ILPP2/443-261/11-4/AD - Możliwość zwolnienia od podatku VAT usług świadczonych w ramach umowy na prowadzenie obsługi finansowej projektu unijnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 1 lutego 2011 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 1 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym datą 26 stycznia 2011 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 18 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług. Wniosek został uzupełniony pismem sygnowanym datą 26 stycznia 2011 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 18 kwietnia 2011 r.) o podpis oraz o wskazanie rodzaju sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zawarła umowę na prowadzenie obsługi finansowej projektu unijnego POKL (EFS). Ponieważ prowadzi biuro rachunkowe wystąpiła do Urzędu Statystycznego o sklasyfikowanie usług które ma wykonywać. Urząd Statystyczny umieścił je w grupie 66.19, czyli usług finansowych zwolnionych od podatku VAT do końca 2010 r. na podstawie załącznika Nr 4 do ustawy o VAT.

Do zakresu wykonywanych przeze Zainteresowaną czynności w ramach zawartej umowy na obsługę finansową projektu unijnego należą:

* wykonywanie harmonogramu realizacji projektu w zakresie należącym do Specjalisty ds. obsługi finansowej;

* rzetelne i terminowe sporządzanie wniosków o płatność wraz z zebraniem wszystkich załączników, w tym również sporządzenie ostatniego wniosku o płatność;

* kontrola wydatkowania środków zgodne z harmonogramem realizacji projektu z wnioskiem aplikacyjnym oraz przepisami krajowymi i Unii Europejskiej;

* przygotowywanie oraz analiza zestawień wydatków;

* przygotowywanie dokumentów do realizacji płatności;

* realizacja całości prac związanych z rozliczeniem finansowym projektu - całokształt zadań wynikających z zakresu zadań i obowiązków należących do Specjalisty ds. obsługi finansowej zapewniających sprawne oraz prawidłowe funkcjonowanie i realizowanie projektu;

* przygotowywanie comiesięcznych raportów z realizacji finansowej projektu dla Kierownika Projektu;

* przygotowywanie wniosków o uruchomienie rezerwy celowej z budżetu państwa na realizację ww. zadania zgodnie z obowiązującą Procedurą uruchamiania oraz przyznawania zapewnienia finansowania przedsięwzięcia ze środków rezerwy celowej budżetu państwa dla programów i projektów realizowanych z Funduszy Strukturalnych i Funduszy Spójności w ramach NSS 2007-2013;

* dokonywanie innych czynności zastrzeżonych do kompetencji Specjalisty ds. obsługi finansowej zleconych przez Kierownika Projektu (po uprzedniej akceptacji Zamawiającego) w celu prawidłowej realizacji projektu;

* poddanie się kontroli prowadzonej przez organy wewnętrzne oraz instytucje zewnętrzne w zakresie realizacji projektu;

* obecność oraz odpowiedzialność w zakresie obowiązków Specjalisty ds. obsługi finansowej podczas kontroli projektu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z późn. zm. w ustawie o VAT, od 2011 r. czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię będą również czynnościami zwolnionymi z podatku VAT, czy można zastosować tutaj art. 43 ust. 1 pkt 40.

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynności przeze nią wykonywane mieszczą się w art. 43 ust. 1 pkt 40 obecnej ustawy o VAT, ponieważ całości jej działalności związanej z tym tematem wiąże się z transakcjami płatniczymi, przekazami, transferami pieniężnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym przez art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz zmienionym przez art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 38-41 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku:

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r.).

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 38-41 zwolnienie dla świadczonych usług finansowych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

W art. 43 w ust. 1 pkt 38 ustawy objęto zwolnieniem usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz pośrednictwo w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, pośrednictwo i wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych lub pożyczkowych lub innych form zabezpieczenia kredytu lub pożyczki pieniężnej oraz zarządzanie tymi gwarancjami przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z udzieleniem kredytu lub pożyczki pieniężnej. Na podstawie tego przepisu zwolnieniem objęte zostały również - wyłączone na podstawie dotychczasowych przepisów ustawy - czynności udzielania pożyczek lombardowych, wykonywane przez podmioty inne niż banki.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy objęto zwolnieniem czynności udzielania poręczeń, gwarancji i innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych, rozumianych ogólnie jako zgoda poręczyciela, gwaranta lub udzielającego zabezpieczenia do spłacenia długu lub każdego innego zobowiązania finansowego w imieniu dłużnika, w przypadku niewywiązania się przez niego ze spłaty długu. Warunkiem objęcia zwolnieniem gwarancji, poręczeń i zabezpieczeń jest ich finansowy (pieniężny) charakter.

