ILPP2/443-1365/09-5/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. (data wpływu 9 października 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania i dokumentowania przemieszczenia towarów do własnego oddziału na terytorium innego kraju UE - jest prawidłowe.

W dniu 9 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania i dokumentowania przemieszczenia towarów do własnego oddziału na terytorium innego kraju UE. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.) o przedstawienie pytań w zakresie podatku od towarów i usług i uiszczenie dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca utworzył oddział na terenie Rumunii. Oddział ten jest jego wyodrębnioną jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Oddział będzie dokonywał sprzedaży towaru na terenie Rumunii otrzymanego z magazynu Zainteresowanego lub bezpośrednio od jego kontrahenta. Podmiotem skupującym towar do dalszej odsprzedaży na terenie Rumunii będzie Wnioskodawca. Oddział będzie wykonywał funkcje (i ponosił odpowiadające wykonywanym funkcjom koszty) związane ze swoją działalnością, w szczególności będzie wykonywał wszelkie funkcje związane ze sprzedażą towaru na terenie Rumunii (np.: prowadzenie księgowości, zarządzanie personelem, zapewnianie obsługi technicznej). Natomiast funkcje realizowane przez Zainteresowanego (i ponoszone przez niego odpowiednie koszty) będą ograniczone do: ustalenia i utworzenia ogólnej struktury prawnej oddziału, wyposażenia oddziału w aktywa finansowe niezbędne do prowadzenia działalności, ogólnego zarządu oddziałem, tworzenia ogólnych zasad działania oddziału, zarządzania sprawami pracowniczymi oddziału.

Mając na względzie wskazany wyżej podział funkcji pomiędzy Spółką a oddziałem, będzie on ponosił zasadnicze ryzyko gospodarcze związane ze swoją działalnością, natomiast Wnioskodawca, jako podmiot zapewniający środki oddziałowi, będzie ponosił ryzyko jedynie w sposób pośredni. Oddział jest zarejestrowany dla potrzeb podatku dochodowego i podatku od towarów i usług w Rumunii.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany przedstawił dodatkowe pytania dotyczące podatku od towarów i usług, jednocześnie wyjaśniając, iż pytanie oznaczone we wniosku jako czwarte dotyczyło zarówno podatku od towarów i usług jak i podatku dochodowego od osób prawnych, przy czym przy sprecyzowaniu dodatkowych pytań w zakresie podatku od towarów i usług, będzie ono dotyczyło podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji przesunięcie towaru z jego siedziby do siedziby oddziału stanowić będzie dostawę wewnątrzwspólnotową w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie natomiast z art. 29 ust. 10 w zw. z ust. 11, w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polegającej na przemieszczaniu przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju członkowskiego, podstawę opodatkowania stanowi cena nabycia tych towarów bez podatku, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów. Zatem, przemieszczenie towarów do oddziału musi być udokumentowane fakturą VAT wystawioną na kwotę ceny nabycia tych towarów bez podatku.

