ILPP2/443-1604/09-8/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 13 listopada 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 27 listopada 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu 6 stycznia 2010 r.) oraz pismem z dnia 19 stycznia 2010 r. (data wpływu 26 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży pojazdu posiadanego przez okres krótszy niż 6 miesięcy - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży pojazdu posiadanego przez okres krótszy niż 6 miesięcy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu 6 stycznia 2010 r.) oraz pismem z dnia 19 stycznia 2010 r. (data wpływu 26 stycznia 2010 r.) o wszystkie niezbędne elementy wniosku na formularzu ORD-IN, należną opłatę oraz doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16 grudnia 2008 r. Wnioskodawca zawarł w siedzibie autoryzowanego dealera marki Mitsubishi, tj. XXX Sp. z o.o. (dalej Dealer) umowę kupna fabrycznie nowego pojazdu Mitsubishi, faktura VAT nr XXX z dnia 5 stycznia 2009 r. (Dealer podaje inną sygnaturę niż widniejąca na fakturze będącej w posiadaniu Zainteresowanego, tj. XXX). § 12 ww. umowy kupna precyzował przedmiot umowy jako pojazd fabrycznie nowy.

W dniu 13 stycznia 2009 r. Wnioskodawca odebrał pojazd będący przedmiotem umowy w siedzibie Dealera. Po dokładnych oględzinach pojazdu, które dokonał już w swojej siedzibie, okazało się, że pokrycie lakieru w odniesieniu do różnych elementów nadwozia jest odmienne w odcieniu. W związku z powyższym, w dniu 16 stycznia 2009 r., Zainteresowany złożył reklamację w salonie Dealera. Pracownicy dokonali inspekcji nie uznając reklamacji. Decyzja odmowna został wyrażona w formie pisemnej na wniosek Kupującego. Pracownicy Dealera twierdzili, iż pojazd jest fabrycznie nowy i nie widać oznak, by uległ uszkodzeniu w transporcie lub innych okolicznościach.

W konsekwencji, Wnioskodawca złożył odwołanie i reklamował pojazd u gwaranta marki Mitsubishi, tj. XXX Sp. z o.o. (dalej Gwarant). Reklamacja została uznana. W związku z powyższym, Gwarant zarządził wymianę samochodu na nowy.

W dniu 6 maja 2009 r., zgodnie z ustaleniami, Zainteresowany pojawił się w siedzibie Dealera, celem odebrania dokumentów do rejestracji nowego pojazdu. Otrzymał nową fakturę na samochód "nowy" (faktura nr XXX z dnia 16 kwietnia 2009 r.), przy czym faktura ta nie została i nie mogła być przez Wnioskodawcę opłacona.

Zainteresowany zarejestrował nowy samochód. Jednak jego syn pozyskał informację, iż wystawienie nowej faktury jest niezgodne z trybem reklamacyjnym, niesie za sobą negatywne skutki dla kupującego z punktu widzenia prawa cywilnego (nowa umowa sprzedaży likwiduje możliwość dochodzenia roszczeń z umowy wcześniejszej) oraz jest niezgodna z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), a także rodzi dla Wnioskodawcy zobowiązanie podatkowe wynikające ze sprzedaży pojazdu, w którego posiadaniu był przez okres krótszy niż 6 miesięcy (samochód "stary" Zainteresowany miałby sprzedać Dealerowi na podstawie druku, który miał formę podobną do faktury VAT - dokument wygenerowano z systemu księgowego Dealera przez kierownika ds. sprzedaży samochodów używanych).

Odbierając dokumenty Wnioskodawca zobowiązał się do wymiany samochodu w terminie 7 dni. W związku z powyższym, w dniu 13 maja 2009 r. pojawił się w siedzibie Dealera w towarzystwie syna i zaproponował umowę zamiany lub aneks do umowy pierwotnej (grudniowej), w której wskazałoby podstawowe kwestie dotyczące zamiany pojazdów, w szczególności miał być wpisany powód dokonania zamiany pojazdów wynikający z trybu reklamacyjnego. Prezes Dealera nie wyraził zgody na wpisanie powodu zamiany i stwierdził, że zaproponowany przez niego tryb wymiany pojazdu jest zgodny z trybem reklamacyjnym i prawem podatkowym, nie rodzi również zobowiązań podatkowych dla Kupującego. Prezes Dealera twierdzi, iż faktura nr XXX jest fakturą korygującą. Ponieważ Wnioskodawca nie chciał się zgodzić na zaproponowany tryb (popełniłby przestępstwo podatkowe), do wymiany pojazdów nie doszło.

