ILPP2/443-402/12-3/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu 29 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości gruntowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 29 czerwca 2012 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie usług transportowych, spedycyjnych i logistycznych. Na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca nieustannie inwestuje w nieruchomości (obiekty magazynowo-logistyczne), w związku z czym nabywa w celach inwestycyjnych nieruchomości gruntowe.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza nabyć od P. S.A. (dalej: "Sprzedający") kompleks pięciu niezabudowanych działek, stanowiących gospodarczą całość (Wnioskodawca wygrał przetarg na sprzedaż tych nieruchomości przez Sprzedającego).

Przedmiotowe działki oznaczone są w ewidencji gruntów jako grunty orne RIVb oraz RV. Na dzień przedłożenia nieruchomości do sprzedaży brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz brak jest decyzji o warunkach zabudowy. Jednocześnie, zgodnie z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, obszar, na którym znajduje się wspomniana nieruchomość, jest oznaczony jako "tereny rozwoju funkcji produkcyjno-usługowych", dla których:

* ustala się priorytet dla lokalizowania funkcji produkcyjnych i usługowych, magazynowo-usługowych, baz i składów, a także parków technologicznych oraz centrów kongresowo-wystawienniczych,

* dopuszcza się lokalizowanie: a) funkcji mieszkaniowej z zaleceniem, by udział tej funkcji kształtował się na poziomie do 20% powierzchni zabudowy na terenie i pod warunkiem jej ochrony przed ewentualnymi uciążliwościami istniejących, bądź projektowanych obiektów, b) realizację obiektów handlowych prowadzących sprzedaż hurtową lub półhurtową, w tym wyposażenia dla firm (artykułów i sprzętu biurowego), oraz sprzedaż detaliczną towarów wyspecjalizowanych, wielkogabarytowych, wymagających dużych powierzchni magazynowania i specjalnego transportu, jak np. materiały budowlane i ogrodnicze oraz artykuły wyposażenia mieszkań, takie jak np. meble, sprzęt gospodarstwa domowego itp.

Wnioskodawca - przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości w formie umowy notarialnej przenoszącej własność - zamierza uzyskać decyzję o warunkach zabudowy dla tej nieruchomości (stosowny wniosek o wydanie takiej decyzji został już złożony przez Wnioskodawcę do Wydziału Architektury i Budownictwa dla Dzielnicy B. m.st. W.). Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę (tekst jedn.: w formie umowy notarialnej przenoszącej własność) nastąpi dopiero po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy.

Według informacji uzyskanych od Sprzedającego, sprzedaż nieruchomości zostanie udokumentowana fakturą VAT ze stawką VAT 23%. Dodatkowo, na wniosek Sprzedającego została wydana dla niego interpretacja indywidualna Ministra Finansów, potwierdzająca, iż przedmiotowa sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu VAT ze stawką 23% (IPPP1/443 -204/12-2/IGo).

W uzupełnieniu do wniosku Spółka oświadczyła, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz, że nabywana nieruchomość będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku nabycia opisanych w stanie przyszłym nieruchomości gruntowych (oznaczonych w ewidencji gruntów jako grunty rolne), dla których brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, i dla których zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT, naliczonego przez Sprzedającego w fakturze dokumentującej sprzedaż tych nieruchomości ze stawką 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia opisanych w stanie przyszłym nieruchomości gruntowych (oznaczonych w ewidencji gruntów jako grunty rolne), dla których brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, i dla których zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy, będzie on uprawniony do odliczenia podatku VAT, naliczonego przez Sprzedającego w fakturze dokumentującej sprzedaż tych nieruchomości ze stawką 23%.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, między innymi, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl artykułu 2 pkt 6 Ustawy VAT, towary zostały zdefiniowane jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z zasady zatem odpłatna dostawa na terytorium kraju, której przedmiotem są grunty, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. W świetle art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi obecnie 23%.

