ILPP2/443-412/08-2/MR - Czy w miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym, dotyczących wyrobów przetworzonych, które są przeznaczone dla nabywców krajowych, jest Polska?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2008 r. (data wpływu 8 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - jest prawidłowe.

W dniu 8 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: "W", "Zleceniobiorca" lub "Spółka") prowadzi działalność produkcyjną w branży motoryzacyjnej, polegającą w szczególności na wytwarzaniu elementów układów hamulcowych, zaworów cylindrów do otwierania drzwi oraz innych powietrznych i elektronicznych urządzeń do pojazdów samochodowych. Opisana powyżej działalność sprowadza się do świadczenia przez Spółkę usług na ruchomym majątku rzeczowym na podstawie umowy o powierzeniu produkcji z dnia 1 marca 2003 r. (dalej: Umowa) zawartej ze spółką W E. (dalej: "W E." lub "Zleceniodawca") z siedzibą w Belgii. W E. jest zarejestrowana w Belgii i w Polsce dla celów podatku VAT i posiada ważne numery rejestracji podatkowej w tych krajach.

Zleceniodawca, na własny koszt, zapewnia Zleceniobiorcy surowce (tj. podzespoły i komponenty) konieczne do wytworzenia produktów. Zatem materiały bezpośrednio produkcyjne nabywane przez W E. są dostarczane do W, natomiast w księgach W są rejestrowane wszystkie koszty, które są kosztami usług produkcyjnych i według Umowy oznaczają "koszty uzgodnione pomiędzy stronami, corocznie rewidowane (...) ponoszone faktycznie przez Zleceniobiorcę podczas świadczenia Usług Produkcyjnych".

W celu wykonania usług, podzespoły/komponenty do ich świadczenia są przywożone przez W E. do Polski z terytorium innych państw UE oraz powierzane W (prawo własności podzespołów usługi zachowuje W E.). W E. rozpoznaje w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów z tytułu przemieszczenia powyższych podzespołów i komponentów na terytorium Polski.

W przypadku nabycia usług na ruchomym majątku rzeczowym od W, W E. podaje numer, pod którym jest zidentyfikowana na potrzeby podatku od wartości dodanej w Belgii.

W obecnej strukturze transakcji, po wykonaniu usług przez W wszystkie wyroby przetworzone są sprzedawane przez W E. bezpośrednio na rzecz odbiorców na terenie krajów Unii Europejskiej innych niż Polska (w przeważającej części są to odbiorcy z siedzibą na terenie Niemiec). Ponadto, obecnie wyroby przetworzone sprzedawane bezpośrednio przez W E. nabywcom w Niemczech i innych krajach Unii Europejskiej są wywożone przez W E. z Polski w ciągu 30 dni od momentu wykonania na nich usług przez W. W szczególności, wywóz towarów następuje w dniu zakończenia świadczenia usługi przez W lub w dniu następnym.

Ze względu na spełnienie powyższych warunków, W korzysta z możliwości przeniesienia miejsca opodatkowania świadczonych usług na podstawie art. 28 ust. 7 ustawy o VAT poza Polskę. Innymi słowy, usługa świadczona przez W na rzecz W E. nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

Obecnie W planuje rozszerzenie dotychczasowej struktury biznesowej. W szczególności, planowana struktura transakcji zakłada, że:

W planowanej strukturze, również wyroby przetworzone przeznaczone dla nabywców w Krajach Bałtyckich będą wywożone z Polski (z fabryki W) w ciągu 30 dni od momentu wykonania na nich usług przez W.

Jednocześnie, przewidziane są trzy alternatywne możliwości zorganizowania powyższego transportu:

Odpowiedzialny za transport będzie nabywca końcowy (podmiot z Kraju Bałtyckiego), który będzie organizował przewóz wyrobów przetworzonych bezpośrednio z zakładu W do Kraju Bałtyckiego oraz pokrywał koszt tego przewozu. W E. będzie w tym przypadku rozpoznawała w rozliczeniach z tytułu VAT sprzedaż krajową towarów na rzecz L., opodatkowaną stawką 22%. Następnie L. będzie rozpoznawała wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do Krajów Bałtyckich.

L. będzie odpowiedzialna za transport towarów bezpośrednio z zakładu W do nabywców w Krajach Bałtyckich. L. będzie organizowała przewóz wyrobów przetworzonych z zakładu W do Kraju Bałtyckiego oraz pokrywała koszt tego przewozu. W związku z brzmieniem art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, warunki dostawy zostaną w taki sposób ustalone, aby transport był przyporządkowany transakcji sprzedaży wyrobów przetworzonych dokonywanej przez L. do nabywcy z Kraju Bałtyckiego (tzw. transakcja ruchoma), a nie transakcji sprzedaży wyrobów przez W E. na rzecz L. (tzw. transakcja nieruchoma). Przykładowo, sprzedaż wyrobów przez W E. na rzecz L. będzie organizowana na warunkach " (...) - fabryka W", a sprzedaż wyrobów przez L. na rzecz nabywcy w Kraju Bałtyckim na warunkach "DDU - siedziba nabywcy".

