ILPP2/443-1697/09-4/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.), uzupełniony pismem z dnia 6 lutego 2010 r. (data wpływu 10 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 lutego 2010 r. (data wpływu 10 lutego 2010 r.) o pełnomocnictwo oraz potwierdzenie dokonanej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Jawna (dalej Sprzedający lub Spółka) jest właścicielem nieruchomości, położonej wraz z istniejącą na niej zabudową produkcyjno, magazynowo, biurową. Spółka prowadzi w tym obiekcie działalność:

* produkcyjną polegającą na produkcji lepów na muchy,

* handlową polegającą na handlu hurtowym innymi środkami owadobójczymi.

Dominującym rodzajem działalności jest produkcja lepów (ok. 85% całości).

Zarówno działalność produkcyjna jak i handlowa stanowią w Spółce jedną całość. Nie są one wyodrębnione organizacyjnie i finansowo. Właściciele Spółki zamierzają zakończyć w sposób trwały, powyższą działalność, a więc polegającą zarówno na produkcji lepów na muchy jak i handlu środkami owadobójczymi oraz sprzedać całą tą działalność na rzecz Wnioskodawcy, który zamierza dalej działalność kontynuować. Sprzedający zamierza natomiast, po ww. sprzedaży kontynuować działalność w dotychczasowej formie organizacyjnej (tekst jedn.: Spółka Jawna) lecz w innych branżach.

W ramach zamierzonej transakcji zakupu na Wnioskodawcę przejdą:

* prawa własności maszyn i urządzeń do produkcji lepów na muchy,

* prawa do wszystkich zastrzeżonych znaków towarowych, pod którymi Spółka Jawna była znana na rynku, oraz którymi oznaczała dotychczas swoje produkty,

* prawa do znaku towarowego tak, by jedynym podmiotem uprawnionym do korzystania z tego znaku był Wnioskodawca. Sprzedający, zmienią swoją dotychczasową nazwę na inną tak by późniejsza ich działalność nie była kojarzona ze słowem i znakiem towarowym,

* tajemnice Spółki - dotyczące produkcji i handlu lepami w tym technologii, dostawców, klientów spółki, know-how,

* prawo własności do domeny internetowej, pod którą Spółka występowała dotychczas w Internecie,

* własność wyrobów gotowych, surowców i opakowań, związanych z produkcją lepów będących na stanie Spółki na dzień zawarcia zamierzonej transakcji, które według oceny Wnioskodawcy będą mu przydatne w kontynuowanej produkcji.

Celem zamierzonej transakcji - dla obu stron - jest kontynuacja przez Wnioskodawcę, produkcji lepów na muchy i działalności handlowej w zakresie prowadzonym dotychczas przez Sprzedającą, tak by Wnioskodawca na bazie zakupionych składników majątkowych, mógł kontynuować jej działalność, wykorzystując jej renomę, klientów, technologie, know-how.

Powyższe wyliczenie zakresu planowanej sprzedaży ma charakter wyczerpujący. Strony zamierzają jednak zawrzeć także, umowę najmu na okres 12 miesięcy większej części nieruchomości, opisanej wyżej, w której Sprzedający prowadził dotychczas produkcję lepów i w której Wnioskodawca zamierza tą działalność kontynuować. Sprzedający zamierza także rozwiązać umowy o pracę z pracownikami (18 osób), którzy byli dotychczas zatrudnieni przy produkcji lepów, a Wnioskodawca zamierza podpisać z nimi umowy o pracę i zatrudnić ich przy kontynuowanej przez niego produkcji lepów. Nie zostaną natomiast rozwiązane umowy o prace z dwoma pracownikami, z których jeden jest blisko spokrewniony z jednym ze wspólników, zatrudnionymi w działalności handlowej i biurowej, którzy będą dalej zatrudnieni przy podjętej przez Sprzedającego działalności w innej branży.

