ILPP2/443-45/13-5/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanego przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 stycznia 2013 r. (data wpływu 31 stycznia 2013 r.) oraz pismem z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2013 r. (data wpływu 31 stycznia 2013 r.) o pełnomocnictwo oraz potwierdzenie uiszczenia opłaty skarbowej od tego pełnomocnictwa, a także pismem z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.) o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz potwierdzenie uiszczenia brakującej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 września 1999 r. Wnioskodawca nabył prawo własności niezabudowanej nieruchomości składającej się z jednej geodezyjnie wyodrębnionej działki rolnej. W dacie zakupu pozostawał w związku małżeńskim ale działkę tę nabył do majątku odrębnego. W grudniu 1999 r. Zainteresowany wydzierżawił działkę spółce z o.o. Dzierżawca postanowił wybudować na tej działce budynek mieszkalny typu szeregowiec. Działania polegające na zmianie przeznaczenia działki z rolnej na działkę przeznaczoną pod zabudowę podejmował dzierżawca - spółka z o.o. i to na spółkę została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę z dnia 3 lutego 2000 r. Spółka z o.o. wybudowała na działce wspomniany budynek mieszkalny typu szeregowiec z przeznaczeniem do korzystania przez swoich pracowników. Budynek mieszkalny został oddany do użytkowania latem 2000 r.

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości na rzecz spółki z o.o., która dzierżawi od niego tę nieruchomość. Przed planowaną sprzedażą nieruchomości Zainteresowany planuje na mocy porozumienia ze spółką z o.o. rozwiązać umowę dzierżawy, następnie rozliczyć ze spółką poniesione przez tę spółkę nakłady na wybudowanie budynku mieszkalnego typu szeregowiec w drodze wystawienia na niego przez tę spółkę z o.o. faktury VAT na kwotę rynkowej wartości tych nakładów na dzień ich rozliczenia. Wartość nakładów zostałaby opodatkowana stawką 23% podatku od towarów i usług.

Niezależnie od powyższej nieruchomości Wnioskodawca jest także właścicielem dwóch innych niezabudowanych nieruchomości. Od 2006 r. prowadzi działalność gospodarczą obejmującą doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej ale nieruchomość, której dotyczy niniejszy wniosek (ani żadna inna nieruchomość stanowiąca własność Wnioskodawcy) nie była nigdy składnikiem majątkowym związanym z działalnością gospodarczą i nie była przez Zainteresowanego wykorzystywana w działalności gospodarczej. Przychody z tytułu wydzierżawiania nieruchomości, której dotyczy niniejszy wniosek opodatkowywał on jako przychody z dzierżawy na zasadach ogólnych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że nie ma wiedzy o tym na jakich zasadach spółka pozwalała jej pracownikom korzystać z poszczególnych lokali mieszkalnych znajdujących się w opisanym budynku mieszkalnym typu szeregowiec. Zdaniem Wnioskodawcy, okoliczność na jakich zasadach pracownicy spółki korzystają z tych lokali mieszkalnych pozostaje bez wpływu na stwierdzenie czy to Wnioskodawca dokonał pierwszego zasiedlenia.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia skutków podatkowych dla Wnioskodawcy nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem przedmiotem dzierżawy nie był budynek mieszkalny ale grunt z prawem zabudowania go budynkiem mieszkalnym. Nawet gdyby uznać, że w opisanym stanie faktycznym miało miejsce pierwsze zasiedlenie, to zdaniem Wnioskodawcy należałoby je umiejscowić w czasie w roku 2000 r. a więc od tak rozumianego pierwszego zasiedlenia upłynęły więcej niż dwa lata. Ponieważ jednak ustawodawca zdefiniował jako pierwsze zasiedlenie także sytuację gdy budynek został poddany ulepszeniu a wydatki z tego tytułu stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, to Wnioskodawca uważa, że rozstrzygnięcia wymaga czy otrzymanie przez Wnioskodawcę na dzień przed sprzedażą nieruchomości faktury VAT od spółki z tytułu rozliczenia poniesionych przez spółkę nakładów nie stanowi pierwszego zasiedlenia. Zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowi to pierwszego zasiedlenia, bowiem otrzymanie takiej faktury i potrącenie kwoty z niej wynikającej z kwotą należną z tytułu sprzedaży nie stanowi poniesienia wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Tym samym Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym nie doszło do pierwszego zasiedlenia. Oznaczałoby to, że dostawa dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz spółki obejmująca sprzedaż całej nieruchomości (po uprzednim rozliczeniu nakładów poniesionych przez spółkę) może zostać uznana za dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia i tym samym opodatkowana stawką 23%. Nie może przy tym znaleźć zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT, bowiem otrzymanie przez Wnioskodawcę przed dniem sprzedaży całej nieruchomości faktury VAT wystawionej przez spółkę z tytułu rozliczenia nakładów jest równoznaczne z tym, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury VAT wystawionej przez spółkę co oznacza, że sprzedaż całej nieruchomości nie może zostać uznana za zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT. Niejednoznaczność regulacji prawnej powoduje, że ze względów ostrożnościowych Wnioskodawca chciałby dopełnić warunków rezygnacji ze zwolnienia z podatku od towarów i usług w trybie art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy rezygnacja ze zwolnienia w tym trybie będzie skutkowała prawidłowością opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży budynku mieszkalnego typu szeregowiec wraz z gruntem, na którym jest pobudowany.

