ILPP2/443-1551/11-8/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 15 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym datą 30 grudnia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.), z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) oraz z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 8 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podatkowych skutków wystawiania faktur korygujących - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podatkowych skutków wystawiania faktur korygujących. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 2 lutego 2012 r. poprzez przedstawienie pełnomocnictwa dla osoby występującej w imieniu Wnioskodawcy, zredagowanie pytania, przedstawienie własnego stanowiska do zredagowanego pytania oraz uiszczenie brakującej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej oraz w dniu 8 marca 2012 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) zajmuje się kupnem, sprzedażą oraz wynajmem nieruchomości na własny rachunek. Od 2005 r. Spółka wynajmowała dwie powierzchnie magazynowe konkretnej firmie (na podstawie dwóch umów - z 2004 i 2006 r.) i wystawiane były faktury za wynajem zgodnie z obowiązującymi w umowach zasadami. W międzyczasie prowadzona była korespondencja z kontrahentem, który skarżył się na przeciekający dach. Spółka podejmowała się napraw dachu, jednak kontrahent wciąż zgłaszał skargi. W konsekwencji, w lutym 2010 r. w jednym z pism kontrahent poinformował Spółkę, iż wyliczył swoje straty za 2009 rok i odliczył od tego swój zaległy czynsz. Wg wyliczeń kontrahenta to Spółka była winna ekwiwalent pieniężny kontrahentowi tytułem poniesionych strat. W związku z nieuznaniem roszczeń przez Spółkę kontrahent przestał opłacać czynsz.

Dnia 17 marca 2010 r. Spółka wystosowała pismo informujące, iż w przypadku nieuiszczenia zadłużenia przez kontrahenta nastąpi rozwiązanie umowy. Kontrahent nie uregulował zaległości, w związku z tym Spółka obciążała kontrahenta od maja 2010 r. za bezumowne zajmowanie powierzchni (z tytułu obu umów), tj. 200% podstawowego czynszu. Kontrahent wciąż nie spłacał zobowiązań wynikających z faktur.

Spółka oddała sprawę prawnikom, którzy stwierdzili, że nie złożyła ona dodatkowego oświadczenia wypowiedzenia umów najmu, a co za tym idzie, bezpodstawnie obciążała kontrahenta 200% czynszem od miesiąca maja 2010 r. Wskutek tego Spółka wypowiedziała we wrześniu 2010 r. umowę (tylko jedną, gdyż druga uległa wygaśnięciu z dniem 31 maja 2010 r.) i w miesiącu kwietniu 2011 r. dokonano korekt faktur czynszowych dotyczących maja, czerwca oraz września 2010 r. Jednakże okazało się, że korekty zostały niepoprawnie wystawione co do kwoty, w związku z tym Spółka była zmuszona kilkakrotnie korygować faktury (wystawiając korekty minusujące i później wystawiając ponownie korekty, tym razem na "plus"). Korekty korekt wystawiane były jeszcze w miesiącach maj i czerwiec 2011 r. Ponadto, Spółka została poinformowana w lutym 2011 r., iż kontrahent z końcem roku 2010 zakończył swoją działalność. Spółka nie posiada potwierdzenia doręczenia ani faktur pierwotnych, ani korekt, a jedynie jest w posiadaniu potwierdzenia nadania korekt w miesiącu wrześniu 2011 r.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

* Spółka wystawiła faktury VAT dokumentujące bezumowne zajmowanie powierzchni i wysłała je pocztą listem zwykłym, wobec tego nie dysponuje potwierdzeniem ich nadania, ani też ich odbioru przez kontrahenta,

* Spółka wystawiła faktury VAT korekta do faktur VAT dokumentujących bezumowne zajmowanie powierzchni magazynowych i nadała je listem poleconym. Spółka dysponuje potwierdzeniem ich wysłania,

