ILPP2/443-141/09-2/MN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443-141/09-2/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2006 r. została zawarta umowa najmu między Wnioskodawcą a Wynajmującym. Umowa została zawarta na czas nieoznaczony. Zgodnie z jej postanowieniami:

1.

Spółka była najemcą lokali, w których prowadzona była działalność edukacyjna, w ramach szkół policealnych przez nią założonych;

2.

Spółka, jako najemca, była zobowiązana do dokonania prac budowlanych i adaptacyjnych we własnym zakresie i na własny koszt, bez prawa do zwrotu nakładów;

3.

Spółka, jako najemca, uiszczała ustalony umową czynsz oraz inne opłaty;

4.

Wynajmujący zobowiązał się do zwrotu na rzecz Spółki udokumentowanych kosztów wykończenia i nakładów inwestycyjnych w wynajmowanych pomieszczeniach, tylko w sytuacji rozwiązania umowy przez Wynajmującego przed upływem 24 miesięcy trwania umowy.

Zainteresowany prowadził działalność w najmowanych lokalach zgodnie z postanowieniami umowy najmu i zgodnie z celem przeznaczenia przedmiotu umowy. Aby mógł wykorzystywać przedmiot umowy do działalności edukacyjnej, musiał ponieść odpowiednie nakłady inwestycyjne i adaptacyjne. Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów inwestycyjnych.

Wynajmujący, bez wcześniejszego ustalenia ze Spółką, wypowiedział umowę najmu. Wypowiedzenie umowy nastąpiło przed upływem 24 miesięcznego okresu jej obowiązywania. Dla polubownego rozwiązania przedmiotowej sprawy, strony zamierzają podpisać ugodę pozasądową, zgodnie z którą Wynajmujący zobowiąże się do wypłaty odszkodowania na rzecz Spółki w wysokości X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zaistniała sytuacja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaistniała sytuacja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Swoje stanowisko Zainteresowany motywuje tym, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z odszkodowaniem za nienależyte wykonanie umowy, a nie ze świadczeniem usług.

Zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z przytoczonego przepisu wynikają trzy przesłanki, które muszą zaistnieć, żeby możliwe było domaganie się odszkodowania:

1.

wystąpienie szkody - w omawianym przypadku to zainwestowane nakłady w lokale, których Spółka nie może wykorzystywać na podstawie umowy najmu, do prowadzenia działalności i odnoszenia przychodów z tego tytułu;

2.

działania dłużnika - w omawianym przypadku wypowiedzenie umowy;

3.

związek przyczynowy pomiędzy przesłanką 1 i 2.

Wszystkie przesłanki zaistniały w omawianej sprawie. Określenie w umowie nawiązujące do zwrotu kosztów nakładów jest jedynie wskazaniem sposobu kalkulacji kwoty odszkodowania, do czego - zdaniem Zainteresowanego - ma on prawo, zgodnie z art. 363 Kodeksu cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Brzmienie powołanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że zawarta w nim definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z opisu przedstawionego przez Zainteresowanego wynika, iż zawarł on na czas nieoznaczony umowę najmu nieruchomości. Zgodnie z jej postanowieniami, Spółka, jako najemca, była zobowiązana do dokonania prac budowlanych i adaptacyjnych we własnym zakresie i na własny koszt, bez prawa do zwrotu nakładów. Wynajmujący zobowiązał się do zwrotu na rzecz Spółki udokumentowanych kosztów wykończenia i nakładów inwestycyjnych w wynajmowanych pomieszczeniach, tylko w sytuacji rozwiązania umowy przez Wynajmującego przed upływem 24 miesięcy trwania umowy. Zainteresowany prowadził działalność w najmowanych lokalach zgodnie z postanowieniami umowy najmu i poniósł odpowiednie nakłady inwestycyjne i adaptacyjne. Wynajmujący, bez wcześniejszego ustalenia ze Spółką, wypowiedział umowę najmu przed upływem 24 miesięcznego okresu jej obowiązywania. Dla polubownego rozwiązania przedmiotowej sprawy, strony zamierzają podpisać ugodę pozasądową, zgodnie z którą Wynajmujący zobowiąże się do wypłaty odszkodowania na rzecz Spółki w wysokości X. Z własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego wynika ponadto, że podstawą do obliczenia wysokości odszkodowania była wartość poniesionych przez Zainteresowanego nakładów inwestycyjnych w najmowanej nieruchomości.

Zatem, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Wynajmujący wypłacając umówioną kwotę Zainteresowanemu - z tytułu wypowiedzenia umowy najmu przed upływem 24 miesięcy - dokona zwrotu poniesionych przez Spółkę nakładów inwestycyjnych. Powyższe wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w którym Zainteresowany wyraźnie wskazuje, iż "Wynajmujący zobowiązał się do zwrotu na rzecz Spółki udokumentowanych kosztów wykończenia i nakładów inwestycyjnych w wynajmowanych pomieszczeniach, tylko w sytuacji rozwiązania umowy przez Wynajmującego przed upływem 24 miesięcy trwania umowy". Ponadto, sposób kalkulacji wypłaconej przez Wynajmującego kwoty, która obliczana jest na podstawie poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów inwestycyjnych, jednoznacznie wskazuje, iż w analizowanej sprawie nie dochodzi do wypłacenia odszkodowania za poniesione szkody, ale do zwrotu najemcy poniesionych nakładów inwestycyjnych - co wynika z warunków zawartej między stronami umowy, przedstawionymi we wniosku przez Spółkę.

Przy zwrocie nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, ponieważ przedmiot najmu przez cały okres trwania tego stosunku pozostaje własnością wynajmującego. Ponadto, czynność przeniesienia poniesionych nakładów inwestycyjnych na właściciela nieruchomości nie jest dostawą towarów, bowiem nie mieści się w definicji towaru, zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którą przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W rozpatrywanej sprawie, poniesione przez Spółkę nakłady stanowią inwestycję w obcym środku trwałym i są sumą wydatków poniesionych w stosunku do niestanowiącego jej własności środka trwałego (budynku). Wynajmujący, w zamian za odstąpienie od umowy przed upływem 24 miesięcy, wypłaci Zainteresowanemu kwotę stanowiącą kalkulację poniesionych kosztów inwestycji. Odpłatnością za ww. świadczenie będzie więc kwota, którą właściciel nieruchomości zobowiązał się zapłacić za poniesione nakłady. Zatem, otrzymanie zwrotu nakładów inwestycyjnych, z uwagi na fakt, że przedmiotem świadczenia jest przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umowy zawartej przez Spółkę, dotyczącej najmu lokalu oraz wypłacanego odszkodowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl