ILPP2/443-142/14-4/AD - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług pośrednictwa w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych lub tytułów uczestnictwa funduszy zagranicznych, funduszy inwestycyjnych otwartych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 7 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług. Wniosek został uzupełniony w dniu 5 maja 2014 r. o odpis pełny z KRS Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych (dalej: u.f.i.) Wnioskodawca ubiega się o udzielenie mu przez Komisję Nadzoru Finansowego zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na pośrednictwie w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych lub tytułów uczestnictwa funduszy zagranicznych, funduszy inwestycyjnych otwartych z siedzibą w państwach EEA oraz funduszy inwestycyjnych otwartych z siedzibą w państwach należących do OECD innych niż państwo członkowskie lub państwo należące do EEA.

Działalność Podatnika polegać będzie na tym, że będzie on przyjmował od osób zainteresowanych zlecenia zbycia lub odkupienia jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa funduszy, a następnie przekazywał te zlecenia do właściwego podmiotu, tj. do funduszu inwestycyjnego, funduszu zagranicznego, innej instytucji wspólnego inwestowania, firmy inwestycyjnej, banku lub instytucji kredytowej lub oddziału firmy inwestycyjnej posiadającej siedzibę w państwie trzecim lub oddziału banku zagranicznego. Przekazanie zlecenia będzie zatem następowało pomiędzy klientem a podmiotem dokonującym realizacji zlecenia, tj. zbywającym lub odkupującym instrumenty finansowe.

Wnioskodawca nawiąże współpracę z wybranymi funduszami (lub innymi właściwymi podmiotami) i w ramach tej współpracy będzie oferował klientom (tekst jedn.: wszelkim osobom zainteresowanym inwestowaniem w ramach funduszy inwestycyjnych) możliwość złożenia za jego pośrednictwem zlecenia zbycia lub odkupienia jednostek lub tytułów uczestnictwa w zakresie tych funduszy. Zainteresowany będzie prowadzić opisaną działalność jedynie na terytorium kraju, zgodnie z art. 32 ust. 2a pkt 3 u.f.i.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie:

W ramach przyjmowania i przekazywania zleceń Wnioskodawca będzie wykonywał obowiązki wynikające z ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz z przepisów wykonawczych, w szczególności w zakresie:

Zainteresowany będzie również świadczył na rzecz klientów nieodpłatne doradztwo inwestycyjne w odniesieniu do jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa instytucji wspólnego inwestowania, w zakresie których Wnioskodawcy udzielone zostanie zezwolenie na pośredniczenie w przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń, zgodnie z art. 32 ust. 2b u.f.i.

W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany nie będzie:

Usługa pośrednictwa będzie świadczona przez Wnioskodawcę przy pomocy innych przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi, stosownie do art. 33 ust. 1 u.f.i. Przedsiębiorcy ci będą kontaktować się z klientami i otrzymywać od nich zlecenia, które następnie będą przekazywać do centrali Zainteresowanego, gdzie Wnioskodawca podda je weryfikacji, a następnie przekaże do właściwego podmiotu (np. funduszu). Przedsiębiorcy ci będą jednak działać w imieniu i na rzecz Zainteresowanego, a nie w imieniu własnym, w związku z czym podmiotem świadczącym usługę pośrednictwa pomiędzy klientem a funduszem (lub innym właściwym podmiotem) będzie sam Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku ziszczenia się opisanego powyżej zdarzenia przyszłego działalność prowadzona przez Zainteresowanego na podstawie zezwolenia udzielonego przez Komisję Nadzoru Finansowego zgodnie z art. 32 ust. 2 u.f.i. podlegać będzie zwolnieniu od podatku od towarów i usług przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ziszczenia się opisanego powyżej zdarzenia przyszłego, działalność prowadzona przez Zainteresowanego na podstawie zezwolenia udzielonego przez Komisję Nadzoru Finansowego zgodnie z art. 32 ust. 2 u.f.i. będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: u.vat).

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 41 u.vat, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: o.i.f.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie. Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a o.i.f., instrumentami finansowymi są m.in. papiery wartościowe oraz niebędące papierami wartościowymi tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania.

Przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 41 zwolnienie od opodatkowania obejmuje:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy, jak wynika również bezpośrednio z brzmienia przepisów stanowiących podstawę do udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności tego rodzaju, będzie pośrednictwo polegające na przyjęciu zlecenia od klienta, a następnie przekazaniu go do właściwego podmiotu. Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają od podatku od towarów i usług transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 41 u.vat stanowi natomiast implementację powołanego postanowienia Dyrektywy i powinien być interpretowany zgodnie z tym postanowieniem.

