brak możliwości przechowywania (garażowania) samochodów w miejscu siedziby Spółki (ze względu na zapisy umowy wynajmu, zakazujące parkowania samochodów Spółki po godzinach pracy Wnioskodawcy oraz w weekendy, czy dni wolne na terenie nieruchomości), jak również uwzględniając zapisy umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych, z których wynika obowiązek przechowywania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników (dbania o mienie powierzone przez Pracodawcę), zdaniem Wnioskodawcy, istnieją podstawy prawne do uznania, że pracownicy Spółki rozpoczynają jazdę służbową w momencie rozpoczęcia wykonywania pracy, czyli wyjeżdżając z miejsca zamieszkania (np. garażowania samochodu) w celu wykonania obowiązków pracowniczych np. podróż służbowa do Klienta. Przejazdy z miejsca garażowania, czy przechowywania samochodu (czyli miejsca zamieszkania) do siedziby Spółki, czy też do klientów "A", związane są realizacją celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki i wobec powyższego mają charakter służbowy, czyli związane są wyłącznie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Potwierdzenie tego stanowiska znaleźć można w szeregu interpretacji podatkowych, takich jak przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 września 2011 r. (ILPB2/415-642/11-2/JK), czy też interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 września 2011 r. (IPTPB2/415-327/11-2/DS), czy kolejna interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 czerwca 2011 r. (ILPB1/415-426/11-4/AA).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego (bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu) od wydatków związanych z pojazdem samochodowym, innym niż samochód osobowy, który zarazem posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu (pytanie nr 1 wniosku),

* nieprawidłowe - w zakresie uznania, że Spółka spełnia warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy (pytanie nr 2 wniosku) oraz w zakresie uznania wykorzystania przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca zamieszkania do pracy za wykorzystywanie pojazdów wyłącznie w celu prowadzenia działalności gospodarczej (pytanie nr 3 wniosku).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. poz. 177 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Od 1 stycznia 2014 r. zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r., na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą - przepis art. 86a uległ zmianie.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy (obowiązującego od 1 kwietnia 2014 r.) - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 86a ust. 4 ustawy - pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy - warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Artykuł 86a ust. 9 ustawy stanowi, że do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

#8210; jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Stosownie do art. 86a ust. 10 ustawy - spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

W art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy nowelizującej, jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Drugi z warunków wskazanych w art. 86a ust. 4 należy odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (pkt 2). W odniesieniu do tych pojazdów (określonych w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) ustawodawca nie przewidział obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. Pojazdy te wymienione zostały przez prawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2014 r. poz. 407), wydanego na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 86a ust. 16 ustawy.

Ponadto w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r. poz. 709), określono inne niż wskazane w art. 86a ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą", przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem/dzierżawę, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wskazane elementy.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy - ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy - ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

