ILPP2/443-1730/09-2/ISN - Miejsce świadczenia usług inżynierskich na rzecz kontrahenta malezyjskiego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczania podatku VAT z tytułu świadczenia usług inżynierskich na rzecz kontrahenta malezyjskiego - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczania podatku VAT z tytułu świadczenia usług inżynierskich na rzecz kontrahenta malezyjskiego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od czerwca 2008 r. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie utrzymania ruchu (tzn. nadzoru nad liniami produkcyjnymi) na terenie fabryki w X. Świadczone usługi polegają na nadzorze nad pracą linii, usuwaniu ewentualnych awarii, dokonywaniu planowych przeglądów, programowaniu sterowników, wprowadzaniu usprawnień i nowych rozwiązań technologicznych.

Zakres czynności wykonywanych przez pracowników:

Usługi świadczone są dla kontrahenta malezyjskiego, który dostarczył linie produkcyjne do firmy w X i jednocześnie w umowie sprzedaży ww. rozwiązań technologicznych zobowiązał się do zapewnienia ich obsługi inżynierskiej (utrzymania ruchu). Wnioskodawcę łączy umowa o współpracy tylko z malezyjskim kontrahentem i jest on jego jedynym klientem. Zainteresowany zatrudnia do wykonania ww. usług m.in. inżynierów serwisu i inżynierów automatyków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka mogłaby skorzystać, zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 oraz ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, z możliwości nie naliczania podatku VAT z tytułu świadczonych przez nią usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 oraz art. 27 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy, w związku z tym, iż usługi świadczone są dla kontrahenta posiadającego siedzibę na terytorium państwa trzeciego i polegają na utrzymaniu ruchu linii produkcyjnych, a więc są to usługi inżynierskie, może on skorzystać z możliwości nie naliczania podatku VAT z tytułu świadczonych przez niego usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

I tak, na mocy art. 27 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z ust. 4 pkt 3 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., przepis ust. 3 stosuje się do usług: doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1); w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2); prawniczych, rachunkowo -księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3); przetwarzania danych i dostarczania informacji; tłumaczeń.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320).

Od tego też dnia, na mocy ustawy zmieniającej, przepis art. 27 ust. 4 pkt 3 lit. d) ustawy, stosuje się do usług: doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1.

Zmiana brzmienia od dnia 1 grudnia 2008 r. powołanego przepisu spowodowała, iż wymieniony katalog usług stał się katalogiem przykładowym oraz otwartym, co oznacza, iż nie obejmuje wyłącznie ww. usług lecz również usługi o podobnym charakterze co wymienione.

Przy czym, należy w tym miejscu zaznaczyć, że ww. usługi nie odnoszą się do specjalizacji (zawodu) podmiotu świadczącego usługę (prawnik, konsultant, księgowy, inżynier), lecz do natury świadczenia. Wymienione w tym przepisie specjalizacje służą jedynie zdefiniowaniu kategorii usług najczęściej wykonywanych w ramach tych specjalizacji.

Natomiast "usługi podobne" oznaczają usługi podobne do usług wykonywanych przez konsultantów, inżynierów, biura konsultingowe, prawników, księgowych w takim zakresie, w jakim służą temu samemu celowi co powyższe.

Należy w tym miejscu zastanowić się nad tym, co należy rozumieć przez "usługi inżynierskie". Przez słowo "inżynier" rozumie się specjalistę mającego wyższe wykształcenie techniczne, czyli posiadającego wiedzę związaną z produkcją (wytwarzaniem) dóbr materialnych, jak też wiedzę o tych dobrach.

Zatem, przez usługi inżynierskie należy rozumieć takie usługi, których świadczenie oparte jest na wykorzystaniu wiedzy, w szczególności, w zakresie nauk ścisłych, w tym technologii i praktycznych doświadczeń do projektowania, produkowania dóbr materialnych, jak i kontrolowania oraz analizowania tych procesów.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że na mocy Traktatu o przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 43 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym usługodawca ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy usługę lub, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Zasada ogólna wynikająca z tego przepisu ma zastosowanie wyłącznie po stwierdzeniu, iż do danej sytuacji nie można zastosować którejkolwiek z zasad szczególnych, wskazanych w art. 44-57 Dyrektywy.

