ILPP2/443-1333/09-2/ISN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia oraz stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia oraz stawki podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje na rzecz swoich klientów sprzedaży usługi z zakresu pośrednictwa finansowego, w postaci karty płatniczej i/lub kredytowej. Aby móc oferować swoim klientom najwyższą jakość usługi, nabywa od podmiotów mających siedzibę na terytoriach innych państw członkowskich wspólnoty usługę, która umożliwia rozliczenia przy użyciu kart w systemach płatniczych V oraz M. Dzięki korzystaniu z usług systemów płatniczych może on świadczyć swoim klientom usługi finansowe o każdej porze i w dowolnym miejscu. Dla klientów, używanie kart płatniczych bądź kredytowych, jest korzystaniem z usługi finansowej świadczonej przez Zainteresowanego. Systemy kart płatniczych łączą poszczególne grupy uczestników transakcji czyli:

* banki - wydawców kart,

* agentów rozliczeniowych (centra autoryzacji i rozliczeń), którzy zawierają umowy z detalistami przyjmującymi płatności kartą,

* użytkowników kart,

* detalistów (wszelkie podmioty przyjmujące płatności kartami).

Aby móc połączyć te cztery grupy użytkowników, systemy muszą być wyspecjalizowanymi organizacjami marketingowymi (systemy upoważniają banki do posługiwania się swoim logo), znaczącym dostawcą usług i rozwiązań technicznych (posiadają międzynarodową infrastrukturę techniczną) oraz zaufanym pośrednikiem i arbitrem (współpracują z bankami oraz organami nadzoru, po to by uzgadniać i wprowadzać w życie zasady dotyczące usług płatniczych oraz odpowiedzialności ponoszonej przez strony transakcji). Ze względu na szeroki zakres świadczonej usługi, systemy kart płatniczych (V i M), obciążają Spółkę szeregiem opłat za czynności ściśle związane z tą usługą (obsługą kart płatniczych/kredytowych). W początkowym okresie współpracy ponosi ona jednorazowe opłaty za:

* przyjęcie, weryfikację oraz przetworzenie aplikacji członkowskiej przed przystąpieniem do organizacji,

* analizę kwestionariusza ryzyka operacyjnego w procesie certyfikacji,

* wsparcie i przeprowadzenie projektu jej certyfikacji (opłata implementacyjna),

* otrzymanie licencji na wydawanie kart z logo systemu,

* brak danych kontaktowych, po ich uzupełnieniu nie jest ona już obciążana tą opłatą,

* zarządzanie ryzykiem (opłata nakładana na organizacje zrzeszone, które nie spełniają wszystkich standardów polityki dotyczącej zarządzaniem ryzykiem).

W okresie trwania współpracy, systemy obciążają Wnioskodawcę kosztami, dotyczącymi obsługi kart i są to:

* opłata za BIN, czyli Bank Identification Number - 6-cyfrowy numer przyporządkowany do danej organizacji w systemie, pozwala on na odróżnienie transakcji oraz rozliczeń dokonywanych przez daną organizację w systemie,

* opłata za informację o kwocie dziennych rozliczeń z systemem (za transakcje dokonane kartami oraz inne opłaty), informacja ta może być dostępna on-line (poprzez serwery umożliwiające dostęp do systemu transakcyjnego) lub przesyłana mailem lub fax-em,

* opłata za możliwość rozliczania w różnej walucie (PLN, EUR lub innej),

* opłata za dostęp on-line do serwisów internetowych zawierających elektroniczne wersje dokumentów, publikacji, informacje o programach, aplikacjach, przepisach, dane kontaktowe innych banków oraz organizacji zrzeszonych w danym systemie płatniczym; serwis ten umożliwia również wykonanie sprawozdań kwartalnych,

* opłaty za wprowadzenie zakresu numerów kart, które mają zostać zablokowane, w związku z tym, że nie będzie on w danym okresie ich wykorzystywał, oraz opłaty za utrzymanie tej blokady,

* opłaty za przesłanie informacji o transakcjach zrealizowanych kartami,

* opłaty za przesyłanie informacji o raportach rozliczeniowych,

* opłaty za przesyłanie zapytań autoryzacyjnych (opłata w zależności od rodzaju transakcji),

* opłaty za transakcje realizowane kartami (stawki zróżnicowane w zależności od rodzaju transakcji),

* opłata za wprowadzenie dodatkowych parametrów autoryzacyjnych,

* dopłaty za obsługę kart, naliczane na podstawie wolumenu transakcji,

* dopłata za serwis internetowy dostępny on-line, który pozwala bankom na przeprowadzanie procesów reklamacyjnych, wymianę dokumentacji,

* opłaty za zapytanie do specjalnie dedykowanej komórki, która ma wspierać członków organizacji w interpretacji przepisów,

* opłata za program pozwalający na lokalizacje bankomatów (klientom oraz organizacji), pozwala również na lokalizację bankomatów, w których dokonano transakcji oszukańczych,

* opłata pobierana za korzystanie z usług agentów w celu przetwarzania transakcji,

* kontrybucja na rozwój rynku - kwota zależna od udziału banku w rynku, wpłacana na wspólny fundusz marketingowy, którego celem jest promocja organizacji w Polsce.