Według art. 86a ust. 8 ustawy - w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Minister Finansów określił w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r. poz. 371) wzór informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl art. 86a ust. 13 ustawy - w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Jednakże - na mocy art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej - przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Artykuł 12 ust. 3 ustawy nowelizującej stanowi, że dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest m.in. sprzedaż sadzeniaków odmian ziemniaka stworzonych przez spółkę "Ax" B.V. (spółka matka z siedzibą w Holandii), na polskim rynku. W związku z przedmiotem działalności Spółki i koniecznością stałego przemieszczania się przez pracowników "A" na pola upraw sadzeniaka, tak by móc kontrolować stan upraw i realizować ochronę prawną ziemniaków stworzonych przez "Ax" B.V. (umowy licencyjne) oraz realizować uzgodnienia z Klientami, spotykać się ze współpracującymi z "A" hodowcami, podpisywać i realizować umowy licencyjne, czy też by móc pobierać próbki ziemniaków do badań laboratoryjnych, Spółka korzysta z pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT. Pojazdy samochodowe wykorzystywane przez pracowników "A" to dwa samochody osobowe, posiadające homologację ciężarową, których masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, a których ładowność jest większa niż 500 kg i które posiadają więcej niż 3 miejsca siedzące. Wartości powyższe wynikają z dowodów rejestracyjnych wydanych dla wymienionych wyżej pojazdów samochodowych, a więc dokumentów wydanych zgodnie z przepisami ustawy prawo o ruchu drogowym. Kolejne dwa samochody użytkowane przez pracowników Spółki to samochody osobowe, nie posiadające homologacji ciężarowej. Ostatnim, piątym pojazdem samochodowym, jest samochód ciężarowy (z odpowiednią homologacją ciężarową), który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. Potwierdzeniem dla spełnienia powyższych wymagań jest dodatkowe badanie techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacja w dowodzie rejestracyjnym potwierdzająca spełnienie powyższych wymagań. Wszystkie wyżej wymienione pojazdy samochodowe użytkowane są przez "A" na podstawie zawartych przez Spółkę umów leasingu operacyjnego. Wnioskodawca, w związku z wejściem dnia 1 kwietnia 2014 r. ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o ustawie o podatku od towarów i usług, na podstawie art. 86a ust. 12 oraz ust. 15 ustawy o VAT dokonał zgłoszenia powyższych pięciu pojazdów samochodowych na druku VAT-26, informując właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, że od dnia 1 kwietnia br. pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika. Pojazdy samochodowe wymienione w informacji VAT-26 są wykorzystywane przez "A" (pracowników Spółki) wyłącznie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Pojazdy te są przykładowo wyposażone w haki holownicze, które służą przewożeniu na przyczepach np. określonych partii sadzonek do Klientów, czy też przewozowi ziemniaków do badań laboratoryjnych, w celu ustalenia pożądanych właściwości chemicznych ziemniaka.

Siedziba Spółki znajduje się w P., jednakże pracownicy Spółki operują na obszarze całego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem Polski północnej. "A" Sp. z o.o., co wynika z umowy zawartej z właścicielem nieruchomości, w której Spółka ma swoje biuro, nie ma prawnej możliwości parkowania samochodów na terenie należącym do wynajmującego poza godzinami pracy czy w dni wolne, bowiem umowa zawarta z właścicielem nieruchomości, mająca na uwadze względy bezpieczeństwa oraz charakter nieruchomości, na terenie której znajduje się przedmiot najmu, zabrania parkowania pojazdów przez pracowników "A", z tym że dozwolone jest parkowanie wyłącznie w dni pracujące, w godzinach od 7:00 do 18:00.

