ILPP2/443-1899/10-4/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 25 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 3 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji i stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji i stawki podatku przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 3 lutego 2011 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz o pełny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej WDT).

Dokonywać on będzie WDT na rzecz nabywców będących podatnikami podatku od wartości dodanej, spełniających wymogi wymienione w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stosując do tych dostaw stawkę 0% podatku VAT.

Towary będą dostarczane bezpośrednio do nabywcy w Unii Europejskiej, bądź też do wskazanego przez niego odbiorcy na jej terytorium.

Dla celów dowodowych, w zakresie potwierdzenia dokonania WDT, Zainteresowany może posiadać między innymi kopie faktur sprzedaży, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumenty przewozowe wystawione w momencie załadunku, podpisane przez osobę upoważnioną do tego celu przez Wnioskodawcę oraz przez przewoźnika.

Jednakże Spółka nie wyklucza, iż mogą zaistnieć przypadki, w których nie uda się jej otrzymać od przewoźnika podpisanych kopii dokumentów przewozowych przed upływem terminu do złożenia deklaracji w podatku VAT za dany okres, w którym WDT powinna zostać rozliczona. W takim przypadku, może się ona zwrócić do przewoźnika o wydanie zastępczego dokumentu przygotowanego przez niego, z którego jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, innego niż Polska (dalej dokument zastępczy).

Dokument zastępczy miałby formę oświadczenia przewoźnika, że towary zostały faktycznie dostarczone do miejsca przesyłki. Wnioskodawca zakłada, że dokument zastępczy mógłby być wystawiany zbiorczo do wielu WDT dokonanych we wskazanym w dokumencie okresie.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż wymienione w opisie zdarzenia przyszłego dokumenty potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju, stanowią jedynie przykładowe wyliczenie.

Natomiast kluczowe dla pytania Wnioskodawcy jest stwierdzenie, że mogą zaistnieć przypadki, w których nie uda się mu otrzymać od przewoźnika podpisanych kopii dokumentów przewozowych przed upływem terminu do złożenia deklaracji w podatku VAT za dany okres, w którym WDT powinna zostać rozliczona. W takim przypadku Spółka może zwrócić się do przewoźnika o wydanie zastępczego dokumentu przygotowanego przez niego, z którego jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, innego niż Polska.

Transakcja przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie spełniała definicji wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie będzie także transakcją dostawy towarów, o której mowa w art. 22 ust. 2 tej ustawy.

W ramach transakcji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, towary będące jej przedmiotem będą transportowane przez przewoźnika do centrów dystrybucyjnych (hubów/magazynów) wskazanych przez nabywcę (do używania których nabywca będzie posiadał tytuł prawny). Miejscem dostawy towarów będących przedmiotem transakcji będzie inne państwo członkowskie Unii Europejskiej niż Polska jak również państwo, w którym nabywca jest zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Po dostawie do miejsca przeznaczenia, towary pozostaną własnością nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany ma prawo do zastosowania do WDT stawki 0% VAT, posiadając oprócz kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, dokument zastępczy.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zastosowania do WDT stawki 0% VAT, posiadając oprócz kopii faktury oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, dokument zastępczy.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 0%, pod warunkiem, że:

Zgodnie zaś z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Jak zostało przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca spełni warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT. Oprócz tych dokumentów, będzie on posiadał dokument zastępczy.

W tym miejscu podkreślić należy, że w ustawie o VAT nie znajduje się legalna definicja pojęcia dokumentu przewozowego ani też nie określono niezbędnych elementów, które taki dokument powinien posiadać. Co prawda, w praktyce obrotu gospodarczego przyjęto, iż dokumentem przewozowym jest dokument CMR, tym niemniej, zdaniem Zainteresowanego, nie jest to jedyny dokument, który może być traktowany jako dokument przewozowy.

Za dokument przewozowy uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza istotne elementy umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), to nie można odmówić mu mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, za dokument przewozowy w rozumieniu art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT uznać należy, zdaniem Wnioskodawcy, każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi dostarczenie towaru zgodnego ze specyfikacją oraz fakturą do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Zatem dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy (CMR), jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy (oświadczenie przewoźnika/spedytora). Takie stanowisko znalazło akceptację między innymi wśród następujących organów podatkowych:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 27 marca 2009 r., sygn. IPPP2/443-203/09-4/k.k.;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 6 stycznia 2010 r., sygn. ILPP2/443-959/08-2/AK, oraz

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 19 stycznia 2010 r., sygn. IPPP1-443-1187/09-2/IŻ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

W oparciu o art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w ramach działalności gospodarczej Zainteresowany zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców będących podatnikami podatku od wartości dodanej, spełniających wymogi wymienione w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy. Towary będą dostarczane bezpośrednio do nabywcy w Unii Europejskiej, bądź też do wskazanego przez niego miejsca na jej terytorium.

Na mocy art. 2 ust. 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Zatem Wnioskodawca zobowiązany będzie do dokumentowania dokonanych sprzedaży, wystawiając faktury stosownie do powołanego przepisu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Przedmiotem niniejszej sprawy jest udokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku, gdy przewóz towaru zlecany jest przewoźnikowi.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej, list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Mając na uwadze powyższe, nie jest prawidłowe utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Biorąc pod uwagę powyższe tut. Organ stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Wnioskodawca wskazał, że dla celów dowodowych w zakresie potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, będzie on w posiadaniu kopii faktur sprzedaży, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentów przewozowych wystawionych w momencie załadunku, podpisanych przez osobę upoważnioną do tego celu przez niego oraz przez przewoźnika.

Jednakże Zainteresowany zaznaczył, iż mogą zaistnieć przypadki, w których nie uda się mu otrzymać od przewoźnika podpisanych kopii dokumentów przewozowych przed upływem terminu do złożenia deklaracji w podatku VAT za dany okres, w którym powinna zostać rozliczona wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W takim przypadku, może się on zwrócić o wydanie zastępczego dokumentu przygotowanego przez przewoźnika, z którego jednoznacznie będzie wynikać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, innego niż Polska.

Spółka wskazała, iż dokument zastępczy miałby formę oświadczenia przewoźnika, że towary zostały faktycznie dostarczone do miejsca przesyłki. Zakłada ona także, że dokument zastępczy mógłby być wystawiany zbiorczo do wielu wewnątrzwspólnotowych dostaw dokonanych we wskazanym w dokumencie okresie.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy zdaniem tut. Organu, Wnioskodawca będąc w posiadaniu kopii faktury VAT, specyfikacji sztuk ładunku oraz ww. dokumentu zastępczego, będzie posiadał dokumenty uprawniające go do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do dokonywanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Z analizy sprawy wynika bowiem, że z dokumentu zastępczego wystawionego przez przewoźnika wynikać będzie, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Wobec powyższego, dokumenty posiadane przez Spółkę łącznie potwierdzać będą, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostaną wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zatem w odniesieniu do zadanego pytania stwierdzić należy, iż Zainteresowany będąc w posiadaniu kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentu zastępczego, o którym mowa w opisie sprawy będzie miał prawo do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.