W dniu 23 czerwca 2009 r. Zainteresowany otrzymał pismo od kancelarii reprezentującej Dealera, w którym to wskazuje się, iż zgodnie z trybem reklamacyjnym do wymiany pojazdów wystarczy protokół zdawczo-odbiorczy (podpisany w dniu 6 maja 2009 r.) oraz faktura "korygująca" (nr XXX) wystawiona przez Dealera w dniu 16 kwietnia 2009 r.

Do dnia dzisiejszego stanowisko Dealera nie uległo zmianie, co wskazuje, iż jego celem nie jest poprawne przeprowadzenie reklamacji, a pozbycie się roszczeń ze strony Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 i 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807). Zakupu przedmiotowego pojazdu w grudniu 2008 r. dokonał jako osoba fizyczna na użytek własny, nie przysługiwało mu w związku z tym odliczenie podatku, a samochód zarejestrowany jest jako samochód osobowy. Wnioskodawca nie zajmował się również sprzedażą samochodów w celach zarobkowych i nie ma zamiaru podejmować takiej działalności w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż pojazdu posiadanego przez okres krótszy niż 6 miesięcy powoduje powstanie zobowiązania podatkowego dla Zainteresowanego (podatek VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż pojazdu posiadanego przez okres krótszy niż 6 miesięcy powoduje powstanie zobowiązania podatkowego w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, samochód spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 16 grudnia 2008 r. Wnioskodawca zawarł umowę kupna fabrycznie nowego pojazdu Mitsubishi, faktura VAT nr XXX z dnia 5 stycznia 2009 r. W dniu 13 stycznia 2009 r. Wnioskodawca odebrał pojazd będący przedmiotem umowy, jednakże po dokładnych oględzinach pojazdu okazało się, że pokrycie lakieru w odniesieniu do różnych elementów nadwozia jest odmienne w odcieniu. W związku z tym, w dniu 16 stycznia 2009 r. Zainteresowany złożył reklamację w salonie Dealera. Pracownicy dokonali inspekcji nie uznając reklamacji. Decyzja odmowna został wyrażona w formie pisemnej na wniosek Kupującego. Pracownicy Dealera twierdzili, iż pojazd jest fabrycznie nowy i nie widać oznak, by uległ uszkodzeniu w transporcie lub innych okolicznościach. W konsekwencji, Wnioskodawca złożył odwołanie i reklamował pojazd u Gwaranta marki Mitsubishi. Reklamacja została uznana. W związku z powyższym, Gwarant zarządził wymianę samochodu na nowy. W dniu 6 maja 2009 r., zgodnie z ustaleniami, Zainteresowany pojawił się w siedzibie Dealera, celem odebrania dokumentów do rejestracji nowego pojazdu. Otrzymał nową fakturę na samochód "nowy" (faktura nr XXX z dnia 16 kwietnia 2009 r.), przy czym faktura ta nie została i nie mogła być przez Wnioskodawcę opłacona. Zainteresowany zarejestrował nowy samochód. Samochód "stary" Zainteresowany miałby sprzedać Dealerowi na podstawie druku, który miał formę podobną do faktury VAT - dokument wygenerowano z systemu księgowego Dealera przez kierownika ds. sprzedaży samochodów używanych. Odbierając dokumenty Wnioskodawca zobowiązał się do wymiany samochodu w terminie 7 dni.

Zainteresowany wskazał, iż nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 i 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807). Zakupu przedmiotowego pojazdu w grudniu 2008 r. dokonał jako osoba fizyczna na użytek własny, nie przysługiwało mu w związku z tym odliczenie podatku, a samochód zarejestrowany jest jako samochód osobowy. Wnioskodawca nie zajmował się również sprzedażą samochodów w celach zarobkowych i nie ma zamiaru podejmować takiej działalności w przyszłości.

Samochód osobowy spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w analizowanej sprawie, w przypadku sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży pojazdu działał w charakterze handlowca. W chwili zakupu samochodu zamiarem Zainteresowanego nie była jego późniejsza sprzedaż. Nie był on w żaden sposób wykorzystywany do działalności gospodarczej i stanowi jego majątek osobisty. Z powyższego wynika, że pojazd nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej. Oznacza to, iż został on zakupiony dla celów prywatnych.

Wnioskodawca w przypadku sprzedaży pojazdu korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w sytuacji gdy przedmiotowy pojazd nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, nabyty został do celów prywatnych i transakcja ma charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż samochodu osobowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie powoduje powstania zobowiązania podatkowego dla Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W kwestii dotyczącej: udokumentowania wymiany pojazdu w związku z procesem reklamacyjnym, a także uznania wadliwości procesu reklamacyjnego i braku mocy prawnej zobowiązań wynikających z podpisanych w jego trakcie dokumentów - w dniu 8 lutego 2010 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia, odpowiednio: nr ILPP2/443-1604/09-6/MN i nr ILPP2/443-1604/09-7/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.