ILPP2/443-184/13-3/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2013 r. (data wpływu 7 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku na sprzedaż usług w postaci karnetów do klubu fitness, jeżeli sprzedawany karnet obejmuje jedynie wstęp i możliwość korzystania ze sprzętu dostępnego w klubie oraz pomieszczeń dostępnych dla klientów (bez możliwości uczestniczenia w zajęciach grupowych lub treningu indywidualnym),

* jest prawidłowe - w zakresie stawki podatku na sprzedaż usług w postaci:

W dniu 7 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w ramach działalności gospodarczej prowadzi klub fitness. Świadczone usługi sklasyfikowane są głównie pod symbolem PKD 96.04.Z - Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej.

Klub swoim klientom proponuje takie usługi jak m.in. trening siłowy, wytrzymałościowy i aerobowy na profesjonalnym sprzęcie (bieżnie z TV, urządzenia AMT, maszyny eliptyczne, rowery, wiosła, urządzenia do stretchingu, platformy wibracyjne). Ponadto klienci klubu mogą korzystać z łaźni parowych wraz ze strefą relaksu oraz ze sprzętu audiowizualnego. W ofercie klubu są również zajęcia grupowe i indywidualne z instruktorem: red shape, red cardio, joga, fit-bali, szkoła zdrowego kręgosłupa, zumba, step, zajęcia taneczne dla dzieci, zajęcia dla mam z dziećmi i niemowlakami i inne.

W celu uczestnictwa w organizowanych przez klub zajęciach oraz w celu skorzystania z dostępnego w klubie sprzętu sportowego lub skorzystania z innych dostępnych w klubie pomieszczeń (np. łaźni parowej), klub fitness prowadzi sprzedaż karnetów. Klienci mają możliwość nabycia różnego typu karnetów, wszystkich opodatkowanych stawką 23% VAT: całodniowy, dzienny, studencki, senior, weekendowy, firmowy, roczny.

Po wejściu do obiektu Klient ma prawo do korzystania z pomieszczeń oraz urządzeń, jakimi dysponuje obiekt, włącznie z zajęciami grupowymi, prowadzonymi przez instruktorów, zorganizowanymi przez klub. Ilość czasu przez jaki klient może przebywać na terenie klubu jest uzależniona od typu karnetu. Wyłączeniu podlega przestrzeń, do której z założenia klient nie może mieć wstępu (m.in. pomieszczenia techniczne, dla personelu). Na chwilę obecną w karnecie nie są wyszczególnione usługi z jakich klient może korzystać, gdyż karnet obejmuje wstęp do klubu z możliwością korzystania ze sprzętu klubowego oraz pomieszczeń, do których klienci posiadają dostęp oraz możliwość uczestniczenia w zajęciach grupowych prowadzonych przez wykwalifikowanego instruktora, istnieje także możliwość wykupienia indywidualnych zajęć z instruktorem. Jest to usługa płatna dodatkowo, niemieszcząca się w cenie karnetu, opodatkowana stawką 23% VAT.

Klienci klubu fitness kierują do Wnioskodawczyni liczne zapytania, dotyczące możliwości nabycia osobnych karnetów, z których jeden będzie upoważniał jedynie do wstępu na teren klubu i korzystania ze sprzętów do ćwiczeń i pomieszczeń dostępnych dla klientów, a drugi, oprócz możliwości wstępu na teren klubu i korzystania ze sprzętów do ćwiczeń i pomieszczeń, będzie także upoważniał do uczestnictwa w zajęciach grupowych z instruktorem. Powyższe zapytania są przez klientów kierowane do Wnioskodawczyni, gdyż część klientów, korzystających z usług klubu fitness prowadzonego przez Wnioskodawczynię, nie korzysta z oferowanych przez klub zajęć grupowych, a jedynie z dostępnych w klubie sprzętów do ćwiczeń i pomieszczeń. Wnioskodawczyni planuje więc dostosować prowadzoną działalność gospodarczą do oczekiwań klientów i wprowadzić dwa różne karnety: jeden obejmujący wstęp na teren klubu i możliwość korzystania z klubowych sprzętów do ćwiczeń oraz pomieszczeń dostępnych dla klientów, a drugi, obejmujący, poza możliwością wstępu na teren klubu i możliwością korzystania z klubowych sprzętów do ćwiczeń oraz pomieszczeń dostępnych dla klientów, także możliwość uczestniczenia w zajęciach grupowych prowadzonych przez instruktorów.