W art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy objęto zwolnieniem usługi, łącznie z pośrednictwem, w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych.

Z kolei, w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy określono zwolnienie czynności związanych z instrumentami finansowymi, w tym papierami wartościowymi. Zwolnienie to odnosi się do instrumentów finansowych wymienionych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384). Zwolnieniu od podatku podlegają czynności związane z emisją i obrotem instrumentami finansowymi oraz pośrednictwo w tych transakcjach.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112.

I tak, zgodnie z art. 131 Dyrektywy 112, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. b)-f) Dyrektywy 112, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni w ramach zawartej umowy wykonuje obsługę finansową projektu unijnego. Do zakresu jej czynności należą:

* wykonywanie harmonogramu realizacji projektu w zakresie należącym do Specjalisty ds. obsługi finansowej;

* rzetelne i terminowe sporządzanie wniosków o płatność wraz z zebraniem wszystkich załączników, w tym również sporządzenie ostatniego wniosku o płatność;

* kontrola wydatkowania środków zgodne z harmonogramem realizacji projektu z wnioskiem aplikacyjnym oraz przepisami krajowymi i Unii Europejskiej;

* przygotowywanie oraz analiza zestawień wydatków;

* przygotowywanie dokumentów do realizacji płatności;

* realizacja całości prac związanych z rozliczeniem finansowym projektu - całokształt zadań wynikających z zakresu zadań i obowiązków należących do Specjalisty ds. obsługi finansowej zapewniających sprawne oraz prawidłowe funkcjonowanie i realizowanie projektu;

* przygotowywanie comiesięcznych raportów z realizacji finansowej projektu dla Kierownika Projektu;

* przygotowywanie wniosków o uruchomienie rezerwy celowej z budżetu państwa na realizację ww. zadania zgodnie z obowiązującą Procedurą uruchamiania oraz przyznawania zapewnienia finansowania przedsięwzięcia ze środków rezerwy celowej budżetu państwa dla programów i projektów realizowanych z Funduszy Strukturalnych i Funduszy Spójności w ramach NSS 2007-2013;

* dokonywanie innych czynności zastrzeżonych do kompetencji Specjalisty ds. obsługi finansowej zleconych przez Kierownika Projektu (po uprzedniej akceptacji Zamawiającego) w celu prawidłowej realizacji projektu;

* poddanie się kontroli prowadzonej przez organy wewnętrzne oraz instytucje zewnętrzne w zakresie realizacji projektu;

* obecność oraz odpowiedzialność w zakresie obowiązków Specjalisty ds. obsługi finansowej podczas kontroli projektu.

W wyroku TSUE z dnia 28 października 2010 r. w sprawie C-175/09 Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs przeciwko AXA UK plc Trybunał stwierdził, iż "Gdy chodzi, o kwestię czy usługa, taka jak usługa będąca przedmiotem sporu przed sądem krajowym, objęta jest zwolnieniem z podatku VAT określonym w art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy odnoszącym się do czynności w zakresie płatności i przelewów, należy przypomnieć, że z utrwalonego orzecznictwa wynika, iż zwolnienia, o których mowa we wskazanym art. 13, stanowią samodzielne pojęcia prawa unijnego, które mają na celu unikanie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich (zob. w szczególności wyroki: z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 Abbey National, Zb.Orz. s. I-4027, pkt 38; z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie C-455/05 Velvet Steel Immobilien, Zb.Orz. s. I-3225, pkt 15; z dnia 22 października 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding, Zb.Orz. s. I-10099, pkt 33; z dnia 10 czerwca 2010 r. w sprawie C-86/09 Future Health Technologies, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 28).

