ILPP2/443-1536/10-4/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu 9 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu 9 grudnia 2010 r.) o potwierdzenie dokonanej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 26 marca 2009 r. uzyskał koncesję na obrót paliwami ciekłymi od dnia 1 kwietnia 2009 r., polegającą na dostarczaniu samochodami ciężarowymi gazu ziemnego skroplonego (UN 1972), transakcja rozliczana jest w kilogramach, firma nie posiada i nie użytkuje żadnych sieci gazowych, które służyłyby do dystrybucji tego gazu. Pierwsza dostawa została zrealizowana w lipcu 2010 r. Dostawy realizowane są na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i każda dostawa dokumentowana jest dowodem dostawy i fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1, czy zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstaje przy dostawie gazu ciekłego pojazdem samochodowy, zgodnie z art. 19 ust. 4, czyli z chwilą wystawienia faktury nie później niż 7. dnia licząc od dnia wydania towaru i nie ma zastosowania art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ponieważ dotyczy on dostaw gazu przewodowego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji gazu przewodowego, brak jej jest także w Prawie energetycznym i w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług dlatego też należy odwołać się do znaczenia potocznego tego pojęcia. Według Słownika Języka Polskiego PWN przewód oznacza urządzenie mające postać rury, węża, kanału umożliwiające przepływ wzdłuż wytoczonej nim trasy, czyli w opisanej sytuacji nie można stwierdzić, że dokonywana jest dostawa gazu przewodowego.

Zainteresowany podkreślił, że szczególny moment powstania obowiązku podatkowego określony w art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a, dotyczący dostaw gazu przewodowego został wprowadzony przez ustawodawcę ze względu na trudności zastosowania zasad ogólnych określonych w art. 19 ust. 1 i 4, gdyż w praktyce niemożliwe jest określenie momentu wydania towaru, w sytuacji, gdy jest on dostarczany w sposób ciągły za pomocą sieci przewodów. Natomiast w opisanym przypadku moment wydania towaru jest ściśle określony i udokumentowany dowodem dostawy, który zawiera oznaczenie zarówno ilości jak i daty dostawy.

Określenie powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19 ust. 4, wywołuje jednocześnie skutek w zakresie rozstrzygnięcia momentu powstania prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, który przy dostawie gazu ciekłego powstanie, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1, czyli w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę, a nie zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3, który dotyczy tylko nabyć towarów i usług określonych w art. 19 ust. 13 pkt 1, który w ocenie Zainteresowanego nie ma w tym przypadku zastosowania z powodów opisanych powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. w przepisie tym wskazano, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Artykuł 88 ust. 4 ustawy stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodne z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Odnosząc się natomiast do kwestii terminu odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, iż terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 10 pkt 1 i pkt 3 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje:

Natomiast, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Wyjaśnić należy, iż w art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy wskazano, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca w dniu 26 marca 2009 r. uzyskał koncesję na obrót paliwami ciekłymi od dnia 1 kwietnia 2009 r., polegającą na dostarczaniu samochodami ciężarowymi gazu ziemnego skroplonego (UN 1972). Zainteresowany wskazał, iż transakcje dostawy rozliczane są w kilogramach, nie posiada on i nie użytkuje żadnych sieci gazowych, które służyłyby do dystrybucji tego gazu. Dostawy realizowane są na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i każda dostawa dokumentowana jest dowodem dostawy i fakturą VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w przypadku dostawy gazu płynnego powstaje zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 czy zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 3 ustawy.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że w wydanej w dniu 13 grudnia 2010 r. interpretacji indywidualnej nr ILPP2/443-1536/10-3/EN, wskazano, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania dyspozycja art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. a ustawy, to obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących nabycie gazu płynnego należy dokonać na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, tj. w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.