ILPP2/443-420/12-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 20 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2012 r. (data wpływu 28 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi odpłatnej dzierżawy obiektu szpitalnego wraz z wyposażeniem medycznym na rzecz odrębnego podmiotu świadczącego usługi medyczne i prowadzącego działalność leczniczą - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi odpłatnej dzierżawy obiektu szpitalnego wraz z wyposażeniem medycznym na rzecz odrębnego podmiotu świadczącego usługi medyczne i prowadzącego działalność leczniczą. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 czerwca 2012 r. (data wpływu 28 czerwca 2012 r.) o dowód potwierdzający operację wniesienia brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 23 września 2009 r. Województwo zawiązało na podstawie uchwały Sejmiku Województwa jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Spółka).

Zgodnie z § 7 ust. 1 umowy Spółki została ona utworzona w celu przygotowania oraz zrealizowania inwestycji budowy nowego szpitala wojewódzkiego, a po jego zakończeniu wyposażenia, utrzymania oraz użytkowania powstałych obiektów budowlanych w sposób umożliwiający zabezpieczenie i świadczenie usług medycznych na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Ponadto, zgodnie z § 7 ust. 3 umowy Spółki "po zrealizowaniu celu określonego w ust. 1 Spółka utworzy i prowadzić będzie niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, który będzie realizował świadczenia medyczne w oparciu o zasoby kadrowe i materialne samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.... (...)".

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny (potwierdzenie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 18 lutego 2010 r.).

Od roku 2010 Spółka prowadzi inwestycję polegającą na budowie kompleksu budynków, które będą przeznaczone do świadczenia usług medycznych. W trakcie inwestycji Spółka dokonuje zakupu towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Inwestycja jest realizowana przez Spółkę na gruncie wydzierżawionym od Województwa i ujmowana w jej księgach rachunkowych jako inwestycja w toku, a po oddaniu do użytkowania będzie traktowana jako odrębne środki trwałe Spółki na podstawie art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Aktualnie Spółka zamierza zmienić model swojego funkcjonowania, na taki, w którym po zakończeniu realizowanej inwestycji polegającej na budowie obiektu szpitalnego oraz jego późniejszym wyposażeniu w sprzęt medyczny, Spółka nie będzie realizowała świadczeń medycznych, lecz będzie tym obiektem zarządzała i na podstawie zawartej umowy dzierżawy odpłatnie wydzierżawiała go wraz z wyposażeniem odrębnemu podmiotowi wykonującemu działalność leczniczą. Podmiotem tym będzie Szpital przekształcony w spółkę prawa handlowego.

Planowane jest dokonanie odpowiednich zmian w umowie Spółki poprzez zmiany w § 7 dotyczącego określenia celu działalności oraz przedmiotu działalności (wykreślenie obszarów związanych ze świadczeniem usług medycznych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z tym, że pierwotnie Spółka zakładała po oddaniu wybudowanego obiektu szpitalnego do użytkowania, prowadzenie w nim we własnym imieniu działalności stanowiącej usługi objęte zwolnieniem od podatku VAT, ale w trakcie realizacji inwestycji i przed oddaniem jej do użytkowania zmieni model swojego funkcjonowania i odpowiednio zapisy umowy Spółki w kierunku, który będzie przewidywał wykorzystanie obiektu szpitalnego i jego wyposażenia do świadczenia usług dzierżawy, to czy planowane przez Spółkę usługi polegające na odpłatnym wydzierżawianiu, na podstawie zawartej umowy dzierżawy, obiektu szpitalnego wraz z jego wyposażeniem medycznym na rzecz odrębnego podmiotu świadczącego usługi medyczne i prowadzącego działalność leczniczą, nie będą zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wydzierżawienia przez niego obiektu szpitalnego wraz z wyposażeniem medycznym na rzecz innego podmiotu świadczącego usługi medyczne, nie będą zwolnione od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy VAT, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług, usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza. Z tego przepisu wynika zwolnienie dotyczące usług świadczonych na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza przez podmioty nie będące podmiotami leczniczymi, przy czym muszą to być usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zwolnienie to nie będzie miało zastosowania, jeżeli podmiot nie będący podmiotem leczniczym wykonuje na terenie przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego usługi nie związane ściśle z usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do usług polegających na wydzierżawieniu przez Spółkę innemu podmiotowi, który będzie wykonywał działalność leczniczą, obiektu szpitalnego wraz z wyposażeniem medycznym nie będą one zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy VAT.

