ILPP2/443-1689/09-4/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2010 r. (data wpływu 16 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek oraz zwrotu podatku z tytułu sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek oraz zwrotu podatku z tytułu sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 lutego 2010 r. (data wpływu 16 lutego 2010 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem są mieszkańcami małej wsi pod X, gdzie prowadzą 1,5 ha gospodarstwo. w 1983 r. kupili łąkę o powierzchni 0,991 ha. Na łące tej nie prowadzili działalności rolnej, była ona częścią ich majątku prywatnego. w roku 2004, po wejściu do Unii Europejskiej Zainteresowana wraz z mężem podzielili łąkę na 11 działek. Jedną z działek przekazali córce, a trzy sprzedali kolejno rok po roku: 2004, 2005, 2006.

Ponieważ interpretacje urzędników na temat odprowadzenia podatku VAT były różne, dla tzw. "świętego spokoju" zapłacili 22% podatek od każdej sprzedanej działki. w przyszłym roku chcą sprzedać jeszcze jedną działkę, a pozostałe zostawić wnukom.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nie jest i nie była zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Zainteresowana nie wie jak ma zrozumieć termin "dostawa produktów rolnych z własnej działalności rolniczej". Zdaniem Wnioskodawczyni - jeżeli za taką dostawę rozumie się produkcje mleka z jednej krowy, do celów własnych i na sprzedaż dla sąsiadów, to taką sprzedaż prowadziła, co roku występując o kwotę mleczną (2374 kg mleka/rok), której nigdy nie przekroczyła. Zainteresowana nie udostępniała i nie udostępnia innym osobom odpłatnie i nieodpłatnie posiadanych gruntów. Przedmiotowa łąka od czasu zakupu w 1983 r. była użytkowana jako łąka, z której Zainteresowana wraz z mężem kosili trawę dla ich inwentarza oraz wykorzystywana była jako pastwisko dla ich krowy. Nigdy nic na niej nie uprawiali, ponieważ ziemia jest tam bardzo słaba i piaszczysta, jest to ziemia IV klasy. w związku z wejściem Polski do krajów Unii Europejskiej zaistniała możliwość podziału łąki i sprzedania działek. Powodem sprzedaży działek była chęć podreperowania budżetu domowego, ponieważ prowadzenie małego gospodarstwa i zasiłek przedemerytalny męża Wnioskodawczyni to niezbyt duże kwoty. Za otrzymane pieniądze wyremontowali łazienkę, pokoje, zrobili izolację budynku mieszkalnego, wymienili furtkę i bramę, kupili używany samochód oraz udzielili pomocy studiującym córkom. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wydzielone z przedmiotowej łąki działki mają status działek siedliskowych, we wypisie z rejestru gruntów określone jako łąki trwałe. Decyzja o warunkach zabudowy została wydana tylko na siedliska, które zostały sprzedane, na wniosek nowych właścicieli. Wnioskodawczyni poniosła nakłady tylko z tytułu podziału działek na geodetę. Poza tym nie poniosła żadnych innych wydatków, nie zamieszczała także żadnych ogłoszeń o sprzedaży działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni

Ad.1)

Zainteresowana uważa, że niesłusznie zapłacono podatek VAT od sprzedaży działek. w momencie zakupu i przez cały czas korzystania, łąka była częścią majątku własnego, nie prowadzono na niej działalności rolnej. w 1983 r. małżonkowie nie myśleli nawet, że ziemia będzie miała jakąś wartość i będzie można ją sprzedać. Nie nabyli tej łąki w celu dalszej odsprzedaży, dlatego nie powinni uiszczać z tytułu sprzedaży działek podatku VAT.

Ad.2)

Wnioskodawczyni sądzi, że należy im się zwrot podatku VAT ze sprzedaży tych działek. Podtrzymuje ww. stanowisko do pkt 1, dodając również, że sprzedaż działek w tym przypadku nie stanowiła i nie stanowi działalności handlowej.