W świetle powyższego prawidłowe będzie działanie polegające na opodatkowaniu transakcji sprzedaży nieruchomości opisanej w stanie faktycznym podatkiem od towarów i usług stawką 23%, po uprzedniej rezygnacji ze zwolnienia z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 10 Ustawy VAT. Opodatkowanie stawką 23% będzie prawidłowe nawet w sytuacji, gdyby organ uznał, że planowana sprzedaż nieruchomości nie jest objęta żadnym zwolnieniem ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ani też art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT. W tym ostatnim wypadku dopełnienie warunków rezygnacji ze zwolnienia w trybie art. 43 ust. 10 Ustawy VAT nie zmieniłoby tego, że planowana dostawa będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowi nie tylko odpowiedź na pytania organu zawarte w wezwaniu ale także rozszerzenie argumentacji Wnioskodawcy w sprawie odpowiedzi na pytanie nr 3 zawarte we wniosku i jako stanowisko w tym zakresie Wnioskodawca prosi powyższe traktować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie podatku od towarów i usług jako zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez spółkę z o.o., która po zakończeniu umowy dzierżawy dokona rozliczenia poniesionych nakładów na wybudowanie budynku mieszkalnego typu szeregowiec w drodze wystawienia na Wnioskodawcę faktury VAT ze stawką 23% i czy będzie mógł odliczyć ten podatek naliczony od podatku należnego z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenie nakładów jest traktowane na gruncie podatku od towarów i usług na równi ze świadczeniem usług. Rozliczenie nakładów poniesionych przez dzierżawcę, po rozwiązaniu umowy dzierżawy, w drodze wystawienia na Zainteresowanego faktury VAT i opodatkowanie tych nakładów według stawki 23% oznacza, że będzie on miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionej na Wnioskodawcę faktury. Prawo to wynika z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT. Związek tego podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług będzie polegał na tym, że sprzedając przedmiotową nieruchomość, po dopełnieniu formalności związanych z rezygnacją ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 10 Ustawy VAT i wyborze możliwości opodatkowania, Wnioskodawca opodatkuje tę sprzedaż według stawki 23%. Tym samym podatek naliczony będzie więc pozostawał w bezpośrednim związku z podatkiem należnym z tytułu sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają bezpośredni i bezsporny związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Ustawa wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 24 września 1999 r. Wnioskodawca nabył prawo własności niezabudowanej nieruchomości składającej się z jednej geodezyjnie wyodrębnionej działki rolnej. W dacie zakupu pozostawał w związku małżeńskim ale działkę tę nabył do majątku odrębnego. W grudniu 1999 r. Zainteresowany wydzierżawił działkę spółce z o.o. Dzierżawca postanowił wybudować na tej działce budynek mieszkalny typu szeregowiec. Działania polegające na zmianie przeznaczenia działki z rolnej na działkę przeznaczoną pod zabudowę podejmował dzierżawca - spółka z o.o. i to na spółkę została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę z dnia 3 lutego 2000 r. Spółka z o.o. wybudowała na działce wspomniany budynek mieszkalny typu szeregowiec z przeznaczeniem do korzystania przez swoich pracowników. Budynek mieszkalny został oddany do użytkowania latem 2000 r.

