ILPP2/443-31/09-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pana Y, przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przemieszczenia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przemieszczenia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka przemieszcza (wywozi) towary z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego, do położnego tam magazynu.

Przemieszczone przez nią towary są przyjmowane do magazynu, wstępnie kontrolowane, składowane przez pewien czas oraz przygotowywane do sprzedaży na terytorium tego państwa trzeciego.

Następnie, po zgłoszeniu zapotrzebowania przez kontrahenta zagranicznego - określone, co do rodzaju i ilości towary są na jego rzecz wydawane, o ile oczywiście znajdują się wśród magazynowanych w danym momencie towarów.

Wskazane powyżej usługi świadczy na rzecz Spółki zewnętrzna firma logistyczna, przy czym będzie ona obciążała z tego tytułu kontrahenta zagranicznego. Magazyn będzie własnością firmy logistycznej lub kontrahenta zagranicznego.

Z magazynu towary będą wydawane na rzecz jednego kontrahenta, znanego w momencie rozpoczęcia przemieszczenia towarów z terytorium Polski.

Zgodnie z ustaleniami umownymi pomiędzy Spółką oraz kontrahentem zagranicznym, w okresie magazynowania, wszelkie prawa do rozporządzania towarami w jakikolwiek sposób przysługiwać będą Spółce, a dopiero z chwilą ich wydania z magazynu, przechodzić one będą na kontrahenta zagranicznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W opinii Spółki:

Zakres czynności opodatkowanych VAT został przez ustawodawcę określony w precyzyjnym i mającym charakter katalogu zamkniętego przepisie art. 5 ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, przemieszczenie należących do niej towarów z terytorium Polski do zlokalizowanego w innym państwie magazynu, nie wypełnia przesłanek żadnej z określonych w art. 5 ustawy o VAT czynności.

W szczególności, powyższe przemieszczenie nie stanowi eksportu towarów. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się "potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

* dostawcę lub na jego rzecz, lub

* nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Jak wynika z powyższej definicji, jednym z warunków niezbędnych dla wystąpienia eksportu towarów jest to, iż wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty musi się odbywać w wykonaniu czynności określonych w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT. Innymi słowy, aby eksport towarów wystąpił, wywóz towarów musi być związany z przeniesieniem prawa do rozporządzania wywożonymi towarami pomiędzy eksporterem, a nabywcą towarów.

Jak Spółka natomiast wskazała, czynność przemieszczania towarów do magazynu znajdującego się na terytorium państwa trzeciego nie wiąże się z przeniesieniem prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel na rzecz kontrahenta zagranicznego, gdyż w dalszym czasie pozostają one we władaniu Spółki.

Dopiero po upływie pewnego czasu, tj. po tym jak kontrahent najpierw złoży zapotrzebowanie na określony rodzaj oraz ilość towarów, i następnie zostaną one mu wydane, kontrahent ten będzie mógł dysponować nimi jak właściciel - zarówno w świetle cywilistycznych ustaleń umownych pomiędzy Spółką a kontrahentem (tak stanowi zawarta umowa), ale także w sensie rzeczywistym/ekonomicznym (nie sposób bowiem dysponować towarami, zanim się je otrzyma z magazynu obsługiwanego przez zewnętrzną firmę logistyczną).

W konsekwencji, zdarzenie polegające na wydaniu towarów z magazynu należy w opinii Wnioskodawcy, rozpatrywać w oderwaniu od samej czynność ich wcześniejszego przemieszczenia z terytorium Polski. w momencie rozpoczęcia przemieszczania towarów Zainteresowany przypuszcza, iż prędzej czy później zostaną one wydane (sprzedane) kontrahentowi, zdarzenie to nie ma natomiast atrybutu pewności. w szczególności nie sposób określić, kiedy kontrahent złoży zapotrzebowanie na towary, jakiego rodzaju oraz ilość towarów będzie ono dotyczyć oraz kiedy i czy w ogóle nastąpi samo ich wydanie.

Mając zatem na uwadze wskazany powyżej niepewny charakter późniejszego wydania towarów z magazynu Spółki, zdarzenie to należy w jej opinii traktować jako czynność odrębną od poprzedzającego ją przemieszczenia towarów z terytorium Polski. Zdaniem Wnioskodawcy, niedopuszczalnym byłoby w takim przypadku wywodzenie konsekwencji podatkowych, tj. ustalanie obowiązku podatkowego, podstawy opodatkowania etc., w oparciu o przyszłe zdarzenia nie mające charakteru pewnego.