Opłaty związane z bezpieczeństwem transakcji:

* za serwis, poprzez który wymieniane są informacje o transakcjach oszukańczych (fraudach), o zgubionych lub skradzionych kartach,

* za dostęp on-line do serwisu związanego z przeciwdziałaniem fraudom. Za pomocą serwisu przekazywane są informacje o ryzyku, możliwościach zapobiegania oszustwom, regulacje wewnętrzne. Serwis ten umożliwia współpracę organizacji w celu zarządzania ryzykiem.

Wszystkie te opłaty dotyczą jednej usługi i mają za zadanie umożliwienie i wspomaganie sprawnej, efektywnej i bezpiecznej obsługi kart.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy VAT, w przypadku usługi opisanej w stanie faktycznym, świadczonej przez podatników mających siedzibę poza terytorium kraju, podatnikiem jest usługobiorca, a miejscem świadczenia jest miejsce, w którym nabywca usługi posiada siedzibę, względnie miejsce prowadzenia działalności.

Usługa nabywana przez Zainteresowanego, jest świadczona w Polsce (tj. w Polsce jest miejsce świadczenia, o którym mowa w art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy VAT) i tym samym zobowiązany jest on do rozliczenia podatku VAT z tytułu nabycia omawianej usługi.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z pozycją 3 załącznika nr 4 do ustawy VAT, usługi finansowe są zwolnione od podatku VAT. Zdaniem Spółki, usługa nabywana od systemów płatniczych V oraz M stanowi usługę finansową i tym samym korzysta z powyższego zwolnienia.

W opinii uzyskanej przez Wnioskodawcę z Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w dniu 30 lipca 2009 r. (OK.-5672/KU-2634/2009) Urząd określił, że "zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) wymienione w piśmie kompleksowe usługi związane z obsługą kart płatniczych mieszczą się w grupowaniu PKWiU 66.19.92.0 - usługi związane z przetwarzaniem pozostałych transakcji finansowych i usługi izb rozrachunkowych (...). Natomiast zgodnie z § 3 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym do celów podatkowych nadal stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.) ww. usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.90 usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niewymienione".

Fakt, że usługa nabywana od systemów płatniczych V i M stanowi usługę finansową, powoduje, że import takiej usługi korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W ocenie Zainteresowanego, usługa nabywana od systemów płatniczych V/M jest ściśle związana ze sprzedawaną usługą udostępniania karty płatniczej/kredytowej. Wszystkie jej części składowe (opłaty), stanowią część usługi, którą oferuje on swojemu klientowi. Prawidłowe rozliczenie transakcji dokonywanych przez klientów za pomocą kart płatniczych/kredytowych, a także rozliczenia pomiędzy Spółką a systemem płatniczym lub rozliczenia międzybankowe, wymagają posługiwania się odpowiednimi aplikacjami komputerowymi, licencjami, urządzeniami, jak również określonymi danymi pozyskiwanymi w formie elektronicznych publikacji ogłoszonych przez organizację płatniczą (V i M). Wymagają również dostępu do systemu umożliwiającego monitorowanie lub wykrywanie transakcji oszukańczych dokonywanych przez osoby nieuprawnione do korzystania z karty płatniczej, dostępu do zapasowych łącz teleinformatycznych służących do przesyłania danych autoryzacyjnych i rozliczeniowych transakcji, dostępu do symulatora. Podobne stanowisko znajdziemy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r. (IPPP1/443-369/09-2/IG/JL).

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa nabywana od V i M to usługa pomocnicza w stosunku do pośrednictwa finansowego, tj. prowadzenia rachunku bankowego oraz udostępniania klientowi karty płatniczej/kredytowej. Usługa ta stanowi część produktu, który następnie oferowany jest przez niego klientowi. Rezygnacja z importu usługi przez Zainteresowanego uniemożliwia całkowicie oferowanie elementu usługi pośrednictwa finansowego związanego z kartami płatniczymi/kredytowymi, powiązanymi z rachunkiem bankowym lub stanowiących samodzielny produkt bankowy. Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2009 r. nr IPPP1/443 -369/09-2/IG/JL.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE L06.347.1 z późn. zm.) nie regulują kwestii czynności złożonych. Świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. "W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb /AT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług" interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2009 r. (IPPP2/443-83/09-2/AS).