Ponadto Wnioskodawczyni planuje umożliwić nabycie dodatkowego, odpłatnego pakietu dla klientów, którzy nabyli karnet upoważniający jedynie do wstępu i korzystania ze sprzętów oraz pomieszczeń, który to pakiet będzie upoważniał do uczestnictwa w zajęciach grupowych z instruktorem. Zajęcia indywidualne z instruktorem nadal pozostaną dodatkowo płatną usługą, niewliczaną w cenę żadnego z powyższych karnetów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, należy stosować stawki podatku VAT w wysokości:

Należy przyjąć, że istotną dla rozstrzygnięcia będzie nazwa usługi, co zostało uregulowane przez ustawodawcę w Załączniku Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług w pozycji 186 "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu".

Kluczowym staje się tutaj zwrot "wyłącznie w zakresie wstępu". Na początku należy podkreślić, że określenie użyte w pozycji 186 dotyczy m.in. wstępu na zajęcia prowadzone przez klub fitness. Powołując się na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 czerwca 2011 r. należy słowo "wstęp" rozumieć zgodnie z brzmieniem zawartym w Słowniku Języka Polskiego, jako "możliwość wejścia gdzieś". Oznacza to, iż preferencyjną stawkę podatku należy stosować w przypadku, gdy opłata za wstęp jest związana z dostępem do określonego obiektu, czy sprzętu różnego rodzaju, tak jak ma to miejsce w przypadku np. siłowni, a nie gdy jej bezpośrednim celem jest udział (uczestniczenie) w zajęciach zorganizowanych przez klub.

Jeśli zwrot "wstęp" zostanie potraktowany w kategoriach możliwości samego wejścia, to należy zauważyć, że nie ma możliwości wskazania usług rekreacyjnych, które nie wiązałyby się z pewną formą aktywności intelektualnej bądź fizycznej. Jednakże sam zakup karnetu podstawowego nie oznacza, że dana osoba spędzi ten czas aktywnie, bowiem to klient decyduje o zakresie wykorzystania możliwości obiektu. W trakcie zakupu karnetu klient nie wskazuje, czy i z czego będzie korzystał oraz w jakim stopniu. Również w trakcie jego pobytu na terenie obiektu, po stronie klubu nie leży kwestia monitorowania działań klienta i jego aktywności, jeśli swoim zachowaniem nie narusza przepisów regulaminu klubu. Taki karnet umożliwia więc klientowi "wstęp" na teren klubu fitness, co kwalifikuje się do opodatkowania stawką 8% VAT.

Podobny wniosek może być wysnuty na podstawie interpretacji indywidualnej z dnia 18 października 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Podobnie jak w cytowanej powyżej interpretacji i w tej interpretacji stwierdzono, że:

"Preferencyjną stawkę podatku należy stosować w przypadku, gdy opłata za wstęp związana jest z dostępem do określonego sprzętu, czy obiektu. Pojęcia wstępu nie można utożsamiać z biletem/karnetem wstępu uprawniającym do uczestniczenia w zajęciach sportowo - rekreacyjnych. Sytuacja taka ma miejsce wówczas gdy bilet wstępu/karnet upoważnia osobę będącą w jego posiadaniu do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych pod kierunkiem wykwalifikowanego trenera lub innej osoby odpowiedzialnej za realizację określonego programu zajęć fizycznych".

Jak widać, w sytuacji kiedy klient już na początku wykupuje karnet, zawierający możliwość uczestniczenia w zajęciach grupowych lub wykupuje usługę dodatkową w postaci pakietu, umożliwiającego uczestniczenie w treningu grupowym lub indywidualnym, zakłada się z góry ustalony plan zajęć lub plan treningu indywidualnego. W tym momencie klub fitness nie oferuje już tylko możliwości wstępu, ale w pewien sposób czuwa i sprawuje nadzór przez osobę instruktora nad sposobem realizacji aktywności fizycznej przez daną osobę. Taka czynność powinna być więc opodatkowana stawką 23%.