Spółka zabrania pracownikom wykorzystywania pojazdów samochodowych w celach prywatnych. Zakaz ten wynika z podpisanych z pracownikami umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych. Zgodnie z tymi umowami obwiązuje w Spółce całkowity zakaz użytku samochodu służbowego do celów prywatnych. Ponadto, z umów tych wynika obowiązek prowadzenia przez pracowników ewidencji przebiegu pojazdu (ewidencja, EPP), w umowach opisany jest szczegółowo sposób prowadzenia ewidencji, zasady zdawania EPP celem potwierdzenia przez "A" autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem. Powyższe umowy określają także obowiązek prowadzenia EPP jako jeden z podstawowych obowiązków pracowniczych danego pracownika. W drodze aneksu do umowy o pracę z każdym pracownikiem - kierowcą wprowadzony został zapis, że podstawowym obowiązkiem pracownika jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, którego nieprzestrzeganie upoważniać będzie do wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym określonym w art. 52 ustawy - Kodeks pracy. Niezmiernie istotnym elementem gwarantującym bezpieczeństwo Spółki (w tym bezpieczeństwo podatkowe związane z odliczaniem podatku naliczonego) jest zapis zawarty w umowach używania i przechowania samochodu służbowego stanowiący, że Pracownik przyjmuje do wiadomości, że pojazd jest mu powierzony wyłącznie do wykonywania obowiązków służbowych, w związku z czym Pracodawcy przysługuje pełne odliczenie podatku od towarów i usług zawartego we wszelkich wydatkach eksploatacyjnych, w tym związanych z nabyciem paliwa do napędu powierzonego pojazdu. Użycie przez Pracownika pojazdu do celów prywatnych oznacza powstanie szkody u Pracodawcy w postaci nieodliczonego podatku od towarów i usług. "A" i pracownik na podstawie tej umowy ustalają, że nieprowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu lub prowadzenie jej w sposób inny niż określony powyżej, jak również stwierdzenie, że pojazd był wykorzystany w celach prywatnych, skutkować będzie obciążeniem Pracownika kwotą w wysokości wynikłej dla Pracodawcy z tego faktu szkody, na którą składa się w szczególności: kwota ewentualnie nienależnie odliczonego podatku od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, kwota odsetek od zaległości podatkowych z tego tytułu, kwota wynagrodzenia doradców prawnych Pracodawcy (doradców podatkowych i innych osób wykonujących wolny zawód) wypłaconego w związku z obowiązkiem skorygowania deklaracji podatkowych oraz reprezentacją w trakcie kontroli podatkowej/postępowania podatkowego u Pracodawcy związanego z nieprawidłowym użytkowaniem samochodu lub nieprawidłowym prowadzeniem ewidencji. Taka szkoda bowiem, jako szkoda wyrządzona umyślnie Pracodawcy, może być dochodzona przez "A" w pełnej wysokości od pracownika. W ten sposób "A" wyklucza nawet potencjalną możliwość użytku samochodu służbowego do celów niezwiązanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, bowiem sankcja za niestosowanie się do zakazu użytkowania samochodu do celów służbowych skutkować będzie obciążeniem pracownika całkowitym kosztem szkody z tego tytułu powstałej u Pracodawcy, w tym również sankcji wynikającej z ustawy - Kodeks karny skarbowy. Pracownicy Spółki używający pojazdy służbowe przeszli zewnętrzne szkolenie prowadzone przez doradcę podatkowego z zakresu zasad prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, skutków prowadzenia jej niezgodnie z zasadami określonymi przepisami ustawy o VAT, odpowiedzialności materialnej pracowników za mienie powierzone oraz zasad obciążania pracowników za ewentualną szkodę powstałą u pracodawcy w związku z niewłaściwym użyciem pojazdu służbowego, czy też niepoprawnym prowadzeniem ewidencji przebiegu pojazdu.

