ILPP2/443-328/13-2/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 17 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania obiadów w ramach akcji promocyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania obiadów w ramach akcji promocyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

* sprzedaży detalicznej paliw,

* usług gastronomicznych.

Kierowcy tankujący u Wnioskodawcy paliwo w ilości jednorazowo co najmniej 200 litrów mogą otrzymać w restauracji nieodpłatnie obiad.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatnie świadczone usługi gastronomiczne, tj. wydanie obiadu dla kierowcy (w zamian za zakup określonej ilości paliw) podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego sytuacji istnieje związek nieodpłatnie świadczonych usług z działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa.

Obiady wydawane kierowcom są zachętą do zakupu paliw w ilości, która uprawnia do otrzymania tego obiadu.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, obowiązek wykazania VAT należnego od usługi nieodpłatnej, tj. podania obiadów kierowcom w zamian za zakup paliwa w określonej ilości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. przepis art. 8 ust. 2 ustawy otrzymał brzmienie:

Z powołanego wyżej art. 8 ust. 2 wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony warunek braku związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika, jego pracowników, wspólników i innych wymieniowych w tym przepisie osób oraz każde nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: sprzedaży detalicznej paliw i usług gastronomicznych. Kierowcy tankujący u Wnioskodawcy paliwo w ilości jednorazowo co najmniej 200 litrów mogą otrzymać w restauracji nieodpłatnie obiad.

Analiza powołanych wyżej przepisów oraz treść złożonego wniosku wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie, mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, która jest związana z prowadzonym przez Zainteresowanego przedsiębiorstwem, bowiem świadczenie usługi czynione jest w celu reklamy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i pozyskania klientów oraz uzyskanie określonej jednorazowej sprzedaży.

Powyższe usługi polegające na nieodpłatnym przekazaniu przez Wnioskodawcę usługi gastronomicznej (obiadu) służą celom prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, bowiem w głównej mierze służą korzyściom gospodarczym Wnioskodawcy (jako element strategii marketingowej mającej na celu zwiększenie sprzedaży paliw na stacjach Wnioskodawcy).

W konsekwencji należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania przepis ustawy art. 8 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nieodpłatnie świadczone usługi gastronomicznej tj. wydanie obiadu dla kierowcy w zamian za zakup określonej ilości paliw nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.