ILPP2/443-1713/09-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 17 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczania podstawy opodatkowania z tytułu importu usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczania podstawy opodatkowania z tytułu importu usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją samochodów użytkowych. w związku z prowadzoną działalnością nabywa usługi od kontrahentów z Unii Europejskiej, z tytułu których jest podatnikiem (import usług). Nabywane przez Spółkę usługi można sklasyfikować w następujący sposób:

* usługi, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, czyli z chwilą wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy o VAT), a jeżeli wykonanie danej usługi powinno być potwierdzone fakturą - z chwilą wystawienia faktury - nie później niż w siódmym dniu od dnia wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT);

* usługi, w stosunku do których ustawodawca przewidział szczególny moment powstania obowiązku podatkowego (m.in. zgodnie z art. 19 ust. 13 ustawy o VAT).

Spółka przyjmuje, iż fakt wystawienia faktury przez unijnego usługodawcę pozostaje bez znaczenia dla momentu powstania obowiązku podatkowego.

Z tytułu nabycia ww. usług Zainteresowany otrzymuje faktury VAT w walutach obcych. Przeliczenia kwoty podstawy opodatkowania, dokonuje według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, który to dzień ustala w wyżej opisany sposób.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującym stanowiskiem w doktrynie prawa podatkowego i orzecznictwie sądów administracyjnych, w przypadkach, w których ustawodawca określił szczególne zasady powstania obowiązku podatkowego (w przepisach art. 19 ust. 6-21, z wyjątkiem przepisu ust. 13 pkt 3, który przewiduje, iż moment wystawienia faktury może stanowić jeden z alternatywnych momentów powstania obowiązku podatkowego), moment wystawienia faktury pozostaje bez wpływu na moment, w którym powstaje obowiązek podatkowy. Obowiązek podatkowy powstaje wówczas niezależnie od wystawienia faktury, wystawienie faktury zaś nie może w szczególności wpłynąć na wcześniejsze rozpoznanie obowiązku podatkowego. Takie stanowisko prezentowane jest m.in. przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 kwietnia 2005 r. (sygn. FSK 177/04).

Stosownie do przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT). Przepisy te stosuje się odpowiednio do importu usług (art. 19 ust. 19 ustawy o VAT).

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe przepisy należy interpretować w taki sposób, że co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli zaś wykonanie danej usługi powinno być stwierdzone fakturą i dana faktura zostanie wystawiona we właściwym terminie, tj. nie później niż w 7. dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jak wskazano w opisanym stanie faktycznym, z tytułu nabywanych przez Zainteresowanego usług otrzymuje on faktury wystawiane przez kontrahentów z Unii Europejskiej. Faktury otrzymywane przez Spółkę opiewają na kwoty wyrażone w walutach obcych.

Zgodnie z § 5 ust. 6 zd. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej: "Rozporządzenie"), kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze.

Stosownie do przepisu art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż podstawowym punktem odniesienia do ustalenia kursu wymiany danej waluty na złote jest dzień powstania obowiązku podatkowego.

W doktrynie prawa oraz orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, iż "odpowiednie" stosowanie przepisu nie zawsze jest tożsame z jego bezpośrednim stosowaniem. w wyniku odpowiedniego stosowania przepisu może zostać on podany odpowiednim zmianom. Niekiedy przepis może znaleźć zastosowanie bez żadnych modyfikacji, ale może także w ogóle nie zostać zastosowany z uwagi na bezprzedmiotowość albo sprzeczność z przepisami regulującymi materię stanowiącą zakres odniesienia (tak m.in. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 21 września 2005 r., sygn. akt i KZP 24/05).

W związku z powyższym, ze względu na specyfikę transakcji importu usług nie jest możliwe stosowanie przepisu art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, w zakresie w jakim przepis ten uzależnia powstanie obowiązku podatkowego w chwili wystawienia faktury, od wystawienia tejże faktury we właściwym terminie. Niniejszy termin wynika z regulacji § 9 ust. 1 Rozporządzenia, który stanowi, iż fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od wydania towaru lub wykonania usługi. Zasada ta odnosi się jedynie do polskich podatników zobowiązanych do wystawiania faktur VAT. Polski ustawodawca nie może bowiem swoimi przepisami regulować sytuacji podatników, którzy mają siedzibę i prowadzą działalność poza granicami kraju.