W ramach prowadzonego pośrednictwa, Zainteresowany, jako podmiot działający na podstawie art. 32 ust. 2 u.f.i., będzie mógł przekazywać otrzymane od klientów zlecenia jedynie do funduszu inwestycyjnego, funduszu zagranicznego, innej instytucji wspólnego inwestowania, firmy inwestycyjnej, banku lub instytucji kredytowej lub oddziału firmy inwestycyjnej posiadającej siedzibę w państwie trzecim lub oddziału banku zagranicznego. Wnioskodawca będzie zatem pośredniczył bezpośrednio pomiędzy klientem składającym zlecenie zbycia lub odkupienia instrumentu finansowego a podmiotem zbywającym lub odkupującym ten instrument finansowy. Czynności, które zamierza podejmować Zainteresowany będą stanowiły samodzielne pośrednictwo pomiędzy podmiotem świadczącym usługę, której przedmiotem będzie instrument finansowy, a podmiotem będącym odbiorcą tej usługi i nie będą wchodziły w skład żadnej innej usługi pośrednictwa świadczonej przez żaden inny podmiot.

Zdaniem Wnioskodawcy, na fakt podlegania jego działalności zwolnieniu przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 41 u.vat nie będzie miało wpływu korzystanie przez Zainteresowanego z usług innych przedsiębiorców działających na jego rzecz oraz w jego imieniu. Ponieważ przedsiębiorcy ci będą działali nie w imieniu własnym, ale właśnie w imieniu Wnioskodawcy, to Zainteresowany będzie podmiotem świadczącym usługę pośrednictwa, która podlegać będzie zwolnieniu. Ponadto na podstawie art. 33 ust. 2 pkt 3 u.f.i. Wnioskodawca będzie odpowiadał za czynności działających w jego imieniu przedsiębiorców jak za działania własne. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 41 u.vat nie wyklucza przy tym posługiwania się innymi osobami w ramach świadczenia usługi pośrednictwa.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Zainteresowanego, w przypadku ziszczenia się opisanego zdarzenia przyszłego, prowadzona przez niego działalność będzie polegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 u.vat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy wskazać należy, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Aby uznać daną czynność za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 16 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 ust. 1 lit. f Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.

Z brzmienia powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe, zarówno tych wykonywanych przez fundusze inwestycyjne, banki, czy też inne instytucje wspólnego inwestowania, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich świadczeniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo rozumie się "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy". W konsekwencji pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim. Działanie w imieniu oznacza działanie z czyjegoś upoważnienia, w zastępstwie kogoś, natomiast działanie na czyjąś korzyść oznacza działanie dla kogoś, dla czyjegoś dobra.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (należy zaznaczyć, że pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są:

W art. 3 pkt 3 ww. ustawy wskazano, że przez tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania rozumie się wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego papiery wartościowe lub niebędące papierami wartościowymi instrumenty finansowe reprezentujące prawa majątkowe przysługujące uczestnikom instytucji wspólnego inwestowania, w tym w szczególności jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że na podstawie art. 32 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych Wnioskodawca zamierza ubiegać się o udzielenie mu przez Komisję Nadzoru Finansowego zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na pośrednictwie w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych lub tytułów uczestnictwa funduszy zagranicznych, funduszy inwestycyjnych otwartych z siedzibą w państwach EEA oraz funduszy inwestycyjnych otwartych z siedzibą w państwach należących do OECD innych niż państwo członkowskie lub państwo należące do EEA. Działalność Zainteresowanego polegać będzie na tym, że będzie on przyjmował od osób zainteresowanych zlecenia zbycia lub odkupienia jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa funduszy, a następnie przekazywał te zlecenia do właściwego podmiotu, tj. do funduszu inwestycyjnego, funduszu zagranicznego, innej instytucji wspólnego inwestowania, firmy inwestycyjnej, banku lub instytucji kredytowej lub oddziału firmy inwestycyjnej posiadającej siedzibę w państwie trzecim lub oddziału banku zagranicznego. Przekazanie zlecenia będzie zatem następowało pomiędzy klientem a podmiotem dokonującym realizacji zlecenia, tj. zbywającym lub odkupującym instrumenty finansowe. Wnioskodawca nawiąże współpracę z wybranymi funduszami (lub innymi właściwymi podmiotami) i w ramach tej współpracy będzie oferował klientom (tekst jedn.: wszelkim osobom zainteresowanym inwestowaniem w ramach funduszy inwestycyjnych) możliwość złożenia za jego pośrednictwem zlecenia zbycia lub odkupienia jednostek lub tytułów uczestnictwa w zakresie tych funduszy. Zainteresowany będzie prowadzić opisaną działalność jedynie na terytorium kraju, zgodnie z art. 32 ust. 2a pkt 3 u.f.i.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie:

W ramach przyjmowania i przekazywania zleceń Wnioskodawca będzie wykonywał obowiązki wynikające z ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz z przepisów wykonawczych, w szczególności w zakresie:

Zainteresowany będzie również świadczył na rzecz klientów nieodpłatne doradztwo inwestycyjne w odniesieniu do jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa instytucji wspólnego inwestowania, w zakresie których Wnioskodawcy udzielone zostanie zezwolenie na pośredniczenie w przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń, zgodnie z art. 32 ust. 2b u.f.i.