* Faktury VAT korekty zostały wystawione na tego samego kontrahenta, na którego wystawione zostały faktury VAT dokumentujące bezumowne zajmowanie powierzchni magazynowych, Spółka nie dysponowała bowiem innymi danymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpi słusznie ujmując korekty zwiększające i zmniejszające wystawione w dniu 18 maja 2011 r. w deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, zdaje sobie on sprawę z tego, że faktury korygujące ujemne powinny być ujęte w rejestrze VAT w miesiącu otrzymania potwierdzenia dostarczenia korekt do kontrahenta, więc będzie musiała skorygować deklarację VAT-7 w miesiącu maju 2011 r. Spółka twierdzi, iż korekty te (zarówno ujemne, jak i dodatnie) powinny być ujęte w przychodach w roku 2011 w miesiącach wystawienia faktur korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Natomiast w myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Artykuł 29 ust. 4 ustawy stanowi, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka zajmuje się kupnem, sprzedażą oraz wynajmem nieruchomości na własny rachunek i od 2005 r. wynajmowała dwie powierzchnie magazynowe konkretnej firmie (na podstawie dwóch umów: z 2004 r. i 2006 r.). Wystawiane były faktury za wynajem zgodnie z obowiązującymi w umowach zasadami. W międzyczasie prowadzona była korespondencja z kontrahentem, który skarżył się na przeciekający dach. Z uwagi na powyższe Spółka podejmowała się napraw dachu, jednak kontrahent wciąż zgłaszał skargi. W konsekwencji, w lutym 2010 r. w jednym z pism kontrahent poinformował Spółkę, iż wyliczył swoje straty za 2009 r. i odliczył od tego swój zaległy czynsz. Wg wyliczeń kontrahenta to Wnioskodawca był winien ekwiwalent pieniężny kontrahentowi tytułem poniesionych strat. W związku z nieuznaniem roszczeń przez Spółkę kontrahent przestał opłacać czynsz. Dnia 17 marca 2010 r. Zainteresowany wystosował pismo informujące, iż w przypadku nieuiszczenia zadłużenia przez kontrahenta nastąpi rozwiązanie umowy. Kontrahent nie uregulował zaległości, w związku z tym Spółka obciążała kontrahenta od maja 2010 r. za bezumowne zajmowanie powierzchni (z tytułu obu umów), tj. 200% podstawowego czynszu. Kontrahent wciąż nie spłacał zobowiązań wynikających z faktur. Jak wskazał Wnioskodawca, oddał on sprawę prawnikom, którzy stwierdzili, że nie złożył on dodatkowego oświadczenia wypowiedzenia umów najmu, a co za tym idzie, bezpodstawnie obciążał kontrahenta 200% czynszem od miesiąca maja 2010 r. Wskutek tego Spółka wypowiedziała we wrześniu 2010 r. umowę (tylko jedną, gdyż druga uległa wygaśnięciu z dniem 31 maja 2010 r.) i w miesiącu kwietniu 2011 r. dokonano korekt faktur czynszowych dotyczących maja, czerwca oraz września 2010 r. Jednakże okazało się, że korekty zostały niepoprawnie wystawione co do kwoty, w związku z tym Zainteresowany był zmuszony kilkakrotnie korygować faktury (wystawiając korekty minusujące i później wystawiając ponownie korekty, tym razem na "plus"). Korekty korekt wystawiane były jeszcze w miesiącach maj i czerwiec 2011 r. Spółka nie posiada potwierdzenia doręczenia ani faktur pierwotnych, ani korekt, a jedynie jest w posiadaniu potwierdzenia nadania korekt w miesiącu wrześniu 2011 r. Jak wskazał Zainteresowany, w miesiącu lutym 2011 r. został on poinformowany, iż kontrahent z końcem 2010 r. zakończył swoją działalność.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usług - art. 106 ust. 3 ustawy.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura VAT jedynie sporządzona, a nie wprowadzona do obrotu prawnego (nie została doręczona adresatowi), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

W praktyce zdarzają się sytuacje, gdy po wystawieniu faktury VAT następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury VAT poprzez wystawienie faktury korygującej.

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

I tak, w myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

§ 13 ust. 2 rozporządzenia stanowi, iż w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Jak wynika z § 13 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

W świetle § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Na podstawie § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Stąd też kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Faktura korygująca bez potwierdzenia jej odbioru nie spełnia powyższej przesłanki i nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego.

Należy podkreślić, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym i samowolnym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, bowiem jak już wyjaśniono powyżej, celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług. Z powyższego wynika, że skoro będący podstawą opodatkowania obrót ulega zmniejszeniu, to czynność taka dokonywana przez sprzedawcę towarów i usług powoduje konieczność zmniejszenia kwoty podatku naliczonego u nabywcy. W przeciwnym razie dochodziłoby do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku, który w rzeczywistości nie został zapłacony. Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury.

Jak wskazała Spółka, wystawiła ona faktury VAT korekta do faktur VAT dokumentujących bezumowne zajmowanie powierzchni magazynowych i nadała je listem poleconym - Wnioskodawca dysponuje potwierdzeniem ich wysłania. Jednocześnie w miesiącu lutym 2011 r. Zainteresowany został poinformowany, iż kontrahent z końcem 2010 r. zakończył swoją działalność. Jednakże Zainteresowany w miesiącu maj i czerwiec 2011 r. wystawił faktury korekty do faktur korekt na tego samego kontrahenta, na którego wystawione zostały faktury VAT dokumentujące bezumowne zajmowanie powierzchni magazynowych, gdyż nie dysponował on innymi danymi.

Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie, dokonując korekty faktur czynszowych dotyczących maja, czerwca oraz września 2010 r. Spółka posiadała wiedzę, iż kontrahent (najemca) nie prowadzi już swojej działalności gospodarczej. Podobnie rzecz ma się z "korektami korekt" wystawionymi przez Spółkę w maju i czerwcu 2011 r.

W ocenie tut. Organu, w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do wystawienia faktur korygujących, bowiem podmiot na którego faktury te zostały wystawione przestał istnieć - zakończył swoją działalność gospodarczą. Podkreślić należy, iż w przypadku zmniejszenia podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u wystawcy faktury nie znajdzie odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług, gdyż podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że Spółka w miesiącu lutym 2011 r. była w posiadaniu informacji, iż kontrahent na którego zamierza wystawić faktury korekty z końcem 2010 r. zakończył swoją działalność, to Wnioskodawca nie mógł wystawić faktur korygujących na podmiot nieistniejący, bowiem wystawiona faktura korekta nie zawiera wszystkich danych, o których mowa w § 5 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. Tym samym faktury te nie rodzą żadnych skutków podatkowych po stronie Wnioskodawcy.

Ponadto tut. Organ jeszcze raz podkreśla, iż warunkiem obniżenia przez sprzedawcę podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie przez niego potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury. Sam fakt wystawiania faktur korygujących nie jest wystarczający do dokonania skutecznej korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego za dany okres rozliczeniowy. Bowiem to na sprzedawcy (wystawcy faktury) spoczywa ciężar obowiązku udowodnienia spełnienia przesłanki obniżenia podstawy opodatkowania i należnego podatku, gdyż to właśnie sprzedawca z okoliczności tej wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie podatkowych skutków wystawiania faktur korygujących. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w powyższym zakresie został rozpatrzony w interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2012 r. znak ILPP2/443-1551/11-7/SJ.

Jednocześnie wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowych skutków wystawiania faktur korygujących został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław o uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.