Podatnik polski nie ma natomiast obowiązku ani potrzeby dokonywać oceny, czy jego zagraniczny kontrahent działa zgodnie z przepisami kraju swojej siedziby, w szczególności, czy wystawia faktury w terminach uregulowanych w przepisach obcego kraju.

Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, iż w przypadku importu usług obowiązek podatkowy powstaje 7. dnia od chwili wykonania usługi, chyba że polskie przepisy regulują inny moment powstania obowiązku podatkowego. w związku z czym Spółka, dokonując przeliczenia kwot podstawy opodatkowania zawartych na fakturach wystawionych na jej rzecz przez unijnych kontrahentów według kursu danej waluty z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego, postępuje prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest producentem samochodów użytkowych. w związku z prowadzoną działalnością nabywa on od kontrahentów z Unii Europejskiej usługi, z tytułu których jest podatnikiem, rozpoznaje bowiem po swojej stronie import usług.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę) - § 10 ust. 3 rozporządzenia.

Stosownie do § 5 ust. 15 rozporządzenia, faktury wystawiane przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, świadczących usługi określone w art. 27 ust. 3 lub w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca lub wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca.

Z kolei, zgodnie z brzmieniem § 11 ust. 1 rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego - § 11 ust. 2 rozporządzenia.

W oparciu o § 11 ust. 3 rozporządzenia, przepis ust. 2 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostaw energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (...).

Na mocy § 23 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

* czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;

* dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że usługi nabywane przez Zainteresowanego sklasyfikować można jako usługi, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, czyli z chwilą wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy), a jeżeli wykonanie danej usługi powinno być potwierdzone fakturą, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w siódmym dniu od dnia wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy) oraz usługi, w stosunku do których ustawodawca przewidział szczególny moment powstania obowiązku podatkowego (m.in. zgodnie z art. 19 ust. 13 ustawy).

Rozliczenie importu usług polega na tym, że kontrahent zagraniczny wystawia fakturę bez "zagranicznego podatku VAT" z adnotacją, iż podatek powinien rozliczyć nabywca usługi. Polski nabywca wystawia natomiast fakturę wewnętrzną i wykazuje w deklaracji VAT podatek należny i naliczony w tej samej wysokości.

W związku z tym konieczne jest prawidłowe określenie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Powołane przepisy określają zasady ogólne powstania obowiązku podatkowego. Ustawa określa także szczególne zasady powstania tego obowiązku, m.in. w art. 19 ust. 13 ustawy.

W myśl art. 19 ust. 19 ustawy, przepis ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

Przywołany przepis wskazuje zatem, że do identyfikacji momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku importu usług należy zastosować takie same zasady, jak gdyby podatnik sam świadczył daną usługę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabywa określone usługi od kontrahentów z Unii Europejskiej, w związku z którymi zobowiązany jest do rozliczenia podatku VAT na zasadzie importu usług. Zatem, dla przedmiotowych usług zastosowanie ma norma prawna zawarta w art. 19 ust. 19 ustawy. w konsekwencji obowiązek podatkowy, co do zasady, powstaje z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego, na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy. w sytuacji, gdy faktura byłaby wystawiona później niż w terminie określonym w ww. przepisie albo nie została wystawiona w ogóle, wówczas obowiązek podatkowy powstanie nie później niż w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi przez zagranicznego kontrahenta.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż przez podatnika rozumie się zarówno podatnika podatku od towarów i usług, jak i podatku od wartości dodanej oraz podatnika z terytorium państwa trzeciego. Wskazać należy również, iż to faktura wystawiona przez kontrahenta zagranicznego, a nie faktura wewnętrzna, potwierdza dokonanie usługi. Faktura wewnętrzna jest jedynie środkiem do prawidłowego wyliczenia podatku. w sytuacji więc, gdy świadczenie usługi powinno być udokumentowane fakturą, a kontrahent zagraniczny nie wystawi jej w terminie 7 dni od dnia jej zakończenia, Zainteresowany zobowiązany jest do wykazania obowiązku podatkowego najpóźniej w tym dniu.

W złożonym wniosku Spółka wskazała również, iż dla niektórych nabywanych przez nią usług, zgodnie z art. 19 ust. 13 ustawy, przewidziany został szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Wnioskodawca nie wyszczególnił jednak, jakich konkretnie usług dotyczy ta zasada, zatem stwierdzić należy, iż dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla poszczególnych usług, zastosowanie znajdą odpowiednie regulacje art. 19 ust. 13 ustawy, mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Z tytułu nabycia usług będących przedmiotem importu, Spółka otrzymuje faktury VAT w walutach obcych. Przeliczenia kwoty podstawy opodatkowania, dokonuje według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, który to dzień ustala w sposób opisany w stanie faktycznym.

