ILPP2/443-396/09-2/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009 r. (data wpływu 26 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest profesjonalnym organizatorem turystyki biznesowej, specjalizującym się w branży MICE (Meetings - spotkania, Incentives - programy motywacyjne, Conferences - kongresy i konferencje, Events - wydarzenia specjalne). W praktyce Spółka zajmuje się kompleksową organizacją szkoleń, konferencji i spotkań firmowych dla swoich klientów. W ramach tej działalności dokonuje zakupu od różnych podwykonawców usług takich jak np.:

Z zakupionych usług Spółka tworzy dla klientów spójną całość w postaci produktu polegającego na kompleksowej organizacji szkolenia, konferencji lub innego typu spotkania firmowego. Celem i skutkiem realizacji ww. imprez jest uzyskiwanie przez firmy będące klientem Spółki wymiernych korzyści np. przychodów ze sprzedaży produktów, poprzez szkolenie pracowników, zwiększanie efektywności pracy i wzmocnienie identyfikacji pracowników ze firmą.

W niektórych przypadkach Spółka dokonuje zakupów od podmiotów trzecich zajmujących się organizacją kongresów np. hoteli, łączną usługę organizacji kongresu (konferencji) obejmującą noclegi, gastronomię oraz wynajem sal, za którą otrzymuje zbiorczą fakturę opodatkowaną podatkiem 22%.

Co istotne, Spółka obsługuje wyłącznie grupowe wyjazdy firmowe - natomiast nie obsługuje klientów indywidualnych. Pomimo posiadania aktualnego wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych działalność Spółki nie zajmuje się ani organizacją turystyki rozumianej jako wypoczynek turystów, ani pośrednictwem turystycznym rozumianym jako sprzedaż wycieczek.

Celem organizowanych przez Spółkę wydarzeń nie jest ani turystyka w słownikowym znaczeniu - zaczerpniętym z internetowego słownika języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA - zdefiniowana następująco:

ani usługi turystyki w znaczeniu wynikającym wprost z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, gdyż uczestnicy tych kongresów i szkoleń przez cały czas są w pracy. Tymczasem, w myśl definicji zawartych w art. 3 ww. ustawy, dla uznania danej usługi za usługę turystyczną uznać należy usługę świadczoną na rzecz turysty lub odwiedzającego, tj. osoby, której celem nie jest podjęcie pracy w odwiedzanej miejscowości.

Wnioskodawca każdorazowo zawiera ze Zleceniodawcami umowy, z treści których wynika, że przedmiotem usługi jest zorganizowanie i obsługa kongresu (konferencji, szkolenia). W części zawartych przez Wnioskodawcę umów poszczególne części składowe usług, (tj. zapewnienie pomieszczeń, gdzie prowadzone są szkolenia, noclegów, wyżywienia i imprez towarzyszących) z reguły nie są odrębnie wycenione - podana jest ogólna kwota wynagrodzenia za wykonanie całej usługi zorganizowania szkolenia. W przypadku innych umów, zawierają one załączoną specyfikację, z której wynika wartość poszczególnych pozycji (m.in.: wyżywienia, noclegów, oprawy artystycznej), które składały się na usługę zorganizowania kongresu (szkolenia) jako całości. Po wykonaniu usług Spółka obciąża Zleceniodawcę fakturą VAT z opisem: "organizacja kongresu/konferencji/szkolenia w... w dniach..." i kwotą należną z tytułu zawartej umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca - posiadający aktualny wpis do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych - sprzedający swoim kontrahentom (przedsiębiorcom) kompleksową usługę organizacji kongresu/konferencji/szkolenia obejmującą swoim zakresem usługi noclegowe, gastronomiczne, wynajem sal konferencyjnych i sprzętu konferencyjnego, usługi transportowe oraz występy artystyczne, powinien wystawić fakturę VAT marża, fakturę VAT za poszczególne usługi składowe z wyszczególnionymi stawkami podatku dla każdej z nich, czy też fakturę za jedną usługę z podatkiem VAT 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając swoim kontrahentom kompleksową usługę organizacji kongresu/konferencji/szkolenia obejmującą swoim zakresem usługi noclegowe, gastronomiczne, wynajem sal konferencyjnych i sprzętu konferencyjnego, usługi transportowe oraz występy artystyczne powinien on wystawić z tytułu wykonanej usługi fakturę VAT opodatkowaną na zasadach ogólnych (VAT 22%), z opisem całościowej usługi, tj. bez wyszczególniania poszczególnych usług wchodzących w jej skład.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy VAT, w brzmieniu wprowadzonym z dniem 1 stycznia 2008 r., usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z tym jednak wyjątkiem, iż usługi turystyki nie są klasyfikowane dla potrzeb ustawy VAT zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług. Jest to tyle istotne, że w PKWiU usługi turystyczne sklasyfikowane są w grupie 79 określonej jako usługi świadczone przez organizatorów turystyki, pośredników i agentów turystycznych oraz pozostałe usługi w zakresie rezerwacji i usługi z nią związane. Wobec powyższego, fakt wpisu Spółki do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, w żaden sposób nie przesądza o klasyfikacji wykonywanych przez nią usług, jako usług turystyki w rozumieniu art. 119 ustawy VAT, a co za tym idzie usługi te mogą być równie dobrze sklasyfikowane w grupie 82.3 PKWiU jako usługi związane z organizacją kongresów, targów i wystaw, bądź też jako usługa szkoleniowa nie sklasyfikowana w PKWiU na którą składają się poszczególne świadczenia stanowiące odrębne usługi związane z zakwaterowaniem (PKWiU 55), usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56) oraz usługi kulturalne i rozrywkowe (PKWiU 90). Wynika to z faktu, iż w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest autonomicznej definicji usług turystyki, zaś jej klasyfikowanie zgodnie z PKWiU zostało wyłączone w art. 8 ust. 3 ustawy VAT.

