ILPP2/443-466/12-3/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 7 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia należności po cenie niższej niż ich wartość nominalna - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia należności po cenie niższej niż ich wartość nominalna.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: "Zbywca") oraz S.A. (dalej "Spółka" lub "Nabywca") należące do międzynarodowej grupy X są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w Polsce.

W związku z restrukturyzacją działalności całej grupy przeniesiono część działalności Zbywcy (dalej: "Działalność Handlowa") do Spółki.

Spółka wskazała, że Działalność Handlowa była organizacyjnie wyodrębniona od pozostałej działalności Zbywcy. Ponadto, na poziomie grupowej rachunkowości zarządczej możliwe było wyodrębnienie przychodów i kosztów związanych z przenoszoną działalnością od przychodów i kosztów dotyczących pozostałej działalności Zbywcy.

Powyższa restrukturyzacja objęła w szczególności:

* przeniesienie do Spółki pracowników Zbywcy związanych z Działalnością Handlową (tekst jedn.: przedstawicieli handlowych oraz menadżerów handlowych). Mogło to nastąpić zarówno w ramach tzw. przejścia zakładu prac (art. 231 Kodeksu pracy), jak również rozwiązania dotychczasowych umów z tymi pracownikami przez Zbywcę i podpisanie nowych umów z tymi pracownikami przez Spółkę,

* przeniesienie do Spółki niektórych umów związanych z Działalnością Handlową (w szczególności umów sprzedaży zawartych z kontrahentami, umów leasingu samochodów, umów zawartych z operatorami telekomunikacyjnymi itd.). W przypadku braku zgody kontrahentów na przeniesienie niektórych umów, umowy te zostały rozwiązane przez Zbywcę i Spółka zawarła nowe umowy w tym zakresie,

* zbycie na rzecz Spółki sprzętu i wyposażenia (głównie komputerów, telefonów) związanego z Działalności Handlową,

* zbycie niektórych należności Zbywcy związanych z Działalnością Handlową, po cenie niższej niż cena nominalna.

Spółka podkreśliła, że w wyniku powyższej restrukturyzacji Spółka nie przejęła:

* nazwy (firmy) Zbywcy,

* jakiejkolwiek nieruchomości lub praw do nieruchomości wykorzystywanych przez Zbywcę (w szczególności umów najmu, dzierżawy i innych o podobnym charakterze),

* praw i obowiązków z jakichkolwiek umów zawartych przez Zbywcę z innymi podmiotami z grupy X,

* jakichkolwiek zobowiązań Zbywcy związanych z Działalnością Handlową i powstałych do dnia restrukturyzacji za wyjątkiem zobowiązań wobec przenoszonych pracowników (np. rezerwy urlopowe),

* żadnych środków pieniężnych,

* jakichkolwiek praw do rachunków bankowych Zbywcy,

* jakichkolwiek udziałów/akcji posiadanych przez Zbywcę.

Po dokonaniu przedmiotowej restrukturyzacji, Zbywca kontynuuje prowadzenie pozostałej działalność gospodarczej.

Nabyte przez Spółkę składniki majątku związane z Działalnością Handlową są wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Spółka nadmienia, że zbliżony stan przyszły był już przedmiotem wniosku Spółki o wydanie interpretacji prawa podatkowego i w dniu 25 stycznia 2012 r. tutejszy organ wydał interpretacje podatkowe, w których uznano, że przedmiot transakcji nie stanowi przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wówczas jednak Spółka przyjęła założenie, że w wyniku transakcji do Spółki nie zostaną przeniesione żadne należności przysługujące Zbywcy od podmiotów trzecich, co ostatecznie uległo zmianie. Zdaniem Spółki, przedmiotowa zmiana nie powinna w żaden sposób wpływać na klasyfikację rozważanej transakcji dla celów podatkowych. Tym niemniej, ze względów ostrożnościowych Spółka podjęła decyzję o ponownym wystąpieniu z wnioskiem o interpretację indywidualna w tej kwestii.

Spółka podkreśla, że w celu potwierdzenia skutków podatkowych dla obydwu stron restrukturyzacji, analizowane zdarzenie przyszłe jest także przedmiotem wniosku o interpretację podatkową złożonym do tutejszego organu przez Zbywcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka nabywając niektóre należności Zbywcy po cenie niższej niż wartość nominalna tych należności świadczy odpłatną usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym we wniosku zdarzeniu faktycznym w związku z nabyciem przez Spółkę od Zbywcy niektórych należności po cenie niższej niż cena nominalna świadczy ona usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, dalej: Ustawa o VAT), przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Powyższa definicja ma bardzo szeroki charakter i w gruncie rzeczy pozwala na uznanie za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu VAT każdego świadczenia dla nabywcy. Ponadto definicja ta nie określa, na czym powinno polegać takie świadczenie. W szczególności, czy ma ono charakteryzować się aktywnym działaniem, pasywnym, czy wręcz powstrzymaniem się od jakiegokolwiek działania. Biorąc pod uwagę dalszą część definicji zawartej w art. 8 Ustawy o VAT, w szczególności ust. 1 pkt 2 i pkt 3 należy przyjąć, że zamiarem ustawodawcy było opodatkowanie każdej z wyżej wymienionych form działania.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Regulują to między innymi art. 509-517 k.c. I tak zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Zatem w opinii Spółki, cesja wierzytelności wypełnia znamiona usługi, określone w art. 8 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych.