Artykuł 31a ust. 1 ustawy wskazuje, iż w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W myśl art. 31a ust. 2 ustawy, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W tym miejscu wskazać należy jeszcze raz na regulację § 11 rozporządzenia, w którym ustawodawca dopuszcza możliwość wystawiania faktur przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Jeżeli kontrahent zagraniczny wystawi fakturę z tytułu świadczenia usługi w terminie przewidzianym w ww. przepisie rozporządzenia, podstawę opodatkowania z tytułu importu usług określoną w walucie obcej przelicza się na złote zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy.

Natomiast, gdy faktura wystawiona przez kontrahenta zagranicznego przed powstaniem obowiązku podatkowego, nie będzie wystawiona w terminie określonym w § 11 rozporządzenia, wówczas do przeliczenia waluty obcej w celu określenia podstawy opodatkowania z tytułu importu usług stosuje się art. 31a ust. 1 ustawy.

Dokonując zatem analizy przytoczonych przepisów oraz stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy:

Ad. 1

Założenie Spółki, iż w stosunku do importowanych usług, fakt wystawienia faktury przez unijnego usługodawcę, respektującego w zakresie terminu wystawiania faktur przepisy kraju swojej siedziby, pozostaje bez wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego w Polsce gdzie obowiązują przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym, dla określenia obowiązku podatkowego w imporcie usług znaczenie ma zapis art. 19 ust. 4 ustawy. Oznacza to, że jeżeli kontrahent zagraniczny wystawi fakturę w ciągu 7 dni od dnia zakończenia usługi, obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstaje w tym dniu. w przeciwnym przypadku obowiązek podatkowy powstaje 7. dnia od dnia wykonania usługi.

Ad. 2

Stanowisko Zainteresowanego, iż w przypadku importu usług obowiązek podatkowy powstaje 7. dnia od chwili wykonania usługi, chyba że polskie przepisy regulują inny moment powstania obowiązku podatkowego, w związku z czym, Zainteresowany dokonując przeliczenia kwot podstawy opodatkowania zawartych na fakturach wystawionych na jego rzecz przez unijnych kontrahentów według kursu danej waluty z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego, postępuje prawidłowo - jest nieprawidłowe.

Bowiem w sposób jednoznaczny w niniejszej interpretacji wskazano, iż przez podatnika rozumie się zarówno podatnika podatku od towarów i usług, jak i podatku od wartości dodanej oraz podatnika z terytorium państwa trzeciego.

Zatem w sytuacji, gdy faktura została wystawiona przez kontrahenta zagranicznego w terminie określonym w art. 19 ustawy, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, czyli w dniu wystawienia przez niego faktury, a Wnioskodawca jest zobowiązany do przeliczenia kwoty podstawy opodatkowania według średniego kursu danej waluty na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, określonego zgodnie z ww. artykułem.

Natomiast w sytuacji, gdy kontrahent zagraniczny wystawiając fakturę za usługę nie zachowa terminu dokonania tej czynności określonego w art. 19 ustawy, wtedy należy przyjąć, że Spółka postępuje prawidłowo dokonując przeliczenia, bowiem obowiązek podatkowy powstanie w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w przypadkach, w których ustawodawca określił szczególne zasady powstania obowiązku podatkowego (m.in. w art. 19 ust. 13 z wyjątkiem pkt 3 tego przepisu, który przewiduje, że moment wystawienia faktury może stanowić jeden z alternatywnych momentów powstania obowiązku podatkowego), moment wystawienia faktury pozostaje bez wpływu na moment, w którym powstaje obowiązek podatkowy. Obowiązek podatkowy powstaje wówczas niezależnie od wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto wskazuje się, że niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii prawidłowości określenia miejsca świadczenia usług będących przedmiotem wniosku oraz prawidłowości zaklasyfikowania przedmiotowych transakcji jako importu usług, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie pytania i własnego stanowiska.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą zmianie uległo brzmienie art. 19 ust. 19 oraz dodano art. 19a i art. 19b regulujące kwestię obowiązku podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.