ILPP2/443-269/09-4/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietna 2009 r. (data wpływy 30 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania obciążenia kontrahentów kosztami wynagrodzenia - jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania obciążenia kontrahentów kosztami wynagrodzenia. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływy 30 kwietnia 2009 r.) o brakującą opłatę za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawierać będzie zarówno z krajowymi, jak i zagranicznymi kontrahentami umowy, przedmiotem których będzie zarządzanie flotą. W oparciu o postanowienia umowy, odpowiedni leasingodawca - krajowy jak i zagraniczny podmiot świadczący na rzecz kontrahenta Spółki usługę leasingu - przesyłać będzie faktury dokumentujące wykonanie tej usługi bezpośrednio do Wnioskodawcy, z pominięciem kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) jako leasingobiorcy. Wnioskodawca zrealizuje płatności wynagrodzenia wynikającego z przedmiotowych faktur, a następnie obciąży łącznymi kosztami poniesionych wydatków z tego tytułu bezpośrednio kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) jako leasingobiorcę. Obciążając kontrahenta w kwocie brutto wynikającej z załączonych dokumentów wystawianych przez leasingodawcę, Spółka nie doliczy swojej marży.

Ponadto, Zainteresowany będzie przekazywał zbiorczo dla kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) będącego leasingobiorcą wszelkie otrzymane od leasingodawcy dokumenty, w oparciu o które kontrahent Wnioskodawcy (zarówno krajowy, jak i zagraniczny) zrealizuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tych dokumentów wynikający, zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju siedziby kontrahenta (odpowiednio krajowego lub zagranicznego). Natomiast Spółka nie będzie korzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie tych dokumentów.

Zgodnie z postanowieniami umowy o zarządzanie flotą, usługi w zakresie zarządzania i realizacji płatności wchodzą w zakres usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta w ramach przedmiotu umowy i podlegać będą odrębnemu rozliczeniu. Usługa ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach właściwych dla opodatkowania tego rodzaju usług.

W przyszłości Spółka zamierza zawierać dalsze umowy z innymi podmiotami zagranicznymi i krajowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien dokumentować obciążenie kontrahenta zarówno zagranicznego, jak i krajowego, kosztami zapłaconego w jego imieniu wynagrodzenia na rzecz leasingodawcy notą obciążeniową, czy też ma obowiązek wystawienia faktury VAT (refaktury).

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku nie dochodzi do refakturowania kosztów usług, a jedynie do udokumentowania przepływu środków finansowych w związku z obciążeniem jego kontrahenta, poniesionymi wcześniej w jego imieniu wydatkami. A zatem, Zainteresowany w przedmiotowym przypadku nie ma nie tyle obowiązku, co wręcz prawa wystawienia faktury VAT (refaktury), a jedynie dla celów rachunkowych i dowodowych powinien udokumentować realizowane przepływy finansowe poprzez wystawienie noty obciążeniowej.

Ponieważ żaden z obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie reguluje refakturowania, przywołując obowiązujące w tym zakresie stanowisko organów podatkowych oraz sądów administracyjnych należy wskazać, że celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów na podmiot będący faktycznym usługobiorcą. Zgodnie z zasadami refakturowania obowiązującymi w Unii Europejskiej, a w szczególności z art. 28 Dyrektywy nr 112/2006/WE wynika, że w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, uczestniczy w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten otrzymał i wyświadczył te usługi. A zatem, taki podatnik traktowany jest jakby sam był najpierw usługobiorcą, a następnie usługodawcą w ramach jednej i tej samej usługi.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Zainteresowany nie będzie uczestniczył w świadczeniu usług, a jedynie pośredniczy jako płatnik w zapłacie wynagrodzenia za te usługi. Tym samym nie można uznać, że Spółka będzie pierwotnym usługobiorcą usługi świadczonej przez podmiot trzeci na rzecz jej kontrahenta, ponieważ usługa świadczona będzie bezpośrednio przez ten podmiot trzeci - leasingodawcę - na rzecz tego kontrahenta (de facto leasingobiorcę na podstawie stosownej umowy leasingu, której stroną nie jest Wnioskodawca), a jedynie dokument poświadczający jej dokonanie oraz płatność należnego za usługę wynagrodzenia będą przekazywane za pośrednictwem Spółki przez usługobiorcę (leasingobiorcę) na rzecz podmiotu trzeciego (leasingodawcy).

Ponadto, zgodnie z łączącą Zainteresowanego i kontrahenta umową, świadczyć on będzie na rzecz tego kontrahenta usługi własne, odrębne od usług, w zakresie których podatnik pośredniczy w zapłacie wynagrodzenia. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę sprowadzać się będą m.in. do pośrednictwa w zawieraniu umów leasingowych i rozliczaniu należności z tytułu umów leasingowych. Usługi te - pośrednictwo w zawieraniu umów i ich rozliczaniu podlegać będą rozliczeniu na zasadach umownych i będą dokumentowane fakturami VAT.

