ILPP2/443-236/10-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2010 r. (data wpływu 16 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.) o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 2008 r. w drodze kupna Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne o powierzchni 1,72 ha z domem mieszkalnym. w 2009 r. Zainteresowany przekształcił ziemię o powierzchni 70 arów z rolnej na budowlaną i wytyczył 4 działki budowlane. w dniu XX lutego 2010 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę osobie fizycznej pod budowę domu jednorodzinnego za kwotę 15.000 zł w 2010 r. Zainteresowany planuje sprzedaż pozostałych 3 działek. Na pozostałym gruncie jest posadowiony budynek mieszkalny, który Wnioskodawca remontuje. Nie prowadzi on działalności gospodarczej, nie jest rolnikiem, pracuje na umowę o pracę w przedsiębiorstwie i są to jego dochody.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż przedmiotową działkę nabył z zamiarem wyremontowania domu i zamieszkania w nim. Ponieważ remont przekroczył jego możliwości finansowe, postanowił odsprzedać część gruntów i za uzyskane pieniądze dokończyć remont domu. Po remoncie Wnioskodawca będzie tam zamieszkiwał. Zainteresowany nie wykorzystywał przedmiotowego gruntu do działalności gospodarczej oraz nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Posiadanych gruntów nie udostępniał i nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. Dopiero w lutym 2010 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży 1 działki osobie fizycznej pod budowę domu mieszkalnego. Poniósł nakłady w celu przygotowania gruntu do sprzedaży w wysokości 2.300 zł - zapłata geodety.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży z dnia 12 lutego 2010 r. i następnych 3 działek Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi podatek VAT, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej, jest to jego majątek prywatny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż w 2008 r. w drodze kupna Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne o powierzchni 1,72 ha z domem mieszkalnym. w 2009 r. przekształcił ziemię o powierzchni 70 arów z rolnej na budowlaną i wytyczył 4 działki budowlane. w dniu XX lutego 2010 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę osobie fizycznej pod budowę domu jednorodzinnego za kwotę 15.000 zł, a w 2010 r. planuje sprzedaż pozostałych 3 działek. Na pozostałym gruncie jest posadowiony budynek mieszkalny, który Wnioskodawca remontuje. Nie prowadzi on działalności gospodarczej, nie jest rolnikiem, pracuje na umowę o pracę w przedsiębiorstwie, skąd uzyskuje dochody. Przedmiotową działkę Zainteresowany nabył z zamiarem wyremontowania domu. Ponieważ remont przekroczył jego możliwości finansowe, postanowił odsprzedać część gruntów i za uzyskane pieniądze dokończyć remont domu. Po remoncie Wnioskodawca będzie tam mieszkał. Zainteresowany nie wykorzystywał przedmiotowego gruntu do działalności gospodarczej, bowiem nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Posiadanych gruntów nie udostępniał i nie udostępnia innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia. Wnioskodawca poniósł nakłady w celu przygotowania gruntu do sprzedaży w wysokości 2.300 zł - zapłata geodety.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży działek działał w charakterze handlowca. Nie były one w żaden sposób wykorzystywane do działalności gospodarczej i stanowią jego majątek osobisty. z powyższego wynika, że działki nie zostały nabyte w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z przeznaczeniem na cele prywatne.

Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w sytuacji gdy przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), nabyte zostały do celów prywatnych i dokonywane transakcje mają charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż tych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowany nie zostanie uznany w tej sytuacji za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.