W związku z powyższym, podobnie jak w Wariancie l, W E. będzie w tym przypadku rozpoznawała w rozliczeniach z tytułu VAT sprzedaż krajową towarów na rzecz L., opodatkowaną stawką 22%. Następnie L. będzie rozpoznawała wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do Krajów Bałtyckich.

W E. będzie odpowiedzialna za transport wyrobów przetworzonych bezpośrednio z zakładu W do nabywców w Krajach Bałtyckich. W tym wariancie W E. będzie rozpoznawała wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz L. zarejestrowanej w Kraju Bałtyckim dla celów VAT. Natomiast L. będzie rozpoznawała w Kraju Bałtyckim wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W obecnie funkcjonującej strukturze wywóz poza terytorium kraju wyrobów przetworzonych przez W, dokumentowany jest co do zasady przez dokumenty spedycyjne - Międzynarodowe Samochodowe Listy Przewozowe (CMR).

Również w planowanej strukturze wywóz poza terytorium kraju wyrobów przetworzonych będzie potwierdzany głównie przez dokumenty CMR wystawiane przez:

Dodatkowo, potwierdzenie wywozu wyrobów przetworzonych stanowią dokumenty wysyłki, generowane w systemie SAP Spółki W E., które będą funkcjonować również w planowanej strukturze.

Weryfikacja powiązania pomiędzy danym dokumentem przewozowym (tutaj: CMR), a podpiętymi do niego dokumentami wysyłki możliwa jest poprzez porównanie opisów oraz ilości palet i opakowań wykazanych na dokumencie przewozowym do sumy wszystkich palet i opakowań wykazanych na poszczególnych dokumentach wysyłki, podpiętych do tego dokumentu przewozowego.

Wywóz towarów będzie potwierdzany również przez dokument o nazwie Potwierdzenie wywozu dla celów podatku od wartości dodanej, wystawiany przez firmę spedycyjną, potwierdzający, że wykazane na nim towary zostały przekazane tejże firmie w danym dniu do przetransportowania ich na wskazany adres.

Po rozpoczęciu wysyłki towary będą docierały do odbiorcy w ciągu kilku dni. W będzie również w posiadaniu potwierdzeń od nabywców dokumentujących odbiór wyrobów przetworzonych poza terytorium Polski.

W związku z powyższym, wszystkie wyżej opisane dokumenty potwierdzają i będą potwierdzały w odniesieniu do planowanej struktury, że wyroby przetworzone przez W przeznaczone do nabywców w krajach Unii Europejskiej (w tym również w Krajach Bałtyckich) wyjeżdżają z terytorium Polski w ciągu 30 dni od wykonania na nich usług przez W.

Wnioskodawca przedstawił planowaną metodę podziału kosztów będących podstawą określenia obrotu VAT z tytułu usług przetwarzania towarów przeznaczonych do nabywców w Polsce i towarów przeznaczonych do nabywców w innych krajach Unii Europejskiej.

Na podstawie uzyskanych od W E. informacji, które z przetworzonych przez W wyrobów zostaną sprzedane i przewiezione:

W ustala odrębnie wartość usług wykonanych na dwóch powyższych kategoriach wyrobów przetworzonych.

Koszty przetwarzania każdej z powyższych kategorii wyrobów, stanowiące podstawę określenia kwoty należnej z tytułu świadczenia usług przez W obliczane są za okresy miesięczne.

Na koniec każdego miesiąca, gdy faktycznie poniesione koszty przetworzenia zostaną zaksięgowane, Spółka oblicza rzeczywiste koszty przetworzenia każdej kategorii wyrobów przetworzonych, jak poniżej:

Podobnie jak obecnie, usługi świadczone na podstawie Umowy będą rozliczane w okresach miesięcznych. Po wykonaniu usług, na koniec miesiąca W będzie wystawiało na W E. faktury VAT za usługi wykonane w danym okresie. Faktury te będą obejmowały wynagrodzenie W w wysokości kosztów usług przetworzenia ustalonych jak opisano powyżej, powiększonych o ustaloną umownie marżę.

Za usługi przetwarzania dotyczące wyrobów przetworzonych sprzedawanych przez W E. spółce L., a następnie przez L. odbiorcom w Polsce, W zamierza wystawiać faktury VAT ze stawką 22 %.

Natomiast, za usługi przetwarzania dotyczące wyrobów przetworzonych sprzedawanych bezpośrednio przez W E. do innych krajów Unii Europejskiej oraz wyrobów sprzedawanych przez W E. spółce L., a następnie wywożonych do Krajów Bałtyckich, W będzie wystawiało faktury VAT, nie wykazując na nich podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Spółka wnosi o potwierdzenie, czy w opisanym stanie faktycznym dotyczącym planowanej struktury transakcji, tj.:

zgodnie z art. 28 ust. 7 i ust. 8 ustawy o VAT, miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym, świadczonych przez W dla W E. i dotyczących wyrobów przetworzonych przeznaczonych dla nabywców w innych krajach Unii Europejskiej niż Polska, jest Belgia?