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości na rzecz spółki z o.o., która dzierżawi od niego tę nieruchomość. Przed planowaną sprzedażą nieruchomości Zainteresowany planuje na mocy porozumienia ze spółką z o.o. rozwiązać umowę dzierżawy, następnie rozliczyć ze spółką poniesione przez tę spółkę nakłady na wybudowanie budynku mieszkalnego typu szeregowiec w drodze wystawienia na niego przez tę spółkę z o.o. faktury VAT na kwotę rynkowej wartości tych nakładów na dzień ich rozliczenia. Wartość nakładów zostałaby opodatkowana stawką 23% podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei, jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby.

Stosownie do art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu. Spod pojęcia świadczenia usług będzie natomiast wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przepis art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Tak więc rzecz, która stała się częścią składową innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), traci samodzielny byt prawny i dzieli losy prawne rzeczy nadrzędnej (art. 47 § 1 k.c.). Zgodnie z zasadą "superficies solo cedit", gdy najemca poniósł nakłady na nieruchomość, której był jedynie posiadaczem - budynek wybudowany przez posiadacza staje się własnością właściciela gruntu.

W myśl art. 676 ww. Kodeksu, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Skoro w ustawie o VAT określono, iż przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, to dokonywanie nakładów na obcym gruncie jest świadczeniem na rzecz właściciela. Nakład jest prawem majątkowym, który może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady poniesione na cudzym gruncie stanowią z definicji część składową gruntu, a tym samym własność jego właściciela. W konsekwencji podmiot, który wybudował taki obiekt posadowiony na cudzym gruncie, ponosząc nakłady na jego wybudowanie, nie może go sprzedać, ponieważ nie ma do niego tytułu prawnego. Niemniej jednak podmiot ten dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), a więc nie uzależnia dostawy towarów od tytułu własności dostarczanych towarów. Należy zatem stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, zbycie nakładów poniesionych przez najemcę na gruncie Wnioskodawcy nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT), która mogłaby stanowić towar.

W konsekwencji zbycie nakładów poniesionych przez najemcę na cudzym gruncie należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, gdyż dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego. W świetle przepisów ustawy, sprzedaż towarów i świadczenie usług podlega, co do zasady, opodatkowaniu według stawki 23%, za wyjątkiem towarów i usług objętych zwolnieniem od podatku bądź stawką preferencyjną. Rozliczenie nakładów, które jest odpłatnym świadczeniem usług, nie zostało uwzględnione w przepisach o podatku od towarów i usług jako objęte obniżoną stawką podatku lub zwolnieniem, zatem podlega opodatkowaniu wg 23% stawki podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 146a pkt 1 powołanej ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a ponadto że, po rozliczeniu nakładów poniesionych przez spółkę, po zakończeniu dzierżawy, Wnioskodawca zamierza sprzedać całą nieruchomość spółce z o.o. (dotychczasowemu dzierżawcy). W rezultacie podatek naliczony z tytułu rozliczenia poniesionych nakładów na gruncie Zainteresowanego, związany byłby wprost z planowaną sprzedażą opodatkowaną przedmiotowej nieruchomości - pozostawać będzie w bezpośrednim związku z podatkiem należnym z tytułu sprzedaży nieruchomości. Zgodnie bowiem z opisem zawartym we wniosku planowana sprzedaż podlegać będzie opodatkowaniu zarówno w przypadku, gdy dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia (nie będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ani też art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy), jak też w przypadku gdy dokonywana będzie już po pierwszym zasiedleniu, a Wnioskodawca - zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, zrezygnuje ze zwolnienia i wybierze opcję opodatkowania przedmiotowej dostawy.

W konsekwencji, spełnione zostaną wymogi zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy, a zatem Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez spółkę z o.o., która po zakończeniu umowy dzierżawy dokona rozliczenia poniesionych nakładów na wybudowanie budynku mieszkalnego typu szeregowiec w drodze wystawienia na Wnioskodawcę faktury VAT ze stawką 23% i będzie mógł odliczyć ten podatek naliczony od podatku należnego z tytułu sprzedaży tej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż w pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług odnośnie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 19 kwietnia 2013 r. Nr ILPP2/443-45/13-6/AD.

Dodatkowo, tut. Organ informuje, że w zakresie wniosku Spółki dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.