Powyższa umowa nakłada także na pracowników obowiązek przechowywania powierzonego pojazdu w bezpiecznym miejscu przeznaczonym do postoju samochodów, w tym w szczególności w takim jak parking strzeżony oraz garaż, w tym garaż wielostanowiskowy. Pracownik, w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych, zobowiązany jest do dbania o powierzone mu mienie Pracodawcy, w tym do służbowego przejazdu do miejsca przechowania powierzonego pojazdu. Przejazdy takie realizują cele służbowe, wobec powyższego objęte są wynagrodzeniem Pracownika, wynikającym z zawartej z nim umowy o pracę. Ponieważ "A" nie ma możliwości przechowywania samochodów w miejscu siedziby Spółki, co wynika z umowy zawartej z wynajmującym, oraz biorąc pod uwagę, że pracownicy Spółki wykonują pracę mobilnie, odwiedzając Klientów "A" oraz hodowców, jak również uwzględniając fakt zamieszkiwania pracowników w różnych częściach kraju (m.in. na terenie woj. wielkopolskiego, na terenie woj. zachodniopomorskiego, czy też woj. pomorskiego) i brak technicznej możliwości odbioru pojazdu samochodowego z miejsca siedziby "A", pracownicy mają obowiązek przechowania powierzonych im pojazdów w miejscu zamieszkania, dbając w ten sposób o powierzone mienie i ponosząc za to mienie odpowiedzialność materialną. Spółka dokonuje sprawdzenia sposobu wykorzystania pojazdów samochodowych poprzez comiesięczną weryfikację zwracanych przez pracowników "A" ewidencji przebiegu pojazdu. Nadto, równolegle "A" ewidencjuje jazdy służbowe pracowników w systemie ciągłym (na bieżąco) w formie kart podróży służbowych (delegacje), gromadząc dane dotyczące np. miejsc, w których pracownik przebywał (spotkanie z Klientem, hodowcą) oraz weryfikując miejsca zakupu paliwa do samochodów, kontrolując w ten sposób zasadność ponoszonych wydatków oraz potwierdzając fakt służbowego wykorzystania pojazdów samochodowych. Na koniec miesiąca ewidencja przebiegu pojazdu oraz karty delegacji są przedmiotem szczegółowej kontroli przez dział finansowo-księgowy, pod kątem sposobu wykorzystania tych pojazdów. Pracownicy są natomiast zobowiązani do przedłożenia prowadzonych przez siebie ewidencji przebiegu pojazdu najpóźniej 5 dnia roboczego za miesiąc poprzedni, w celu potwierdzenia przez "A" na koniec okresu rozliczeniowego autentyczności wpisów dokonywanych przez osoby kierujące pojazdem. Okresem rozliczeniowym dla celów podatku VAT obowiązującym w Spółce jest okres miesięczny. Określenie sposobu wykorzystania pojazdów samochodowych znalazło również swój wyraz w aktualnej polityce rachunkowości stosowanej przez Spółkę, który to dokument zawiera również opis zasad wykorzystywania pojazdów samochodowych w Spółce. W "A" nie funkcjonują dodatkowe regulaminy, takie jak Regulamin Pracy, czy też Regulamin wynagradzania, ani też żadne inne wewnętrzne dokumenty dotyczące zasad wykonywania obowiązków pracowniczych. Zasady używania samochodów służbowych uregulowane są kompleksowo w indywidualnych umowach z pracownikami.

Pojazdy samochodowe wykorzystywane obecnie przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej to samochody osobowe, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, czyli są to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej macie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Spółka wykorzystuje obecnie w działalności gospodarczej następujące rodzaje pojazdów samochodowych:

* FORD (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności wynoszącej 866 kg;

* FORD (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności wynoszącej 579 kg;

* OPEL (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód osobowy;

* OPEL (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód osobowy;

* CITROEN (...) - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest to samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności wynoszącej 675 kg, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

Przedmiotem zapytania o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej w zakresie przedstawionego stanu faktycznego są wszystkie marki pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy VAT i art. 86a ust. 4 ustawy VAT, z uwzględnieniem powyżej zaprezentowanych rodzajów pojazdów samochodowych (samochody osobowe, samochody ciężarowe (z tzw. homologacją) oraz samochody ciężarowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu), bowiem takie rodzaje pojazdów samochodowych są wykorzystywane przez Spółkę do prowadzonej działalności.

Tylko wykorzystywany przez Spółkę do prowadzonej działalności gospodarczej samochód marki CITROEN (...) stanowi pojazd samochodowy inny niż samochód osobowy, który zarazem posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu (art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT). Fakt ten znajduje potwierdzenie w zaświadczeniu o przeprowadzonym badaniu technicznym, wydanym dla tego pojazdu przez okręgową stację kontroli pojazdów, jak również w dowodzie rejestracyjnym, w którym poczyniona została przez właściwy organ adnotacja o spełnieniu tych wymagań.

Przedmiotowe, wyżej wymienione pojazdy, nie są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, wobec czego nie spełniają warunków określonych w art. 86a ust. 3 pkt 1b ustawy.

