ILPP2/443-1731/09-9/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: "WDT"), na rzecz nabywców z innego państwa członkowskiego, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podaje ten numer oraz swój numer identyfikacyjny na fakturach stwierdzających dostawę towarów.

Wnioskodawca zleca transport towarów firmom przewozowym. Ponadto, dokonując dostawy małych ilości towarów do kontrahentów z UE, korzysta sporadycznie z usług firm kurierskich. Co do zasady, w odniesieniu do każdej dostawy towarów Zainteresowany posiada następujące dokumenty, które potwierdzają iż towar został wywieziony do innego kraju Unii Europejskiej:

* fakturę VAT potwierdzoną przez nabywcę (pieczątka i podpis);

* specyfikację dostarczonych towarów (dokument WZ z magazynu Spółki, potwierdzony przez odbiorcę - pieczątka i podpis);

* dowód w formie deklaracji nabywcy o przyjęciu towaru, z wyszczególnieniem: numeru faktury, numeru dokumentu WZ (pieczątka i podpis);

* dokument przewozowy CMR z danymi przewoźnika - nazwa oraz adres zamieszczone w poz. 16 listu CMR, z podpisem i stemplem przewoźnika, któremu zlecono transport (pieczęć i podpis w poz. 23 listu CMR) potwierdzony przez nabywcę (pieczęć podpis w poz. 24 listu CMR).

Na tej podstawie Spółka stosuje 0% stawkę podatku VAT w odniesieniu do dostawy towarów.

Zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca jest w stanie zgromadzić wyłącznie następujące potwierdzenia dostarczenia towarów do kontrahenta:

* fakturę VAT potwierdzoną przez nabywcę (pieczątka i podpis);

* specyfikację dostarczonych towarów (dokument WZ z magazynu Spółki, potwierdzony przez odbiorcę - pieczątka i podpis);

* dowód w formie deklaracji nabywcy o przyjęciu towaru, z wyszczególnieniem: numeru faktury, numeru dokumentu WZ (pieczątka i podpis).

W niniejszym przypadku nabywca towarów nie kwestionuje faktu dostarczenia towarów. Dodatkowo, Spółka jest w stanie przedstawić potwierdzenie otrzymania należności za towar, będący przedmiotem dostawy (wyciąg z konta bankowego Spółki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do powyżej przedstawionego stanu faktycznego posiadane przez Spółkę dokumenty są wystarczające w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), do prawidłowego udokumentowania dostarczenia towarów do nabywcy w ramach WDT, zgodnie z art. 42 ustawy o VAT i w konsekwencji, do zastosowania stawki 0% VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w powyższej sytuacji dokumenty, gromadzone przez niego, pozwalają na opodatkowanie WDT stawką 0% VAT.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania mają zastosowanie przepisy ustawy o VAT: art. 42 ust. 1, art. 42 ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 13 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, co do zasady, należy rozumieć wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, przy czym nabywca towarów został zidentyfikowany na potrzeby transakcji wspólnotowych i posiada aktywny numer VAT UE nadany przez inny kraj Wspólnoty niż Polska.

Zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT opodatkowana jest stawką 0%, gdy zostaną spełnione określone wymogi, tj.:

* podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (z dwuliterowym kodem) i podał ten numer oraz swój numer VAT UE na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,

* podatnik posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami mającymi świadczyć o wywiezieniu towarów będących przedmiotem WDT z terytorium kraju i dostarczeniu ich do nabywcy, są następujące dokumenty określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy:

Zdaniem Spółki, posiadane przez nią dokumenty tzn.: faktura VAT i specyfikacja dostarczonych towarów potwierdzone przez nabywcę, uzupełnione o potwierdzenie zapłaty za towar będący przedmiotem dostawy, są dokumentami potwierdzającymi fakt wywiezienia towarów z terytorium kraju oraz dostarczenia ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego. Klient nie zapłaciłby za fakturę, gdyby nie dostał towaru. Spółka nie otrzymała od firm kurierskich przewidzianych w przepisach dokumentów przewozowych. Ustawa o VAT nie precyzuje, jaki konkretnie dokument przewozowy jest wymagany. Przepisy stanowią wyłącznie o dokumencie przewozowym otrzymanym od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia. Do międzynarodowego transportu drogowego stosuje się przepisy Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) i Protokół Podpisania z dnia 19 maja 1956 r. (dalej: "Konwencja"). Zgodnie z art. 4 Konwencji, dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy, przy czym jego brak lub nieprawidłowość nie wpływa na istnienie ani ważność umowy przewozu. Ponadto, zgodnie z art. 5 Konwencji, list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemple nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy.

