ILPP2/443-362/08-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwiecień 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W listopadzie 1990 r., Wnioskodawca otrzymał od rodziców w formie darowizny grunt rolny o powierzchni 3,5 ha - działka nr 6 (...). W grudniu 1997 r. Zainteresowany zakupił w obrocie prywatnym na powiększenie gospodarstwa rolnego, grunt rolny o pow. 2,13 ha - działka nr 6 (...), a w październiku 1998 r. dokupił dodatkowo grunt rolny o pow. 1,06 ha - działka nr 6 (...). Na jego wniosek Urząd Gminy w O. dokonał przekształcenia części działek z rolnych na budowlane oraz określił warunki ich zabudowy. W wyniku tych przekształceń, Zainteresowany dokonał podziału przekształconych gruntów - stanowiących jego majątek osobisty - na działki budowlane i sukcesywnie zaczął je sprzedawać - pierwszą w styczniu 2006 r., a następne 10 działek w 2007 r. - po zarejestrowaniu się jako podatnik VAT, wliczając do wartości sprzedaży podatek od towarów i usług wg stawki 22%. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż otrzymane w wyniku darowizny jak i dokupione nieruchomości, były gruntami rolnymi użytkowanymi przez niego rolniczo, w ramach działalności rolniczej jako rolnik ryczałtowy. Po podziale, pozostająca część gruntów rolnych nadal jest użytkowana rolniczo w ramach dokonanej przez Zainteresowanego dzierżawy, a sam Wnioskodawca pozostaje na rencie rolniczej. Zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług na wzorze VAT-R Wnioskodawca dokonał w dniu 20 czerwca 2007 r., gdyż organ skarbowy stwierdził, że sprzedając kolejne działki będzie podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tej chwili, po zapoznaniu się z wyrokiem siedmioosobowego składu NSA (sygn. IF PS 3/07) Zainteresowany uważa, że stanowisko organu skarbowego było błędne, a rejestracja w zakresie VAT zbędna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą handlową w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym jest podatnikiem podatku VAT, zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nawiązując do wyroku NSA (sygn. IF PS 3/07) opublikowanego w "Rzeczypospolitej" z dnia 30 października 2007 r. (nr 254/7851) nie prowadzi on działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż posiadane działki nie zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży, ale zostały nabyte w drodze darowizny od rodziców oraz w obrocie prywatnym na powiększenie gospodarstwa rolnego. W związku z tym, działki te stanowią jego majątek osobisty, a ich sprzedaż nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Sama częstotliwość czynności polegającej na sprzedaży działek budowlanych - z przekształconego gruntu stanowiącego majątek osobisty Wnioskodawcy, nie może decydować o byciu podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zakres opodatkowania VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności musi wykonywać podatnik.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący rolnikiem ryczałtowym wykorzystywał przedmiotowe grunty (nabyte w formie darowizny oraz dodatkowo dokupione) w prowadzonej przez niego działalności rolniczej. Po podziale część z nich sukcesywnie sprzedawał, a pozostałe wydzierżawiał na cele rolnicze.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej - art. 15 ust. 2 ustawy - należy uznać, iż dokonana transakcja sprzedaży działek miała związek z działalnością gospodarczą. Bowiem rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Również dzierżawa gruntu spełnia definicję działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 8 ust. 1 ustawy). Wnioskodawca mógł jednak korzystać ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów (art. 113 ustawy) lub ze zwolnienia przedmiotowego (§ 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.).

Reasumując, zgodnie z definicją działalności (art. 15 ust. 2 ustawy) należy uznać, że dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek budowlanych, wykorzystywanych w działalności rolniczej oraz dzierżawionych na cele rolnicze miała związek z działalnością gospodarczą, gdyż była to sprzedaż majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22% (...). Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, do podatników dokonujących m.in. dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę - niezależnie od wielkości obrotów - nie stosuje się zwolnień podmiotowych, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Artykuł 96 ust. 1 ustawy stanowi, iż podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (...).

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż Zainteresowany dokonując dostawy gruntów wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym jest podatnikiem podatku VAT, zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca miał obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny oraz opodatkowania dokonanych dostaw działek 22% stawką podatku.

Nadmienia się, że powołany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyrok NSA sygn. IF PS 3/07 jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.