Usługi dzierżawy świadczone przez Spółkę nie będą usługami ściśle związanymi z usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia a tym samym nie będą zwolnione z podatku od towarów i usług.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za słusznością powyższego poglądu jest treść art. 43 ust. 17a ustawy VAT, zgodnie z którym zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy VAT ma zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe. Oznacza to, że dla tego zwolnienia ustawodawca przewidział dodatkowe ograniczenie podmiotowe, a Spółka jako nie świadcząca po odpowiednich zmianach w umowie Spółki działalności leczniczej nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z VAT.

Wzmocnienie argumentacji prawnej, z której wynika, że usługi dzierżawy świadczone przez Spółkę nie będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wynika z analizy przepisów wspólnotowych i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. b i c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 z późn. zm.), zwolnieniu od podatku podlegają:

* - opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;

* - świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Analiza orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE prowadzi do wniosku, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Pojęcie "usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia", którym posługuje się polski ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy VAT odpowiada określeniom używanym przez Trybunał Sprawiedliwości postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych. Trybunał Sprawiedliwości podkreśla, że czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Zdaniem Trybunału Sprawiedliwości w zakresie pojęcia czynności ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną powinny mieścić się wyłącznie świadczenia, których realizacja jest niezbędna dla osiągnięcia celu terapeutycznego opieki szpitalnej i medycznej.

Z powyższego wynika, że usługi wydzierżawiania budynków obiektu szpitala wraz z wyposażeniem medycznym nie mogą zostać objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług, a tym samym winny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

Natomiast w świetle art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy, zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki - służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę podmioty lecznicze oraz świadczone w ramach wykonywanych zawodów lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa i medycznych, o których mowa w ww. ustawie o działalności leczniczej. Zatem powyższe zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Należy zauważyć, że powyższe zwolnienie odnosi się do usług w zakresie opieki medycznej oraz dostawy towarów i usług ściśle z tymi usługami związanych świadczonych przez podmioty lecznicze (pkt 18) oraz świadczonych na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza (pkt 18a). Podkreślić należy również, iż treść przywołanych powyżej przepisów w sposób jednoznaczny wskazuje, że świadczenie usługi podstawowej objętej zwolnieniem (tekst jedn.: usługi w zakresie opieki medycznej) łącznie z usługą związaną niezbędną do świadczenia usługi podstawowej musi zostać dokonane przez jeden podmiot, czyli podmiot świadczący usługę podstawową.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że zwolnienie wynikające z ww. przepisów w analizowanej sytuacji nie ma zastosowania, gdyż świadczone przez Wnioskodawcę usługi najmu budynku szpitalnego wraz z wyposażeniem nie spełniają same w sobie cech opieki medycznej, jak również to iż Wnioskodawca nie jest podmiotem, który będzie świadczył w tym zakresie usługi.

Analizując zwolnienie od podatku usług świadczonych przez Zainteresowanego, należy odwołać się więc do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18a oraz do przepisu art. 132 ust. 1 lit. b i c) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze, a także świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Zgodnie zaś z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zwolnienia zawarte w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Orzecznictwo Trybunału wskazuje, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Jeśli chodzi w szczególności o zwolnienie przewidziane w art. 132 Dyrektywy, to z orzecznictwa wynika, że pojęcie "opieka medyczna" dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Innymi słowy, aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

Ponadto z orzecznictwa Trybunału wynika, iż pojęcia "opieka medyczna" i "działalność ściśle związana z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym)", należy interpretować w ten sam sposób w obu przypadkach, ponieważ oba te przepisy mają na celu uregulowanie ogółu zwolnień z opodatkowania świadczeń medycznych w ścisłym znaczeniu: które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia.

W rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. b VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 1977.145.1 z późn. zm.), pojęcia te nie obejmują świadczeń, które nie przedstawiają żadnego związku z opieką szpitalną nad odbiorcami tych świadczeń ani z opieką medyczną świadczoną ewentualnie na ich rzecz.

