ILPP2/443-425/10/12-S/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Po 452/12 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 885/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku sygnowanym datą 24 lutego 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ujemnej kwoty podatku należnego wynikającej z ujemnej marży z tytułu świadczenia usług turystyki:

* jest prawidłowe - w części dotyczącej wykazania w deklaracji VAT-7 wartości ujemnych w poz. 23 (jeżeli ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej poza UE) i w poz. 29 (w przypadku kiedy ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej w krajach UE),

* jest nieprawidłowe - w części dotyczącej wykazania w deklaracji VAT-7 wartości ujemnej w poz. 30.

Wniosek Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Radcę Prawnego sygnowany datą 24 lutego 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy ujemnej kwoty podatku należnego wynikającej z ujemnej marży z tytułu świadczenia usług turystyki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca świadczy usługi turystyki, rozlicza się z podatku od towarów i usług na zasadach określonych w art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Usługi świadczone bezpośrednio na rzecz turysty nabywa od podmiotów zewnętrznych, nie świadcząc "usług własnych" w rozumieniu art. 119 ust. 5 wspomnianej ustawy. Podstawę opodatkowania działalności Zainteresowanego, jako organizatora turystki, stanowi kwota marży, umniejszona o kwotę należnego podatku. Przez marżę należy rozumieć różnicę pomiędzy kwotą należności, którą ma zapłacić podróżny za usługę turystyki a ceną nabycia zapłaconą przez organizatora turystki za towary i usługi dostarczane przez innych podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy usługi. Wnioskodawca świadczy usługi turystki w krajach Unii Europejskiej jak i poza Unią Europejską opodatkowując uzyskaną marżę odpowiednio stawką 22% i 0%.

Ze względu na sezonowość działalności w branży turystycznej, występują miesiące kiedy uzyskana marża na produkcie turystycznym jest niewielka lub występuje strata na działalności touroperatorskiej. W przypadku wystąpienia straty na działalności touroperatorskiej występuje ujemna podstawa opodatkowania oraz ujemna kwota marży. Wprawdzie w przepisie art. 119 ust. 1 i 2 przywoływanej ustawy, ustawodawca wskazuje jak należy rozumieć marżę, jednakże nie definiuje wprost pojęcia marża ujemna. Jeżeli wziąć pod uwagę całą sprzedaż w obrębie jednego okresu rozliczeniowego pamiętając, iż rentowność biur podróży uzależniona jest od popytu na dany produkt turystyczny to może zdarzyć się sytuacja, że na jednym produkcie wystąpi marża dodatnia (różnica między kwotą należności a ceną nabycia), natomiast na drugim produkcie turystycznym wystąpi marża ujemna. W efekcie końcowym, ustalając tę wielkość na potrzeby rozliczenia należy wziąć pod uwagę efekt całej swej sprzedaży zrealizowanej w tymże okresie. Ich suma, uwzględniająca zarówno wyniki dodatnie, jak i ujemne poszczególnych transakcji, pozwoli dopiero na prawidłowe określenie podstawy opodatkowania sprzedaży usług turystyki realizując w ten sposób podstawowe zasady podatku od wartości dodanej, jakimi są zasady wielofazowości i proporcjonalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, w której wielkość marży ujemnej będzie wyższa od marży dodatniej, biorąc pod uwagę sezonowość biura podróży oraz interpretując marżę jako różnicę pomiędzy kwotą należności a ceną nabycia, Spółka prawidłowo wykaże w deklaracji VAT-7 wartości ujemne w poz. 23 deklaracji VAT-7 (11) (jeżeli ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej poza UE), w poz. 29 (w przypadku kiedy ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej w krajach UE) oraz wykaże ujemną kwotę podatku należnego w poz. 30 ww. deklaracji.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli ustawodawca definiuje marżę jako różnicę między wpłatą należności jaką podróżny uiszcza za usługę a ceną nabycia jaką Spółka płaci innym podatnikom za dostarczenie usługi dla bezpośredniej korzyści nabywcy usługi to różnica, o której mowa w art. 119 ustawy z natury może być kwotą dodatnią jak i ujemną. Przepis ten nie ogranicza konieczności rozliczenia podatku VAT tylko w przypadku, gdy wspomniana różnica jest wartością dodatnią. Zdaniem Spółki, niezależnie czy różnica, o której mowa w art. 119 jest większa czy mniejsza od 0, przepisy mają zastosowanie. Pogląd ten - w opinii Spółki - potwierdza wyrok NSA I FSK 1874/08.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 14 czerwca 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-425/10-4/MN, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, w przypadku świadczenia usług turystyki, Wnioskodawca nie ma możliwości wykazania w deklaracji VAT-7 wartości ujemnych w poz. 23 (jeżeli ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej poza UE) i w poz. 29 (w przypadku kiedy ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej w krajach UE). W konsekwencji, Zainteresowany nie może wykazać ujemnej kwoty podatku należnego w poz. 30 deklaracji VAT-7.

Pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. Spółka wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 4 sierpnia 2010 r. nr ILPP2/443/W-68/10-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka reprezentowana przez Radcę Prawnego wniosła w dniu 7 września 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 18 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Po 765/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 13 kwietnia 2011 r. Nr ILRP-007-114/11-2/AM Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt I FSK 885/11 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.

WSA w Poznaniu, po ponownym rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 24 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Po 452/12, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 24 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Po 452/12 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt I FSK 885/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej wykazania w deklaracji VAT-7 wartości ujemnych w poz. 23 (jeżeli ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej poza UE) i w poz. 29 (w przypadku kiedy ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej w krajach UE),

* nieprawidłowe - w części dotyczącej wykazania w deklaracji VAT-7 wartości ujemnej w poz. 30.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Według art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty (art. 119 ust. 3a ustawy).

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Na mocy art. 119 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Stosownie do art. 119 ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca w odrębny sposób uregulował opodatkowanie specyficznej kategorii usług jakimi są usługi turystyki. Podstawa opodatkowania dla tego typu usług, ustalona w oparciu o przepisy art. 119, jest wyjątkiem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 29 ustawy. Należy zauważyć, że z przepisu art. 119 ust. 2 ustawy wyraźnie wynika jak należy obliczyć marżę będącą podstawą opodatkowania. Mianowicie przez marżę należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (pomniejszoną o kwotę podatku). Koniecznym jest zatem ustalenie, za jaką wartość podatnik nabył towary i usługi dla bezpośredniej korzyści danego turysty, a za jaką cenę sprzedaje temu turyście ostateczną usługę turystyczną.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi turystyki, rozlicza się z podatku od towarów i usług na zasadach określonych w art. 119 ustawy. Usługi świadczone bezpośrednio na rzecz turysty nabywa od podmiotów zewnętrznych, nie świadcząc "usług własnych" w rozumieniu art. 119 ust. 5 wspomnianej ustawy. Podstawę opodatkowania działalności Zainteresowanego, jako organizatora turystki, stanowi kwota marży, umniejszona o kwotę należnego podatku. Ze względu na sezonowość działalności w branży turystycznej, występują miesiące, kiedy uzyskana marża na produkcie turystycznym jest niewielka lub występuje strata na działalności touroperatorskiej. W przypadku wystąpienia straty na działalności touroperatorskiej występuje ujemna podstawa opodatkowania oraz ujemna kwota marży. Biorąc pod uwagę całą sprzedaż w obrębie jednego okresu rozliczeniowego, może zdarzyć się sytuacja, że na jednym produkcie wystąpi marża dodatnia (różnica między kwotą należności a ceną nabycia), natomiast na drugim produkcie turystycznym wystąpi marża ujemna.

