ILPP2/443-202/07-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2007 r. (data wpływu 4 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 10 grudnia 1999 r. Wnioskodawca zakupił działkę rolną (łąkę) nr XX o powierzchni 0,72 ha, położoną we wsi Ś. W dniu 7 marca 2002 r. w drodze darowizny od rodziców Zainteresowany otrzymał działkę rolną (łąkę) nr YY o powierzchni 0,47 ha, położoną w tej samej wsi. Nieruchomość tą Wnioskodawca nabył w celu wykorzystania do produkcji rolnej, jednakże do chwili obecnej nie uprawiał tej ziemi, nie czerpał z niej żadnych korzyści majątkowych. Teren ten użytkował nieodpłatnie ojciec Zainteresowanego na pasiekę pszczelą. W ww. okresie Wnioskodawca zatrudniony był na umowę o pracę i z tego tytułu odprowadzał podatki i płacił składki ubezpieczeniowe. Nigdy nie uzyskiwał żadnych korzyści z ww. nieruchomości, nie był ubezpieczony w KRUS, nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. W roku 2007 nieruchomość rolną (działki nr XX i YY) Wnioskodawca podzielił na sześć mniejszych działek i uzyskał od Gminy decyzję o warunkach zabudowy na te działki. W lipcu 2007 r. Wnioskodawca sprzedał jedną z działek budowlanych, a z uzyskanych z tego tytułu pieniędzy rozpoczął budowę własnego domu. W przyszłości Wnioskodawca chciałby sprzedać kolejną działkę budowlaną, a pieniądze uzyskane z tego tytułu przeznaczyć na kontynuację budowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w rozumieniu przepisów należy zapłacić podatek VAT od ceny sprzedaży działek budowlanych oraz czy Wnioskodawca z tego tytułu stanie się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinno się płacić podatku ponieważ:

* nie nabyto działek rolnych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży,

* działki stanowią majątek osobisty i Wnioskodawca nie wiąże z nimi uzyskiwania stałego dochodu,

* Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej,

* nie jest ubezpieczony w KRUS,

* nie uzyskiwał dochodów z tytułu posiadania działek rolnych,

* nie prowadził i nie prowadzi działalności rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zakupił działkę z zamiarem wykorzystania jej do produkcji rolnej, a kolejną działkę - rolną otrzymał w drodze darowizny. Wspomniane grunty Wnioskodawca podzielił na 6 działek, z których jedną w 2007 r. sprzedał i planuje zbycie następnej.

W takiej sytuacji stwierdzić należy, że jeżeli działka sprzedana i działka, którą Zainteresowany zamierza sprzedać wydzielone zostały z gruntu otrzymanego w formie darowizny, wówczas ich sprzedaż następuje z majątku prywatnego, którego sposób nabycia przesądza o wyłączeniu takiej transakcji z zakresu przedmiotowego czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży takiego gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w formie darowizny. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast w przypadku dostawy działek wydzielonych z gruntu zakupionego przez Wnioskodawcę ich dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu gdy, zostanie dokonana w okolicznościach nie wskazujących na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie może więc być dokonana przez zarejestrowanego czynnego podatnika VAT, grunt będący przedmiotem dostawy nie mógł być wykorzystywany do działalności gospodarczej, w tym także rolniczej, a sama czynność dostawy nie może mieć przymiotu częstotliwości. Zatem pojedyncza, jednorazowa sprzedaż działki dokonana przez Wnioskodawcę w okolicznościach wynikających ze złożonego wniosku nie podlega opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.