Przedmiotem zapytania są wszelkie wydatki związane z użytkowaniem ww. pojazdów samochodowych użytkowanych przez Spółkę określone w art. 86a ust. 2, to jest w szczególności: wydatki od nabycia tych pojazdów po zakończeniu leasingu oraz nabycia lub importu ich części składowych; wydatki związane z używaniem tych pojazdów na podstawie umowy leasingu; wydatki związane z nabyciem lub importem paliw silnikowych oraz oleju napędowego, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, wydatki związane z usługami naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz wydatki związane z nabyciem innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące uznania, czy w odniesieniu do pojazdu samochodowego, którym jest samochód osobowy posiadający homologację ciężarową oraz kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu, który został poddany po dniu 1 kwietnia 2014 r. dodatkowemu badaniu technicznemu, które to badanie zostało potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów, a następnie dokonana została adnotacja o spełnieniu wymagań określonych ustawą o VAT w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca ma obowiązek prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, by móc stosować pełne odliczenie wynoszące 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z wykorzystywaniem tego pojazdu w działalności gospodarczej, w tym od zakupów paliwa (pytanie nr 1 wniosku).

W analizowanej sprawie należy wskazać, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu (pytania nr 1) odgrywa przepis art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 4 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotem zapytania nr 1 wniosku jest pojazd samochodowy, mający homologację ciężarową i kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu, który został poddany po dniu 1 kwietnia 2014 r. dodatkowemu badaniu technicznemu, które to badanie zostało potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów, a następnie dokonana została adnotacja o spełnieniu wymagań określonych ustawą o VAT w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie posiadał pełne prawo do odliczenia w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie ww. pojazdu samochodowego oraz wydatków związanych z jego użytkowaniem, zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 1-3 ustawy.

Ponadto, w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu wskazanego pojazdu wykorzystywanego wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, art. 12 ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje również pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa do pojazdu samochodowego marki CITROEN (...), tj. pojazdu samochodowego, innego niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. W świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, a jego konstrukcja wyklucza użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Ad. 1

Podsumowując, w odniesieniu do pojazdu samochodowego, którym jest samochód posiadający homologację ciężarową oraz kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu, który został poddany po dniu 1 kwietnia 2014 r. dodatkowemu badaniu technicznemu, które to badanie zostało potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów, a następnie dokonana została adnotacja o spełnieniu wymagań określonych ustawą o VAT w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, by móc stosować pełne odliczenie wynoszące 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z wykorzystywaniem tego pojazdu w działalności gospodarczej, w tym od zakupów paliwa.

Wobec powyższego w zakresie pytania nr 1 wniosku uznano stanowisko Zainteresowanego za prawidłowe.

Spółka ma również wątpliwości (pytanie nr 2 wniosku) dotyczące ustalenia, czy stosowane przez Zainteresowanego zasady wykorzystywania pojazdów przez pracowników oraz sposób dokumentowania wykorzystania pojazdów tylko do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, spełniają warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, pozwalające na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami, w tym od zakupów paliwa, a ponadto czy w sytuacji, gdy pracownicy Spółki wykonują pracę poza siedzibą Spółki (tak jak ma to miejsce w przypadku przedstawicieli handlowych) uznać można, że pracownicy Spółki rozpoczynają jazdę służbową w momencie rozpoczęcia wykonywania pracy, czyli wyjeżdżając z miejsca zamieszkania (np. garażowania samochodu) w celu wykonania obowiązków pracowniczych, to oznacza, że Wnioskodawca użytkuje samochody wyłącznie w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (pytanie nr 3 wniosku).

