ILPP2/443-208/13-5/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 11 marca 2013 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 14 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy, pytanie oraz własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od początku roku 2002 r. prowadziła działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży kwiatów ciętych i doniczkowych.

Usługi księgowe dla Zainteresowanej świadczyło Biuro Rachunkowe A. Biuro miało upoważnienie do działania w imieniu Wnioskodawczyni oraz pobierało od niej środki na pokrycie podatków i składek ZUS. Dochody Zainteresowana rozliczała na zasadach ogólnych aż do początku roku 2002, kiedy to przekroczyła próg dochodowy zostając płatnikiem VAT. Z końcem tego samego roku Wnioskodawczyni była zmuszona z powodów zdrowotnych zaprzestać prowadzenie działalności, z nadzieją na wznowienie jej w przyszłości. Za pośrednictwem Biura Rachunkowego Zainteresowana zawiesiła działalność. Pomieszczenie, w którym prowadziła kwiaciarnię będące współwłasnością Wnioskodawczyni i jej męża, Zainteresowana oddała 1 grudnia 2002 r. w najem za kwotę 500 zł brutto miesięcznie. Dochód ten Wnioskodawczyni wraz z mężem ujawniała w zeznaniach podatkowych. Początkowo Zainteresowana rozliczała się ryczałtowo, potem na zasadach ogólnych. Biuro Rachunkowe składało w imieniu Wnioskodawczyni comiesięczne deklaracje zerowe.

Od roku 2005 Zainteresowana rozpoczęła współpracę z Biurem Rachunkowym B, nie zakończywszy jednak współpracy z A, która to trwała do końca 2008 r. Z powodu braku informacji Wnioskodawczyni nie ujmowała przychodów w deklaracjach VAT-7. Przy rocznych obrotach w wysokości 6.000 zł brutto oraz w związku z faktem, że Zainteresowana zawiesiła działalność nie miała wiedzy o tym, że musi podatek VAT od wynajmu odprowadzać. Ponadto wysokość obrotów, o czym Zainteresowana dowiedziała się teraz, uprawniała ją do przedmiotowego zwolnienia z VAT. Na początku bieżącego roku z Wnioskodawczynią skontaktowali się po pięciu latach braku kontaktu pracownicy Biura Rachunkowego A informując ją, że skontaktował się z nimi Urząd Skarbowy z zapytaniem o brak wpłat podatku VAT przez Wnioskodawczynię. Ponadto Biuro Rachunkowe poinformowało Zainteresowaną, że po zaprzestaniu ich współpracy nadal składało deklaracje zerowe w jej imieniu. Zarówno działania jak i brak informacji ze strony Biura są dla Wnioskodawczyni niezrozumiałe.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż w przedmiotowej sprawie nigdy nie wszczynane były ani nie są postępowania i kontrole podatkowe. Urząd Skarbowy nigdy nie wydał decyzji ani nie ustosunkował się do dokumentów i deklaracji składanych przez Biuro Rachunkowe A w imieniu Wnioskodawczyni. Powyższe stwierdzenia powstały na podstawie informacji, o których wiadomo Zainteresowanej, tzn. żadnych dokumentów ani korespondencji w tej sprawie nie otrzymała ona do rąk własnych.

Przedmiotem wniosku jest zwolnienie od podatku VAT podmiotowe. Wnioskodawczyni wskazała, iż stwierdzenie z poz. 69 wniosku jest błędne i wynikało z jej nieznajomości przepisów prawa podatkowego.

Jako czynny podatnik podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni została zarejestrowana od dnia 1 stycznia 2002 r. W związku z prowadzeniem jeszcze w owym czasie działalności gospodarczej dochody Zainteresowanej były wyższe niż te osiągnięte z tytułu późniejszego wynajmu, toteż zwolnienie podmiotowe nie obejmowało jej.

Wnioskodawczyni nie zamierzała ponownie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ nie dysponowała wiedzą o takiej możliwości.

Zgłoszenie do Urzędu Skarbowego w związku z rozliczeniem w zeznaniach podatkowych dokonywała Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy osiągając tak niski obrót Wnioskodawczyni jest podmiotowo zwolniona z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, brak wiedzy w przedmiotowej sprawie oraz niski dochód upoważniają ją do podmiotowego zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, iż w 2002 r. do celów podatku od towarów i usług obowiązywała ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej.

Opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym).

W art. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym wskazano, iż przez usługi rozumie się:

Usługi najmu jako czynności wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym zwalnia się od podatku podatników u których wartość sprzedaży towarów w rozumieniu art. 2 ust. 1 i 3, a także wartość eksportu towarów lub usług nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie 10.000 EURO.

Na mocy art. 14 ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia w terminie do 31 grudnia poprzedzającego rok podatkowy, kwotę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, obliczoną według średniego kursu EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października, w zaokrągleniu do 100 zł.

W § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2001 r. Nr 137, poz. 1542) wskazano, iż wartość sprzedaży towarów i usług, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług określa się w kwocie 38.500 zł. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. (§ 2 ww. rozporządzenia).

Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 6, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 6, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 6, przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 2.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, jeżeli wartość sprzedaży towarów u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może zmniejszyć podatek należny o podatek naliczony, wynikający z dokumentów celnych oraz z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

Przepis ust. 3 ma również zastosowanie do podatników, którzy rezygnują z przysługującego im zwolnienia na podstawie ust. 1 pkt 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji ze zwolnienia przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia (art. 14 ust. 3b ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym).

W art. 14 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym wskazano, iż podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 2 w ciągu roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży towarów nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 pkt 1 lub w ust. 4.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży towarów, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w ciągu roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 pkt 1 lub w ust. 4, zwolnienie określone w ust. 6 traci moc z dniem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z dniem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 3 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym).

Stosownie do art. 14 ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może dopiero po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 1.

W okresie od 1 maja 2004 r. do celów podatku od towarów i usług obowiązują przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., od 2011 r. tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

I tak zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.) - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywane jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 listopada 2008 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 EURO. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w okresie od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. art. 113 ust. 1 ustawy obowiązywał w następującym brzmieniu - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei w art. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666) postanowiono, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100 000 zł.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zgodnie z art. 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług przepis art. 113 ust. 1 ustawy otrzymał brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5. (art. 113 ust. 4 ustawy).

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od początku roku 2002 r. prowadziła działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży kwiatów ciętych i doniczkowych. Jako czynny podatnik podatku od towarów i usług Zainteresowana została zarejestrowana od dnia 1 stycznia 2002 r. Z końcem tego samego roku Wnioskodawczyni była zmuszona z powodów zdrowotnych zaprzestać prowadzenie działalności, z nadzieją na wznowienie jej w przyszłości. Pomieszczenie, w którym prowadziła kwiaciarnię będące współwłasnością Zainteresowanej i jej męża, oddała 1 grudnia 2002 r. w najem za kwotę 500 zł brutto miesięcznie. Wnioskodawczyni nie ujmowała tych przychodów (obrotów) w deklaracjach VAT-7. Przy rocznych obrotach w wysokości 6.000 zł brutto oraz w związku z faktem, że zawiesiła działalność nie miała wiedzy o tym, że musi podatek VAT od wynajmu odprowadzać. Ponadto Wnioskodawczyni nie zamierzała ponownie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ nie dysponowała wiedzą o takiej możliwości.

Wskazać należy, iż podmiot świadczący usługę najmu jest podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten wykonuje we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, jest ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej - umowy). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie świadczenie usług najmu w zeznaniach podatkowych rozliczała Wnioskodawczyni.

Podkreślić także należy, iż o ponownym wyborze zwolnienia od podatku Wnioskodawczyni powinna poinformować właściwego naczelnika urzędu skarbowego deklarując zmianę w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 12 ustawy. Przepis ten nakazuje bowiem zgłosić zmianę danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni nie zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej (lecz ją zawiesiła "z nadzieją na wznowienie jej w przyszłości" jak wskazano we wniosku), a faktycznie dalej wykonywała czynności podlegające opodatkowaniu, oraz że nie wybrała zwolnienia od podatku, ani nawet nie zamierzała ponownie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, ponieważ nie dysponowała wiedzą o takiej możliwości, to nie może ona w stosunku do świadczonych usług najmu korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT, o którym mowa w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

Tut. Organ informuje, iż w pozostałym zakresie przedstawionym we wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 10 czerwca 2013 r. Nr ILPP2/443-208/13-4/EN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.