ILPP2/443-299/14-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 13 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 29 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej. Wniosek uzupełniono pismem z 29 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej, położonej w województwie warmińsko-mazurskim, w Gminie Y, w miejscowości X (obręb (...)), objętej księgą wieczystą KW (...), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Y, IV Wydział Ksiąg Wieczystych. Opisana wyżej nieruchomość, w oparciu o uchwałę z 20 września 2002 r. Nr (...) Rady Miejskiej w Y w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Y w obrębie X (opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa (...) Nr (...), poz. (...); dalej jako Uchwała), została objęta wyznaczeniem terenu o symbolu PE o podstawowym przeznaczeniu jako powierzchniowa eksploatacja kruszywa naturalnego (por. § 6 Uchwały).

W Uchwale wskazano, że przeznaczenie podstawowe definiowane jest jako przeznaczenie, które przeważa na danym obszarze wyznaczonym liniami rozgraniczającymi (por. § 5 pkt 1 Uchwały). Uchwała ustaliła również charakter przeznaczenia dopuszczalnego (§ 6 ust. 2 Uchwały). Jednocześnie, w treści Uchwały (por. § 6 ust. 6) wskazano, że po wyeksploatowaniu złoża kruszywa, teren wyrobiska należy zrekultywować na cele leśne lub uprawy rolne.

Nieruchomość gruntowa obejmuje działki ewidencyjne: nr 235/4 o powierzchni 4,2726 ha oraz o nr 235/5 o powierzchni 35,5774 ha. Działki te powstały wskutek podziału nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym 235/1 o powierzchni łącznej 39,8500 ha zatwierdzonego decyzją Burmistrza Y nr (...) z 2011 r. W treści decyzji Burmistrza wskazano przeznaczenie działki ewidencyjnej o nr 235/4 jako: przeznaczona pod tereny związane z administrowaniem i obsługą kopalni, natomiast działki nr 235/5 - jako tereny zakładu powierzchniowej eksploatacji kruszywa naturalnego.

W oparciu o dane wypisu z rejestru gruntów, działka ewidencyjna nr 235/5 (Gmina Y, obręb X (...)) obejmuje:

Obecnie działka użytkowana jest dla potrzeb powierzchniowej eksploatacji kruszywa naturalnego.

Spółka 9 grudnia 2013 r. zawarła umowę przedwstępną sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej - dotyczącej jedynie działki ewidencyjnej nr 235/5 - o obszarze 35,5774 ha (dalej jako Nieruchomość).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku stanowiła przedmiot odpłatnego udostępnienia na rzecz podmiotu trzeciego. Usługa ta opodatkowana była stawką podstawową podatku VAT. Przy nabyciu nieruchomości Spółka nie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka sprzedając Nieruchomość zobowiązana będzie do opodatkowania tej transakcji według stawki podstawowej podatku od towarów usług (obecnie 23%), czy też do dostawy Nieruchomości zastosowanie będzie miało przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania VAT, określone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka sprzedając Nieruchomość nie będzie zobowiązana do opodatkowania tej transakcji według stawki podstawowej podatku od towarów i usług (obecnie 23%), ponieważ do dostawy Nieruchomości zastosowanie będzie miało przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania VAT, określone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Jednocześnie, ustawodawca w treści art. 2 pkt 33 zdefiniował tereny budowlane, wskazując, że obejmują one grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z uwagi na to, że Nieruchomość stanowi przedmiot ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - określonego Uchwalą - treść planu będzie decydowała o sposobie (stawce) opodatkowania VAT dostawy Nieruchomości.

Mając na względzie okoliczność, że Nieruchomość objęta została w planie wyznaczeniem terenu o symbolu PE o podstawowym przeznaczeniu jako powierzchniowa eksploatacja kruszywa naturalnego, a jednocześnie Uchwała wskazała na konieczność rekultywacji wyrobiska (po wyeksploatowaniu złoża kruszywa) na cele leśne lub uprawy rolne, w opinii Spółki nieruchomość objęta będzie przy jej sprzedaży zwolnieniem przedmiotowym z opodatkowania VAT.

Reasumując, w opinii Spółki, sprzedając Nieruchomość nie będzie ona zobowiązana do opodatkowania tej transakcji według stawki podstawowej podatku od towarów usług (obecnie 23%), ponieważ do dostawy Nieruchomości zastosowanie będzie miało przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania VAT, określone w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie - na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Spółka wskazała, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku stanowiła przedmiot odpłatnego udostępnienia na rzecz podmiotu trzeciego, a usługa ta opodatkowana była stawką podstawową podatku VAT. Tym samym, nieruchomość ta nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a w konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Nieruchomość, w oparciu o Uchwałę Rady Miejskiej w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, została objęta wyznaczeniem terenu o symbolu PE o podstawowym przeznaczeniu jako powierzchniowa eksploatacja kruszywa naturalnego. W Uchwale wskazano, że przeznaczenie podstawowe definiowane jest jako przeznaczenie, które przeważa na danym obszarze wyznaczonym liniami rozgraniczającymi. Uchwała ustaliła również charakter przeznaczenia dopuszczalnego. Jednocześnie, w treści Uchwały wskazano, że po wyeksploatowaniu złoża kruszywa, teren wyrobiska należy zrekultywować na cele leśne lub uprawy rolne. Nieruchomość gruntowa obejmuje działki ewidencyjne: nr 235/4 oraz o nr 235/5. Działki te powstały wskutek podziału nieruchomości oznaczonej numerem ewidencyjnym 235/1 zatwierdzonego decyzją Burmistrza. W treści decyzji Burmistrza wskazano przeznaczenie działki ewidencyjnej o nr 235/4 jako: przeznaczona pod tereny związane z administrowaniem i obsługą kopalni, natomiast działki nr 235/5 - jako tereny zakładu powierzchniowej eksploatacji kruszywa naturalnego. Obecnie działka użytkowana jest dla potrzeb powierzchniowej eksploatacji kruszywa naturalnego. Spółka 9 grudnia 2013 r. zawarła umowę przedwstępną sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej - dotyczącej jedynie działki ewidencyjnej nr 235/5.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości - niezabudowanej działki nr 235/5, objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że działka jest przeznaczona pod powierzchniową eksploatację kruszywa naturalnego, gdzie ustala się po zakończeniu eksploatacji złoża rekultywację na cele leśne lub uprawy rolne (symbol PE) - korzysta ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - jak wskazał Wnioskodawca - nie wynika przeznaczenie pod zabudowę tej działki.

Tut. Organ informuje ponadto, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, w szczególności zmiany przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego - udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.