ILPP2/443-457/12-4/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2012 r. (data wpływu 2 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 13 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia wskaźnika proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 2 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia wskaźnika proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lipca 2012 r. (data wpływu 13 lipca 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z początkiem roku 2012 należy określić proporcję obrotu w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Spółka określiła proporcję w wysokości 98,77%, tj. 99%. Obrót opodatkowany w Spółce wyniósł 48.418.657,10. Obrót zwolniony 602.012,38 z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

* działalność polegająca na pośrednictwie finansowym jest działalnością samoistną, dodatkową, uzupełniającą działalność podstawową.

Działalnością podstawową Spółki jest sprzedaż aut nowych oraz ich obsługa serwisowa. Jest to obrót, podczas którego klient nabywając auto nowe zobligowany jest przez okres 3-5 lat, w okresie gwarancji korzystać z usług autoryzowanego serwisu.

Pośrednictwo finansowe, polegające na zawiązywaniu ubezpieczeń samochodów lub pozyskiwaniu kredytów na auta, przez klientów Wnioskodawcy jest czynnością dodatkową, z której klient może skorzystać, lecz nie musi. Pośrednictwo finansowe nie jest działalnością obligatoryjnie związaną z działalnością zasadniczą. Brak dochodów z tej gałęzi nie zagraża dalszemu funkcjonowaniu Spółki. Jest to tylko kolejny pomysł na zwiększenie dochodów Wnioskodawcy. Działalność ta nie angażuje aktywów Spółki (suma 21.182.370,84),

* przychody z działalności pośrednictwa finansowego nie są koniecznym, stałym i bezpośrednim uzupełnieniem działalności Zainteresowanego,

* kwota podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu, wynikająca z proporcji w skali roku nie była mniejsza niż 500 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy obrót uzyskany z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego w przypadku uwarunkowań obrotu gospodarczego Spółki wliczać do mianownika struktury VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, obrotu z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego nie należy wliczać do mianownika struktury VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 12 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić przypadki, w których podatnik ma prawo uznać, że proporcja określona zgodnie z ust. 2-8, która przekroczyła 98%, a kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu wynikająca z zastosowania tej proporcji w skali roku była równa lub większa niż 500 zł wynosi 100% oraz warunki ich stosowania, uwzględniając uwarunkowania obrotu gospodarczego oraz specyfikę wykonywanych czynności. Biorąc pod uwagę specyfikę obrotu gospodarczego Zainteresowanego uważa on, iż pośrednictwo ubezpieczeniowe jest obrotem sporadycznym i nie powinno być wliczane do mianownika wyliczania proporcji, gdyż jest to czynność poboczna, nie główna przynosząca zyski Spółce. Zgodnie z kontekstem art. 19 VI Dyrektywy sformułowanie pomocniczy dotyczy transakcji, które nie należą do zasadniczej działalności podatnika, chociaż są ściśle z nią związane i których skala nie jest większa niż skala zasadniczej działalności. W przypadku Spółki skala działalności pomocniczej jest 98,77% mniejsza od działalności zasadniczej. Ponadto zgodnie z wyrokiem ETS sprawa C-77/01 (EDM) Trybunał wskazał elementy, które winny być decydujące przy rozstrzyganiu transakcji pomocniczej, jest to zaangażowanie składników majątku Spółki (aktywów). W przypadku Spółki w przedstawionym stanie faktycznym pośrednictwo finansowe ma charakter sporadyczny, nie stanowi koniecznego, stałego rozszerzania jej działalności oraz nie angażuje składników aktywów Spółki (suma aktywów 21.182.370,84).

Zgodnie z powyższym Spółka uważa iż pośrednictwo finansowe nie powinno być ujmowane w mianowniku do ustalenia proporcji VAT oraz Spółka ma prawo uznać, iż biorąc pod uwagę specyfikę obrotu gospodarczego oraz specyfikę wykonywanych czynności uznać iż proporcja wynosi 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 29. ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3 - jak wynika z art. 90 ust. 5 ustawy - nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3 nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Jak stanowi art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Z opisu sprawy wynika, że z początkiem roku 2012 Spółka określiła proporcję obrotu w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje w wysokości 98,77%, tj. 99%. Obrót opodatkowany w Spółce wyniósł 48.418.657,10. Obrót zwolniony 602.012,38 z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37.

Działalność polegająca na pośrednictwie finansowym jest działalnością samoistną, dodatkową, uzupełniającą działalność podstawową.

Działalnością podstawową Spółki jest sprzedaż aut nowych oraz ich obsługa serwisowa. Jest to obrót, podczas którego klient nabywając auto nowe zobligowany jest przez okres 3-5 lat, w okresie gwarancji korzystać z usług autoryzowanego serwisu.

Pośrednictwo finansowe, polegające na zawiązywaniu ubezpieczeń samochodów lub pozyskiwaniu kredytów na auta, przez klientów Wnioskodawcy jest czynnością dodatkową, z której klient może skorzystać, lecz nie musi. Pośrednictwo finansowe nie jest działalnością obligatoryjnie związaną z działalnością zasadniczą. Brak dochodów z tej gałęzi nie zagraża dalszemu funkcjonowaniu Spółki. Jest to tylko kolejny pomysł na zwiększenie dochodów Wnioskodawcy. Działalność ta nie angażuje aktywów Spółki (suma 21.182.370,84).

