ILPP2/443-1325/09-4/EWW - Opodatkowanie VAT usługi przekazania praw do emisji do powietrza gazów cieplarnianych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu 1 października 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu 17 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi przekazania praw do emisji do powietrza gazów cieplarnianych - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi przekazania praw do emisji do powietrza gazów cieplarnianych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu 17 grudnia 2009 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Eksploatacja instalacji wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej powoduje emisję gazów cieplarnianych. w związku z tą emisją, na podstawie ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2004 r. Nr 281, poz. 2784 z późn. zm.), nabywa on uprawnienia do emisji tych gazów typu CER (jednostki poświadczonej redukcji emisji) i uprawnienia do emisji gazów cieplarnianych typu EUA (uprawnienia do emisji).

Uprawnienia przyznawane są instalacjom w ilości odpowiadającej planowanemu poziomowi emisji gazów, którą określa się średniorocznie w ramach pięcioletniego okresu rozliczeniowego 2008-2012. Ustawa z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji stworzyła właścicielom uprawnień możliwość czerpania korzyści z obrotu nimi na wolnym rynku. Stąd Spółka, w celach zarobkowych zamierza część uprawnień do emisji przekazać innemu podmiotowi na określony czas. w tym celu, zostanie zawarta umowa z podmiotem o nazwie "A" mającym siedzibę na terenie Niemiec. w umowie tej kontrahent ma występować jako Przechowawca, zaś Spółka jako Składający. w projekcie umowy określono, że "A" przyjmie na przechowanie x sztuk uprawnień do emisji gazów cieplarnianych typu EUA oraz y sztuk uprawnień do emisji gazów cieplarnianych typu CER. Wydanie przedmiotu umowy nastąpi w terminie określonym w umowie. Przedmiot przechowania dokumentowany jest zapisem na rachunku Składającego w Krajowym Rejestrze Uprawnień do Emisji prowadzonym przez KASHUE (Krajowy Administrator Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji). Przechowawca może rozporządzać uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, włącznie z prawem do przeniesienia własności do nich na osoby trzecie. Wynagrodzenie Zainteresowanego obejmuje prawo rozporządzania uprawnieniami oraz prawo wyboru zwrotu uprawnień typu CER bądź typu EUA. Jest ono ustalone procentowo od wartości jednostkowej przedmiotu umowy za każdy miesiąc. Wartość jednostkową stanowi cena za jedno uprawnienie, określona w umowie. w określonym w umowie terminie Przechowawca zwróci Wnioskodawcy uprawnienia do emisji gazów. Przy czym, z uwagi na fakt, że uprawnienia typu CER i typu EUA pełnią te same funkcje, kontrahent ma prawo wyboru rodzaju zwracanych uprawnień. w konsekwencji takiego działania może się zdarzyć, że kontrahent "A" zwróci tę samą ilość uprawnień (X+Y sztuk) jednego rodzaju (np. typ CER), pomimo że do przechowania przyjął dwa rodzaje (typ CER i EUA). Zapłata wynagrodzenia za przechowanie będzie następowała na podstawie faktur wystawianych przez Składającego po upływie każdego miesiąca. w związku z powyższą umową, Spółka oczekuje:

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że w wyniku przekazania praw do emisji gazów nie dochodzi do ich sprzedaży oraz, iż wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (ozn. PKWiU 2004) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.), przekazanie praw do emisji gazów na podstawie projektu umowy przedstawionej we wniosku ORD-IN z dnia 25 września 2009 r. należy zakwalifikować do usług komercyjnych pozostałych gdzie indziej niesklasyfikowanych o symbolu PKWiU 74.87.17.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie określone w wyżej przedstawionym projekcie umowy na rzecz niemieckiego kontrahenta jest opodatkowane w Polsce podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność realizowana w ramach ww. umowy przechowania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, gdyż miejscem jej świadczenia jest kraj nabywcy usługi, czyli obowiązek rozliczenia podatku z tej transakcji ciąży na kontrahencie "A".

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub innej jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. w przepisie tym wskazano, że forma prawna przeniesienia wartości niematerialnych i prawnych nie jest istotna dla stwierdzenia, że transakcja spełnia przesłanki świadczenia usługi. Oznacza to, że świadczeniem usługi są transakcje, które przenoszą prawo własności do wartości niematerialnych i prawnych, dają prawo do korzystania z nich, jak również transakcje nieobjęte żadnym z tych tytułów prawnych.

