ILPP2/443-235/09-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 23 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udzielenia rabatu - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udzielenia rabatu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z kupującym umowę na odsprzedaż przez niego pasażerom biletów na przejazd środkami komunikacji miejskiej. Odsprzedaż polega na elektronicznym doładowaniu " (...)" impulsami elektronicznymi pozwalającymi na dokonanie opłaty za przejazd autobusami komunikacji miejskiej. Doładowanie biletów elektronicznych odbywa się zgodnie z Taryfą Opłat, po cenach ustalonych w tym akcie prawnym. Sprzedaż biletów (doładowań) przez Zainteresowanego dla kupującego fakturowana jest co 7 dni na podstawie danych ze sprzedaży z rabatem w wysokości 5% wartości sprzedaży. Kupujący zgodnie z umową ma zapewnić ciągłość odsprzedaży w 20 punktach handlowych na terenie miasta, zgodnie z lokalizacją wskazaną w załączniku do umowy. Kupujący dokonuje odsprzedaży biletów na własną odpowiedzialność i ryzyko.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, według wyjaśnień zawartych w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 30 marca 1995 r., PP 1-7207-79/95/SK, istnieją dwa schematy opodatkowania sprzedaży biletów komunikacji miejskiej:

Po pierwsze: sprzedaż może odbywać się w oparciu o umowę pośrednictwa (agencji, zlecenia etc.). W takim przypadku sprzedaż biletów odbywa się w imieniu podmiotu świadczącego usługi komunikacyjne przy zastosowaniu stawki VAT 7%.

Po drugie: podatnicy mogą dokonywać odsprzedaży zakupionych przez siebie biletów. Sprzedaż taka traktowana jest jako sprzedaż usług, bilety nie są bowiem towarem w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowanych stawką 7%. To właśnie rozwiązanie przyjęto w wyżej opisanym przypadku.

Należy zatem stwierdzić, że kupujący realizuje czynność odsprzedaży usług przewozu komunikacją miejską. Odsprzedając bilety odsprzedaje w istocie prawo do skorzystania z usługi przewozu komunikacją miejską w określonym zakresie. Należy zatem czynność tę potraktować jako odsprzedaż usług.

W związku z powyższym kupujący powinien być traktowany tak jakby sam te usługi świadczył. Jak wynika z art. 41 ustawy o VAT, w związku z pozycjami 142-144 załącznika nr 3 ustawy stawką 7% objęte są:

* usługi pasażerskiego transportu rozkładowego lądowego pozostałe (PKWiU 60.21);

* usługi taksówkowe oraz wynajmowania samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 60.22);

* usługi pasażerskiego transportu lądowego pozostałe (PKWiU 60.23).

W związku z tym możliwe jest zastosowanie stawki 7% i udzielenie rabatu 5% do całości sprzedaży dla kupującego. W tym przypadku mamy bowiem do czynienia z marżą handlową, a nie z prowizją. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w piśmie Ministerstwa Finansów PP-17202-93/95/SK z dnia 21 kwietnia 1995 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

* wystawiając faktury VAT,

* ewidencjonując obrót na kasie rejestrującej.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...) - art. 106 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b - art. 29 ust. 4 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "rabat", w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Rabat to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie (Słownik języka polskiego PWN pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1992).

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

* rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży - nie mające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;

* rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży - bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta - wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT - fakturą korygującą; w przypadku sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej - ewidencją korekt).

Jakkolwiek żaden z przepisów powołanej ustawy ani też przepisów wykonawczych do niej, nie zawiera unormowań co do samej techniki udzielania rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) to brzmienie przytoczonego art. 29 ust. 1 i 4 jednoznacznie wskazuje, że wielkości te kształtują wartość netto sprzedawanego towaru (usługi), która stanowi kwotę wyjściową dla obliczenia podatku należnego. Rabaty jak i bonifikaty powinny być uwzględnione na poziomie ewidencjonowania sprzedaży i w tym momencie pomniejszać obrót i kwotę należnego podatku.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca przy sprzedaży biletów na przejazd środkami komunikacji miejskiej udziela kupującemu rabatu w wysokości 5% wartości sprzedaży. Wynika z tego, że rabat jest udzielany przed dokonaniem sprzedaży i nie ma wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat.

Reasumując, tut. Organ stwierdza, iż Zainteresowany prawidłowo dokumentuje czynności będące przedmiotem zapytania, bowiem udziela rabatu przed dokonaniem sprzedaży usługi. W związku z powyższym, kwoty wyrażone na fakturze winny być już umniejszone o wysokość udzielonego rabatu, co nie ma wpływu na stosowaną dla usługi stawkę podatku VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w treści ustawy, przewidziano preferencyjne (obniżone) stawki podatku od towarów i usług, a nawet zwolnienia od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% (...).

W pozycji 142 ww. załącznika wymienione są usługi pasażerskiego transportu rozkładowego lądowego pozostałe - PKWiU 60.21, natomiast w pozycji 144 usługi pasażerskiego transportu lądowego pozostałe - PKWiU 60.23, co stanowi podstawę do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 7%, w przypadku świadczenia usług tego rodzaju.

Autobusowe bilety elektroniczne są formą zapłaty za świadczone usługi transportu, a także znakami legitymacyjnymi uprawniającymi do korzystania z tych usług. Co do zasady, klient dokonując nabycia ww. biletów, płaci prawo do korzystania z usług przewozu, płacąc tym samym za świadczenie usług przewozowych realizowanych przez przewoźnika, z których to zamierza skorzystać.

A zatem, sprzedaż usług pasażerskiego transportu lądowego zaklasyfikowanych do PKWiU 60.21 lub PKWiU 60.23 podlega, w myśl art. 41 ust. 2 oraz w związku z poz. 142 i 144 załącznika nr 3 do ustawy, opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

W związku z powyższym, pytanie drugie zadane we wniosku jest bezprzedmiotowe.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.