ILPP2/443-210/10-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2010 r. (data wpływu 11 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Gmina jest właścicielem nieruchomości położonej we x o pow. 692 m w obrębie X. Jako właściciel gruntów, dnia 21 grudnia 2009 r., Gmina oddała w dzierżawę grunty, które Dzierżawca w zawartej z Gminą umowie, zobowiązał się wykorzystywać na zieleń przydomową (tereny porośnięte trawą na którym mogą znajdować się drzewa w tym owocowe lecz nie będące sadami owocowymi).

Zgodnie z zapisami umowy, Dzierżawca ma prawo używania gruntu i pobierania z niego pożytków w granicach określonych umową stron, bez prawa dokonywania zmian w ustalonym wyżej sposobie jego wykorzystania, pod rygorem rozwiązania umowy bez zachowania terminu wypowiedzenia.

Bez zgody Wydzierżawiającego Dzierżawca nie może oddawać przedmiotu dzierżawy w całości lub części osobie trzeciej, do bezpłatnego używania, ani go poddzierżawiać, pod rygorem rozwiązania umowy bez zachowania terminu wypowiedzenia.

Dzierżawcy nie wolno także, bez zawarcia odrębnego pisemnego porozumienia czynić na wydzierżawionym gruncie nakładów inwestycyjnych, polegających na wznoszeniu tymczasowych lub trwałych obiektów budowlanych określonych w prawie budowlanym ani innych nakładów bez uzgodnienia z Wydzierżawiającym. Grunt oddany w przedmiotową dzierżawę, oznaczony jest w ewidencji gruntów i budynków w kategorii b czyli jako grunt inny niż rolny, ale oddany w dzierżawę na zieleń przydomową (umowa dzierżawy na użytkach "nierolnych" lecz wydzierżawionych na zieleń przydomową). Dla nieruchomości objętej wskazaną umową dzierżawy, nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego.

W związku z oddaniem w dzierżawę użytków "nierolnych" na cele rolnicze, zachodzi wątpliwość w sprawie zastosowania zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799). w świetle tego przepisu zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dzierżawa gruntów, która zgodnie z umową przeznaczone są na zieleń przydomową (cele rolnicze na gruncie innym niż rolny), jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od wykonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług, bowiem nie daje dzierżawcy prawa do rozporządzania jak właściciel. Co do zasady czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia "cele rolnicze". w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczo-gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnię drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomografów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 -00.11), a także świadczenie usług rolniczych. Biorąc pod uwagę powyższą definicję można przyjąć, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany w ww. działalności rolniczej (w tym wykorzystanie terenów na zieleń przydomową).

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że Gmina wydzierżawia posiadane przez siebie grunty, które zgodnie z ewidencją gruntów są zakwalifikowane jako grunty inne niż rolne, jednakże zgodnie z umową są przeznaczone do wykorzystania na zieleń przydomową (tzn. tereny porośnięte trawą na którym mogą znajdować się drzewa w tym owocowe, lecz niebędące sadami owocowymi).

W związku z powyższym Wnioskodawca uznaje, że dla określenia celu przeznaczenia gruntu istotny jest sposób jego wykorzystania, wynikający z treści umowy dzierżawy. Jeżeli zatem aktualnie przedmiotowy grunt jest wykorzystywany pod zieleń przydomową (cele rolnicze), to Gmina przy dzierżawie przedmiotowych gruntów korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. rozporządzenia.

Reasumując, dzierżawa gruntów, która zgodnie z umową przeznaczona jest na zieleń przydomową (cele rolnicze), jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumieć należy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że umowa dzierżawy ma charakter odpłatny, a czynsz stanowi obligatoryjny element stosunku zobowiązaniowego.

Podstawowa stawka podatku, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak i przepisy wykonawcze do niej.

Jednym z przepisów szczególnych jest § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u Nr 224, poz. 1799), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Tak więc o zwolnieniu dzierżawy gruntu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług decyduje przeznaczenie gruntu na cele rolnicze.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia "cele rolnicze". w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnię drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę zapis powyższej definicji, uznać należy, iż gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej.

Przeznaczenie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze może również wynikać z planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. w sytuacji, gdy dla danego terenu brak jest miejscowego aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, stawka podatku od towarów i usług lub ewentualnie zwolnienie od podatku dzierżawy gruntu zależy od obecnego charakteru działki.

W świetle powyższego o przeznaczeniu dzierżawionego gruntu na cele rolnicze decyduje zapis miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo jego aktualne wykorzystanie w działalności rolniczej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej we Xo pow. 692 m w obrębie X. w dniu 21 grudnia 2009 r. Zainteresowany oddał w dzierżawę grunty, które Dzierżawca w zawartej umowie, zobowiązał się wykorzystywać na zieleń przydomową (tereny porośnięte trawą, na którym mogą znajdować się drzewa w tym owocowe lecz nie będące sadami owocowymi). Zgodnie z zapisami umowy, Dzierżawca ma prawo używania gruntu i pobierania z niego pożytków w granicach określonych umową stron, bez prawa dokonywania zmian w ustalonym wyżej sposobie jego wykorzystania, pod rygorem rozwiązania umowy bez zachowania terminu wypowiedzenia. Bez zgody Wydzierżawiającego Dzierżawca nie może oddawać przedmiotu dzierżawy w całości lub części osobie trzeciej, do bezpłatnego używania, ani go poddzierżawiać, pod rygorem rozwiązania umowy bez zachowania terminu wypowiedzenia. Dzierżawcy nie wolno także, bez zawarcia odrębnego pisemnego porozumienia czynić na wydzierżawionym gruncie nakładów inwestycyjnych, polegających na wznoszeniu tymczasowych lub trwałych obiektów budowlanych określonych w prawie budowlanym ani innych nakładów bez uzgodnienia z Wydzierżawiającym. Grunt oddany w przedmiotową dzierżawę, oznaczony jest w ewidencji gruntów i budynków w kategorii b czyli jako grunt inny niż rolny, ale oddany w dzierżawę na zieleń przydomową (umowa dzierżawy na użytkach "nierolnych" lecz wydzierżawionych na zieleń przydomową). Dla nieruchomości objętej wskazaną umową dzierżawy, nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego.

Odnosząc opis stanu faktycznego do powołanych przepisów stwierdzić należy, iż dzierżawa gruntów, które zgodnie z umową są wykorzystywane na zieleń przydomową (cele rolnicze) jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednak należy, iż w sytuacji wykorzystania gruntów na cele pozarolnicze, przedmiotowe czynności będą opodatkowane wg stawki 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.