ILPP2/443-432/13-2/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2013 r. (data doręczenia 17 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia nieruchomości wraz z gruntem z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia jej do wynajmu prywatnego oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego związanego z tą czynnością - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia nieruchomości wraz z gruntem z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia jej do wynajmu prywatnego oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego związanego z tą czynnością.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca obecnie prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej wykonuje działalność gospodarczą w zakresie: sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych; konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych; działalność usługowa wspomagająca transport lądowy; wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Zainteresowany ewidencję księgową prowadzi na zasadach ogólnych w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

W roku 1995 na potrzeby działalności gospodarczej, Wnioskodawca nabył budynki (hale magazynowe) i grunt. Nabyte budynki i grunt zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Naliczony przy nabyciu środków trwałych VAT został w całości odliczony. Wprowadzone do ewidencji środków trwałych budynki były amortyzowane. Wnioskodawca nie ulepszał swoich lokali użytkowych. Nie ponosił wydatków na ulepszenie lokali użytkowych.

Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności wynajmuje kilka lokali użytkowych dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Za czynsze wystawiane są faktury VAT i naliczany jest VAT 23%.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca zamierza:

* zlikwidować działalność gospodarczą z uwagi na stan zdrowia,

* wycofać lokale użytkowe wraz z gruntem z ewidencji środków trwałych i przeznaczyć je na potrzeby osobiste,

* przenieść wynajmowane lokale użytkowe do wynajmu poza działalnością gospodarczą. Lokale użytkowe Zainteresowany będzie nadal wynajmował jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie konsekwencje w podatku od towarów i usług VAT spowodują czynności przeniesienia lokali użytkowych wraz z gruntem z ewidencji Firmy i wynajmu w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej do ewidencji wynajmu poza działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność przeniesienia lokali użytkowych z ewidencji Firmy i wynajmu w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej do ewidencji wynajmu poza działalnością gospodarczą, nie będzie rodziła żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług. Dlatego też nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany nadal będzie czynnym podatnikiem VAT. Nadal będzie świadczył usługi wynajmu lokali użytkowych. Będzie wystawiał faktury VAT, a czynności te będą opodatkowane stawką VAT 23%. W myśl art. 15 ust. 2 Ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność wykonywaną w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Obejmuje również wynajem.

Wnioskodawca uważa, że w przedstawionej sytuacji, nie powinien dokonywać korekty odliczonego podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei, jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż dostawa towarów lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, iż czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

A zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - art. 14 ust. 4 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobowo działalność gospodarczą. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej wykonuje działalność gospodarczą w zakresie: sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych; konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych; działalność usługowa wspomagająca transport lądowy; wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawca w 1995 r. nabył budynki (hale magazynowe) i grunt. Nabyte budynki i grunt zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Naliczony przy nabyciu środków trwałych VAT został w całości odliczony. Wprowadzone do ewidencji środków trwałych budynki były amortyzowane. Wnioskodawca nie ulepszał swoich lokali użytkowych, nie ponosił wydatków na ulepszenie lokali użytkowych. Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności wynajmuje kilka lokali użytkowych dla osób prowadzących działalność gospodarczą. Za czynsze wystawiane są faktury VAT i naliczany jest VAT 23%.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą, wycofać lokale użytkowe wraz z gruntem z ewidencji środków trwałych i przeznaczyć je na potrzeby osobiste, przenieść wynajmowane lokale użytkowe do wynajmu poza działalnością gospodarczą. Lokale użytkowe Zainteresowany będzie nadal wynajmował jako czynny podatnik VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynność stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji "prywatny" najem lokali niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Z wniosku wynika, że Zainteresowany zamierza zlikwidować działalność gospodarczą i wycofać lokale użytkowe wraz z gruntem z ewidencji środków trwałych i przeznaczyć je na potrzeby osobiste. Jednak Zainteresowany nadal będzie wynajmował lokale użytkowe jako czynny podatnik VAT, będzie wystawiał faktury VAT, a czynności te będą opodatkowane stawką VAT w wysokości 23%.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składnika majątku - nieruchomości niemieszkalnej (lokali użytkowych wraz z gruntem), którą Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 oraz art. 14 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Przedmiotowa nieruchomość bowiem - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego - nie będzie przekazana do majątku osobistego Zainteresowanego i nie będzie wykorzystana na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem jej do wynajmu, będzie nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazać należy, iż Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych oraz po wykreśleniu z zakresu prowadzonej działalności gospodarczej usług wynajmu i dzierżawy nieruchomości nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Powyższe wynika z faktu, iż oddanie przedmiotowych lokali użytkowych w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej, świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli tylko jest świadczone w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Reasumując, wycofanie z ewidencji środków trwałych lokali użytkowych wraz z gruntem, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie jest to czynność przewidziana w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, iż art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Artykuł 88 ust. 4 ustawy stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednakże w sytuacji, gdy już po dokonaniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty, o której mowa w art. 90, art. 90a i 91 ustawy.

Wskazać należy jednak na przepis art. 163 ust. 2 ustawy, który stanowi, że korekta kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91, za rok 2004 dotyczy okresu od dnia 1 maja do końca roku podatkowego. Do obliczenia proporcji przyjmuje się obroty osiągnięte w tym okresie. Obliczoną za ten okres proporcję stosuje się przy wyliczeniu kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z art. 90 w trakcie 2005 r. W stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed 1 maja 2004 r. stosuje się przepisy art. 20 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 175, tj. ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

Uwzględniając fakt, iż Wnioskodawca zakupił nieruchomość w 1995 r. przepisy art. 90-91 ustawy nie będą miały zastosowania. Z treści wniosku ponadto nie wynika, aby lokale użytkowe wraz z gruntem były wykorzystywane w inny sposób, niż wyłącznie do prowadzenia działalności polegającej na jej wynajmie przez osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem lokali użytkowych wraz z gruntu wykorzystywanych w działalności gospodarczej (ujętych w ewidencji środków trwałych), a następnie przeniesionych do majątku prywatnego celem kontynuacji wynajmu w ramach tzw. najmu prywatnego.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż czynność przeniesienia lokali użytkowych wraz z gruntem z ewidencji firmy i wynajmu w prowadzonej działalności gospodarczej do wynajmu poza działalnością gospodarczą, nie będzie rodziła żadnych konsekwencji w podatku do towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.