Ad.3)

Zainteresowana uważa, ze zgodne z prawem byłoby sprzedanie w przyszłym roku ostatniej działki bez obciążenia VAT. Wnioskodawczyni powołuje się na wyrok NSA z dnia 5 marca 2009 r. (sygn. akt i FSK 1249/08), drugi wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt i FSP 3/07), oraz na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-291/92.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy.

W przedmiotowej sprawie, na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT, jednoznacznie przesądza, że działalność wykonywana przez rolników zawiera się w pojęciu działalności gospodarczej.

Artykuł 2 pkt 19 ustawy stanowi, iż przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez działalność rolniczą rozumie się - na mocy art. 2 pkt 15 ustawy - produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 -00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadzą 1,5 ha gospodarstwo. w 1983 r. kupili łąkę o powierzchni 0,991 ha, na której kosili trawę dla ich inwentarza oraz wykorzystywali jako pastwisko dla krowy. Zainteresowana prowadziła produkcję mleka dla celów własnych i na sprzedaż dla sąsiadów, co roku występując o kwotę mleczną (2374 kg mleka/rok). Po wejściu Polski do Unii Europejskiej podzielili łąkę na 11 działek, z których 3 działki sprzedali kolejno rok po roku w latach 2004-2006, a jedną przekazali córce. w kolejnym roku planują sprzedać jeszcze jedną działkę, a pozostałe zostawić wnukom. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działki wydzielone z przedmiotowej łąki mają status działek siedliskowych, a we wypisie z rejestru gruntów określone są jako łąki trwałe. Decyzja o warunkach zabudowy została wydana tylko na siedliska, które zostały sprzedane, na wniosek nowych właścicieli. Uzyskane pieniądze z tytułu sprzedaży działek zostały przeznaczone na prywatne cele Wnioskodawczyni i jej rodziny.

Mając na uwadze powołaną wyżej definicję działalności gospodarczej, należy uznać, iż dokonane oraz planowane przez Zainteresowaną transakcje mają związek z działalnością gospodarczą, bowiem osoba wykorzystująca grunty do celów rolniczych, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Zatem, rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W przedmiotowej sprawie wskazać należy, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni wykorzystywała będący przedmiotem wniosku grunt (stanowiący część gospodarstwa rolnego) w celu prowadzenia działalności rolniczej, nie można uznać, że grunt ten jest majątkiem osobistym, który - jak sama nazwa wskazuje - służy do zaspokajania tylko i wyłącznie potrzeb osobistych (prywatnych).

Ponadto dla działek przeznaczonych pod zabudowę, które powstały w wyniku przekształcenia gruntów rolnych, istotne znaczenie ma, że czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden raz). Dokonanie sprzedaży trzech działek jak i zamiar dokonania sprzedaży kolejnej działki siedliskowej oraz przekazanie jednej działki córce, a także zamiar przekazania pozostałych wnukom ma niewątpliwie charakter powtarzalny, a warunek zamiaru dokonania tych czynności w sposób częstotliwy zostaje tu wypełniony. Zatem, dostawa przedmiotowych nieruchomości dokonywana jest w warunkach wskazujących na nadanie tym czynnościom zorganizowanego charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa działek będących przedmiotem wniosku, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem w oparciu o plan zagospodarowania przestrzennego wydzielone z przedmiotowej łąki działki mają status działek siedliskowych, a ponadto zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy na siedliska, które zostały sprzedane.

Reasumując, dostawa przedmiotowych działek wykorzystywanych w działalności rolniczej nie jest sprzedażą majątku osobistego lecz majątku składającego się na przedsiębiorstwo rolne i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy. w konsekwencji dokonana sprzedaż działek przez Wnioskodawczynię została prawidłowo opodatkowana podatkiem VAT. Tym samym, Zainteresowanej nie należy się zwrot z tytułu zapłaconego podatku za sprzedaż działek. Także planowana przez Wnioskodawczynię dostawa kolejnej działki wykorzystywanej w działalności rolniczej, podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Tut. Organ informuje, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym, iż Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załącznika dołączonego przez Zainteresowaną, jest natomiast związany opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem, co wprost wynika z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Ponadto należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej małżonka.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.