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie opłaty, którymi systemy płatnicze V i M obciążają ją, służą umożliwieniu sprzedaży klientowi ostatecznemu usługi w postaci karty płatniczej/kredytowej. Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinny być one dzielone, lecz traktowane jako zakup jednej usługi pomocniczej do usługi pośrednictwa finansowego i zwolnione z opodatkowania podatkiem /AT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z powyższego przepisu, świadczenie usług (za wyjątkiem ściśle określonego w art. 8 ust. 2 ustawy przypadku), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Jednocześnie świadczenie usług pod tytułem odpłatnym może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej odbiorcą istnieje jawny dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Na mocy art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Artykuł 8 ust. 4 stanowi, iż przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabywa od podmiotów mających siedzibę na terytoriach innych państw członkowskich wspólnoty usługę, która umożliwia rozliczenia przy użyciu kart w systemach płatniczych V oraz M. Ze względu na szeroki zakres świadczonej usługi, kontrahenci obciążają go szeregiem opłat za czynności ściśle związane z tą usługą (obsługą kart płatniczych/kredytowych), które są ponoszone przez niego w początkowym okresie współpracy, w okresie trwania współpracy dotyczące obsługi kart, oraz opłaty związane z bezpieczeństwem transakcji. Wszystkie te opłaty dotyczą jednej usługi i mają za zadanie umożliwienie i wspomaganie sprawnej, efektywnej i bezpiecznej obsługi kart.

Z powyższego opisu, jak również z przytoczonych przepisów wynika, iż wskazane przez Zainteresowanego opłaty są wynagrodzeniem za nabywaną usługę. Usługa ta zalicza się do usług złożonych, składających się z kombinacji różnych czynności. Możemy mówić więc o jednym nabyciu (złożonym z kilku innych usług składowych). Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedna lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być dzielona dla celów podatkowych. Wynika to z samego charakteru usługi, która składa się z różnych świadczeń, prowadzących jednak do jednego celu, jakim w sytuacji Zainteresowanego jest kompleksowa usługa finansowa. W związku z powyższym, wszystkie nabyte usługi powinny być zaklasyfikowane i opodatkowane tak, jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Zainteresowany wskazał, że nabywana usługa, w opinii Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego, mieści się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.90 jako usługa pomocnicza związana z pośrednictwem finansowym pozostała, gdzie indziej niewymieniona.

Dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług, bardzo istotne znaczenie ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 4 w związku z ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, miejscem świadczenia usług finansowych - w przypadku, gdy usługi te świadczone są na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - jest miejsce, gdzie nabywca tej usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zatem, w przypadku usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy, świadczonych na rzecz podmiotów wymienionych w ust. 3 tego artykułu, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia jest ich usługobiorca.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz brzmienie przytoczonych przepisów stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia nabywanej przez Wnioskodawcę od podatników mających siedzibę na terytoriach innych państw członkowskich usługi finansowej, jest terytorium kraju.

Podatnikami, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w świetle ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Natomiast, stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Uwzględniając zatem powołane wyżej regulacje prawne stwierdza się, że nabywane przez Wnioskodawcę, posiadającego status podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy, usługi finansowe od podmiotu zagranicznego stanowią import usług, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju. W przypadku bowiem, gdy nabywcą usługi finansowej jest podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Polski, czynność ta podlega opodatkowaniu w Polsce, a podmiotem obowiązanym do jej rozliczenia jest usługobiorca. W opisanej sprawie Zainteresowany jest zobowiązany rozpoznać u siebie obowiązek podatkowy w związku z importem usługi finansowej.

Na podstawie regulacji art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 tego załącznika ujęto usługi mieszczące się w PKWiU w Sekcji J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

Ponadto, w objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, iż ex - dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niewymienione, nabywane przez Zainteresowanego, zaliczane są do grupy usług pośrednictwa finansowego, sklasyfikowanego w sekcji J dział 65 PKWiU i podlegają regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług. Usługa ta, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Reasumując, nabywana przez Wnioskodawcę, od podatnika posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, usługa pomocnicza związana z pośrednictwem finansowym pozostała, gdzie indziej niewymieniona, jest jedną usługą kompleksową. Stanowi ona import usługi finansowej, która na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, korzysta ze zwolnienia na terenie Polski od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ pragnie zauważyć, iż organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest podatnik. W związku z powyższym, tut. Organ odniósł się do klasyfikacji podanych przez Zainteresowanego we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.