Spółka pragnie podkreślić, iż przepisy ustawy o VAT dotyczące transakcji wewnątrzwspólnotowych zasadniczo nakazują traktowanie czynności przemieszczeń towarów jako czynności opodatkowanych, tj. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Wynika tak z art. 11 ust. 1 oraz art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z pierwszym z nich "przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika".

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT "za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika".

Analogicznych przepisów ustawodawca nie przewidział natomiast w przypadku przemieszczania towarów pomiędzy terytorium Polski oraz terytorium państwa trzeciego. Mając zatem na uwadze zasadę racjonalności ustawodawcy nie sposób uznać, że terminem eksportu ustawodawca chciał objąć również, tak jak w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowych, przemieszczenie towarów, które planuje Spółka. Jej zdaniem, chcąc bowiem uznać takie przemieszczenie towarów za czynność opodatkowaną, w szczególności za eksport towarów, ustawodawca wyraźnie wskazałby na to w odpowiednich przepisach.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zaprezentowane przez niego powyżej stanowisko, tj. że przemieszczenie towarów z terytorium Polski do magazynu położonego na terytorium innego państwa nie podlega opodatkowaniu VAT, w tym nie jest to eksport towarów znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Poniżej Spółka przytacza znane jej pisma organów podatkowych dotyczących analogicznego stanu faktycznego:

Pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2008 r., sygn. IBPP2/443 -520/09/BM/08 (KAN-5708/06/08): "Reasumując, dla uznania czynności za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT, niewystarczające jest potwierdzenie wywozu towarów do państwa trzeciego, niezbędne jest równoczesne z wywozem, przeniesienie na nabywcę owych towarów prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Niezaistnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, tj. nieprzeniesienie na nabywcę prawa rozporządzania towarami jak właściciel, sprawia, iż czynność taka nie spełnia wymogów niezbędnych dla uznania jej za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Tak więc przedmiotowy wywóz towarów do magazynów odbiorcy lub też wynajętych przez Wnioskodawcę, noszących cechy składu konsygnacyjnego, znajdujących się na terytorium państwa dostawy (USA, Meksyk), nie może być uznany za eksport towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Równocześnie z wywozem towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty nie nastąpi przeniesienie na nabywcę owych towarów, prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Towary te przewożone będą do magazynu odbiorcy lub dostawcy, gdzie są przechowywane do czasu kiedy nabywca pobierze je z magazynu. Przeniesienie własności (prawa rozporządzania towarami) nastąpi bowiem dopiero w momencie, gdy towar ten dostarczony będzie do magazynu odbiorcy lub też odebrany z magazynu dostawcy przez odbiorcę. Dopiero po przeniesieniu własności towarów tj. -po ich wydaniu nabywcy - sprzedawca wystawi fakturę dokumentującą sprzedaż. Wtedy nastąpi faktyczne, fizyczne i prawne przeniesienie własności tego towaru. Powyższe stanowi podstawę do uznania, iż takiego działania Wnioskodawcy nie można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o podatku VAT. w konsekwencji należy stwierdzić, iż opisanego we wniosku wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty nie można uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, co skutkuje brakiem prawa do rozliczenia przedmiotowej transakcji jako sprzedaży eksportowej opodatkowanej stawką 0%. Ponieważ, zdaniem tut. organu, opisany we wniosku wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty nie można uznać za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, przepis art. 19 ust. 6 ww. ustawy, określający moment powstania obowiązku podatkowego w eksporcie towarów, nie będzie miał zastosowania".

Pismo Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 10 lipca 2006 r., sygn. 1473/WV/443/573/66/2006/JZ: "Przekazania (przemieszczenia) towarów przez zarejestrowanego w Polsce podatnika czynnego VAT do magazynu, znajdującego się poza terytorium Wspólnoty, nie można uznać za eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Nie ma bowiem wykonania czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT, tzn. spełniających kryterium przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co stanowi warunek do uznania określonej czynności za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1-4. Jeżeli podatnik jedynie wywozi towary poza granice Wspólnoty, ale nie wiąże się to z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, eksport towarów nie występuje, gdyż nie miała miejsca żadna czynność podlegająca opodatkowaniu, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT".

Jak Spółka wskazała powyżej, czynność przemieszczenia towarów z terytorium Polski do magazynu położonego na terytorium państwa trzeciego należy traktować jako czynność odrębną od późniejszego wydania towaru z magazynu zagranicznemu kontrahentowi.