Artykuł 56 Dyrektywy 2006/112/WE reguluje miejsce świadczenia usług w przypadku usług niematerialnych. Przepis ten realizuje zasadę opodatkowania usług w kraju konsumpcji i ma zapewnić neutralne warunki konkurencji. W myśl art. 56 ust. 1 pkt c) Dyrektywy, miejscem świadczenia usług konsultantów, inżynierów, firm konsultingowych, prawników, księgowych oraz innych podobnych usług, jak również przetwarzanie danych i dostarczanie informacji, wykonywanych na rzecz usługobiorców, mających siedzibę poza Wspólnotą lub na rzecz podatników mających siedzibę na terenie Wspólnoty, ale w innym państwie niż usługodawca, jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz którego świadczone są usługi lub, w przypadku ich braku, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Powyższy przepis Dyrektywy, nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych w odniesieniu do definiowania przedmiotowego zakresu usług. Terminom użytym w Dyrektywie należy nadać znaczenie zgodne z intencją unijnego ustawodawcy i celem wprowadzenia danej regulacji. Prawodawca wspólnotowy w ww. przepisie Dyrektywy, celowo posługuje się zawodami wskazanymi w tym przepisie jako środkiem do zdefiniowania kategorii świadczeń.

Wskazany przepis art. 56 ust. 1 pkt c) Dyrektywy, ustanawia regułę miejsca świadczenia usług w stosunku do wszystkich usług inżynierów i ma szerszy zakres przedmiotowy niż jego polski odpowiednik. Ma on charakter precyzyjny, a także bezwarunkowy, w związku z tym nadaje się do bezpośredniego stosowania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od czerwca 2008 r. świadczy usługi w zakresie utrzymania ruchu (tzn. nadzoru nad liniami produkcyjnymi) na terenie fabryki w Ł. Świadczone usługi polegają na nadzorze nad pracą linii, usuwaniu ewentualnych awarii, dokonywaniu planowych przeglądów, programowaniu sterowników, wprowadzaniu usprawnień i nowych rozwiązań technologicznych.

Do zakresu czynności wykonywanych przez pracowników Zainteresowanego należy:

Usługi świadczone są dla kontrahenta malezyjskiego, który dostarczył linie produkcyjne do firmy w X. i jednocześnie w umowie sprzedaży ww. rozwiązań technologicznych zobowiązał się do zapewnienia ich obsługi inżynierskiej (utrzymania ruchu). Wnioskodawcę łączy umowa o współpracy tylko z malezyjskim kontrahentem i jest on jego jedynym klientem. Zainteresowany zatrudnia do wykonania ww. usług m.in. inżynierów serwisu i inżynierów automatyków.

Mając na uwadze powyższe, w oparciu o powołane wyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., stwierdzić należy, że miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usług będących przedmiotem pytania jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę swojej działalności, tj. państwo trzecie - Malezja.

Reasumując, w związku z wykonywaniem usług inżynierskich na rzecz kontrahenta malezyjskiego, dla których miejscem świadczenia zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy nie jest terytorium kraju, Spółka nie nalicza podatku od towarów i usług z tytułu ich świadczenia.

O sposobie rozliczania ewentualnego podatku i jego wysokości oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ zwraca uwagę, iż z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie obowiązku naliczania podatku VAT z tytułu świadczenia usług inżynierskich na rzecz kontrahenta malezyjskiego. Natomiast zdarzenie przyszłe w ww. zakresie zostało rozstrzygnięte w interpretacji indywidualnej z dnia 18 lutego 2010 r. Nr ILPP2/443-1730/09-3/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.