Tym samym, zdaniem Spółki, brak podpisu lub pieczęci przewoźnika w poz. 23, lub brak podpisu lub pieczęci nabywcy w poz. 24 dokumentu CMR, a także inne braki formalne (niepełne dane lub brak danych w poz. 16 dokumentu CMR) nie oznaczają, iż dokument ten nie stanowi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Posiadając w zależności od sytuacji: dokumenty CMR, dowody nadania przesyłki, fakturę VAT oraz specyfikację dostarczonych towarów, Zainteresowany jest w posiadaniu wszystkich dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

W opisanej sytuacji, Spółka posiada dokumenty uzupełniające w postaci potwierdzania zapłaty za towar będący przedmiotem dostawy. Zapłata za towar potwierdza w sposób wiarygodny, że towar został dostarczony klientowi, który nie zapłaciłby za fakturę, gdyby nie dostał towaru. Spółka ma więc prawo stosować stawkę 0% VAT do wszystkich dostaw towarów potwierdzonych w ten sposób. Słuszność powyższego podejścia potwierdzają również władze skarbowe w wydawanych interpretacjach np.: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 stycznia 2008 r. (IBPP2/443-175/07/EJ/KAN-1331/10/07), interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2007 r. (1401/PH-I/4407/14-181/06/EN/PV-I).

Ponadto, zdaniem Spółki, art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie nakłada obowiązku posiadania przez podatników wszystkich wymienionych tam dokumentów jako przesądzających o zastosowaniu preferencyjnej stawki podatku. Dokumenty te mają łącznie potwierdzać dokonaną transakcję, więc wystarczy by podatnik posiadał którykolwiek z nich lub dwa z nich, byleby łącznie potwierdzały wywóz towaru do innego państwa członkowskiego. Istnieją bowiem sytuacje, w których nie jest możliwe uzyskanie przewidzianych w przepisach dokumentów przewozowych. W takich przypadkach racjonalne wydaje się posłużenie poza kopią faktury i specyfikacją ładunku, jak największą liczbą dokumentów przewidzianych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, które wskazywałyby na dokonanie wewnątrzwspólnotowe dostawy.

Wnioskodawca podkreśla, iż powyższe stanowisko zostało potwierdzone Wyrokiem Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 września 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1210/07). Sąd orzekł, że dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, mają łącznie potwierdzać dokonanie WDT, lecz podatnik nie musi posiadać ich wszystkich. Zdaniem Sądu, jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów podstawowych przewidzianych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, to powinien mieć prawo do zastosowania dowodów pomocniczych określonych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w celu skorzystania ze stawki 0%. Dokumenty uzupełniające mają bowiem "uprawdopodobnić wywóz towarów z terytorium Polski, ale nie muszą stanowić dowodu, że towar faktycznie dotarł na terytorium innego państwa członkowskiego". Ponadto Sąd podkreślił, iż "stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy nie jest wyjątkiem od reguły a regułą, dla której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że wykładania przepisów dotycząca warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca a nie zwężająca, a wszystkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%".

Podobne stanowisko zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznając, iż z przepisów nie wynika wymóg posiadania wszystkich dokumentów określonych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT (III SA/Wa 155/08). Ponadto, zgodnie z wyrokiem, do skorzystania z tego prawa wystarczy np. ksero dokumentu przewozowego lub kopia.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach organów skarbowych. Przykładowo Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w wydanym postanowieniu z dnia 11 lipca 2005 r. sygn. PUS.II/443/97/2005/JZ stwierdził, iż "jeżeli Podatnik posiada dowody wymienione we wspomnianym art. 42 ust. 11 ustawy, potwierdzające fakt wywiezienia towarów z terytorium kraju oraz dostarczenia ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego (z uwzględnieniem treści dokumentów zawartych w art. 42 ust. 3 ustawy) to będzie mógł zastosować z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0%. (...) dokumenty wymienione przez Podatnika w zapytaniu, tj. potwierdzona kopia faktury oraz przelew bankowy kontrahenta dokumentujący zapłatę za towar przy uwzględnieniu treści art. 42 ust. 11 mogą stanowić podstawę do zastosowania przez Spółkę stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowany dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz nabywców z innego państwa członkowskiego, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podaje ten numer oraz swój numer identyfikacyjny na fakturach stwierdzających dostawę towarów.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Na tej podstawie Spółka stosuje 0% stawkę podatku VAT w odniesieniu do dostawy towarów.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zleca transport towarów firmom przewozowym. Ponadto, dokonując dostawy małych ilości towarów do kontrahentów z Unii Europejskiej, korzysta sporadycznie z usług firm kurierskich.