Ponadto, Spółka wnosi o potwierdzenie, czy w opisanym stanie faktycznym miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym, dotyczących wyrobów przetworzonych, które są przeznaczone dla nabywców krajowych, jest Polska?

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady, zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem art. 28 ust. 7 ustawy o VAT:

"W przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane".

Dodatkowo, art. 28 ust. 8 ustawy o VAT stanowi:

"W przypadku, gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju".

Z brzmienia powyższych przepisów wynika, iż miejscem opodatkowania usług na ruchomym majątku rzeczowym jest terytorium państwa członkowskiego (innego niż państwo, w którym usługi są faktycznie świadczone), które wydało nabywcy numer identyfikacji na potrzeby podatku od wartości dodanej, w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

Jak opisano powyżej, W E. podaje numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Belgii przy wykonywaniu Umowy z W. Ponadto, część towarów przetwarzanych przez Spółkę przeznaczonych do sprzedaży w innych krajach członkowskich Unii Europejskiej, opuszcza Polskę w ciągu 30 dni od wykonania na nich usług.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują sposobu potwierdzenia wywozu towarów, po wykonaniu na nich usług, które na podstawie art. 28 ust. 7 i ust. 8 nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Spółka opiera się więc na takiej dokumentacji opisanej w stanie faktycznym, która potwierdza wywóz towarów poza terytorium kraju w ciągu 30 dni od wykonania na nich usług.

W szczególności, W będzie posiadało dokumenty spedycyjne wskazujące jako zlecającego transport W E., L. lub kontrahentów z Krajów Bałtyckich, potwierdzające wywóz towarów z Polski w ciągu 30 dnia od zakończenia usługi na rzecz W E. przez W.

Dodatkowo, przepisy ustawy o VAT nie wskazują sposobu podziału kosztów usług na rzeczowym majątku ruchomym w przypadku świadczenia tych usług zarówno na towarach, które są wywożone z Polski w ciągu 30 dni od wykonania na nich usług, jak i na towarach, które nie opuszczają terytorium kraju.

Spółka przyjęła zatem taką metodę jak opisana w stanie faktycznym, do ustalenia:

W konsekwencji, jak stwierdzono powyżej, na podstawie tego podziału Spółka zamierza wystawiać w każdym miesiącu dwie faktury za usługi świadczone na podstawie Umowy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jednak na mocy art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Stosownie do art. 28 ust. 7 ustawy, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Zgodnie z art. 28 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.

W myśl ww. regulacji prawa podatkowego stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym jest miejsce gdzie usługi są faktycznie świadczone, jednakże z zastrzeżeniem art. 28 ustawy. W treści przywoływanego art. 28 ust. 7 i 8 ustawy, ustawodawca zawarł dwa warunki, uzależniając od ich spełnienia przeniesienie miejsca świadczenia usług na terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy numer identyfikacji na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Z przedstawionego przez Wnioskującą stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi na ruchomym majątku rzeczowym na podstawie umowy ze Zleceniodawcą mającym siedzibę w Belgii i zidentyfikowanym na potrzeby podatku od wartości dodanej. Część towarów powstałych w wyniku świadczonych usług na ruchomym majątku rzeczowym będzie sprzedana dla odbiorców w Krajach Bałtyckich i innych krajach Unii Europejskiej, a część dla odbiorców krajowych.

Stosownie do powyższego, w przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym dotyczących wyrobów przetworzonych, które są przeznaczone dla nabywców unijnych (w tym do Krajów Bałtyckich) oba warunki zawarte w art. 28 ust. 7 i 8 ustawy są spełnione, gdyż Podatnik świadczy usługi dla nabywcy, który podał mu numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane oraz towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego (w terminie nie późniejszym niż 30 dni od dnia wykonania usługi), na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowej usługi, będzie terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi numer, czyli będą one podlegały opodatkowaniu na terytorium Belgii.

Natomiast w przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym, dotyczącym wyrobów przetworzonych, które są przeznaczone dla nabywców krajowych, należy odnieść się do zasady wynikającej z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy, usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 (art. 41 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, która kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym - zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.).

Zasady fakturowania regulują przepisy art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 9 i § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Podkreślić należy, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Reasumując, miejscem świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym (dla Zleceniodawcy zidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej w Belgii), dotyczących wyrobów przetworzonych dla nabywców w innych krajach Unii Europejskiej niż Polska, które zostały wywiezione z terytorium kraju w terminie nie późniejszym niż 30 dni od dnia wykonania usługi, jest Belgia.

Natomiast w przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym, dotyczących wyrobów przeznaczonych dla nabywców krajowych, miejscem świadczenia będzie Polska.

Podatnik będzie zatem zobowiązany do udokumentowania wykonania przedmiotowych usług fakturą VAT, wystawioną zgodnie z treścią przywoływanego art. 106 ustawy, oraz § 9 i 27 ww. rozporządzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Minister Finansów nie jest zatem uprawniony do oceny stanowiska Wnioskodawcy w kwestii kalkulacji i podziału kosztów usług przetwarzania towarów będących własnością Zleceniodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.