ILPP2/443-1584/11-5/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 22 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 23 listopada 2011 r.) oraz pismem z dnia 24 stycznia 2012 r. (data wpływu 26 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia otrzymanej pomocy "de minimis" do podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia otrzymanej pomocy "de minimis" do podstawy opodatkowania. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 listopada 2011 r. (data wpływu 23 listopada 2011 r.) o dowód uiszczonej opłaty za wydanie interpretacji oraz pismem z dnia 24 stycznia 2012 r. (data wpływu 26 stycznia 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego oraz wyjaśnienie charakteru pisma z dnia 23 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność o charakterze badawczo-rozwojowym. W marcu 2010 r. oraz ponownie w maju 2011 r. zawarł umowę z W. W. jest instytucją realizującą w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka projekt pn. "Od W....", pomoc publiczną "de minimis". W ramach powyższej umowy Zainteresowanemu udzielana jest pomoc "de minimis" w postaci świadczenia w części odpłatnych usług polegających na udostępnianiu sprzętu laboratoryjnego będącego w posiadaniu W., który Wnioskodawca wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej.

Odpłatność za powyższe usługi została ustalona na poziomie 20% ich ceny rynkowej (80% stanowi pomoc "de minimis"). Świadczenie usług jest dokumentowane comiesięcznymi fakturami wystawianymi przez W.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że udzielona pomoc "de minimis" jest dofinansowaniem do ogólnych kosztów usług udostępnienia sprzętu laboratoryjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako podatnik jest zobowiązany do wliczenia otrzymanej pomocy "de minimis" do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 29 ust. 1 uptu.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomoc "de minimis" jaką otrzymuje on w ramach umowy z W. nie stanowi dotacji zwiększających obrót w myśl art. 29 ust. 1 uptu. Nie ma ona bowiem bezpośredniego związku z usługami świadczonymi przez podatnika, ani tym bardziej bezpośredniego wpływu na cenę usług świadczonych przez podatnika.

Celem ustawodawcy zobowiązującego podatnika do włączenia do obrotu, obok świadczeń należnych od nabywcy (lub osoby trzeciej), dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze było więc uwzględnienie w podstawie opodatkowania tylko takich dotacji i subwencji, które stanowią część odpłatności za dostarczony towar lub wykonaną usługę. Na konieczność istnienia bezpośredniego wpływu, pomiędzy otrzymanymi dotacjami, subwencjami, a cenami towarów i usług sprzedawanych przez podatnika wskazują liczne wyroki m.in. wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 marca 2007 r. (I SA/Łd 721/06), w którego uzasadnieniu czytamy:

"Rozważyć dalej należy, czy w tym przypadku otrzymaną przez skarżącą spółkę pomoc uznać należy za dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze, mającą bezpośredni wpływ na cenę świadczonej usługi. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia bezpośredniego wpływu na cenę. Za mające taki wpływ należy zatem uznać te subwencje, które wprost oddziaływują na wysokość kwoty należnej z tytułu świadczenia usługi (por. potoczne rozumienie słów bezpośrednio i wpływ - Słownik Współczesnego Języka Polskiego - Warszawa 1996, s. 52 i 1245)".

Reasumując Wnioskodawca uważa, iż otrzymana przez niego pomoc "de minimis" nie stanowi otrzymanych dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze mających bezpośredni wpływ na cenę, o które zwiększa się obrót będący podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nie jest ona bowiem dotacją bezpośrednio związaną ze świadczeniem przez podatnika usług, w szczególności nie jest ona częścią wynagrodzenia za takie usługi. Dotacja ta (ani jej wysokość) nie jest w żaden sposób uzależniona od prowadzonej przez podatnika sprzedaży. Ma ona jedynie na celu wsparcie prowadzonych przez Zainteresowanego badań, które dopiero w przyszłości mogą spowodować wzrost sprzedaży towarów i usług realizowanych przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność o charakterze badawczo-rozwojowym. W marcu 2010 r. oraz ponownie w maju 2011 r. zawarł umowę z instytucją realizującą w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka projekt pn. "Od W....", pomoc publiczną "de minimis". W ramach powyższej umowy Zainteresowanemu udzielana jest pomoc "de minimis" w postaci świadczenia w części odpłatnych usług polegających na udostępnianiu sprzętu laboratoryjnego będącego w posiadaniu ww. instytucji, który Wnioskodawca wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej.

Udzielona pomoc "de minimis" jest dofinansowaniem do ogólnych kosztów usług udostępnienia sprzętu laboratoryjnego. Dotacja ta (ani jej wysokość) nie jest w żaden sposób uzależniona od prowadzonej przez podatnika sprzedaży. Ma ona jedynie na celu wsparcie prowadzonych przez Zainteresowanego badań, które dopiero w przyszłości mogą spowodować wzrost sprzedaży towarów i usług realizowanych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że ww. dotacja nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przywołane uregulowania wskazać należy, iż Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wliczenia otrzymanej pomocy "de minimis" do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.