W związku z powyższym dochodzi u Wnioskodawcy do sytuacji, w której różnica pomiędzy kwotami należnymi od turystów a ceną nabycia przez Wnioskodawcę towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turystów jest wartością ujemną (tzw. marża ujemna). Zainteresowany ma wątpliwości, czy w sytuacji, gdy wielkość marży ujemnej będzie wyższa od marży dodatniej, może wykazać w deklaracji VAT-7 wartości ujemne w poz. 23 (jeżeli ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej poza UE) i w poz. 29 (w przypadku kiedy ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej w krajach UE) oraz ujemną kwotę podatku należnego w poz. 30 deklaracji.

W odniesieniu do powyższego, w uzasadnieniu wyroku WSA w Poznaniu z dnia 24 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Po 452/12 Sąd wskazał, iż: "Z powołanych regulacji wynika zatem jednoznacznie, iż marża może w konkretnym przypadku przybrać postać wartości dodatniej lub ujemnej, albowiem ustalenie jej wartości następuje w wyniku prostego działania matematycznego polegającego na odjęciu od kwoty należności płaconej przez nabywcę usługi turystycznej ceny nabycia tej usługi zapłaconej przez tzw. "touroperatora". W sytuacji zatem gdy dana usługa turystyki zostanie sprzedana poniżej kosztów jej nabycia wówczas wartość marży będzie miała wartość ujemną. Podkreślić przy tym należy, iż podatnik świadczący usługi turystyki obowiązany jest rozliczyć się za dany okres w oparciu o osiągnięty w tym czasie wynik ekonomiczny, określony przez prawodawcę mianem "marży". Ustalając tę wielkość na potrzeby rozliczenia winien tym samym wziąć pod uwagę efekt całej swej sprzedaży zrealizowanej w tymże okresie. Efekt ten w odniesieniu do poszczególnych transakcji może przybrać postać dodatnią jak i ujemną. Ich suma, uwzględniająca zarówno wyniki dodatnie jak i ujemne poszczególnych transakcji, pozwoli dopiero na prawidłowe określenie podstawy opodatkowania sprzedaży usług turystyki realizując w ten sposób podstawowe zasady podatku od wartości dodanej, jakimi są zasady wielofazowości i proporcjonalności, które każą opodatkowywać jedynie zaistniały na danym etapie obrotu przyrost wartości (...)".

Tak więc "marża" w języku potocznym pojmowana jest jako, stanowiąca zysk, różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży towarów bądź usług w związku z czym zawsze traktowana jest za wartość dodatnią. Ustawodawca pojęciu "marży", jakim posługuje się w art. 119 ust. 1 ustawy, nadał szczególne, normatywne, znaczenie. Przekonuje o tym treść art. 119 ust. 2 ustawy, w którym pojęcie "marży" zostało normatywnie zdefiniowane. Zgodnie z zawartą tam definicją, "marża" to "różnica miedzy kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty". Z unormowania tego wynika zatem proste działanie matematyczne, w którym wynik, tj. "marża", ustalana jest w ten sposób, że od "kwoty należności" płaconej przez nabywcę usługi turystycznej odejmuje się "cenę nabycia" tej usługi przez podatnika. Gdy zatem pod te parametry (tekst jedn.: "kwotę należności" i "cenę nabycia") podstawi się odpowiednie wartości może zdarzyć się sytuacja, iż w konkretnym przypadku uzyskamy wartość ujemną. Wystarczy, że dana usługa turystyki zostanie sprzedana poniżej kosztów jej nabycia, który to przypadek wynikać może chociażby z uwarunkowań natury ekonomicznej (np. chęci "odblokowania" gotówki, minimalizacji straty itp.), czy też rozmaitych przypadków losowych. W konsekwencji uprawniona staje się konstatacja, że literalna treść art. 119 ust. 2 ustawy wskazuje na to, że "marża", o jakiej mowa w tym unormowaniu, może w konkretnym, jednostkowym, przypadku przybrać postać wartości dodatniej bądź ujemnej.

