ILPP2/443-1659/10-5/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy X, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2010 r. (data wpływu 7 października 2010 r.) uzupełnionym pismami z dnia 20 grudnia 2010 r. (data wpływu 23 grudnia 2010 r.) oraz z dnia 5 stycznia 2011 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zamiany nieruchomości:

* stanowiących drogi gruntowe nieutwardzone oraz rowy melioracyjne będących własnością Gminy oraz stanowiących teren na poszerzenie boiska gminnego będących własnością Spółki - jest prawidłowe,

* stanowiącej drogę (dojazd do wybudowanej strażnicy OSP i stacji uzdatniania wody) będącej własnością Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zamiany nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 20 grudnia 2010 r. (data wpływu 23 grudnia 2010 r.) oraz z dnia 5 stycznia 2011 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina x jako podatnik VAT zamierza dokonać zamiany gruntów ze Spółką z o.o. (podatnik VAT). Zamieniane nieruchomości to działki niezabudowane. Ze względu na różne wartości podatnicy VAT (Gmina i Spółka) będą realizować wynagrodzenie w formie mieszanej (cena uiszczana w postaci częściowej zapłaty pieniężnej i częściowej zapłaty w naturze).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dna 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), nieruchomości stanowiące własność jednostki samorządu terytorialnego mogą być przedmiotem zamiany na nieruchomości stanowiące własność osób fizycznych lub osób prawnych. w przypadku nierównej wartości zamienianych nieruchomości stosuje się dopłatę, której wysokość jest równa różnicy wartości zamienianych nieruchomości.

Wnioskodawca jako podatnik VAT zamierza dokonać zamiany gruntów ze Spółką z o.o. (podatnik VAT). Nieruchomości gminne stanowią drogi gruntowe nieutwardzone oraz rowy melioracyjne. Drogi służą głównie rolnikom jako dojazd do pól uprawnych oraz do obsługi gospodarstwa rolnego (zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą nr XXX Rady MiG x z dnia 28 grudnia 2000 r.). Dla pozostałych działek nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z ww. uchwałą stanowią odkryte rowy melioracyjne i położone są na terenie łąk oraz gruntów ornych.

Nieruchomości Spółki - trzy działki, w tym jedna stanowi drogę - dojazd do wybudowanej strażnicy OSP i stacji uzdatniania wody, a pozostałe dwie stanowią teren na poszerzenie boiska gminnego (na podstawie wydanych warunków zabudowy oraz podziału działki nr 22/21, z której powstały ww. działki).

W uzupełnieniu do wniosku Gmina wskazała, iż:

Zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na wykonywaniu urządzeń melioracji wodnych szczegółowych.

Dla będącej własnością Spółki działki stanowiącej drogę nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Burmistrz Miasta i Gminy x wydał decyzję o warunkach zabudowy i na jej podstawie dokonano podziału działki na 3 nowe, z czego jedna stanowi dojazd do dwóch pozostałych (na których wybudowana jest strażnica OSP i stacja uzdatniania wody). Droga dojazdowa po przejściu na własność Gminy w dalszym ciągu będzie służyła jako dojazd do budynku strażnicy OSP i stacji uzdatniania wody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy grunty będące przedmiotem zamiany będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeśli tak, to jaką zastosować stawkę opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, grunty gminne, zajęte pod drogi i rowy przekazywane Spółce nie spełniają warunków do uznania ich za tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, zatem zamiana ich korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Grunt Spółki zajęty pod drogę przekazywany Gminie również nie spełnia warunków do uznania go za teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę, zatem zamiana tej działki korzystać będzie również ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Natomiast pozostałe dwie działki będące własnością Spółki, które powstały w wyniku podziału działki nr 22/21 na podstawie decyzji o warunkach zabudowy spełniają warunki do uznania ich za tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i będą opodatkowane stawką VAT w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie opodatkowania transakcji zamiany nieruchomości:

* stanowiących drogi gruntowe nieutwardzone oraz rowy melioracyjne będących własnością Gminy oraz stanowiących teren na poszerzenie boiska gminnego będących własnością Spółki za prawidłowe,

* stanowiącej drogę (dojazd do wybudowanej strażnicy OSP i stacji uzdatniania wody) będącej własnością Spółki za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do ww. przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami podatku od towarów i usług są, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Z kolei stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium rozdziału stanowi zatem charakter wykonywanych czynności, tj.:

* czynności o charakterze publicznoprawnym (załatwianie tzw. spraw urzędowych) wyłączają te podmioty z kategorii podatników,

* czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują, że podmioty te są podatnikami podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z powyższym, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te organy czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, przykładowo - czynności sprzedaży (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, leasingu, itp. umowy prawa cywilnego.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649) obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż pomiędzy Gminą a Spółką dojdzie do zamiany nieruchomości. Ze względu na różne wartości podatnicy VAT (Gmina i Spółka) będą realizować wynagrodzenie w formie mieszanej (cena uiszczana w postaci częściowej zapłaty pieniężnej i częściowej zapłaty w naturze). Nieruchomości należące do Wnioskodawcy stanowią drogi gruntowe nieutwardzone oraz rowy melioracyjne, które jak wskazał Zainteresowany na podstawie art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane rowy melioracyjne nie stanowią budowli. Rów jest urządzeniem melioracji wodnych szczegółowych (art. 73 ust. 1 pkt 1 Prawa wodnego). Drogi służą głównie rolnikom jako dojazd do pól uprawnych oraz do obsługi gospodarstwa rolnego (zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą nr XXX Rady MiG Xz dnia 28 grudnia 2000 r.). Pozostałe działki zgodnie z ww. uchwałą stanowią odkryte rowy melioracyjne i położone są na terenie łąk oraz gruntów ornych. Po transakcji zamiany staną się one własnością Spółki, a ich przeznaczenie w studium nie ulegnie zmianie (w dalszym ciągu będą stanowić drogi i rowy melioracyjne).

