ILPP2/443-296/13-2/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania nieruchomości gruntowych zabudowanych infrastrukturą drogową z przeznaczeniem na cele publiczne, tj. drogę gminą - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania nieruchomości gruntowych zabudowanych infrastrukturą drogową z przeznaczeniem na cele publiczne, tj. drogę publiczną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Powiat jest właścicielem działek gruntowych: nr 497 o powierzchni 0,7306 ha i nr 559 o powierzchni 0,6432 ha położonych w D. obręb C.

Działki te są zabudowane infrastrukturą drogową, tj. pasem jezdni oraz chodnikami dla pieszych.

P owiat nabył własność tych działek z mocy prawa, tj. na podstawie art. 103 ust. 3 i art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.).

Wojewoda wydając decyzje powiatyzacyjne stwierdził ten fakt. Dowód: decyzja Wojewody z dnia 14 grudnia 2010 r.

Nabycie przez Wnioskodawcę własności działek w trybie, tj. z mocy prawa nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca - po uprzednim pozbawieniu ulicy Ś. kategorii drogi powiatowej za zgodą Rady Powiatu - zamierza darować opisane wyżej działki Gminie Miejskiej z przeznaczeniem na cel publiczny, tj. drogę gminną.

Zainteresowany nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, bowiem nie ma możliwości odzyskania podatku VAT, w tym także od transakcji związanych z nabyciem nieruchomości gruntowych.

W związku z tym, Wnioskodawcy nie przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem działek (w sytuacji, gdyby taki podatek był naliczony).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie dokonane w formie aktu notarialnego pomiędzy Powiatem a Gminą Miejską nieruchomości gruntowych zabudowanych infrastrukturą drogową z przeznaczeniem na cele publiczne, tj. drogę gminną, będzie opodatkowane podatkiem VAT na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, umowy darowizny zawarte w formie aktu notarialnego w sprawie przekazania Gminie Miejskiej nieruchomości gruntowych zabudowanych infrastrukturą drogową, nie powinny być obciążone podatkiem VAT od towarów i usług.

Zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega jedynie dostawa towarów i usług, która jest odpłatna. Jednakże art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy zawiera wyjątki od tej zasady, wskazując, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy rozumie się także darowiznę - ale tylko pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynności przekazania nieruchomości (art. 7 ust. 2 ustawy).

Jeżeli więc, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z działkami będącymi przedmiotem darowizny, to czynność ta nie podlega także podatkowi VAT od towarów i usług, ponieważ nie mieści się w pojęciu dostawy w rozumieniu ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny. Jednak w ściśle określonych przypadkach nieodpłatne zbycie towarów może być przedmiotem opodatkowania tym podatkiem.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych. Powyższe oznacza, że przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika w formie darowizny uznaje się za odpłatną dostawę towarów, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie towarów nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie rodziło obowiązków w zakresie podatku od towarów i usług.

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L.347/1 z późn. zm.), zgodnie z którym, za dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Wskazać należy, iż w świetle postanowień art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.), mienie Skarbu Państwa będące we władaniu instytucji i państwowych jednostek organizacyjnych przejmowanych z dniem 1 stycznia 1999 r. przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie przepisów ustawy kompetencyjnej oraz przepisów niniejszej ustawy z tym dniem staje się z mocy prawa mieniem właściwych jednostek samorządu terytorialnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 60 ust. 3 ww. ustawy, nabycie mienia, o którym mowa w ust. 1, stwierdza wojewoda w drodze decyzji (...).

Jak stanowi art. 103 ust. 1 powołanej ustawy, Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, do dnia 31 października 1998 r., wykaz dróg krajowych i wojewódzkich.

Z dniem 1 stycznia 1999 r. dotychczasowe drogi krajowe i wojewódzkie, nie wymienione w ust. 1, stają się drogami powiatowymi (art. 103 ust. 3 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Powiat) zamierza przekazać nieodpłatnie w formie darowizny nieruchomości gruntowe zabudowane infrastrukturą drogową z przeznaczeniem na cele publiczne, tj. drogę gminą: nr 497 o powierzchni 0,7306 ha i nr 559 o powierzchni 0,6432 ha położonych w D. obręb C. Działki te są zabudowane infrastrukturą drogową, tj. pasem jezdni oraz chodnikami dla pieszych. Zainteresowany nabył własność tych działek z mocy prawa, tj. na podstawie art. 103 ust. 3 i art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, a Wojewoda wydając decyzje powiatyzacyjne stwierdził ten fakt (decyzja Wojewody z dnia 14 grudnia 2010 r.). Nabycie przez Powiat własności działek w trybie, tj. z mocy prawa, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie ma możliwości odzyskania podatku VAT, w tym także od transakcji związanych z nabyciem nieruchomości gruntowych (w sytuacji, gdyby taki podatek był naliczony).

Na tle powyższego Powiat powziął wątpliwości, czy nieodpłatne przekazanie Gminie Miejskiej nieruchomości gruntowych zabudowanych infrastrukturą drogową z przeznaczeniem na cele publiczne, tj. drogę gminną, będzie podlegało opodatkowywaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2012 r. poz. 472), ilekroć w ustawie jest mowa o:

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 3a cyt. ustawy, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

W sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej" można wyróżnić klasę 2112 - ulice i drogi pozostałe, do której zalicza się: Drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np.: drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z instalacjami do oświetlenia dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod drogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

W świetle powyższego, jeżeli opisana we wniosku droga dojazdowa mająca być przedmiotem darowizny stanowi budowlę trwale z gruntem związaną w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB, zastosowanie znajdą cyt. przepisy art. 43 i art. 2 pkt 14 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż darowizna zawarta w formie aktu notarialnego działek zabudowanych infrastrukturą drogową, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie nie zostanie bowiem spełniona przesłanka zawarta w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dotycząca prawa do odliczenia, w całości lub w części, podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych nieruchomości. Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych działek wyklucza możliwość uznania czynności darowizny za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie przez Powiat w formie darowizny na rzecz Gminy Miejskiej nieruchomości gruntowych zabudowanych infrastrukturą drogową z przeznaczeniem na cele publiczne, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, gdyż Powiatowi przy nabyciu działek gruntowych nr 497 oraz 559 (nabycie z mocy prawa) nie przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.