ILPP2/443-422/08-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2008 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 12 maja 2008 r.), uzupełnionym w dniu 16 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów oraz prawa do odliczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 maja 2008 r. w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Poznaniu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów oraz prawa do odliczenia. Pismem z dnia 8 maja 2008 r. nr PP-1/0711-66/08 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu - działając na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego - przekazał wniosek Pana według właściwości do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu. Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tut. Organu w dniu 12 maja 2008 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 czerwca 2008 r. znak ILPB1/415-329/08-2/AG, ILPP2/443-422/08-2/TW na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 czerwca 2008 r., a w dniu 16 czerwca 2008 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w miesiącu marcu, otrzymał towar z Niemiec za który zapłacił przelewem. Wraz z towarem Zainteresowany otrzymał fakturę niemieckiego kontrahenta, która jak się później okazało została wystawiona na innego odbiorcę (o określonym nr NIP poprzedzonym kodem PL). Odbiorca faktury jest znany Wnioskodawcy (rozpoczynając działalność Zainteresowany był przez tą osobę polecony kontrahentowi z Niemiec), nie prowadził on już w dniu dostawy działalności gospodarczej, natomiast wcześniej dokonywał takich samych zakupów jak Wnioskodawca.

W związku z opisaną sytuacją Zainteresowany wystąpił z pismem o zmianę danych odbiorcy na fakturze, ale uzyskał odmowę ze strony dostawcy z Niemiec. Pisemna odmowa jest załączona w dokumentach działalności.

W związku z tym, że Wnioskodawca był w posiadaniu towaru, za który zapłacił, rozpoznał powyższą dostawę w miesiącu marcu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie i wystawił fakturę wewnętrzną. Rozliczył również VAT należny i naliczony w miesiącu marcu oraz - jak wyjaśnia - ujął ww. nabycie w informacji podsumowującej za I kwartał 2008 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił właściwie rozpoznając w marcu 2008 r. nabycie wewnątrzwspólnotowe z Niemiec bez właściwego dokumentu dostawy (faktura wystawiona na innego odbiorcę) i czy miał prawo do rozliczenia tej dostawy po stronie podatku należnego i naliczonego w miesiącu marcu.

Wnioskodawca uważa, że miał prawo do rozpoznania nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów ponieważ była dostawa i transport towarów do Polski (z innego państwa członkowskiego).

Twierdzi przy tym, iż z przepisów art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wynika, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ten - jak wyjaśnia Zainteresowany - stosuje się pod warunkiem, że:

Wnioskodawca wyjaśnił również, iż wystawienie faktury na inny podmiot było wynikiem pomyłki i niedostatecznego przepływu informacji i prawidłowym byłoby dokonanie odpowiednich zmian w fakturze przez kontrahenta zagranicznego. Jednakże z nieznanych Zainteresowanemu powodów kontrahent zagraniczny odmówił wystawienia ponownego dokumentu z prawidłowymi danymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Z kolei w myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Wnioskodawca twierdzi, iż: cyt. "w miesiącu marcu, otrzymał towar z Niemiec (...) za który zapłacił przelewem". Strona nabyła więc prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Trafnie zatem w świetle powyższych przepisów Zainteresowany rozpoznał wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT).

Tym niemniej nieprawidłowo wykazał WNT w miesiącu marcu gdyż, w świetle art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W związku z tym, iż jak wyjaśnia Zainteresowany, kontrahent niemiecki wystawił fakturę na innego odbiorcę, obowiązek podatkowy powstanie w niniejszym przypadku w trybie cyt. powyżej art. 20 ust. 5 ustawy, tj. 15 kwietnia 2008 r.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności (...) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Biorąc pod uwagę datę powstania obowiązku podatkowego Wnioskodawca powinien wystawić fakturę w miesiącu kwietniu 2008 r., kiedy powstał obowiązek podatkowy.

Odnośnie natomiast kwestii związanej z odliczeniem podatku naliczonego wyjaśnić należy, iż w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei w świetle art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Należy jednak zaznaczyć, iż prawodawca w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, wskazał, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W związku z tym, iż w interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2008 r. nr LPB1/415-329/08-4/AG stwierdzono, że dowody zakupu, jakimi dysponuje Wnioskodawca zawierają błędne dane, a więc nie mogą stanowić podstawy do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, to Zainteresowany nie może tym samym skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto zauważyć trzeba, iż w związku z tym, że obowiązek podatkowy powstał w trybie art. 20 ust. 5 ustawy, a więc 15 kwietnia 2008 r., to WNT powinno być ujęte w informacji podsumowującej - o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy - za II kwartał 2008 r., składanej do 25 dnia miesiąca następującego po tym kwartale.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. w zakresie kosztów uzyskania przychodów) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 1 sierpnia 2008 r. nr LPB1/415-329/08-4/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.