ILPP2/443-436/11-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku sporządzenia remanentu i zapłaty podatku w przypadku wyboru zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku sporządzenia remanentu i zapłaty podatku w przypadku wyboru zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą w 2005 r. Przez cały okres jej prowadzenia rozlicza podatek dochodowy w formie ryczałtu. Od dnia 10 października 2007 r., w wyniku przekroczenia limitu 39.700 zł została podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym w US XXX, obecnie US XXX. Na dzień objęcia podatkiem od towarów i usług nie sporządzono remanentu i nie odliczono z niego podatku naliczonego. Przedmiotem działalności jest sprzedaż odzieży i bielizny. Od stycznia 2006 r. prowadzona jest ewidencja sprzedaży poprzez kasę rejestrującą. W związku z coraz mniejszymi przychodami z działalności (w 2007 r. 62.742,59 zł, w 2008 r. 73.863,40 zł, w 2009 r. 63.827,71 zł, w 2010 r. 43.292,69 zł) oraz podniesieniem limitu zwolnienia, Wnioskodawczyni zrezygnowała z opodatkowania podatkiem VAT i wybrała zwolnienie podmiotowe na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 11. W ostatnich dniach grudnia 2010 r. Zainteresowana złożyła aktualizację VAT-R do Naczelnika Urzędu Skarbowego XXX, zaznaczając, że będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z chwilą rezygnacji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług istnieje obowiązek sporządzenia remanentu dla celów tego podatku oraz czy należy zapłacić podatek VAT od towarów, które pozostały w sklepie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełniony został warunek zawarty w art. 113 ust. 11 ustawy poprzez zgłoszenie naczelnikowi urzędu wyboru zwolnienia poprzez VAT-R przed początkiem miesiąca, od którego zamierza korzystać ze zwolnienia. Powołując się na art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy (opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu) Wnioskodawczyni podkreśla, że nie zaprzestała wykonywania działalności (nie złożyła VAT-Z) w związku z czym nie ma obowiązku sporządzania spisu z natury i zapłaty od niego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

W myśl art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury".

Stosownie do art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, którzy następnie zostali zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni (art. 96 ust. 10 ustawy).

W przedstawionym stanie faktycznym, powołany przepis art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie znajduje zastosowania, ponieważ jak wskazała sama Zainteresowana, nie zaprzestaje ona wykonywania czynności podlegających ustawie, a jedynie rezygnuje z ich opodatkowania.

Jednocześnie żaden inny przepis ustawy nie nakłada obowiązku sporządzenia remanentu na dzień wyboru zwolnienia od podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym na podatniku nie ciąży obowiązek sporządzenia remanentu, a tym samym zapłaty podatku, w związku z czym stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie wynikające z treści wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii dokonania korekty podatku naliczonego, określonej w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.