Zamierzoną transakcją sprzedaży nie zostaną przeniesione na Wnioskodawcę:

* oznaczenia indywidualizujące Spółkę: NIP, Regon, siedziba, wspólnicy,

* własność nieruchomości, w której Sprzedający prowadził dotychczas produkcję lepów na muchy oraz działalność handlową i w której działalność ta będzie prowadzona - przez okres roku - przez Wnioskodawcę na podstawie umowy najmu,

* samochód dostawczy z przyczepą,

* wyposażenie biura oraz pomieszczeń magazynowych i socjalnych,

* umowy leasingowe samochodów,

* wierzytelności i zobowiązania Spółki,

* umowy kredytowe,

* środki pieniężne,

* niewielkie ilości wyrobów gotowych, surowców oraz opakowań, których Wnioskodawca nie będzie chciał przejąć, a które Sprzedająca zutylizuje lub zwróci ich dostawcom,

* księgi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku konieczności opodatkowania przez Sprzedawcę podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży wymienionej w stanie faktycznym, w związku z uzyskaną przez Niego indywidualną interpretacją Ministra Finansów, Wnioskodawca będzie miał prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury lub faktur wystawionych przez Sprzedawcę z tytułu powyższej sprzedaży, nawet gdy w opinii Wnioskodawcy transakcja ta powinna być wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako transakcja przeniesienia własności przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, zamierzona transakcja sprzedaży wymienionych składników materialnych i niematerialnych, opisanych w stanie faktycznym, a związanych dotychczas z produkcją lepów na muchy i prowadzoną działalnością handlową jest sprzedażą przedsiębiorstwa, do której na podstawie art. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie stosuje się przepisów tej ustawy i w konsekwencji transakcja ta nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Powyższe Wnioskodawca wywodzi z faktu, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji przedsiębiorstwa, a jedyna jego definicja znajduje się w przepisach prawa cywilnego - art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z nią przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Powyższa definicja nie może być jednak bezkrytycznie przenoszona na grunt prawa podatkowego, jeśli takie przeniesienie nie wynika wprost z przepisu ustawy podatkowej. Podkreślenia wymaga również fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią przedmiot harmonizacji na terytorium całej Unii Europejskiej, dlatego też nie można rozpatrywać ich w oderwaniu od przepisów tę harmonizację przewidujących, a zatem 112 Dyrektywy. Zbycie całości lub części przedsiębiorstwa powinno, we wszystkich państwach członkowskich, mieć charakter autonomiczny względem legislacji krajowych i być interpretowane jednolicie w całej Unii. Dla wyłączenia transakcji zbycia składników przedsiębiorstwa z zakresu podatku od towarów i usług istotne powinno być jedynie, czy przy użyciu tych składników nabywca jest w stanie prowadzić działalność gospodarczą i czy ją rzeczywiście prowadzi. Bez znaczenia powinien pozostawać fakt, czy zbywany majątek stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. w tym kontekście wskazać można na orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sari.

W związku z powyższym zastosowanie art. 55¹ k.c. jako podstawowej metody wykładni art. 6 pkt 1 u.p.t.u. byłoby nieprawidłowe. Potwierdza to również konstrukcja polskiego systemu podatkowego. w przeciwieństwie do ustawy o podatku od towarów i usług, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie definicji przedsiębiorstwa wyraźnie odsyła bowiem do art. 55¹ k.c.

Przy interpretacji art. 6 pkt 1 u.p.t.u. definicja przedsiębiorstwa z art. 55¹ k.c. może być więc stosowana jedynie pomocniczo, w zakresie nie powodującym naruszenia jednolitej, wspólnotowej wykładni art. 6 pkt 1 u.p.t.u. Prawidłowa wykładnia tego przepisu nie może więc być dokonana bez odwołania się do treści 112 Dyrektywy. Potwierdzeniem powyższego jest przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (III SA/Wa 934/07), w którym skład orzekający wskazał, iż Sąd przyjął, że użyte w art. 6 ust. 1 u.p.t.u. pojęcie "przedsiębiorstwo" obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, nie można przyjąć, iż w ramach jednej jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej (Spółki Jawnej) może funkcjonować tylko jedno przedsiębiorstwo, co jednoznacznie potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2006 r. - i FSK 755/05). Sąd stwierdził w nim, iż pojęcia "przedsiębiorstwa" nie można utożsamiać z całością majątku przedsiębiorcy, który ten przeznacza do prowadzenia działalności gospodarczej, a także w sytuacji, gdy ustawa o podatku od towarów i usług (...) nie definiuje pojęcia "przedsiębiorstwo" upoważnionym jest wykorzystanie dla określenia jego znaczenia definicji zawartej w art. 55¹ k.c. Definicja ta posługuje się zaś kryteriami przedmiotowymi w związku z czym przyjąć należy, iż podmiot prowadzący działalność gospodarczą może dysponować więcej niż jednym przedsiębiorstwem pod warunkiem, że każde z nich składa się ze składników majątkowych tworzących funkcjonalną całość, która zdolna jest do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa, jeżeli stanowi ono całość umożliwiającą prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie. w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca pragnie nabyć część majątku Spółki Jawnej, która to część tworzy funkcjonalną całość, a zatem powinna być na gruncie wskazanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana za przedsiębiorstwo, a jego sprzedaż winna być wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Odwoływanie się do definicji przedsiębiorstwa z Kodeksu cywilnego nie ma w tym przypadku podstaw. Potwierdza to także orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 2004 r. (IV CKN 51/01), w którym Sąd stwierdził, iż o tym, że doszło do wniesienia przedsiębiorstwa jako aportu do spółki, decyduje zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań. Wniesienie musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości, a nie tylko niektórych jego składników nawet o znacznej wartości. Jednakże nawet wyłączenie niektórych składników nie uniemożliwia przyjęcia, że doszło do zbycia (wniesienia jako aportu) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c., jeśli na nabywcę przeszło to minimum dóbr materialnych i niematerialnych oraz środków i sposobów, jakie konieczne są do podjęcia przez niego takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca.