Nieruchomości Spółki - trzy działki, w tym jedna stanowi drogę - dojazd do wybudowanej strażnicy OSP i stacji uzdatniania wody i w ocenie Wnioskodawcy nie stanowi budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Na teren ten została wydana decyzja o warunkach zabudowy i na jej podstawie dokonano podziału działki 22/6 na 3 działki, z czego jedna stanowi drogę dojazdową do dwóch pozostałych (na których wybudowana jest strażnica i stacja uzdatniania wody. Droga ta została geodezyjnie wydzielona - po przejściu na własność Gminy, w dalszym ciągu będzie służyła jako dojazd do budynku strażnicy OSP i stacji uzdatniania wody.

Pozostałe dwie działki będące własnością Spółki stanowią teren na poszerzenie boiska gminnego (na podstawie wydanych warunków zabudowy oraz podziału działki nr 22/21, z której powstały ww. działki).

Przedmiotowe obiekty nie są budowlami, a działki będące przedmiotem wniosku są niezabudowane.

Stosownie do art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zgodnie z art. 604 ww. ustawy, do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Dostawą towarów jest, zgodnie z powołanym art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, co również ma miejsce w przypadku umowy zamiany, w odniesieniu do obu stron transakcji.

Zatem, realizowana w oparciu o umowę zamiany dostawa towarów (gruntów) będzie odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli będzie realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego będzie korzystać ze zwolnienia w zakresie czynności związanych z realizacją zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, jednakże w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tak więc z uwagi na fakt, iż planowana zamiana opisanych we wniosku gruntów będzie miała charakter cywilnoprawny, nie będzie możliwe wyłączenie Gminy z grona podatników VAT, a tym samym wykonane czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanego przepisu wynika, że zwolnienie z opodatkowania uzależnione jest od rodzaju przeznaczenia zbywanego gruntu. z powyższego wynika, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Istotne w rozstrzygnięciu tego zagadnienia będzie zatem ustalenie, czy przedmiotowe grunty podlegające zbyciu przeznaczone są pod zabudowę, czy też na cele rolnicze.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto, zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

W myśl art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. w przypadku braku ww. dokumentacji, przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z opisu sprawy wynika, iż dla nieruchomości będących własnością Wnioskodawcy stanowiących drogi gruntowe nieutwardzone nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, a w studium stanowią drogi służące do obsługi gospodarstw rolnych. Dla działek stanowiących rowy melioracyjne również nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego. Zaś jak stanowi studium, położone są na terenie łąk i gruntów ornych.

Z powyższego wynika, iż nie stanowią one terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę.

Natomiast nieruchomości, których właścicielem jest Spółka obejmują dwie działki - teren na poszerzenie boiska gminnego, dla których została wydana decyzja o warunkach zabudowy, co przemawia za faktem ich przeznaczenia pod zabudowę.

Uwzględniając zatem powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego nieruchomości przeznaczone do zamiany stanowiące własność Gminy, będące gruntami niezabudowanymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, tj. drogi gruntowe nieutwardzone oraz rowy melioracyjne będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Nieruchomości będące własnością Spółki przeznaczone do zamiany będące gruntami niezabudowanymi, przeznaczonymi pod zabudowę, tj. dwie działki, które stanowią teren na poszerzenie boiska gminnego, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, dla dostawy terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Wobec powyższego dostawa tych nieruchomości w ramach planowanej zamiany podlegać będzie opodatkowaniu według stawki 23%.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Natomiast działka - droga będąca dojazdem do działek na których wybudowana jest strażnica OSP i stacji uzdatniania wody, jak wskazała Gmina, stanowi grunt niezabudowany - droga nie jest budowlą. Droga ta została geodezyjnie wydzielona z działki, na którą została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Jak wyżej wskazano, o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decyduje decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Dostawa działek niezabudowanych, na które została wydana decyzja o warunkach zabudowy podlega zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce podstawowej.

Z powyższego wynika, że grunt stanowiący drogę dojazdową nie jest gruntem rolnym i tym samym, jest to grunt przeznaczony pod zabudowę.

Tym samym, działka będąca własnością Spółki stanowiąca dojazd do wybudowanej strażnicy OSP i stacji uzdatniania wody, podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

W tej kwestii stanowisko Zainteresowanego uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 2 pkt 6 ustawy obowiązywał w brzmieniu: "przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty".

Treść tego artykułu została zmieniona na podstawie art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), w którym odniesieniem przepisu § 13 ust. 1 pkt 12 był przepis § 12 ust. 1 pkt 12.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.