Jednocześnie, art. 43 Ustawy VAT zawiera katalog zwolnień z opodatkowania określonych czynności. W ustępie 1 pkt 9 tego artykułu ustawodawca przewidział zwolnienie z podatku VAT dla dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. A zatem, jeżeli będący przedmiotem dostawy grunt jest niezabudowany (jak w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku) i grunt ten stanowi teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę - wówczas zwolnienie nie ma zastosowania i sprzedaż (dostawa) takiego gruntu jest objęta stawką podstawową podatku. Jednocześnie nabywca gruntu ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w fakturze VAT dokumentującej tę sprzedaż.

Celem określenia prawidłowej stawki opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego (tekst jedn.: stawki podstawowej 23% lub zwolnienia z opodatkowania) konieczne jest zatem ustalenie przeznaczenia danego gruntu. Zasady kształtowania polityki przestrzennej oraz zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy zostały określone w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm., dalej: "Ustawa o planowaniu"). Na mocy Ustawy o planowaniu, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, należy do zadań własnych gminy. W świetle art. 4 ust. 1 Ustawy o planowaniu, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Ponadto, Ustawa o planowaniu przewiduje, iż w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jak wskazano w stanie faktycznym, przedmiotem dostawy na rzecz Wnioskodawcy będzie grunt niezabudowany, który zgodnie z intencją Wnioskodawcy zostanie wykorzystany na cele inwestycyjne (obiekty magazynowo-logistyczne) - co odpowiada funkcjom przewidzianym dla tego gruntu w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Dla gminy, na obszarze której grunt jest położony, nie został sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na dzień złożenia niniejszego wniosku nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy, jednakże Wnioskodawca wniosek o wydanie takiej decyzji już złożył. Biorąc pod uwagę wskazane w przedmiotowym stanie faktycznym zapisy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca taką decyzję o warunkach zabudowy uzyska.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w kwestii prawidłowości opodatkowania VAT (tekst jedn.: stawka 23% lub zwolnienie) czynności dostawy gruntu przeznaczonego na cele budowlane (inwestycyjne), ale oznaczonego w ewidencji gruntów jako grunt rolny, powziął wątpliwości wskutek rozbieżności interpretacyjnych dotyczących zasad i podstaw ustalania przeznaczenia gruntu. W świetle dostępnych interpretacji organów podatkowych oraz wyroków sądów istnieją bowiem rozbieżne stanowiska co do tego, czy przeznaczenie gruntu powinno być określane na podstawie danych wynikających z ewidencji gruntów, czy też w oparciu o miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego lub wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wątpliwości te rozstrzygnął wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2011 r. (sygn. I FPS 8/10), wydany w składzie siedmiu sędziów, w myśl którego: "w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów, a nie studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy." Postawiona przez Sąd teza (oraz szczegółowa analiza treści uzasadnienia wyroku) prowadzi wprost do wniosku, iż wydanie w odniesieniu do danego gruntu decyzji o warunkach zabudowy jest okolicznością przesądzającą o przeznaczeniu terenu na cele budowlane.

W ocenie Wnioskodawcy, po wydaniu dla niego decyzji o warunkach zabudowy dotyczącej przedmiotowego terenu, w świetle regulacji Ustawy o planowaniu, przeznaczenie tego terenu - tj. jako gruntu przeznaczonego pod zabudowę - nie będzie budzić wątpliwości. Jednocześnie, z punktu widzenia regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT, wydanie dla Wnioskodawcy decyzji o warunkach zabudowy spowoduje wystąpienie przesłanki negatywnej określonej w tym przepisie (przeznaczenie terenu pod zabudowę), eliminującej możliwość zastosowania zwolnienia z podatku VAT do dostawy gruntu niezabudowanego. Tym samym, dostawa przez Sprzedającego przedmiotowego gruntu będzie podlegała opodatkowaniu ze stawką 23%.