Zatem, towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy dostarczane są przez przewoźników.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje w zasadzie zamknięty katalog dokumentów, które potwierdzają dokonanie wywozu towarów i jego dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Wyliczenie, które następuje w art. 42 ust. 3 ustawy, ma charakter wyczerpujący. Nie zostało ono poprzedzone zwrotem "w szczególności", stąd nie można przyjąć, że ma ono charakter jedynie przykładowy. W zakresie udowodnienia, że miała miejsce transakcja wewnątrzwspólnotowa, ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje swego rodzaju legalną teorię dowodów. Dowodami dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy mogą być w sumie tylko dokumenty wyraźnie wskazane w przepisie. W pewnych sytuacjach wymagane dokumenty mające potwierdzić fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, w ramach której towary będące jej przedmiotem były wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, mogą być niewystarczające, niejasne, czy też nie mogą potwierdzać jednoznacznie dokonania powyższej czynności. Wówczas ustawodawca przewidział możliwość pomocniczego posłużenia się innymi dokumentami (tzw. dokumentami uzupełniającymi), z których wprost wynika, że miał miejsce wywóz towarów z kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze, od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane przepisy, należy podkreślić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowody zawarte w art. 42 ust. 11 ustawy, mają zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie pozwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Przedmiotem w niniejszej sprawie są sytuacje, w których jak wskazał Wnioskodawca, jest on w stanie zgromadzić wyłącznie następujące potwierdzenia dostarczenia towarów do kontrahenta:

* fakturę VAT potwierdzoną przez nabywcę (pieczątka i podpis);

* specyfikację dostarczonych towarów (dokument WZ z magazynu Spółki, potwierdzony przez odbiorcę - pieczątka i podpis);

* dowód w formie deklaracji nabywcy o przyjęciu towaru, z wyszczególnieniem: numeru faktury, numeru dokumentu WZ (pieczątka i podpis).

Dodatkowo, Spółka jest w stanie przedstawić potwierdzenie otrzymania należności za towar, będący przedmiotem dostawy (wyciąg z konta bankowego Spółki).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Spółka będąc w posiadaniu faktury VAT potwierdzonej przez nabywcę (pieczątka podpis), specyfikacji dostarczonych towarów (dokument WZ z magazynu Spółki, potwierdzony przez odbiorcę - pieczątka i podpis), nie dysponuje dokumentem otrzymanym od przewoźnika, z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zainteresowany wskazał, że posiada również deklarację nabywcy o przyjęciu towaru, z wyszczególnieniem: numeru faktury, numeru dokumentu WZ (pieczątka i podpis) oraz potwierdzenie otrzymania należności za towar, będący przedmiotem dostawy (wyciąg z konta bankowego Spółki). Jednak w przedmiotowej sprawie, przy braku wszystkich dokumentów stanowiących dowody wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, dokumentów tych nie można uznać za wystarczające do potwierdzenia faktu dokonania dostawy.

Reasumując, Wnioskodawca dysponując fakturą VAT potwierdzoną przez nabywcę oraz specyfikacją dostarczonych towarów, nie ma prawa do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, nie jest bowiem w posiadaniu dokumentu otrzymanego od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Spółkę orzeczeń Sądów Administracyjnych należy stwierdzić, że pozostają one bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Zgodnie bowiem z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), orzeczenia sądowe są wydawane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

W sprawie powołanych przez Zainteresowanego interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, stanowią one rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach, do których się zawężają, przez co nie mają wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stawki podatku. Pozostała część wniosku dotycząca tożsamego zakresu w odniesieniu do odmiennych stanów faktycznych, została rozstrzygnięta w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 10 marca 2010 r. znak: ILPP2/443-1731/09 2/EWW, ILPP2/443-1731/09 3/EWW, ILPP2/443 1731/09 4/EWW, ILPP2/443-1731/09 5/EWW, ILPP2/443-1731/09 6/EWW, ILPP2/443-1731/09 7/EWW i ILPP2/443-1731/09 8/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.