Jednocześnie jednak Wnioskodawca wskazał, iż stanowisko przyszłego Sprzedawcy jest w tej sprawie odmienne. Sprzedający uważa bowiem, że powyższy stan faktyczny i prawny, uzasadnia ocenę, że zamierzona transakcja jest sprzedażą poszczególnych składników majątku, a więc transakcją, do której stosuje się przepisy u.p.t.u.

Sprzedawca w powyższym zakresie wystąpił do tut. Organu podatkowego z wnioskiem potwierdzającym jego stanowisko, w związku z powyższym pojawia się ryzyko uzyskania przez niego odmiennej interpretacji w odniesieniu do przedstawionego powyżej stanu faktycznego. w związku z powyższym, koniecznym jest przedłożenie do rozstrzygnięcia pytania dotyczącego wpływu wydanej interpretacji na prawo do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę, w przypadku, gdy Organ wyda na rzecz Sprzedawcy interpretację potwierdzającą obowiązek opodatkowania sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy Organ podatkowy wyda interpretację na rzecz Zbywcy, iż w zaistniałym stanie faktycznym na gruncie regulacji ustawy o podatku od towarów i usług przedmiotem transakcji nie jest przedsiębiorstwo, a osobne składniki majątku, co będzie skutkować obowiązkiem naliczenia VAT należnego z tytułu tej sprzedaży, Wnioskodawca będzie miał prawo odliczyć VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej taką transakcję, nawet w sytuacji, gdy Jego zdaniem transakcja taka nosi znamiona sprzedaży przedsiębiorstwa. Powyższe wynika z konstrukcji instytucji określonej w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa zwanej interpretacjami indywidualnymi. Zgodnie z art. 14k, zastosowanie się do interpretacji zawartej w decyzji Ministra Finansów będącej interpretacją indywidualną nie może szkodzić Wnioskodawcy. Powyższy przepis nie wskazuje jednak w jaki sposób chroniona jest druga strona transakcji w przypadku wydania interpretacji indywidualnej na rzecz zbywcy, która to interpretacja bezpośrednio rodzi dla niego określone skutki. Skoro bowiem z dniem 1 stycznia 2008 r. zmieniono przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 u.p.t.u. wskazujący uprzednio, iż podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony z faktury, w której wykazano VAT od czynności niepodlegającej opodatkowaniu, jeśli podatek ten zapłacono.