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka zabrania pracownikom wykorzystywania pojazdów samochodowych w celach prywatnych. Zakaz ten wynika z podpisanych z pracownikami umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych. Zgodnie z tymi umowami obwiązuje w Spółce całkowity zakaz użytku samochodu służbowego do celów prywatnych. Ponadto, z umów tych wynika obowiązek prowadzenia przez pracowników ewidencji przebiegu pojazdu (ewidencja, EPP), w umowach opisany jest szczegółowo sposób prowadzenia ewidencji, zasady zdawania EPP celem potwierdzenia przez "A" autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem. Powyższe umowy określają także obowiązek prowadzenia EPP jako jeden z podstawowych obowiązków pracowniczych danego pracownika. W drodze aneksu do umowy o pracę z każdym pracownikiem - kierowcą wprowadzony został zapis, że podstawowym obowiązkiem pracownika jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, którego nieprzestrzeganie upoważniać będzie do wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym określonym w art. 52 ustawy - Kodeks pracy. Niezmiernie istotnym elementem gwarantującym bezpieczeństwo Spółki (w tym bezpieczeństwo podatkowe związane z odliczaniem podatku naliczonego) jest zapis zawarty w umowach używania i przechowania samochodu służbowego stanowiący, że Pracownik przyjmuje do wiadomości, że pojazd jest mu powierzony wyłącznie do wykonywania obowiązków służbowych, w związku z czym Pracodawcy przysługuje pełne odliczenie podatku od towarów i usług zawartego we wszelkich wydatkach eksploatacyjnych, w tym związanych z nabyciem paliwa do napędu powierzonego pojazdu. Użycie przez Pracownika pojazdu do celów prywatnych oznacza powstanie szkody u Pracodawcy w postaci nieodliczonego podatku od towarów i usług. "A" i pracownik na podstawie tej umowy ustalają, że nieprowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu lub prowadzenie jej w sposób inny niż określony powyżej, jak również stwierdzenie, że pojazd był wykorzystany w celach prywatnych, skutkować będzie obciążeniem Pracownika kwotą w wysokości wynikłej dla Pracodawcy z tego faktu szkody, na którą składa się w szczególności: kwota ewentualnie nienależnie odliczonego podatku od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, kwota odsetek od zaległości podatkowych z tego tytułu, kwota wynagrodzenia doradców prawnych Pracodawcy (doradców podatkowych i innych osób wykonujących wolny zawód) wypłaconego w związku z obowiązkiem skorygowania deklaracji podatkowych oraz reprezentacją w trakcie kontroli podatkowej/postępowania podatkowego u Pracodawcy związanego z nieprawidłowym użytkowaniem samochodu lub nieprawidłowym prowadzeniem ewidencji. Taka szkoda bowiem, jako szkoda wyrządzona umyślnie Pracodawcy, może być dochodzona przez "A" w pełnej wysokości od pracownika. W ten sposób "A" wyklucza nawet potencjalną możliwość użytku samochodu służbowego do celów niezwiązanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, bowiem sankcja za niestosowanie się do zakazu użytkowania samochodu do celów służbowych skutkować będzie obciążeniem pracownika całkowitym kosztem szkody z tego tytułu powstałej u Pracodawcy, w tym również sankcji wynikającej z ustawy - Kodeks karny skarbowy. Pracownicy Spółki używający pojazdy służbowe przeszli zewnętrzne szkolenie prowadzone przez doradcę podatkowego z zakresu zasad prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, skutków prowadzenia jej niezgodnie z zasadami określonymi przepisami ustawy o VAT, odpowiedzialności materialnej pracowników za mienie powierzone oraz zasad obciążania pracowników za ewentualną szkodę powstałą u pracodawcy w związku z niewłaściwym użyciem pojazdu służbowego, czy też niepoprawnym prowadzeniem ewidencji przebiegu pojazdu.

