ILPP2/443-163/07-2/IM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie: 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2007 r. Pan złożył do Urzędu Skarbowego w Międzychodzie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. W dniu 19 listopada 2007 r. wniosek Pana wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jest również komandytariuszem nowoutworzonej spółki komandytowej. Zamierza podwyższyć wkład wniesiony do Spółki poprzez wniesienie do niej aportem całego prowadzonego przedsiębiorstwa.

W związku z planowaną operacją wniesienia aportu poniósł liczne wydatki dotyczące m.in.: szeroko pojętego doradztwa, obsługi prawnej, opłat notarialnych czy też wyceny przedsiębiorstwa.

Zmiana formy prawnej prowadzonej działalności umożliwi w przyszłości przystąpienie do Spółki inwestora strategicznego, co pozwoli doinwestować Spółkę i zwiększy jej możliwości finansowe oraz pozwoli na jej dalszy rozwój.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesione wydatki.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki w związku z planowaną operacją wniesienia aportu do spółki komandytowej (dotyczące m.in. szeroko pojętego doradztwa, obsługi prawnej, opłat notarialnych czy też wyceny przedsiębiorstwa) stanowią koszt uzyskania przychodów, ponieważ przyczynią się w przyszłości do powiększenia źródła przychodów i jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zdaniem Wnioskodawcy - wymienione wydatki, jako mające wpływ na rozszerzenie zakresu prowadzenia działalności gospodarczej, można zaliczyć do kosztów związanych z całokształtem działalności podatnika, czyli związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego, Zainteresowany uważa, iż będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tytułu przedmiotowych wydatków. Nie znajdzie bowiem zastosowania norma szczególna zawarta w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wykazał, iż wydatki związane z operacją aportu przedsiębiorstwa do spółki komandytowej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, tym samym ma on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego lub zwrotu różnicy podatku w związku z tymi wydatkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, od zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych.

Dla określenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z zakupu przedmiotowych usług, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między tymi zakupami, a prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni, pośredni, jak również może dotyczyć takich czynności, które są niezbędne do funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Zgodnie z przedstawionym przez Zainteresowanego we wniosku stanem faktycznym wynika, iż zakupy wymienionych usług mają związek z aportem przedsiębiorstwa, zatem należy je zakwalifikować do ogólnych wydatków dotyczących jego działalności gospodarczej.

W przypadku spełnienia przesłanki określonej w art. 86 ust. 1 ustawy, kolejnym etapem do ustalenia prawa Wnioskodawcy do dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowych usług, będzie stwierdzenie, czy wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z interpretacji indywidualnej, wydanej przez tut. Organ w zakresie podatku dochodowego wynika, iż uznano za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w kwestii zaliczenia nabytych usług do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, oraz brzmienie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy stwierdza się, iż Wnioskodawca spełnia warunek wynikający z ww. artykułu.

Reasumując, Wnioskodawca może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowych usług, wynikającą z otrzymanych faktur, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi oraz gdy wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

W kwestii zagadnienia dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębną interpretację indywidualną z dnia 19 lutego 2008 r. nr ILPB1/415-199/07-2/IM.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.