Z orzecznictwa wynika także, iż określenia użyte do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być poddawane wykładni ścisłej, stanowią one bowiem odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Dokonując jednakże wykładni tych pojęć, należy mieć na względzie, by omawiane zwolnienie nie zostało pozbawione skuteczności (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie w sprawie Don Bosco Onroerend Goed, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo; ww. wyrok w sprawie Future Health Technologies, pkt 30; a także wyrok z dnia 30 września 2010 r. w sprawie C-581/08 EMI Group, dotychczas nieopublikowany w Zbiorze, pkt 20).

Należy również wskazać, że czynności zwolnione z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy określa się ze względu na charakter świadczonych usług, a nie ze względu na podmiot będący usługodawcą lub usługobiorcą (zob. ww. wyrok w sprawie SDC pkt 32, 56; wyrok z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01 MKG-Kraftfahrzeuge -Factoring, Rec. s. I-6729, pkt 64; a także ww. wyrok w sprawie Swiss Re Germany Holding, pkt 44 i przytoczone tam orzecznictwo). Zwolnienie nie jest zatem uzależnione od spełnienia wymogu, by czynności były dokonywane przez określony rodzaj zakładu lub osoby prawnej, albowiem sporne czynności mają charakter czynności finansowych (zob. podobnie ww. wyroki: w sprawie SDC, pkt 38; w sprawie Velvet Steel Immobilien, pkt 22; a także ww. wyrok w sprawie Swiss Re Germany Holding, pkt 46).

Trybunał orzekł wreszcie w odniesieniu do różnych zwolnień ustanowionych na mocy art. 13 część B lit. d) szóstej dyrektywy, że aby móc je zaklasyfikować jako czynności zwolnione z opodatkowania, omawiane usługi powinny tworzyć odrębną całość, która, oceniana całościowo, wypełnia szczególne i istotne funkcje usługi opisanej w tym przepisie

Zakres świadczonych przez Zainteresowaną działań obejmuje kompleksowe zarządzanie (administrowanie) od strony finansowej projektem unijnym - realizowanym przez zleceniodawcę Wnioskodawczyni, a nie usługi wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 40. Tym samym nie może ona korzystać ze zwolnienia od podatku VAT określonego w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni wykonując czynności opisane w treści wniosku na rzecz swojego kontrahenta - nie świadczy usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię na rzecz swojego kontrahenta będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług tam wymienionych.

Jak wskazała Zainteresowana, zawarła ona z kontrahentem umowę, w ramach której wykonuje obsługę finansową projektu unijnego.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż działalność pośrednictwa finansowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo to ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

W tym miejscu przytoczyć należy orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestiach dotyczących "pośrednictwa".

W sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową."

Natomiast w sprawie C-2/95 Trybunał wskazał, że "zwolnienie przewidziane w pkt 3 i 5 art. 13B (d) nie jest ograniczone warunkiem, by usługa była świadczona przez instytucję, którą wiąże stosunek prawny z klientem końcowym. Fakt, że transakcja objęta tymi przepisami jest wykonywana przez osobę trzecią, lecz jawi się klientowi jako usługa świadczona przez bank, nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania tej transakcji. (...) aby można je było scharakteryzować jako transakcje zwolnione dla celów punktów 3 i 5 art. 13B (d), usługi świadczone przez centrum przetwarzania danych muszą, z całościowego punktu widzenia, stanowić odróżniającą się całość, spełniającą w rezultacie specyficzne, podstawowe funkcje usługi opisanej w tych dwóch punktach. Aby stanowić "transakcję dotyczącą przelewów", świadczone usługi muszą zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia, takiego jak udostępnienie bankowi systemu przetwarzania danych".

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, przedmiotowe świadczenie na rzecz kontrahenta nie stanowi pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, lecz po prostu wykonanie niektórych czynności kontrahenta zleconych innej osobie. Tym bardziej, że wykonywane przez Zainteresowaną, jak rozstrzygnięto wcześniej, nie stanowią również usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych. Usługi świadczone przez Wnioskodawczynię są w rezultacie rozumiane jako forma współpracy polegająca na wspieraniu kontrahenta za wynagrodzeniem w wykonywaniu należącej do niego działalności.

Biorąc pod uwagę powyższe, czynności wykonywane na rzecz kontrahenta będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych ani usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług, korzystających ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, czynności wykonane przez Zainteresowaną na podstawie zawartej umowy z kontrahentem nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.