Właściwe sklasyfikowanie usługi świadczonej przez Spółkę jest o tyle istotne, iż dla usług turystyki wskazano w art. 119 ustawy szczególną podstawę opodatkowania, jaką jest marża i której zastosowanie jest obligatoryjne dla podatników spełniających przesłanki wskazane w art. 119 ustawy VAT. Tymczasem spełnianie przez Spółkę najbardziej podstawowej przesłanki budzi wątpliwości. Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest bowiem kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Jednocześnie ustawa definiuje, iż przez marżę, (...) rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego na wstępie wynika tymczasem, iż Spółka nigdy nie nabywa usług dla bezpośredniej korzyści turysty, gdyż jej klientami są firmy zakupujące pakiety usług dla grupy swoich pracowników. Jednocześnie, jak wskazano w stanie faktycznym, celem organizowanych przez Spółkę wydarzeń nie są usługi turystyki ani w słownikowym rozumieniu terminu, ani w znaczeniu wynikającym wprost z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, gdyż uczestnicy kongresów i szkoleń przez cały czas są w pracy. W myśl zaś definicji zawartych w art. 3 ww. ustawy, dla uznania danej usługi za usługę turystyczną uznać należy usługę świadczoną na rzecz turysty lub odwiedzającego tj. osoby, której celem nie jest podjęcie pracy w odwiedzanej miejscowości.

W konsekwencji powyższych rozważań dojść należy do wniosku, iż usługa świadczona na rzecz przedsiębiorstwa (najczęściej spółki) w celu szkolenia jego pracowników lub informowania klientów o produktach i usługach nie może być traktowana jako usługa turystyczna w rozumieniu art. 119 ustawy VAT, gdyż nie spełnia ona żadnej z definicji usług turystycznych, ani ustawowej - z ustawy o usługach turystycznych, ani słownikowej.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na ogólną regulację art. 29 ustawy VAT, z której wynika, iż podstawą opodatkowania jest obrót, obrotem zaś kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku - obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy. W świetle powyższego przepisu Zainteresowany przeanalizował sytuację, w której mamy do czynienia z kilkoma świadczeniami obejmującymi z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę. Odwołał się on do interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2007 r. nr ITPP2/443-28/07/AD, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, iż "W sytuacji zatem gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, nie powinna być ona dzielona dla celów podatkowych. W związku z tym kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczeniem przez podatnika danej usługi oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę, którą sprzedawca żąda od nabywcy. (...) Wyodrębnienie z usługi podstawowej poszczególnych jej elementów jako osobnych usług, nie jest prawidłowe, jeżeli wszystkie one zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie".

Potwierdzeniem przedstawionej interpretacji są regulacje ustawy VAT i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, dotyczące zasad wystawiania faktur VAT.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...). Zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania wskazane zostały w § 4 i 5 przywołanego wyżej rozporządzenia. Na mocy § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Na podstawie § 5 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Z uwagi na to, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwa usługi, zasadnym jest odwołanie się do definicji słownikowej. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), nazwa oznacza "wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś". Ponadto, po ogólnej definicji pojęcia "nazwa" słownik podaje definicje szczególnych rodzajów nazw - nazwa jednostkowa to "nazwa mająca tylko jeden desygnat", nazwa ogólna to "nazwa mająca więcej niż jeden desygnat", nazwa pusta "nazwa pozbawiona desygnatu" oraz nazwa szczegółowa - "nazwa dotycząca pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego przedmiotu". Natomiast pojęcie desygnat oznacza "przedmiot, osobę lub zjawisko, do których odnosi się dana nazwa".

W związku z powyższym, nazwa usługi zawarta na fakturze VAT winna określać usługę będącą przedmiotem świadczenia, a nie poszczególne usługi składające się na jej organizację, tj. usługę organizacji kongresu/konferencji/szkolenia, a nie usługi związane z zakwaterowaniem (PKWiU 55), usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), usługi transportu (49.3) oraz usługi kulturalne i rozrywkowe (PKWiU 90).

