ILPP2/443-333/14-5/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z 6 marca 2014 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 24 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 26 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) oraz pismem z 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 17 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z 26 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz pismem z 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 17 czerwca 2014 r.) o wniosek złożony na formularzu ORD-IN i potwierdzenie uiszczenia opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zwraca się z wnioskiem o udzielenie informacji dotyczącej sprzedaży nieruchomości. Wraz z małżonkiem jest właścicielką gospodarstwa ogrodniczego w Gminie S. Zamierza sprzedać część gruntu około 10 tys. m² pod budownictwo jednorodzinne. Wnioskodawczyni nie jest płatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku z 26 marca 2014 r. wskazano, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są właścicielami na prawach wspólnej własności majątkowej gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,96 ha, położonego w I., gmina S. Gospodarstwo składa się z działki nr 446 o pow. 1,84 ha oraz przyległej działki nr 447 o pow. 1,12 ha, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste, odpowiednio nr "a" i nr "b". Obie działki Wnioskodawczyni nabyła w obrocie prywatnym, działkę nr 447 w 1985 r., a działkę nr 446 w 1992 r., są one wolne od wpisów i innych obciążeń i roszczeń na rzecz osób trzecich. Z istniejących działek zostanie wydzielona powierzchnia około 13.000 m² z zamiarem odsprzedania na cele budownictwa jednorodzinnego, co zgodne jest z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w Gminie S. Spółka w sąsiedztwie wybudowała osiedle domków jednorodzinnych i wyraża chęć kupienia części terenu Wnioskodawczyni. W ujęciu netto 13 tys. m² wstępnie oszacowano na sumę 4 mln złotych (około 300 zł / m²). Sumę taką kupujący zamierza zapłacić powiększoną o podatek VAT. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są w wieku emerytalnym, Wnioskodawczyni jest na emeryturze, małżonek w dalszym ciągu prowadzi działalność rolniczą, nie są podatnikami podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku z 12 czerwca 2014 r. wskazano, że przedmiotem wniosku jest ustalenie, czy sprzedaż gruntu rolnego (niezabudowanego) na cele budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami na prawach wspólnej własności majątkowej gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,96 ha położonego w I. Gospodarstwo składa się z dwóch przyległych do siebie działek o numerach 447 i 446. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać całość gruntu bez podziału na mniejsze działki. Powodem sprzedaży jest podeszły wiek i przejście na emeryturę. Ziemia została zakupiona w celu prowadzenia działalności rolniczej, od momentu nabycia grunty wykorzystywane były wyłącznie jako działalność rolnicza - utworzono szkółkę drzew i krzewów ozdobnych z nasadzeń własnych, z której w okresie 1998-2013 dokonywano sprzedaży drzew i krzewów. Grunt ten nigdy nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wcześniej, tj. w 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała dwie działki budowlane o powierzchni 908 m² i 901 m^2, położone w miejscowości Ż. Obie działki sprzedano w obrocie prywatnym. Obecnie Wnioskodawczyni nie zamierza sprzedawać innych nieruchomości. W celu sprzedaży przedmiotowego gruntu Wnioskodawczyni nie umieszczała ogłoszeń w środkach masowego przekazu. Nie występowała o wydanie warunków zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości. Jednakże, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy S., grunty te zakwalifikowane są jako grunty przeznaczone pod zabudowę - budownictwo jednorodzinne. Wnioskodawczyni w okresie od 10 października 2001 r. do 31 grudnia 2009 r. była zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu wynajmu lokalu położonego we W. oraz prowadzonej działalności - usługi fryzjerskie. Małżonek Wnioskodawczyni nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT - prowadzi wyłącznie działalność rolniczą. Przedmiotowa nieruchomość była i jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności rolnej, zwolnionej od podatku VAT. Z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do obniżenia kwoty podatku należnego od kwoty podatku naliczonego. Działkę nr 447 Wnioskodawczyni nabyła w obrocie prywatnym w 1985 r., a działkę nr 446 w 1992 r., są one wolne od wpisów i innych obciążeń i roszczeń na rzecz osób trzecich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w treści uzupełnienia z 12 czerwca 2014 r.).

Zapytanie Wnioskodawczyni związane jest planem sprzedaży przedmiotowego gruntu spółce zajmującej się budową osiedli domów jednorodzinnych:

1. Czy w przypadku sprzedaży transakcja ta podlegała będzie obciążeniem podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie zamierza przeznaczać posiadanego gruntu na cele budowlane, nie podejmowała żadnych działań marketingowych związanych z tą nieruchomością, deweloper budujący osiedle domów jednorodzinnych w bezpośrednim sąsiedztwie zwrócił się do Wnioskodawczyni z propozycją zakupu gruntu. W związku z powyższym, potencjalna sprzedaż nie spełnia warunków art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jest czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, tj. sprzedażą z prywatnego majątku własnego. Jako taka nie rodzi obowiązku zapłaty podatku VAT. Transakcja ta, jako nie objęta podatkiem VAT, nie rodzi konieczności zarejestrowania się jako czynnego podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy #61485; podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej #61485; zawarta w ustawie #61485; ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/We Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.; dalej: Dyrektywa)"podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z brzmienia powołanego przepisu Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Należy zauważyć, że dla uznania danego podmiotu za podatnika nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu planowanej sprzedaży nieruchomości podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawczyni.

Przyjęcie, że Wnioskodawczyni sprzedając przedmiotowy grunt będzie działała w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybierze formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jego czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W ocenie tut. Organu, z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podejmie ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (np.: podział gruntu na mniejsze działki, wystąpienie o decyzję o warunkach zabudowy, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.).

A zatem, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącą działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie uznać należy zatem, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowego gruntu nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponieważ Wnioskodawczyni, w związku z dostawą przedmiotowej działki, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, sprzedaż ww. działki, dokonana przez Wnioskodawczynię nie będzie stanowić czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie rodzić konieczności zarejestrowania Wnioskodawczyni jako czynnego podatnika podatku VAT.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ww. ustawy, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana dla Wnioskodawczyni interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych dla jej małżonka.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.