ILPP2/443-184/08/11-S/ISN - Możliwość opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 września 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 809/10 - stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu 25 lutego 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2008 r. (data wpływu 26 lutego 2008 r.) oraz pismem z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 21 lutego 2008 r. (data wpływu 26 luty 2008 r.) oraz 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z byłą żoną zakupił od Skarbu Państwa grunt (grunty orne - 5,56 ha, łąka 0,11 ha) - dz. 312/1. Akt notarialny podpisano 26 listopada 1982 r. Zainteresowany ww. grunt (wraz z innymi) uprawiał do roku 1993. W tym czasie sprzedawał produkty rolne, które wyprodukował. Od dnia 1 września 1990 r. Zainteresowany rozpoczął pracę w szkole. Ponieważ opłacalność w rolnictwie w latach 90-tych była niewielka, rok 1993 był ostatnim, w którym Wnioskodawca sprzedawał produkty rolne. W roku 2001 Zainteresowany podzielił działkę nr 312/1 na 20 działek, w tym jedna działka przeznaczona jest na drogę dojazdową. Z sąsiedniej działki, która jest wyłącznie własnością Wnioskodawcy, wydzielił 11 działek, w tym również jedna jest przeznaczona na drogę dojazdową. W roku 2006 została sprzedana jedna działka rolna, która była wyłącznie własnością Zainteresowanego. Dnia 7 września 2007 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną sprzedali działkę pod budowę, która była wspólną własnością, bowiem podczas rozwodu w roku 1984 nie dokonano podziału majątku. Zainteresowany z tytułu powyższej sprzedaży zarejestrowany był jako podatnik VAT czynny (od września 2007 r. do 23 stycznia 2008 r.) i złożył deklarację podatkową VAT-7. W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca oświadczył, iż działki 312/1 i 313/3 zakupił od Skarbu Państwa i należy je zaliczyć do terenów budowlanych, w związku z uchwałą Rady Miejskiej o zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 15 marca 2001 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany wraz z byłą żoną mają być płatnikami podatku od towarów i usług przy sprzedaży następnych działek pod budowę w roku 2008 i latach następnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on płatnikiem VAT. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Była żona też nie jest płatnikiem VAT - pracuje jako laborantka w szpitalu. Kupując grunt w roku 1982, Zainteresowany nie zamierzał go sprzedawać. W roku 1982 i w latach następnych Wnioskodawca zakupił sprzęt rolniczy (ciągnik i podstawowe maszyny do uprawy). Zainteresowany nie rozwijał gospodarstwa, a w latach 1986-1990 praca we własnym gospodarstwie była jedynym źródłem dochodów. Od roku 1994 pole nie jest uprawiane, bo przy tak małym areale, produkcja nie jest opłacalna. Niska opłacalność produkcji rolnej była powodem wydzielenia z działki nr 312/1 części gruntu i dokonania podziału na działki. Pomimo podziału na działki, od całości areału Wnioskodawca płaci podatek rolny, nie płaci natomiast podatku od nieruchomości.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 29 maja 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-184/08-5/ISN, w której stanowisko Pana uznał za nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w ww. interpretacji indywidualnej stwierdzono, iż planowana dostawa gruntów jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ww. ustawie i podlega opodatkowaniu podatkiem o towarów i usług, a Zainteresowany dokonując dostawy przedmiotowych gruntów, będzie występował w charakterze podatnika tego podatku.

Pismem z dnia 17 czerwca 2008 r. Pan wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2008 r. nr ILPP2/443-184/08-5/ISN.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 16 lipca 2008 r. nr ILPP2/443/W-41/08-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Pan, wniósł w dniu 25 sierpnia 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie działając na podstawie przepisu art. 59 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), postanowieniem z dnia 14 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 2781/08 przekazał sprawę do rozpoznania według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 3 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1225/08, w którym stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie uchybiono terminowi określonemu w art. 14d Ordynacji podatkowej i w tej sytuacji bezprzedmiotowe staje się merytoryczne rozpoznanie skargi oraz rozstrzygnięcie, która ze stron prezentuje prawidłowe stanowisko. W konsekwencji Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 26 marca 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 21 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 874/09 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok z dnia 3 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1225/08 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po ponownym rozpoznaniu sprawy Pana wydał wyrok w dniu 7 września 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 809/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 września 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 809/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z byłą żoną zakupił od Skarbu Państwa grunt (grunty orne - 5,56 ha, łąka 0,11 ha) - dz. 312/1. Przedmiotowy grunt (wraz z innymi) uprawiany był przez Zainteresowanego do roku 1993. W tym czasie Wnioskodawca sprzedawał produkty rolne, które wyprodukował. Od dnia 1 września 1990 r. Zainteresowany rozpoczął pracę w szkole, bowiem opłacalność w rolnictwie w latach 90-tych była niewielka, a rok 1993 był ostatnim, w którym sprzedawał on produkty rolne. W roku 2001 Wnioskodawca podzielił działkę nr 312/1 na 20 działek, w tym jedna działka przeznaczona jest na drogę dojazdową. Z sąsiedniej działki, która jest wyłącznie jego własnością, wydzielił 11 działek, w tym również jedna jest przeznaczona na drogę dojazdową. W roku 2006 została sprzedana jedna działka rolna, która była wyłącznie własnością Zainteresowanego. Dnia 7 września 2007 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną sprzedali działkę pod budowę, która była wspólną własnością, bowiem podczas rozwodu w roku 1984 nie dokonano podziału majątku. Zainteresowany z tytułu powyższej sprzedaży zarejestrowany był jako podatnik VAT czynny (od września 2007 r. do dnia 23 stycznia 2008 r.) i złożył deklarację podatkową VAT-7. W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca oświadczył, iż działki 312/1 i 313/3 zakupił od Skarbu Państwa i należy je zaliczyć do terenów budowlanych, w związku z uchwałą Rady Miejskiej w Obornikach Śląskich o zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 15 marca 2001 r.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje:

* wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy;

* czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tak więc z treści art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że warunkiem uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że wykonuje on działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy, a przede wszystkim, że rozpatrywaną czynność wykonuje w ramach tej działalności.

Działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko ta aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z kolei za podatnika na gruncie ustawy uważa się osobę, która dokonuje m.in. czynności dostawy towarów w ramach działalności gospodarczej, czyli funkcjonuje w obrocie profesjonalnym, a podejmowane przez nią czynności mają charakter częstotliwy. Warunkiem dla uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód. Stąd też formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego ani okoliczności, czy dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podejmowanie zachowań opodatkowanych poza sferą działalności gospodarczej, nie będzie zatem tworzyło obowiązku podatkowego po stronie działającego, nawet jeżeli podejmowane przez niego czynności będą miały charakter powtarzający się, ale nie ciągły. Istotne dla kwalifikacji podatnika jest tutaj kryterium obiektywne jakim jest profesjonalizm i ciągłość działalności gospodarczej. Nie może on być przy tym wyłącznie jakimś podatnikiem podatku VAT, lecz musi nim być w stosunku do podejmowanej konkretnie czynności.

Oznacza to, że uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanych sprzedaży działek wymaga, by jego działaniom można było przypisać zawodowy charakter, a więc cechujący się odpowiednim zorganizowaniem.

Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Zatem, aby Zainteresowany mógł być uznany za podatnika z tytułu opisanych transakcji, zamiar dalszej odsprzedaży gruntów powinien mu towarzyszyć już w momencie ich nabycia. Nie można natomiast przyjąć, że o handlowym charakterze jego działania świadczy jego aktualny zamiar sprzedaży majątku, gdyż taka interpretacja prowadziłaby do sprzecznego z treścią ustawy uznania każdego podmiotu wyprzedającego towar za podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że początkowo na opisanych nieruchomościach prowadził gospodarstwo rolne i sprzedawał pochodzące z niego produkty rolne. Jednocześnie jednak podkreślił, że już od roku 1993 nie prowadzi działalności rolniczej i nie wykorzystuje tych gruntów na potrzeby takiej działalności. Obecne transakcje dzieli od czasu prowadzenia i zakończenia działalności rolniczej znaczny przedział czasu, podobnie jak planowane obecnie transakcje sprzedaży od sprzedaży pierwszej wydzielonej działki (2001 r.).

W tej sytuacji działki będące przedmiotem wniosku zostały wydzielone z byłej, już nie prowadzonej działalności rolniczej, przez co ich sprzedaży Zainteresowany będzie dokonywał już jako sprzedaży majątku osobistego. Tak więc nie można stwierdzić, że Wnioskodawca będzie działał w tym przypadku jako rolnik (podmiot wymieniony w art. 15 ust. 2 ustawy), a sprzedaż nastąpi w ramach prowadzonej przez niego działalności rolniczej. Opisane działki nie będą zatem sprzedawane, jako wykorzystywane w działalności rolniczej.

Podsumowując stwierdzić należy, iż Zainteresowany w chwili nabycia nieruchomości nie działał jako osoba wykonująca działalność gospodarczą, ani tym bardziej, że w przyszłości sprzedając wydzielone z tej nieruchomości działki będzie występował w takiej roli.

Zatem, sprzedaż działek pod budowę będących przedmiotem pytania nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca dokonując tej czynności nie będzie działał w charakterze podatnika tego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwszej interpretacji, tj. w maju 2008 r.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Zainteresowanego, a nie dla jego byłej małżonki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.