Por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2008 r. sygnatura ILPP2/443-839/08-2/MN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zasady te zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zwanym dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W myśl § 5 ust. 8 rozporządzenia, w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy:

lub

nbspnbsp a) przepisów art. 119 ustawy lub art. 306 dyrektywy,

nbspnbsp b) przepisów art. 120 ustawy lub art. 313 dyrektywy oraz

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...).

Natomiast art. 119 stanowi, iż podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

Ponadto podkreślić należy, że w przypadku gdy świadczenie obejmuje jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia, to nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT. Zatem należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta kilka odrębnych usług zasadniczych, czy też jedną usługę.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, Podatnik opodatkowuje je tak jak usługę zasadniczą.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zajmuje się kompleksową organizacją szkoleń, konferencji i spotkań firmowych dla swoich klientów. W ramach tej działalności Wnioskodawca kupuje od podwykonawców następujące usługi np.: od hoteli - usługi noclegowe, gastronomiczne, wynajem sal konferencyjnych i sprzętu konferencyjnego itp., od przewoźników - usługi transportowe, od innych podwykonawców - technikę estradową (scena, nagłośnienie, oświetlenie itp.), zajęcia integracyjne, usługi konferansjerskie (prowadzenie imprez), usługi fotograficzne i filmowe itd. Z zakupionych usług Zainteresowany tworzy dla klientów spójną całość w postaci produktu polegającego na kompleksowej organizacji szkolenia, konferencji lub innego typu spotkania firmowego. Zainteresowany wskazał, iż celem organizowanych przez niego wydarzeń nie jest ani turystyka w słownikowym znaczeniu - zaczerpniętym z internetowego słownika języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA - zdefiniowana następująco: turystyka "zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania" oraz turystyka zorganizowana "formy wypoczynku dla wielu osób, którym zapewnia się całodzienne wyżywienie, rozrywki itp.", ani usługi turystyki w znaczeniu wynikającym wprost z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, gdyż uczestnicy tych kongresów i szkoleń przez cały czas są w pracy.

Wnioskodawca każdorazowo zawiera ze Zleceniodawcami umowy, z treści których wynika, że przedmiotem usługi jest zorganizowanie i obsługa kongresu (konferencji, szkolenia). W części zawartych przez Wnioskodawcę umów poszczególne części składowe usług, tj. zapewnienie pomieszczeń, gdzie prowadzone są szkolenia, noclegów, wyżywienia i imprez towarzyszących z reguły nie są odrębnie wycenione - podana jest ogólna kwota wynagrodzenia za wykonanie całej usługi zorganizowania szkolenia. W przypadku innych umów, zawierają one załączoną specyfikację, z której wynika wartość poszczególnych pozycji (m.in.: wyżywienia, noclegów, oprawy artystycznej), które składały się na usługę zorganizowania kongresu (szkolenia) jako całości. Po wykonaniu usług Spółka obciąża Zleceniodawcę fakturą VAT z opisem: "organizacja kongresu/konferencji/szkolenia w... w dniach..." i kwotą należną z tytułu zawartej umowy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług turystyki, tym samym zgodnie z § 5 ust. 8 rozporządzenia, nie mogą być udokumentowane za pomocą FAKTURY VAT marża.

Ponadto, w przypadku gdy Zainteresowany w celu realizacji usługi głównej (tj. usługi organizacji kongresu, konferencji lub szkolenia) nabywa usługi pomocnicze (tj. m.in. usługi noclegowe, gastronomiczne, wynajem sal konferencyjnych i sprzętu konferencyjnego, usługi transportowe, technikę estradową - scena, nagłośnienie, oświetlenie, usługi konferansjerskie, usługi fotograficzne i filmowe) stanowiące uzupełnienie tej usługi głównej (w ramach tej samej transakcji), to całość świadczenia stanowi jedną usługę tj. usługę główną.

Zatem, w przedmiotowej sprawie kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usługi podstawowej oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę, którą żąda on od nabywcy. Stąd też wymienione we wniosku elementy (tj. usługi pomocnicze) powinny wchodzić do podstawy opodatkowania usługi zasadniczej i być opodatkowane stawką właściwą dla tej usługi.

W związku z powyższym, Zainteresowany powinien wykonanie przedmiotowej usługi głównej (organizacja kongresu, konferencji lub szkolenia) udokumentować zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy fakturą VAT opiewającą na wartość brutto tej usługi zawierającej koszt usług pomocniczych, stanowiący element kalkulacyjny ceny za wyświadczoną usługę zasadniczą, w której zawiera się podatek VAT w wysokości właściwej dla usługi głównej tj. 22% - stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie wystawiania faktur VAT. Natomiast w kwestii odliczenia podatku naliczonego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 18 czerwca 2009 r. nr ILPP2/443-396/09-3/EN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.