W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany nie będzie:

Usługa pośrednictwa będzie świadczona przez Wnioskodawcę przy pomocy innych przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi, stosownie do art. 33 ust. 1 u.f.i. Przedsiębiorcy ci będą kontaktować się z klientami i otrzymywać od nich zlecenia, które następnie będą przekazywać do centrali Zainteresowanego, gdzie Wnioskodawca podda je weryfikacji, a następnie przekaże do właściwego podmiotu (np. funduszu). Przedsiębiorcy ci będą jednak działać w imieniu i na rzecz Zainteresowanego, a nie w imieniu własnym, w związku z czym podmiotem świadczącym usługę pośrednictwa pomiędzy klientem a funduszem (lub innym właściwym podmiotem) będzie sam Wnioskodawca.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.), na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej fundusz inwestycyjny zbywa i odkupuje jednostki uczestnictwa bezpośrednio lub za pośrednictwem:

Za zezwoleniem Komisji jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych lub tytuły uczestnictwa funduszy zagranicznych, funduszy inwestycyjnych otwartych z siedzibą w państwach EEA oraz funduszy inwestycyjnych otwartych z siedzibą w państwach należących do OECD innych niż państwo członkowskie lub państwo należące do EEA, mogą być zbywane i odkupywane za pośrednictwem podmiotu z siedzibą lub miejscem zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, innego niż podmioty, o których mowa w ust. 1, o czym stanowi ust. 2 ww. przepisu.

Na mocy art. 32 ust. 2a cyt. ustawy, podmiot, o którym mowa w ust. 2:

Jak wynika z art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, działalność maklerska, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 3 i art. 70, obejmuje wykonywanie czynności polegających na:

Podmiot, o którym mowa w ust. 2 - na mocy art. 32 ust. 2b ustawy o funduszach inwestycyjnych - jest uprawniony także do świadczenia nieodpłatnego doradztwa inwestycyjnego w odniesieniu do jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa instytucji wspólnego inwestowania, w zakresie których podmiot ten posiada zezwolenie na pośredniczenie w przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń.

Zezwolenie jest udzielane na wniosek podmiotu, o którym mowa w ust. 2 (art. 32 ust. 3 powołanej ustawy).

W świetle art. 33 ust. 1 tej ustawy, oświadczenia woli związane z przystąpieniem lub uczestnictwem w funduszu inwestycyjnym otwartym, specjalistycznym funduszu inwestycyjnym otwartym, funduszu zagranicznym, funduszu inwestycyjnym otwartym z siedzibą w państwie należącym do EEA oraz funduszu inwestycyjnym otwartym z siedzibą w państwie należącym do OECD innym niż państwo członkowskie lub państwo należące do EEA, w tym zlecenia nabycia lub odkupienia jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa, mogą być składane za pośrednictwem osób fizycznych pozostających z towarzystwem lub podmiotem, o którym mowa w art. 32 ust. 2, w stosunku zlecenia lub innym stosunku prawnym o podobnym charakterze. Osoba fizyczna nie może przyjmować wpłat na nabycie jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa lub otrzymywać i przekazywać wypłat z tytułu ich odkupienia.

Natomiast w myśl ust. 2 ww. przepisu, za czynności dokonane przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1, odpowiadają, jak za działania własne, odpowiednio:

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz uwzględniając wyżej powołane przepisy prawa, w ocenie tut. Organu, świadczenie przez Wnioskodawcę usług związanych ze zbywaniem i odkupywaniem jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa funduszy inwestycyjnych stanowić będzie świadczenie usług pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi. Celem tych usług będzie bowiem dążenie do zawarcia umowy pomiędzy stronami, to jest pomiędzy funduszem inwestycyjnym (lub innym właściwym podmiotem) a podmiotami zainteresowanymi zbyciem lub odkupieniem jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa funduszy inwestycyjnych.

Ponadto, z opisu sprawy nie wynika aby świadczone usługi miały obejmować przechowywanie lub zarządzanie instrumentami finansowymi, a także żeby miały dotyczyć praw i udziałów odzwierciedlających:

* tytuł prawny do towarów,

* tytuł własności nieruchomości,

* prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

* udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części,

* prawa majątkowe, których instrumentami bazowymi są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku,

a zatem zastosowania nie znajdzie wyłączenie ze zwolnienia wskazane w art. 43 ust. 16 ustawy. Z okoliczności sprawy nie wynika również aby przedmiotowe usługi były wyłączone ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 14 i ust. 15 ustawy.

W konsekwencji należy uznać, że świadczenie opisanych we wniosku usług polegających na pośredniczeniu w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa funduszy inwestycyjnych podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Podsumowując, w przypadku ziszczenia się opisanego powyżej zdarzenia przyszłego, działalność prowadzona przez Zainteresowanego na podstawie zezwolenia udzielonego przez Komisję Nadzoru Finansowego zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych, polegająca na świadczeniu usług o charakterze pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi jakimi są usługi związane ze zbywaniem i odkupywaniem jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa funduszy inwestycyjnych, podlegać będzie zwolnieniu od podatku od towarów i usług przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.