ILPP2/443-2/07-2/GZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2007 r. (data wpływu 10 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w celu potwierdzenia wykonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w sytuacji gdy wywozu dokonuje wynajęty przewoźnik - wymaga od niego, aby ten przedstawił potwierdzenie dostarczenia towaru w postaci dokumentu WZ nadawcy ze specyfikacją towaru potwierdzony pieczątką i podpisem pracownika odbiorcy. Dodatkowym dokumentem jest list przewozowy również potwierdzony pieczątką i podpisem pracownika odbiorcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystarczającym, jedynym dokumentem potwierdzającym dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru - w sytuacji, gdy wywozu towaru dokonuje wynajęty przewoźnik - będzie:

Zdaniem wnioskodawcy na podstawie art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - w sytuacji gdy wywozu towaru dokonuje wynajęty przewoźnik - wymienione dokumenty pojedynczo powinny być wystarczające do potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dowodami, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają tego rodzaju transakcję:

Prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest m.in. od posiadania ww. dokumentów.

Zaznaczyć należy, iż w przypadku, gdy dokumenty wymienione w pkt 1 i 2 zawierają już informacje, które powinny być zawarte w specyfikacji (dokument z pkt 3), wówczas właśnie te dokumenty uznaje się za wystarczające potwierdzenie dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski.

W przypadku, gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 wyżej cytowanej ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia - do nabywcy znajdującego się na terytorium innego kraju członkowskiego niż Polska - towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty, wskazujące, że doszło do transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy. I tak, w szczególności dokumentami tymi są wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług:

Mając na uwadze powołane przepisy, należy stwierdzić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i 4 przywołanej ustawy. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ww. ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

W związku z powyższym stanowisko zainteresowanego, iż dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i 11 mogą pojedynczo być wystarczające do potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.