Powyższa umowa nakłada także na pracowników obowiązek przechowywania powierzonego pojazdu w bezpiecznym miejscu przeznaczonym do postoju samochodów, w tym w szczególności w takim jak parking strzeżony oraz garaż, w tym garaż wielostanowiskowy. Spółka dokonuje sprawdzenia sposobu wykorzystania pojazdów samochodowych poprzez comiesięczną weryfikację zwracanych przez pracowników "A" ewidencji przebiegu pojazdu. Nadto, równolegle "A" ewidencjuje jazdy służbowe pracowników w systemie ciągłym (na bieżąco) w formie kart podróży służbowych (delegacje), gromadząc dane dotyczące np. miejsc, w których pracownik przebywał (spotkanie z Klientem, hodowcą) oraz weryfikując miejsca zakupu paliwa do samochodów, kontrolując w ten sposób zasadność ponoszonych wydatków oraz potwierdzając fakt służbowego wykorzystania pojazdów samochodowych. Na koniec miesiąca ewidencja przebiegu pojazdu oraz karty delegacji są przedmiotem szczegółowej kontroli przez dział finansowo-księgowy, pod kątem sposobu wykorzystania tych pojazdów. Pracownicy są natomiast zobowiązani do przedłożenia prowadzonych przez siebie ewidencji przebiegu pojazdu najpóźniej 5 dnia roboczego za miesiąc poprzedni, w celu potwierdzenia przez "A" na koniec okresu rozliczeniowego autentyczności wpisów dokonywanych przez osoby kierujące pojazdem. Okresem rozliczeniowym dla celów podatku VAT obowiązującym w Spółce jest okres miesięczny.

Jak już wcześniej wskazano, art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy stanowi, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Jednak z opisu sprawy wynika, że siedziba Spółki znajduje się w P., jednakże pracownicy Spółki operują na obszarze całego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem Polski północnej. Wnioskodawca, co wynika z umowy zawartej z właścicielem nieruchomości, w której Spółka ma swoje biuro, nie ma prawnej możliwości parkowania samochodów na terenie należącym do wynajmującego poza godzinami pracy, czy w dni wolne, bowiem umowa zawarta z właścicielem nieruchomości, mająca na uwadze względy bezpieczeństwa oraz charakter nieruchomości, na terenie której znajduje się przedmiot najmu, zabrania parkowania pojazdów przez pracowników "A", z tym że dozwolone jest parkowanie wyłącznie w dni pracujące, w godzinach od 7:00 do 18:00. Spółka zabrania pracownikom wykorzystywania pojazdów samochodowych w celach prywatnych. Zakaz ten wynika z podpisanych z pracownikami umów o używaniu i przechowywaniu samochodów służbowych obejmujących zasady używania samochodów służbowych. Zgodnie z tymi umowami obwiązuje w Spółce całkowity zakaz użytku samochodu służbowego do celów prywatnych. Powyższa umowa nakłada także na pracowników obowiązek przechowywania powierzonego pojazdu w bezpiecznym miejscu przeznaczonym do postoju samochodów, w tym w szczególności w takim jak parking strzeżony oraz garaż, w tym garaż wielostanowiskowy. Pracownik, w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych, zobowiązany jest do dbania o powierzone mu mienie Pracodawcy, w tym do służbowego przejazdu do miejsca przechowania powierzonego pojazdu. Przejazdy takie realizują cele służbowe, wobec powyższego objęte są wynagrodzeniem Pracownika, wynikającym z zawartej z nim umowy o pracę. Ponieważ "A" nie ma możliwości przechowywania samochodów w miejscu siedziby Spółki, co wynika z umowy zawartej z wynajmującym, oraz biorąc pod uwagę, że pracownicy Spółki wykonują pracę mobilnie, odwiedzając Klientów "A" oraz hodowców, jak również uwzględniając fakt zamieszkiwania pracowników w różnych częściach kraju (m.in. na terenie woj. wielkopolskiego, na terenie woj. zachodniopomorskiego, czy też woj. pomorskiego) i brak technicznej możliwości odbioru pojazdu samochodowego z miejsca siedziby "A", pracownicy mają obowiązek przechowania powierzonych im pojazdów w miejscu zamieszkania, dbając w ten sposób o powierzone mienie i ponosząc za to mienie odpowiedzialność materialną.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca stworzył procedury, które nie wykluczają użycia przez pracowników samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwy jest (i faktycznie jest realizowany) dojazd pracownika z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie samochodem służbowym. Zatem ustalone przez Zainteresowanego zasady używania tych pojazdów przewidują wręcz ich użycie do celów mieszanych.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy co do tego, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych. Jak wynika z przedstawionych okoliczności możliwe jest użycie tych samochodów przez pracowników Spółki do celów prywatnych - będzie to dojazd z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca pracy (lub klienta) i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania. Bez znaczenia jest, że Wnioskodawca prowadzi dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu oraz poinformował właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu tych samochodów do celów działalności gospodarczej, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów wynika użytek mieszany.