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 2 umowy Polsko-Rumuńskiej, zakładowi należy w każdym państwie przypisać takie zyski, które mógłby osiągnąć wykonując taką samą działalność jako samodzielny podmiot. z tego też tytułu Wnioskodawca będzie obciążać swój oddział na potrzeby prawidłowego rozliczenia podatku dochodowego kosztami w zakresie w jakim są one ponoszone przez Spółkę, lecz w związku z funkcjonowaniem oddziału. Koszty te będą ustalane proporcjonalnie w stosunku w jakim pozostają przychody oddziału do ogólnej kwoty przychodów Zainteresowanego, zgodnie z art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p. Obciążenia będzie dokonywać na podstawie not księgowych, gdyż zgodnie ze stanowiskiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wyrażonym w sprawie C-210/04 Ministero dell'Economia e delle Finanze oraz Agenzia Delle Entrate przeciwko FCE Bank plc "Wykładni art. 2 pkt 1 oraz art. 9 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy dokonywać w ten sposób, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług". Natomiast cały zysk wynikający ze sprzedaży wcześniej przesuniętego z Polski do Rumunii towaru (towar przesunięty w cenie zakupu), będzie podlegał opodatkowaniu w Rumunii. Niezależnie, Zainteresowany ze względu na przyjętą na gruncie art. 7 ust. 2 umowy Polsko-Rumuńskiej, fikcję traktowania zakładu jako odrębnego podmiotu, będzie wystawiał noty księgowe na kwoty marży jaka byłaby stosowana wobec podmiotu trzeciego. w opinii Wnioskodawcy, moment powstania przychodu podatkowego dla niego należy wiązać zasadniczo z momentem wykonania (zrealizowania) świadczenia z punktu widzenia przedsiębiorstwa jako całości. Brak jest bowiem uzasadnienia dla powstania obowiązku podatkowego z tytułu jedynie transakcji wewnętrznej niemającego odbicia w obrocie zewnętrznym. Analizując łącznie przepis ust. 2 i ust. 1 zdanie 2 należy stwierdzić, iż zakładowi należy przypisać jedynie te zyski które są jednocześnie zyskami przedsiębiorstwa. Zakaz dyskryminacji podatkowej zakładu wynika z art. 26 ust. 3 umowy, a ponadto jest artykułowany regularnie w orzecznictwie ETS (wyrok ETS z dnia 21 września 1999 r. C-307/97, wyrok ETS z dnia 11 marca 2004 r. C-9/02.). Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie przesunięcia towaru do magazynu zakładu w księgach zakładu powinna być wykazana należność w wysokości wynikającej z faktury przesunięcia towaru (w koszcie zakupu towaru). Natomiast przychód wynikający z marży jaka powstawałaby w przypadku sprzedaży towaru przez Spółkę osobie trzeciej, powstanie dopiero w momencie sprzedaży towaru przez zakład w Rumunii. w tym też momencie Zainteresowany będzie obciążał zakład kwotą marży. Należy wskazać, że jest to tym bardziej uzasadnione faktem, iż wysokość faktycznie uzyskanej marży przez przedsiębiorstwo może odbiegać od wysokość początkowo zakładanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów - według art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Ponadto, stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca utworzył oddział na terenie Rumunii. Oddział ten jest jego wyodrębnioną jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, rozliczającą się na terytorium Rumunii. Oddział będzie dokonywał na terenie Rumunii sprzedaży towaru, otrzymanego z magazynu Zainteresowanego.

Zdaniem Spółki, przesunięcie towaru z jej siedziby do siedziby oddziału stanowić będzie dostawę wewnątrzwspólnotową w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy.

Biorąc pod uwagę brzmienie powołanego przepisu oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca prawidłowo rozpoznał przesunięcie towaru z terytorium kraju do swojego oddziału jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w myśl art. 13 ust. 3 ustawy. Bowiem Spółka przemieści nabyty przez siebie towar z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, a towar ten będzie jej służył w działalności gospodarczej. a zatem, spełnione będą wszystkie warunki wynikające z tego przepisu.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 29 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Na mocy ust. 11 ww. artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 11a.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują użytego w ww. przepisie pojęcia "cena nabycia" towarów handlowych. w przypadku trudności w określeniu jakie składniki stanowią cenę nabycia, można pomocniczo posiłkować się definicją "ceny nabycia" zawartą w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), która określa "cenę nabycia" w stosunku do składników majątku. Według art. 28 ust. 2 tej ustawy, cena nabycia to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu.

Reasumując, przesunięcie towaru będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy, dla której podstawę opodatkowania stanowić będzie ich cena nabycia, zgodnie z art. 29 ust. 10 w zw. z ust. 11 ustawy.

W świetle powyższego, w fakturze wystawionej dla oddziału, dokumentującej tą transakcję, Spółka nie powinna uwzględniać marży, normalnie stosowanej przez siebie w tym zakresie.

Zatem:

Ad. 1

Przesunięcie towaru ze Spółki w Polsce do oddziału w Rumunii stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, dla której podstawą opodatkowania będzie cena nabycia.

Ad. 2

Biorąc powyższe pod uwagę tut. Organ stwierdza, iż nie będzie dopuszczalne wystawienie faktury VAT na kwotę nabycia oraz normalnie stosowaną w tym zakresie marżę.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.