Jak wskazują polskie sądy administracyjne i organy podatkowe, refakturowaniu podlegać mogą jedynie usługi, z których refakturujący nie korzysta lub korzysta jedynie częściowo, nie doliczając na refakturze marży do ceny nabycia usługi i stosując tą samą stawkę VAT, co dla usługi pierwotnej, nabytej przez refakturującego.

W oparciu o opisane zdarzenie przyszłe w odniesieniu do Wnioskodawcy nie sposób jednak uznać, że pełnienie funkcji płatnika wynagrodzenia w imieniu kontrahenta stanowić będzie przeniesienie na tego kontrahenta usługi nabytej od podmiotu trzeciego przy zastosowaniu ceny nabycia tej usługi i tożsamej stawki VAT. Spółka świadcząc usługę pośrednictwa w zapłacie wynagrodzenia za usługę podmiotu trzeciego wykonywać będzie odrębnie wynagradzaną i opodatkowaną usługę, niezwiązaną z usługą, której przekazywana płatność dotyczy, a stanowiącą przedmiot umowy o zarządzanie flotą.

Ponieważ transakcje, które będą realizowane przez Spółkę z kontrahentem zagranicznym w zakresie obciążenia kontrahenta poniesionymi kosztami wynagrodzeń zagranicznego leasingodawcy, jako nie stanowiące zakupu samej usługi a następnie jej odsprzedaży, pozostaną poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nie będą rodzić jej zdaniem, obowiązku wystawienia na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosowanie do zapisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z tym przepisem podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży (...). W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to:

* odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju,

* odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

* eksport towarów,

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Powyższe przepisy wskazują, że prawo do wystawiania faktur VAT mają czynni podatnicy podatku VAT, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 3 ustawy).

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie zawierał zarówno z krajowymi, jak i zagranicznymi kontrahentami umowy, przedmiotem których będzie zarządzanie flotą. W oparciu o postanowienia umowy, odpowiedni leasingodawca - krajowy jak i zagraniczny podmiot świadczący na rzecz kontrahenta Spółki usługę leasingu - przesyłać będzie faktury dokumentujące wykonanie tej usługi bezpośrednio do Wnioskodawcy, z pominięciem kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) jako leasingobiorcy. Wnioskodawca realizować będzie płatności wynagrodzenia wynikającego z przedmiotowych faktur, a następnie będzie obciążać łącznymi kosztami poniesionych wydatków z tego tytułu bezpośrednio kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego) jako leasingobiorcę, obciążając kontrahenta w kwocie brutto wynikającej z załączonych dokumentów wystawianych przez leasingodawcę, Spółka nie doliczy swojej marży. Ponadto, Zainteresowany pośredniczyć będzie w przekazywaniu kontrahentom (leasingobiorcom) wszelkich otrzymanych od leasingodawcy dokumentów, w oparciu o które realizować oni będą prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z tych dokumentów wynikający.

Wnioskodawca podkreślił, że nie będzie pierwotnym usługobiorcą usługi świadczonej przez podmiot trzeci na rzecz jej kontrahenta i w przedmiotowej sytuacji nie będzie dochodziło do refakturowania kosztów usług, a jedynie do udokumentowania przepływu środków finansowych w związku z obciążeniem jego kontrahenta, poniesionymi w jego imieniu wydatkami.

W świetle tak opisanego zdarzenia przyszłego, refakturowanie powyższych kosztów nie będzie możliwe, gdyż Wnioskodawca nie będzie otrzymywać faktury VAT, która stanowiłaby podstawę refakturowania, czyli nie będzie dokonywał sprzedaży w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca realizować będzie jedynie płatności wynagrodzenia wynikającego z otrzymanych od leasingodawcy faktur (wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz kontrahenta), a następnie obciążać będzie łącznymi kosztami poniesionych wydatków z tego tytułu bezpośrednio kontrahenta (zarówno krajowego, jak i zagranicznego).

Ponadto, Zainteresowany nie będzie uczestniczyć w świadczeniu usług, a jedynie pośredniczyć jako płatnik w zapłacie wynagrodzenia za te usługi, zatem w przedmiotowej sytuacji będziemy mieli do czynienia ze zwrotem kosztów, czyli z czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Zainteresowany nie będzie miał obowiązku dokumentowania obciążenia kontrahentów kosztami zapłaconego w ich imieniu wynagrodzenia na rzecz leasingodawcy fakturami VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego. Kwestia dotycząca stanu faktycznego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 8 maja 2009 r. nr ILPP2/443-269/09-3/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.