Obecnie podatnik w żadnej sytuacji nie ma prawa dokonać takiego odliczenia. Tym samym w przypadku późniejszego kwestionowania przez Organy podatkowe podlegania transakcji podatkowi Wnioskodawca mógłby ponieść szkodę związaną z koniecznością korekty podatku naliczonego oraz zapłatą odsetek. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie powinna mieć w tym przypadku zasada stosowania prawa per analogiam oraz wykładni celowościowej. Skoro bowiem Organ podatkowy najwyższej rangi (Ministerstwo Finansów) wydaje decyzję, w której stwierdza, iż dana czynność powinna podlegać opodatkowaniu, to nie powinno dochodzić do sytuacji, gdy Organ podatkowy niższego szczebla kwestionuje powyższe ustalenia u podatnika nabywającego rzeczoną usługę lub towar. Konsekwencje niewłaściwej wykładni Ministra Finansów nie powinny obciążać stron transakcji, co legło u podstaw wprowadzenia do Ordynacji podatkowej rzeczonego przepisu art. 14k. Tym samym w przypadku, gdyby organ podatkowy dokonujący kontroli u podatnika będącego nabywcą towaru lub usługi, co do której Minister Finansów orzekł, iż podlega opodatkowaniu powinien przed wydaniem decyzji wymiarowej zażądać uchylenia decyzji w przedmiocie interpretacji podatkowej. Dopiero w odniesieniu do transakcji zawartych po uchyleniu takiej decyzji Organ dokonujący kontroli mógłby wydać decyzję wymiarową. Powyższe nie miałoby jednak wpływu na odliczenie dokonane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do transakcji, która została zawarta w momencie obowiązywania interpretacji indywidualnej wydanej na rzecz drugiej strony transakcji.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, iż w przypadku wydania na rzecz jednej strony transakcji interpretacji wskazującej na obowiązek opodatkowania transakcji wskazanej w stanie faktyczny Wnioskodawca będzie miał prawo odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Sprzedawcę, jeśli z interpretacji wydanej na jego rzecz wynikać będzie obowiązek opodatkowania transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. w przepisie tym wskazano, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast w art. 88 ust. 3a ustawy, ustawodawca wskazał zamknięty katalog przypadków, w których faktury VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Dotyczy to przypadków, gdy:

Z przedłożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dostawę poszczególnych składników przedsiębiorstwa prowadzącego działalność polegającą na produkcji lepów na muchy oraz działalność handlową polegającą na handlu hurtowym innymi środkami owadobójczymi.

Natomiast wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii czy przedmiotem sprzedaży będą na pewno składniki przedsiębiorstwa czy może przedsiębiorstwo.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie najistotniejszą kwestią jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Artykuł 5 ust. 1 ustawy stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż zamierzoną transakcją sprzedaży nie zostaną objęte oznaczenia indywidualizujące Sprzedającego: NIP, Regon, siedziba, wspólnicy, własność nieruchomości, w której Spółka prowadziła dotychczas produkcję lepów na muchy oraz działalność handlową i w której działalność ta będzie prowadzona - przez okres roku - przez Wnioskodawcę na podstawie umowy najmu, samochód dostawczy z przyczepą, wyposażenie biura oraz pomieszczeń magazynowych i socjalnych, umowy leasingowe samochodów, wierzytelności i zobowiązania, umowy kredytowe, środki pieniężne, niewielkie ilości wyrobów gotowych, surowców oraz opakowań, których Wnioskodawca nie będzie chciał przejąć, a które sprzedawca zutylizuje lub zwróci ich dostawcom, księgi. Sprzedający zamierza także rozwiązać umowy o pracę z pracownikami (18 osób), którzy byli dotychczas zatrudnieni przy produkcji lepów, a Wnioskodawca zamierza podpisać z nimi umowy o pracę i zatrudnić ich przy kontynuowanej przez niego produkcji lepów. Nie zostaną natomiast rozwiązane umowy o prace z dwoma pracownikami, z których jeden jest blisko spokrewniony z jednym ze wspólników, zatrudnionymi w działalności handlowej i biurowej, którzy będą dalej zatrudnieni przy podjętej przez Sprzedającego działalności w innej branży.

Odnosząc zatem przedstawiony powyżej stan prawny do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wyłączenie z masy majątkowej przedsiębiorstwa (prowadzącego działalność polegającą na produkcji lepów na muchy oraz działalność handlową polegającą na handlu hurtowym innymi środkami owadobójczymi) ww. elementów pozbawia wydzielony kompleks majątkowy - na dzień jego sprzedaży - cech przedsiębiorstwa. Oznacza to, iż w rozpoznawanej sprawie przedmiotem nabycia będą składniki majątku przedsiębiorstwa, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy - Kodeks cywilny. Tym samym nie będzie miał tu zastosowania przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, w konsekwencji powyższego rozstrzygnięcia Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących sprzedaż poszczególnych składników przedsiębiorstwa - pod warunkiem spełnienia wymogów zawartych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nabycia przedsiębiorstwa, została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 5 marca 2010 r. nr ILPB1/415-1352/09-4/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.