Dalszą konsekwencją uzyskania przez Wnioskodawcę decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowego terenu będzie prawo do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT naliczonego (ze stawką podstawową) z tytułu przedmiotowej sprzedaży. Zgodnie bowiem z treścią artykułu 86 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (określonego m.in. w fakturach otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług). W przedmiotowej sytuacji będzie bowiem miała miejsce dostawa opodatkowana ze stawką 23%, i tym samym nie wystąpi przesłanka negatywna wyłączająca prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikająca z art. 88 ust. 3a pkt 2 ("transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona z podatku"). Jak bowiem wykazano powyżej, przedmiotowa dostawa gruntów będzie podlegała opodatkowaniu ze stawką 23% i nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego dla dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę - jako że w momencie wydania dla Wnioskodawcy decyzji o warunkach zabudowy ostatecznie, w sposób formalny, zostanie potwierdzone przeznaczenie przedmiotowych terenów pod zabudowę (co wyklucza zwolnienie z VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem, zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym lub leśnym. Nie ma przy tym znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu, ponieważ znaczenie ma jedynie jego przeznaczenie. Przyjmuje się, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie tylko jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w świetle ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zatem, dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt I FPS 8/10, w którym rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele a także ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony, dla terenów gminy - przez gminę oraz, że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza nabyć kompleks pięciu niezabudowanych działek stanowiących gospodarczą całość. Przedmiotowe działki oznaczone są w ewidencji gruntów jako grunty orne RIVb oraz RV. Na dzień przedłożenia nieruchomości do sprzedaży brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz brak jest decyzji o warunkach zabudowy. Jednocześnie, zgodnie z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, obszar, na którym znajduje się nieruchomość jest oznaczony jako "tereny rozwoju funkcji produkcyjno-usługowych", dla których:

* ustala się priorytet dla lokalizowania funkcji produkcyjnych i usługowych, magazynowo-usługowych, baz i składów, a także parków technologicznych oraz centrów kongresowo-wystawienniczych,

* dopuszcza się lokalizowanie: a) funkcji mieszkaniowej z zaleceniem, by udział tej funkcji kształtował się na poziomie do 20% powierzchni zabudowy na terenie i pod warunkiem jej ochrony przed ewentualnymi uciążliwościami istniejących, bądź projektowanych obiektów, b) realizację obiektów handlowych prowadzących sprzedaż hurtową lub półhurtową, w tym wyposażenia dla firm (artykułów i sprzętu biurowego), oraz sprzedaż detaliczną towarów wyspecjalizowanych, wielkogabarytowych, wymagających dużych powierzchni magazynowania i specjalnego transportu, jak np. materiały budowlane i ogrodnicze oraz artykuły wyposażenia mieszkań, takie jak np. meble, sprzęt gospodarstwa domowego itp.

Wnioskodawca - przed nabyciem przedmiotowej nieruchomości w formie umowy notarialnej przenoszącej własność - zamierza uzyskać decyzję o warunkach zabudowy dla tej nieruchomości (stosowny wniosek o wydanie takiej decyzji został już złożony przez Wnioskodawcę). Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę (tekst jedn.: w formie umowy notarialnej przenoszącej własność) nastąpi dopiero po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy. Według informacji uzyskanych od Sprzedającego, sprzedaż nieruchomości zostanie udokumentowana fakturą VAT ze stawką podatku 23%.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dostawa kompleksu pięciu niezabudowanych działek - zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - będzie opodatkowana 23% stawką podatku VAT. Powyższe wynika z faktu, iż na moment zbycia przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy - co wyklucza możliwość objęcia tej dostawy zwolnieniem od podatku, wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Nadmienia się, że w art. 88 ust. 3a pkt 1 i pkt 2 ustawy, wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku, gdy:

Ponadto, jak wynika z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zatem w celu stwierdzenia czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury niezbędne jest nie tylko ustalenie do wykonywania jakich czynności będą wykorzystywane towary i usługi udokumentowane tą fakturą, ale również stwierdzenie, czy nie występują przesłanki negatywne wskazane w art. 88 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Ponadto, prawo do zastosowania odliczenia podatku uwarunkowane zostało także brakiem wystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz, że nabywana nieruchomość będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturze dokumentującej nabycie przedmiotowych nieruchomości. Bowiem Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabyte nieruchomości będą służyć Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto, w przedmiotowej sprawie - jak wynika z treści wniosku - nie znajdzie zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego, wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.