Przedstawiony sposób rozumienia pojęcia "marży" nie narusza podstawowych zasad podatku od towarów i usług. Podatnik świadczący usługi turystyki obowiązany jest rozliczyć się za dany okres w oparciu o osiągnięty w tym okresie wynik ekonomiczny, określony przez prawodawcę mianem "marży". Ustalając tę wielkość na potrzeby rozliczenia winien tym samym wziąć pod uwagę efekt całej swej sprzedaży zrealizowanej w tymże okresie. Efekt ten w odniesieniu do poszczególnych transakcji może przybrać postać dodatnią jak i ujemną. Ich suma, uwzględniająca zarówno wyniki dodatnie jak i ujemne poszczególnych transakcji, pozwoli dopiero na prawidłowe określenie podstawy opodatkowania sprzedaży usług turystyki.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Wzór deklaracji VAT-7 mający zastosowanie w stanie prawnym dotyczącym analizowanej sprawy wprowadzony został rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2009 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1763).

W poz. 23 formularza VAT-7 podatnicy zobowiązani są wykazać podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług, na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 0%. Z kolei w poz. 29 i 30 tego formularza należy wykazać podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług, na terytorium kraju, opodatkowanych stawką 22%

Zatem, w przypadku świadczenia usług turystyki, Wnioskodawca może wykazać w deklaracji VAT-7 wartości ujemne w poz. 23 (jeżeli ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej poza UE) i w poz. 29 (w przypadku kiedy ujemna marża występuje na działalności touroperatorskiej w krajach UE).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Z cyt. wyroku WSA w Poznaniu wynika ponadto, że: "Wskazania w tym miejscu wymaga, iż z definicji podatku, uregulowanej w art. 6 op., od której podatek VAT nie stanowi odstępstwa, wynika, że podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Podatek, stanowiący zatem efekt operacji matematycznej, uwzględniającej podstawę opodatkowania (marżę ujemna) oraz właściwą stawkę podatkową, mimo że stanowi w konsekwencji wartość ujemną, to w myśl reguł prawa podatkowego nie jest możliwy do zaakceptowania. Wartość taką można by bowiem utożsamiać ze świadczeniem pieniężnym w ramach którego beneficjentem jest podatnik, a zobowiązanym np. Skarb Państwa. Przedstawiona definicja podatku nie przewiduje jednak takiej możliwości. W konsekwencji, w okolicznościach niniejszej sprawy wskazanej przez spółkę we wniosku o udzielenie interpretacji, wobec powstania ujemnej podstawy opodatkowania, podatek do zapłaty wyniesie 0 zł. Taką też kwotę należy wykazać w deklaracji podatkowej VAT-7 w poz. 30. W pozycjach odpowiednio 23 oraz 29 nie ma przeszkód by wpisać ujemną podstawę opodatkowania wynikającą z ujemnych marż całkowitych, co jednak nie wpływa na zasadę, w myśl której, kwota podatku należnego nie może przybierać ujemnej wartości. Sporządzanie deklaracji podatkowych, jako element czynności objętych regułami prawa podatkowego, nie może prowadzić do odstępstw od zasad regulujących istotę podatku, wynikających z jego ustawowej definicji".

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

W rezultacie, nie jest możliwe wykazanie w deklaracji "ujemnego" należnego podatku VAT, ponieważ pozostawałoby to w oczywistej sprzeczności z istotą podatku, który ze swej natury nie może przyjmować wartości ujemnej.

Tym samym, Zainteresowany nie może wykazać ujemnej kwoty podatku należnego w poz. 30 deklaracji VAT-7. Bowiem, definicja podatku nie przewiduje takiej możliwości. W konsekwencji, w sprawie będącej przedmiotem wniosku o udzielenie interpretacji, wobec powstania ujemnej podstawy opodatkowania, podatek do zapłaty wyniesie 0 zł. Taką też kwotę należy wykazać w deklaracji podatkowej VAT-7 w poz. 30.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.