W związku z powyższym, jasno zostaje zarysowana granica, która wskazuje na pojęciowe rozróżnienie zwrotu "wyłącznie w zakresie wstępu". Dlatego też karnety wstępu do klubu fitness stanowią "pozostałe usługi rekreacyjne - wyłącznie w zakresie wstępu", zgodnie z poz. 186 Załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Dopiero wykupienie karnetu zawierającego dodatkowo możliwość uczestniczenia w zajęciach grupowych lub wykupienie dodatkowego pakietu, umożliwiającego uczestnictwo w grupowych zajęciach klubowych powoduje, że sprzedaż takiego karnetu lub pakietu powinna być opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23%.

Na marginesie należy zaznaczyć, że Załącznik nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług w poz. 183, w ramach usług opodatkowanych stawką 8% VAT, wymienia także wstęp do wesołych miasteczek, czy parków rozrywki. Zgodnie z wykładnią norm prawa powszechnie obowiązującego, jeżeli w danym akcie prawnym użyto kilka razy tego samego określenia, należy przypisać mu takie samo znaczenie w całym akcie prawnym. Jeżeli więc ustawodawca również w poz. 186 Załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług użył słowa "wstęp", należy nadać mu takie samo znaczenie, jak słowu "wstęp" użytym w poz. 183 Załącznika. Zgodnie natomiast z zasadami doświadczenia życiowego, "wstęp" do wesołego miasteczka lub parku rozrywki obejmuje możliwość wejścia i korzystania z dostępnych w wesołym miasteczku lub parku rozrywki atrakcji i sprzętów. W przeciwnym razie, klienci wesołych miasteczek czy parków rozrywki, w ramach zakupionego biletu "wstępu" nie mieliby rzeczywistej możliwości korzystania z jakichkolwiek dostępnych w wesołym miasteczku lub parku rozrywki sprzętów i atrakcji, w związku z czym przewidziana w poz. 183 Załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług stawka 8% nie znalazłaby zastosowania w żadnej sytuacji faktycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Z przedłożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w ramach działalności gospodarczej prowadzi klub fitness. Klub swoim klientom proponuje takie usługi jak m.in. trening siłowy, wytrzymałościowy i aerobowy na profesjonalnym sprzęcie (bieżnie z TV, urządzenia AMT, maszyny eliptyczne, rowery, wiosła, urządzenia do stretchingu, platformy wibracyjne). Ponadto klienci klubu mogą korzystać z łaźni parowych wraz ze strefą relaksu oraz ze sprzętu audiowizualnego. W ofercie klubu są również zajęcia grupowe i indywidualne z instruktorem: red shape, red cardio, joga, fit-bali, szkoła zdrowego kręgosłupa, zumba, step, zajęcia taneczne dla dzieci, zajęcia dla mam z dziećmi i niemowlakami i inne.

W celu uczestnictwa w organizowanych przez klub zajęciach oraz w celu skorzystania z dostępnego w klubie sprzętu sportowego lub skorzystania z innych dostępnych w klubie pomieszczeń (np. łaźni parowej), klub fitness prowadzi sprzedaż karnetów. Klienci mają możliwość nabycia różnego typu karnetów, wszystkich opodatkowanych stawką 23% VAT: całodniowy, dzienny, studencki, senior, weekendowy, firmowy, roczny.

Po wejściu do obiektu Klient ma prawo do korzystania z pomieszczeń oraz urządzeń, jakimi dysponuje obiekt, włącznie z zajęciami grupowymi, prowadzonymi przez instruktorów, zorganizowanymi przez klub. Ilość czasu przez jaki klient może przebywać na terenie klubu jest uzależniona od typu karnetu. Na chwilę obecną w karnecie nie są wyszczególnione usługi z jakich klient może korzystać, gdyż karnet obejmuje wstęp do klubu z możliwością korzystania ze sprzętu klubowego oraz pomieszczeń, do których klienci posiadają dostęp oraz możliwość uczestniczenia w zajęciach grupowych prowadzonych przez wykwalifikowanego instruktora, istnieje także możliwość wykupienia indywidualnych zajęć z instruktorem.