Przychody z działalności pośrednictwa finansowego nie są koniecznym, stałym i bezpośrednim uzupełnieniem działalności Zainteresowanego,

Kwota podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu, wynikająca z proporcji w skali roku nie była mniejsza niż 500 PLN.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia "sporadycznie". W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego - "sporadyczny" to zdarzający się, występujący czasami, nieregularnie, nieczęsto, przypadkowo, trafiający się tu i ówdzie, pojedynczo. Również słowo "sporadyczny" definiowane jest jako "występujący rzadko, nieregularnie" według Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl).

Transakcje sporadyczne zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli działalność finansowa stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne.

Należy zauważyć, iż przepis art. 174 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) wskazuje, w jaki sposób w oparciu o dane dotyczące struktury wszystkich transakcji podatnika, należy obliczyć kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi wykonującemu czynności wywierające różne skutki w zakresie prawa do odliczenia podatku.

Natomiast zgodnie z przepisami art. 174 (2) Dyrektywy, niektóre kategorie przychodów wyłączane są z obrotów uwzględnianych przy obliczeniu proporcji, o której mowa w ust. 1.

Oznacza to, że dokonywanie niektórych transakcji zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku nie wpływa na wysokość podatku naliczonego podlegającego proporcjonalnemu rozliczeniu.

Na podstawie przepisu art. 174 (2) Dyrektywy, przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się następujących kwot:

Ponadto, interpretując termin "sporadyczny" należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise (C-306/94). TSUE dokonał interpretacji pojęcia incydentalności w kontekście wykonywania transakcji finansowych. We wspomnianym wyroku TSUE wskazał, że o sporadycznym charakterze transakcji nie decyduje ich relatywnie niewielki udział wartościowy w całokształcie prowadzonej przez podatnika działalności. W wyroku tym ETS odniósł się również do charakteru i kontekstu wykonywanych czynności wskazując, że tworzenie na własny rachunek lokat przez firmę zarządzającą nieruchomościami, ze środków wpłacanych przez właścicieli lub najemców, nie może być traktowane jako incydentalne, gdyż otrzymanie odsetek z tych inwestycji jest bezpośrednią, stałą i konieczną konsekwencją działalności opodatkowanej firm zarządzających nieruchomościami. Tym samym, zgodnie z wnioskowaniem a contrario, TSUE określił transakcje uznawane za wykonywane w sposób incydentalny (sporadyczny) jako te, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej.

Na taką interpretację może również wskazywać orzeczenie z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie EDM (C-77/01). We wspomnianym orzeczeniu TSUE za sporadyczne uznał te transakcje finansowe, których realizacja angażuje niewielką ilość towarów lub usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (które to towary i usługi stanowią aktywa podatnika), a skala przychodów może być wskazówką, czy rzeczywiście transakcje mają charakter sporadyczny. Oprócz powyższego, Trybunał zaznaczył również, że sam fakt wytworzenia większego dochodu niż działalność podstawowa podatnika, w wyniku transakcji finansowych, nie może powodować, że transakcji tych nie można uznać za sporadyczne.

W konsekwencji, należy przyjąć, że transakcje sporadyczne to te, które nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności podatnika, nie wymagają nadmiernego zaangażowania aktywów podatnika, występują rzadko, a w każdym razie nieregularnie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż działalność polegająca na pośrednictwie finansowym jest działalnością samoistną, dodatkową, uzupełniającą działalność podstawową.

Pośrednictwo finansowe, polegające na zawiązywaniu ubezpieczeń samochodów lub pozyskiwaniu kredytów na auta, przez klientów Wnioskodawcy jest czynnością dodatkową, z której klient może skorzystać, lecz nie musi. Pośrednictwo finansowe nie jest działalnością obligatoryjnie związaną z działalnością zasadniczą. Brak dochodów z tej gałęzi nie zagraża dalszemu funkcjonowaniu Spółki. Jest to tylko kolejny pomysł na zwiększenie dochodów Wnioskodawcy. Działalność ta nie angażuje aktywów Spółki (suma 21.182.370,84).

Przychody z działalności pośrednictwa finansowego nie są koniecznym, stałym i bezpośrednim uzupełnieniem działalności Zainteresowanego.

W ocenie tut. Organu, aby dojść do wniosku, iż czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez Wnioskodawcę polegające na zawiązywaniu ubezpieczeń samochodów mają charakter czynności sporadycznych konieczne jest ich zestawienie według różnorakich kryteriów. Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość, stopień zaangażowania aktywów podatnika itd., na tle całokształtu jego działalności. Innymi słowy, aby ocenić, czy czynność jest sporadyczna (incydentalna) należy wziąć pod uwagę całokształt działalności podatnika. Jak wskazała Spółka, obrót uzyskany z tytułu zawiązywania ubezpieczeń samochodów nie będzie miał charakteru podstawowej działalności Spółki, a będzie jedynie uzupełnieniem tej działalności i nie jest konieczny do prowadzenia działalności głównej.

Mając powyższe na uwadze, czynności związane z pośrednictwem ubezpieczeniowym, polegające na zawiązywaniu ubezpieczeń samochodów, mogą zostać uznane za czynności sporadyczne w rozumieniu art. 90 ust. 6 w związku z art. 90 ust. 3 ustawy, o ile jak wskazał Wnioskodawca pozostaną poza głównym przedmiotem jego działalności. Zatem, czynności te, zgodnie z powołanym art. 90 ust. 6 ustawy, nie powinno się uwzględniać przy wyliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie powinien wliczać do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 w zw. z ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług obrotu z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności kwestii uznania za czynności sporadyczne i w konsekwencji wliczania ich do mianownika proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 w zw. z ust. 6 ustawy o VAT czynności polegających na pozyskiwaniu kredytów na auta.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.