W związku z powyższym, miejsce dostawy dla czynności wydania (sprzedaży) towarów z magazynu znajdującego się na terytorium państwa trzeciego należy ustalić odrębnie, w oparciu o odpowiednie przepisy ustawy o VAT.

Jako, że wydane przez Spółkę z magazynu towary będą transportowane w miejsce wskazane przez kontrahenta, zdaniem Spółki, zastosowanie znajdzie w takim przypadku przepis art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z jego brzmieniem, "miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonujących ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy".

W świetle powyższego przepisu, zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, iż miejscem dostawy transakcji wydania (sprzedaży) towarów jest terytorium państwa położenia tego magazynu.

Powyższy wniosek potwierdzają także wspomniane już wyżej pisma organów podatkowych:

Pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2008 r., sygn. IBPP2/443 -520/09/BM/08 (KAN-5708/06/08): "Ponieważ, zdaniem tut. organu, opisany we wniosku wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty nie można uznać za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, przepis art. 19 ust. 6 ww. ustawy, określający moment powstania obowiązku podatkowego w eksporcie towarów, nie będzie miał zastosowania. Natomiast późniejsza sprzedaż towarów nie jest dokonywana na terytorium RP, zatem nie mają do niej zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i sprzedaż ta podlega przepisom państwa, na terenie którego sprzedaż ma miejsce".

Pismo Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 10 lipca 2006 r., sygn. 1473/WV/443/573/66/2006/JZ: "W obecnym stanie prawnym, w przypadku sprzedaży towarów przez podatnika w sytuacji, gdy znajdują się one poza terytorium Wspólnoty, należy uznać, iż nie będzie ona podlegała przepisom ustawy o VAT. w myśl bowiem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega jedynie odpłatna dostawa towarów na terytorium Polski".

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT "Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami".

Zdaniem Spółki, z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego ze sprzedawanymi na terytorium państwa trzeciego towarami, pod warunkiem, iż będzie ona w stanie powyższy związek wykazać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Spółka przemieszcza (wywozi) towary z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego, do położnego tam magazynu. Przemieszczone przez nią towary są przyjmowane do magazynu, na terytorium tego państwa. Następnie, po zgłoszeniu zapotrzebowania przez kontrahenta zagranicznego - towary są na jego rzecz wydawane, o ile oczywiście znajdują się wśród magazynowanych w danym momencie towarów. Zgodnie z ustaleniami umownymi pomiędzy Spółką oraz kontrahentem zagranicznym, w okresie magazynowania, wszelkie prawa do rozporządzania towarami w jakikolwiek sposób przysługują Spółce, a dopiero z chwilą ich wydania z magazynu, przechodzą one na kontrahenta zagranicznego.

Przez eksport towarów - w myśl art. 2 pkt 8 ustawy - rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Z przedstawionej wyżej definicji wynika, iż eksport towarów będzie miał miejsce tylko wówczas, jeżeli wywóz towarów następuje z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

Przedstawione okoliczności jednoznacznie wskazują, iż dokonany przez Zainteresowanego wywóz towarów nie jest eksportem towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, w związku z tym, iż nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mając powyższe na uwadze czynność przemieszenia towarów z terytorium Polski do magazynu znajdującego się na terytorium państwa trzeciego nie podlega opodatkowaniu VAT.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. w tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka przemieszcza (wywozi) towary z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego, do położnego tam magazynu. Po zgłoszeniu zapotrzebowania przez kontrahenta zagranicznego - towary są na jego rzecz wydawane, o ile oczywiście znajdują się wśród magazynowanych w danym momencie towarów.

W świetle ww. przepisu oraz z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż miejscem dostawy towarów znajdujących się już w magazynie na terytorium państwa trzeciego i jednocześnie miejscem jej opodatkowania jest terytorium państwa, na terenie którego nastąpiła dostawa towarów. w przedmiotowej sytuacji mamy bowiem do czynienia z przypadkiem, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Reasumując, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku zapłaconego przy zakupie towarów na podstawie przepisu art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, w związku z faktem nabycia towarów, które są wykorzystane do realizowania czynności świadczonych poza terytorium kraju, przy założeniu, że kwoty te mogą być odliczone, gdy czynności te są wykonywane na terytorium kraju i pod warunkiem posiadania przez nią dokumentów, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie zdarzenia przyszłego została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2009 r. nr ILPP2/443-31/09-3/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.