Wnioskodawczyni planuje jednak dostosować prowadzoną działalność gospodarczą do oczekiwań klientów i wprowadzić dwa różne karnety: jeden obejmujący wstęp na teren klubu i możliwość korzystania z klubowych sprzętów do ćwiczeń oraz pomieszczeń dostępnych dla klientów, a drugi, obejmujący, poza możliwością wstępu na teren klubu i możliwością korzystania z klubowych sprzętów do ćwiczeń oraz pomieszczeń dostępnych dla klientów, także możliwość uczestniczenia w zajęciach grupowych prowadzonych przez instruktorów. Ponadto Wnioskodawczyni planuje umożliwić nabycie dodatkowego, odpłatnego pakietu dla klientów, którzy nabyli karnet upoważniający jedynie do wstępu i korzystania ze sprzętów oraz pomieszczeń, który to pakiet będzie upoważniał do uczestnictwa w zajęciach grupowych z instruktorem. Zajęcia indywidualne z instruktorem nadal pozostaną dodatkowo płatną usługą, niewliczaną w cenę żadnego z powyższych karnetów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Z powyższego wynika, iż w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym "Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%" (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - 8%), pod pozycją 186 zostały wymienione "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" - bez względu na symbol PKWiU.

Obowiązujący od dnia 1 lipca 2011 r. art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), wskazuje, iż:

Zatem z ww. przepisów rozporządzenia Rady wynika, że świadczenie usług wstępu, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę obejmuje prawo wstępu na spektakle, występy cyrkowe, koncerty, wystawy, mecze, zawody, konferencje, seminaria.

Należy zauważyć, iż w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie definiuje się pojęcia "wstępu". W konsekwencji należy sięgnąć do wykładni językowej, aby poznać jego znaczenie. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl) pod pojęciem tym należy rozumieć "możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś".

Wstęp należy rozumieć zatem jako możliwość wejścia "gdzieś", co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń. Opłata (bilet, karnet) za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica co do zasady za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (uczestnictwo bierne).

Z kolei bilet (karnet) wstępu, np. do klubu fitness, daje możliwość nie tylko wejścia do obiektu, ale przede wszystkim możliwość korzystania z dostępnych tam urządzeń.

Odnosząc opisane we wniosku zdarzenie przyszłe do przytoczonych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że opłata za bilet (karnet) wstępu do klubu fitness na podstawie którego klient ma prawo do korzystania z pomieszczeń oraz urządzeń, jakimi dysponuje obiekt, włącznie z zajęciami grupowymi, prowadzonymi przez instruktorów, zorganizowanymi przez klub nie jest tożsama z pojęciem usług w zakresie wstępu, o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy. Wobec tego ww. bilet (karnet) wstępu uprawnia do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Zatem wstęp na ww. zajęcia nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce m.in. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje również czynne uczestnictwo w zajęciach sportowo-rekreacyjnych.

W tej sytuacji wskazać należy, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawczyni będzie sprzedawać bilety (karnety) wstępu upoważniające do korzystania:

a zatem bilet (karnet) będzie upoważniał osobę będącą w jego posiadaniu: do czynnego uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych (grupowych lub indywidualnych z udziałem instruktora) lub do samodzielnego korzystania z pomieszczeń oraz urządzeń, jakimi dysponuje obiekt. Wobec tego opłaty za bilety (karnety) upoważniające do korzystania z pomieszczeń oraz ze sprzętu fitness, zajęć grupowych lub indywidualnych prowadzonych przez instruktora, nie mogą być uznane za opłatę za wstęp, lecz przede wszystkim za możliwość czynnego korzystania z dostępnych przyrządów i pomieszczeń.

W związku z tym Zainteresowanej na sprzedaż biletów (karnetów) wstępu upoważniających do korzystania wyłącznie ze sprzętu dostępnego w klubie oraz pomieszczeń dostępnych dla klientów nie będzie przysługiwało uprawnienie do zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku od towarów i usług, wynikającej z art. 41 ust. 2 w związku z pozycją 186 załącznika nr 3 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawczyni powinna opodatkować usługi, o których mowa powyżej, stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Reasumując, sprzedaż usług w postaci karnetów do klubu fitness,

Zainteresowana powinna opodatkować 23% stawką podatku VAT.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż przywołane przez Wnioskodawczynię we własnym stanowisku interpretacje indywidualne są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych i do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.