ILPP2/443-150/13-2/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 26 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług personalizacji kart płatniczych - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług personalizacji kart płatniczych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Bank) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz innych banków usługi w zakresie personalizacji kart płatniczych.

Usługa personalizacji polega na nanoszeniu na kartę danych posiadacza karty płatniczej lub innych danych alfanumerycznych oraz na kodowaniu paska magnetycznego i mikroprocesora karty płatniczej. Dokonanie personalizacji oznacza, że karta przestaje być zwykłym nośnikiem, a staje się instrumentem wykorzystywanym w transakcjach płatniczych - Bank dokonuje personalizacji karty płatniczej w zakresie niezbędnym do jej stosowania w bezgotówkowym obrocie pieniężnym. Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 1 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych, "karta płatnicza może być używana wyłącznie przez osobę, której dane identyfikacyjne zostały umieszczone na karcie płatniczej".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi personalizacji kart płatniczych świadczone przez Bank na rzecz innych banków zwolnione są od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi personalizacji kart płatniczych świadczone na rzecz innych banków zwolnione są od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, zwalnia się od podatku "usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług". Natomiast w myśl art. 43 ust. 13 ustawy VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 40, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT.

Zakres czynności wykonywanych przez banki w związku z wydaniem karty płatniczej wynika z regulacji ustawy - prawo bankowe oraz ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych. Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 6 i 6a ustawy - prawo bankowe, czynnościami bankowymi są przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych oraz wydawanie instrumentu pieniądza bankowego. Z kolei, zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy - prawo bankowe, czynnościami bankowymi, o ile są wykonywane przez banki, jest wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu. Ponadto, stosownie do art. 63 ust. 1 i ust. 3 pkt 4 ustawy - prawo bankowe, banki przeprowadzają rozliczenia pieniężne bezgotówkowe za pomocą kart płatniczych.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej regulacje prawa bankowego, usługi świadczone przez banki w zakresie kart płatniczych niewątpliwie mieszczą się w pojęciu usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, to jest usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy VAT, zwolnienie od podatku stosuje się do usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, która sama stanowi odrębną całość oraz jest właściwa i niezbędna do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT. Niewątpliwie usługa personalizacji kart płatniczych stanowi element usług świadczonych przez banki w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Personalizacja karty płatniczej stanowi element usługi wydania karty płatniczej jej użytkownikowi.

Usługa personalizacji kart płatniczych stanowi również odrębną całość, o czym świadczy okoliczność, iż może zostać ona wyodrębniona i zlecona podmiotowi innemu niż podmiot świadczący usługę użytkownikowi karty płatniczej, w przypadku opisanym w zdarzeniu przyszłym, usługa personalizacji karty płatniczej jest zlecana przez inne banki Bankowi (Wnioskodawcy).

Usługa personalizacji kart płatniczych jest także właściwa i niezbędna do świadczenia usług w zakresie kart płatniczych. Stosownie bowiem do art. 20 ust. 1 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych, "karta płatnicza może być używana wyłącznie przez osobę, której dane identyfikacyjne zostały umieszczone na karcie płatniczej". Zgodnie zatem z przywołanym przepisem bez dokonania personalizacji nie byłoby możliwe posłużenie się kartą płatniczą. Dokonanie personalizacji oznacza, że karta przestaje być zwykłym nośnikiem, a staje się instrumentem wykorzystywanym w transakcjach płatniczych. Z kolei, zgodnie z art. 26 ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych, "posiadacz i użytkownik karty płatniczej, dokonując zapłaty przy użyciu karty płatniczej, obowiązani są okazać, na żądanie akceptanta, dokument stwierdzający tożsamość". Zatem brak personalizacji karty płatniczej uniemożliwiałby korzystanie z niej, w szczególności uniemożliwiałby porównanie danych z dokumentu stwierdzającego tożsamość z danymi, które powinna zawierać karta płatnicza, a tym samym jej użycie. W konsekwencji, należy stwierdzić, iż w świetle ustawy o elektronicznych środkach płatniczych usługa personalizacji kart płatniczych jest właściwa i niezbędna do świadczenia usług związanych z kartami płatniczymi, a mieszczących się w zakresie usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT.

