ILPP2/443-1515/11-2/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2011 r. (data wpływu 4 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 4 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w styczniu 1998 r. zakupił z majątku odrębnego nieruchomość - niezabudowaną działkę 0,77 ha, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy z dnia 20 lipca 1989 r. przeznaczona była pod uprawy polowe. Ziemię tą uprawiał wraz z ojcem, który posiadał gospodarstwo rolne w tej samej Gminie, aż do 2005 r. Zainteresowany nie był rolnikiem ryczałtowym. Po śmierci ojca w 2006 r. zaprzestał uprawy wyżej wymienionej ziemi. Działka ta stała się nieużytkiem i do dnia dzisiejszego takim pozostaje.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać pole, gdyż ma problemy zdrowotne, a z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży pokryłby koszty swojego leczenia.

Zainteresowany w Urzędzie Gminy uzyskał informację, że plan zagospodarowania przestrzennego z dnia 20 lipca 1989 r. utracił ważność z końcem 2002 r. Gmina nie uchwaliła nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a tym samym przedmiotowy grunt nadal zachowuje swoje przeznaczenie, tj. pod uprawy polowe. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza przed sprzedażą podejmować jakichkolwiek działań zmierzających do zmiany sposobu użytkowania tego gruntu.

Zainteresowany nadmienił również, że utrzymuje się z prowadzonej od ponad 20 lat działalności gospodarczej w zakresie usług remontowych, handlu i wynajmu. Jest podatnikiem podatku VAT. Nie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Nabyta działka nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonym przez niego przedsiębiorstwie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca musi zapłacić podatek VAT od transakcji sprzedaży wyżej opisanego gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku VAT (23%), gdyż zakupiona działka służyła działalności rolniczej i nabyta była w tym celu. Zainteresowany nabył grunt bez zamiaru jego dalszej odsprzedaży. Przyszła sprzedaż nie będzie dokonana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności, które wg art. 15 ust. 2 ustawy o VAT przesądzałyby o opodatkowaniu sprzedaży podatkiem VAT. Dlatego też sprzedaż tego terenu należy traktować jako zbycie majątku osobistego, które nie podlega podatkowi VAT.

Z art. 12 VI Dyrektywy można wysnuć wniosek, że opodatkować można każdą okazjonalną sprzedaż w szczególności sprzedaż gruntów budowlanych. Ziemia Zainteresowanego taką nie jest.

W świetle obowiązującego prawa, z uwzględnieniem przepisów prawa wspólnotowego, zdaniem Wnioskodawcy, może on w określonych sytuacjach dokonywać transakcji, nawet odpłatnej, która jednak nie spowoduje opodatkowania VAT. Sprzedaż majątku osobistego nie jest transakcją związaną z wykonywaną działalnością gospodarczą (obrót profesjonalny), a jest transakcją o charakterze prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, iż w 1998 r. Wnioskodawca zakupił z majątku odrębnego nieruchomość - niezabudowaną działkę 0,77 ha, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczona była pod uprawy polowe. Zainteresowany przedmiotową ziemię uprawiał wraz z ojcem, który posiadał gospodarstwo rolne, od 2005 r. - Wnioskodawca nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Po śmierci ojca w 2006 r. Zainteresowany zaprzestał uprawiania przedmiotowego gruntu - działka ta stała się nieużytkiem i do dnia dzisiejszego takim pozostaje. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać pole, a pozyskane środki przeznaczyć na leczenie. Zainteresowany nie podejmował i nie zamierza przed sprzedażą podejmować jakichkolwiek działań zmierzających do zmiany sposobu użytkowania tego gruntu. Jak wskazał Wnioskodawca, plan zagospodarowania przestrzennego z dnia 20 lipca 1989 r. utracił swoją ważność z końcem 2002 r., jednakże Gmina nie uchwaliła nowego planu zagospodarowania przestrzennego, a zatem przedmiotowy grunt nadal zachowuje swoje przeznaczenie, tj. pod uprawy polowe. Zainteresowany, od 20 lat prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług remontowych, handlu i wynajmu, jednakże przedmiotowa działka nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwie.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Zainteresowany dokonując sprzedaży pola nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem intencją Zainteresowanego w momencie nabycia gruntu nie był zamiar jego dalszej odsprzedaży. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowy grunt od wielu lat leży odłogiem, tj. od 2006 r. Jednocześnie Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza przed sprzedażą podejmować jakichkolwiek działań zmierzających do zmiany sposobu użytkowania tego gruntu. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. gruntu Zainteresowany zamierza przeznaczyć na pokrycie kosztów leczenia. Zatem, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, nie stanie się podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT zobowiązanym do opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.