Usługi są ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym) jedynie wówczas, gdy są rzeczywiście świadczone jako usługi pomocnicze względem stanowiącej świadczenie główne opieki szpitalnej nad odbiorcami lub opieki medycznej świadczonej na rzecz odbiorców.

Świadczenie może być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego usługodawcy. W odniesieniu do świadczeń medycznych Trybunał stwierdził, że zważywszy na cel zwolnienia przewidzianego w art. 13 część A ust. 1 lit. b Szóstej Dyrektywy, jedynie świadczenie usług, które logicznie wpisują się w ramy dostarczania usług opieki szpitalnej i medycznej i które w procesie świadczenia tych usług stanowią etap niezbędny, aby osiągnąć cele terapeutyczne, którym te ostatnie służą, mogą stanowić "działalność ściśle (...) związaną" w rozumieniu tego przepisu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w dniu 23 września 2009 r. Województwo zawiązało na podstawie uchwały Sejmiku Województwa Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zgodnie z umową Spółki została ona utworzona w celu przygotowania oraz zrealizowania inwestycji budowy nowego szpitala wojewódzkiego, a po jego zakończeniu wyposażenia, utrzymania oraz użytkowania powstałych obiektów budowlanych w sposób umożliwiający zabezpieczenie i świadczenie usług medycznych na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Ponadto, w myśl umowy Spółki, po zrealizowaniu celu określonego w tej umowie Spółka utworzy i prowadzić będzie niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, który będzie realizował świadczenia medyczne w oparciu o zasoby kadrowe i materialne samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Od roku 2010 prowadzi inwestycję polegającą na budowie kompleksu budynków, które będą przeznaczone do świadczenia usług medycznych. W trakcie inwestycji Spółka dokonuje zakupu towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Inwestycja jest realizowana przez Spółkę na gruncie wydzierżawionym od Województwa i ujmowana w jej księgach rachunkowych jako inwestycja w toku, a po oddaniu do użytkowania będzie traktowana jako odrębne środki trwałe Spółki na podstawie art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aktualnie Spółka zamierza zmienić model swojego funkcjonowania, na taki, w którym po zakończeniu realizowanej inwestycji polegającej na budowie obiektu szpitalnego oraz jego późniejszym wyposażeniu w sprzęt medyczny, Spółka nie będzie realizowała świadczeń medycznych, lecz będzie tym obiektem zarządzała i na podstawie zawartej umowy dzierżawy odpłatnie wydzierżawiała go wraz z wyposażeniem odrębnemu podmiotowi wykonującemu działalność leczniczą.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że świadczone przez Spółkę usługi polegające na odpłatnym wydzierżawianiu, na podstawie zawartej umowy dzierżawy, obiektu szpitalnego wraz z jego wyposażeniem medycznym na rzecz odrębnego podmiotu świadczącego usługi medyczne i prowadzącego działalność leczniczą, nie będą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy. Wynika to z faktu, iż przedmiotowe usługi nie są usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, ani też usługami ściśle z tymi usługami związanymi, bowiem Spółka nie będzie realizowała świadczeń medycznych, lecz będzie zarządzała obiektem szpitalnym i na podstawie zawartej umowy dzierżawy odpłatnie wydzierżawiała go wraz z wyposażeniem odrębnemu podmiotowi wykonującemu działalność leczniczą.

Wnioskodawca nie może zatem skorzystać ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy w związku z art. 43 ust. 17a ustawy, bowiem odnosząc treść tych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że nie dokonuje on świadczenia usługi podstawowej, tj. usługi w zakresie opieki medycznej służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Jak już wskazano powyżej, świadczenie usługi ściśle związanej z usługą podstawową musi zostać dokonane przez podmiot świadczący usługę podstawową, aby można było skorzystać ze zwolnienia.

Reasumując, usługi będące przedmiotem pytania, polegające na odpłatnym wydzierżawianiu, na podstawie zawartej umowy dzierżawy, obiektu szpitalnego wraz z jego wyposażeniem medycznym na rzecz odrębnego podmiotu świadczącego usługi medyczne i prowadzącego działalność leczniczą, nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w związku z powyższym podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje że kwestia dotycząca prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących zakupy związane z budową obiektu i prawa do zwrotu tego podatku została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 23 lipca 2012 r. nr ILPP2/443 -420/12-5/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.