Reasumując, usługi personalizacji kart płatniczych świadczone przez Bank na rzecz innych banków stanowią element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 ust. 40 oraz stanowią odrębną całość oraz są niezbędne i właściwe do świadczenia usługi zwolnionej od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT. W konsekwencji, usługi personalizacji kart płatniczych świadczone przez Bank na rzecz innych banków są zwolnione od podatku VAT.

Powyższy pogląd znajduje również uzasadnienie w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, TSUE wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) B (d) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). Sprawa dotyczyła usług świadczonych przez SDC (stowarzyszenie) przede wszystkim na rzecz banków oraz innych jednostek podłączonych do jego systemu informatycznego. SDC świadczyło usługi przetwarzania danych związanych z transakcjami prowadzonymi przez jego klientów, a także pewnych usług związanych ze sprawami administracyjnymi swoich członków. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej. Nie stoi zatem na przeszkodzie do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, okoliczność, iż Bank wykonuje usługę personalizacji na rzecz innych banków, a nie bezpośrednio na rzecz użytkowników kart płatniczych. Bowiem z perspektywy użytkownika karty płatniczej personalizacja karty płatniczej, postrzegana jest jako element usługi finansowej związanej z kartą płatniczą, a nie oddzielna usługa.

Stanowisko, iż usługi personalizacji kart płatniczych zwolnione są od podatku VAT zajął również:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. IPPP1/443-1144/12-4/EK,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 13 marca 2012 r., sygn. IPPP1/443-1757/11-2/AS,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 1 kwietnia 2011 r., sygn. IPPP1 -443-20/11-2/EK,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 31 października 2012 r., sygn. ITPP2/443-959/12/RS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z kolei, w myśl art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z opisu sprawy wynika, że Bank w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz innych banków usługi w zakresie personalizacji kart płatniczych. Usługa personalizacji polega na nanoszeniu na kartę danych posiadacza karty płatniczej lub innych danych alfanumerycznych oraz na kodowaniu paska magnetycznego i mikroprocesora karty płatniczej. Dokonanie personalizacji oznacza, że karta przestaje być zwykłym nośnikiem, a staje się instrumentem wykorzystywanym w transakcjach płatniczych - Bank dokonuje personalizacji karty płatniczej w zakresie niezbędnym do jej stosowania w bezgotówkowym obrocie pieniężnym.

W celu określenia, czy usługi personalizacji kart płatniczych mogą korzystać ze zwolnienia, konieczna jest ich ocena pod kątem spełnienia dyspozycji wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 40 i art. 43 ust. 13 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 tej ustawy. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm.). Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, czynnościami bankowymi jest prowadzenie innych rachunków bankowych.

W myśl art. 5 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy, czynnością bankową jest również (...) wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu.

Artykuł 63 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

W myśl art. 63 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Świadczone przez Bank usługi personalizacji kart płatniczych bez wątpienia są usługami stanowiącymi element usług "w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych" świadczonych przez banki lub inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w procesie transakcji dokonywanej przy użyciu karty płatniczej w związku z dokonaniem płatności przy użyciu takiej karty, które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usług wykonywanych przez banki bądź inne instytucje finansowe.

Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi personalizacji kart płatniczych, jakkolwiek związane z wyżej wskazanymi usługami finansowymi, poprzez obsługę pewnych procesów związanych z transakcjami płatniczymi, same w sobie jednak takimi usługami nie są. Usługodawcy nie uczestniczą w żadnym stopniu w świadczeniu usług w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, a jedynie udostępniają Wnioskodawcy określone rozwiązania wykorzystywane przez banki bądź instytucje finansowe w prowadzonej działalności.