Istotą przelewu wierzytelności jest umowa wierzyciela z osobą trzecią na podstawie, której osoba ta nabywa prawo do rozporządzania daną wierzytelnością uwalniając tym samym dotychczasowego wierzyciela od konieczności jej egzekwowania. Zatem świadczącym usługę w tym przypadku jest nabywca wierzytelności (cesjonariusz), który nabywając ją przejmuje na siebie ciężar jej egzekwowania i jednocześnie uwalnia od tego obowiązku zbywcę wierzytelności (cedenta). Do świadczenia powyższej usługi dochodzi w momencie nabycia wierzytelności, bowiem już z tą chwilą zbywca wierzytelności zostaje uwolniony od konieczności jej egzekwowania otrzymując stosowną kwotę.

Natomiast wynagrodzeniem za powyższą usługę jest różnica pomiędzy ceną nominalną wierzytelności, a kwotą zapłaconą przez cesjonariusza cedentowi (tzw. dyskonto). Dyskonto stanowi w tym przypadku realny koszt zbywcy wierzytelności w zamian za uwolnienie go od konieczności egzekwowania należności samodzielnie. Natomiast dla nabywcy wierzytelności dyskonto stanowi wynagrodzenie, które może on wykorzystać zarządzając w dowolny sposób nabytą przez siebie wierzytelnością dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podsumowując w tym przypadku niewątpliwie można wyróżnić świadczącego usługę za wynagrodzeniem (tekst jedn.: nabywcę wierzytelności) i beneficjenta tego świadczenia (tekst jedn.: zbywcę wierzytelności).

Dla niektórych usług finansowych ustawodawca przewidział zwolnienie od opodatkowania VAT. W szczególności zwolnienie to zostało określone w art. 43 ust. 1 pkt 37 - 41 Ustawy o VAT. Jednak zgodnie z art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę przepisy powołane powyżej, wykonywane przez Spółkę czynności nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT, gdyż stanowią usługi ściągania długów, których istotą jest uwolnienie cedenta od obowiązku egzekucji należności we własnym zakresie.

Spółka zauważa, iż jej stanowisko znajduje szerokie odzwierciedlenie w jednolitej linii interpretacyjnej prezentowanej przez Ministra Finansów w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. W szczególności:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 stycznia 2012 r. (nr IPPP1/443-1477/11-5/BS) stwierdził, że: "umowa cesji wierzytelności wypełnia znamiona usługi, określone w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych. Stanowi zatem świadczenie usług w rozumieniu tej ustawy. (...) Odnosząc zatem powołane wyżej regulacje prawne do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na nabywaniu wierzytelności w celu ich windykacji na własny rachunek, spowoduje niewątpliwie "uwolnienie" cedenta od ciężaru egzekwowania wierzytelności i stanowi czynność odzyskiwania długów wyłączoną ze zwolnienia od podatku od towarów i usług." W podobnym tonie wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 grudnia 2011 r. (nr IPPP1/443-1405/11 -2/BS).

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 8 sierpnia 2011 r. (nr ILPP2/443 -764/11-5/EN) stwierdził natomiast, że: "należy stwierdzić że przedmiotowa transakcja (tekst jedn.: nabycie wierzytelności, jako formy zapłaty za świadczoną usługę prawniczą) bez wątpienia spowoduje "uwolnienie" cedenta (Klienta Spółki) od ciężaru egzekwowania danej wierzytelności i stanowić będzie czynność odzyskiwania długów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, według 23% stawki podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy."

W świetle powyższego oraz biorąc pod uwagę stanowisko Spółki należy uznać, że nabywając niektóre należności Zbywcy po cenie niższej niż wartość nominalna tych należności Spółka świadczy odpłatną usługę ściągania długów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji został rozpatrzony wniosek w części dotyczącej opodatkowania zbycia składników majątku związanych z Działalnością Handlową. Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz korekty podatku na podstawie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT zostały rozpatrzone w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2012 r. znak ILPP2/443-466/12-2/AKr.

Natomiast kwestia dotycząca podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie rozpatrzona odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.