Należy zauważyć, że używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy stanowi niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, powinna być bezwzględnie wykluczona możliwość wykorzystywania pojazdów w inny sposób (przez pracowników) w prowadzonej działalności.

W ocenie tut. Organu proponowane przez Spółkę rozwiązanie - udostępnienie samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca zamieszkania do pracy i odwrotnie wraz z zapewnieniem miejsca parkowania samochodu - przede wszystkim sprzyja wygodzie pracownika, który nie musi we własnym zakresie organizować sobie środka transportu do pracy. Należy zatem stwierdzić, że dojazd pracownika do pracy nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny pracownika, nie zaś gospodarczy pracodawcy.

Tym samym wykorzystanie przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca zamieszkania do pracy i odwrotnie, nie można uznać za przejazdy służbowe i w związku z tym Wnioskodawca nie jest uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami, w tym od zakupu paliwa.

Ad. 2

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że podjęte przez Wnioskodawcę działania w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego - nie spełniają warunków określonych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem (leasingiem) i eksploatacją tych pojazdów. Zatem, Zainteresowany może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego od powyższych wydatków.

Wobec powyższego w zakresie pytania nr 2 wniosku uznano stanowisko Zainteresowanego za nieprawidłowe.

Ad. 3

Z uwagi na dokonaną analizę stanowisko Spółki (pytanie nr 3 wniosku), które stanowi, że pracownicy Spółki rozpoczynają jazdę służbową w momencie rozpoczęcia wykonywania pracy, czyli wyjeżdżając z miejsca zamieszkania (np. garażowania samochodu) w celu wykonywania obowiązków pracowniczych i w konsekwencji Zainteresowany użytkuje samochody wyłącznie w celu prowadzenia działalności gospodarczej i jest uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami, w tym od zakupów paliwa - należało również uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa do pozostałych pojazdów będących przedmiotem wniosku (FORD (...), FORD (...), OPEL (...), OPEL (...)) wskazać należy, że Wnioskodawcy przysługiwałoby pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa w sytuacji, gdy pojazdy byłyby wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, tj. których sposób wykorzystania, zwłaszcza określony w ustalonych zasadach ich używania, wyklucza użycie ich do celów prywatnych.

W związku z powyższym, z uwagi na brak spełnienia ww. warunku oraz fakt, że wymienione we wniosku pojazdy samochodowe, tj. OPEL (...), OPEL (...) są, jak wskazał Wnioskodawca samochodami osobowymi - wymienionymi w art. 12 ustawy nowelizującej - Wnioskodawca nie ma prawa w ogóle do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych paliw silnikowych do napędu przedmiotowych samochodów do dnia 30 czerwca 2015 r.

Natomiast w odniesieniu do pozostałych pojazdów wymienionych we wniosku (innych niż osobowe - tj. ciężarowe - zgodnie z wpisem w dowodzie rejestrującym), tj. FORDA (...) (o dopuszczalnej ładowności wynoszącej 866 kg) oraz FORDA (...) (o dopuszczalnej ładowności wynoszącej 579 kg), Wnioskodawca może skorzystać z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% z tytułu nabywanego paliwa, w związku z faktem, że pojazdy te nie mieszczą się w kategoriach pojazdów wskazanych w art. 12 - w szczególności wskazanych w art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy zmieniającej, bowiem dopuszczalna ładowność każdego z tych pojazdów przekracza 500 kg (o ile liczba miejsc w tych pojazdach wynosi 3 lub więcej).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że wniosek w pozostałym zakresie rozpatrzony został odrębną interpretacją indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.