Brak jest również podstaw do twierdzenia, iż świadczone usługi mieszczą się w pojęciu usług pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, bowiem usługodawcy nie podejmują jakichkolwiek działań zmierzających do zawarcia przez bank umów z innymi podmiotami. W żadnym przypadku usługodawcy nie występują jako przedstawiciel lub pełnomocnik banku bądź instytucji finansowej w relacjach z jego potencjalnymi lub istniejącymi klientami.

W konsekwencji należy uznać, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi personalizacji kart płatniczych nie są objęte zwolnieniem od podatku VAT przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, kluczowym jest zatem ustalenie, czy opisane usługi stanowią odrębną całość oraz są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej, tj. czy mogą stanowić usługi pomocnicze do usług finansowych w rozumieniu art. 43 ust. 13 ustawy.

W trakcie oceny, czy dane usługi można uznać za pomocnicze dla usługi finansowej nie sposób pominąć wniosków płynących z orzecznictwa TSUE. W wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, TSUE wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) B (d) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). Sprawa dotyczyła usług świadczonych przez SDC (stowarzyszenie) przede wszystkim na rzecz banków oraz innych jednostek podłączonych do jego systemu informatycznego. SDC świadczyło usługi przetwarzania danych związanych z transakcjami prowadzonymi przez jego klientów, a także pewnych usług związanych ze sprawami administracyjnymi swoich członków. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej. Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Należy też wskazać, iż TSUE w ww. orzeczeniu dodał, że "Sam fakt, że jakiś element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa którą dany element reprezentuje jest zwolniona."

Podobne stanowisko zostało przedstawione przez Trybunał w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd. W wyroku tym TSUE stwierdził, iż "obrót papierami wartościowymi polega na działaniach zmieniających sytuację prawną i finansową między stronami i działania te są porównywalne do przypadków przeniesienia lub płatności. Dostawa zwykłej usługi technicznej lub administracyjnej, nie zmieniającej sytuacji prawnej lub finansowej nie wydaje się więc być objęta zwolnieniem ustalonym w art. 13 część B lit. d pkt 5 Szóstej dyrektywy (...) Wynika z tego więc, że usługi o charakterze administracyjnym nie zmieniające prawnej bądź finansowej pozycji stron nie są objęte zwolnieniem ustalonym w art. 13 część B lit. d pkt 5".

Uwzględniając wskazania określone w art. 43 ust. 13 ustawy oraz wnioski płynące z przytoczonego orzecznictwa TSUE należy uznać, że aby transakcje mogły zostać uznane na zwolnione, czynności te muszą stanowić element usługi finansowej, muszą mieć odrębny od tej usługi charakter, jak również muszą być niezbędne do wykonania usługi finansowej oraz dla niej właściwe, czyli specyficzne.

Biorąc powyższe pod uwagę, usługi personalizacji kart niewątpliwie stanowią element usługi finansowej "w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych", wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 40, bowiem ich celem jest umożliwienie realizowania transakcji finansowych przy użyciu kart płatniczych. Usługa personalizacji kart płatniczych stanowi również odrębną całość, o czym świadczy okoliczność, iż może zostać ona wyodrębniona i zlecona podmiotowi innemu niż podmiot świadczący usługę użytkownikowi karty płatniczej (w przedmiotowej sprawie usługa personalizacji karty płatniczej jest zlecana przez inne banki Bankowi, tj. Wnioskodawcy). Wskazać również należy, że jak słusznie zauważył Wnioskodawca, bez dokonania personalizacji kart płatniczych nie byłoby możliwe posłużenie się tymi kartami. Usługa personalizacji kart jest częścią procesu wprowadzania kart płatniczych do obiegu, która stanowi warunek niezbędny do wprowadzenia karty do używania w bezgotówkowym obrocie pieniężnym. Stanowi więc właściwy (specyficzny dla usługi finansowej) i konieczny element procesu przeprowadzania i rozliczania każdej płatności dokonywanej przy użyciu karty płatniczej.

Reasumując, usługi personalizacji kart płatniczych świadczone przez Bank na rzecz innych banków, jako usługi pomocnicze do usług finansowych, mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.