W art. 3 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 z późn. zm.), uprawnienia typu CER jednostki poświadczonej redukcji emisji - zdefiniowane zostały jako jednostki emisji zredukowanej lub emisji unikniętej gazów cieplarnianych otrzymanych w wyniku realizacji projektu mechanizmu czystego rozwoju, wyrażanych jako ekwiwalent (art. 3 pkt 9), zaś uprawnienia tupu EUA - uprawnienia do emisji - zdefiniowane zostały jako uprawnienia do wprowadzenia do powietrza w określonym czasie ekwiwalentu w przypadku gazów cieplarnianych lub 1 Mg jednej z pozostałych substancji, które mogą być sprzedane, przeniesione lub umorzone na zasadach określonych w ustawie (art. 3 pkt 15). Jednocześnie art. 26 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r., zezwala na dokonywanie obrotu przyznawanymi dla instalacji uprawnieniami do emisji w ramach krajowego i wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, w art. 3 ust. 1 pkt 14 (tekst jedn. z 2002 r. Dz. U. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), kwalifikuje ww. uprawnienia jako wartości niematerialne i prawne. w myśl tego przepisu przez wartości niematerialne i prawne - rozumie się nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki. Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka stwierdziła, że uprawnienia do emisji gazów cieplarnianych stanowią prawo i tym samym wartość niematerialną i prawną, a więc dokonywanie obrotu nimi na podstawie przedstawionym w zdarzeniu przyszłym projekcie umowy stanowi świadczenie usługi o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Dla celów określenia obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, o którym mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, istotne znaczenie ma identyfikacja miejsca świadczenia ww. usługi, albowiem determinuje ono miejsce jej opodatkowania. Wg art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w art. 27 ust. 4 świadczonych m.in. na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę. w art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT wymieniona została sprzedaż praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów. w projekcie umowy przedstawionym na wstępie wskazano, że Przechowawca, a więc kontrahent "A", ma prawo rozporządzać uprawnieniami, włącznie z prawem do przeniesienia własności do nich na osoby trzecie.

Stąd w świetle powyższego, zdaniem Spółki, przepis art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT odnosi się do ww. umowy. Konsekwencją czego, przekazanie uprawnień do emisji gazów cieplarnianych w zamian za wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w kraju nabywcy tj. w kraju siedziby kontrahenta "A". Skoro miejscem opodatkowania usługi przechowania uprawnień do emisji jest kraj nabywcy, to usługa ta jako niewykonywana na terytorium kraju, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabywa uprawnienia do emisji gazów typu CER (jednostki poświadczonej redukcji emisji) i uprawnienia do emisji gazów cieplarnianych typu EUA (uprawnienia do emisji). Uprawnienia przyznawane są instalacjom w ilości odpowiadającej planowanemu poziomowi emisji gazów, którą określa się średniorocznie w ramach pięcioletniego okresu rozliczeniowego 2008-2012. Ustawa z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji stworzyła właścicielom uprawnień możliwość czerpania korzyści z obrotu nimi na wolnym rynku. Stąd Spółka, w celach zarobkowych zamierza część uprawnień do emisji przekazać innemu podmiotowi na określony czas. w tym celu, zostanie zawarta umowa z podmiotem o nazwie "A" mającym siedzibę na terenie Niemiec. w umowie tej kontrahent ma występować jako Przechowawca, zaś Spółka jako Składający. w projekcie umowy określono, że "A" przyjmie na przechowanie x sztuk uprawnień do emisji gazów cieplarnianych typu EUA oraz y sztuk uprawnień do emisji gazów cieplarnianych typu CER. Przechowawca może rozporządzać uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, włącznie z prawem do przeniesienia własności do nich na osoby trzecie. Wynagrodzenie Zainteresowanego obejmuje prawo rozporządzania uprawnieniami oraz prawo wyboru zwrotu uprawnień typu CER bądź typu EUA. Jest ono ustalone procentowo od wartości jednostkowej przedmiotu umowy za każdy miesiąc. Wartość jednostkową stanowi cena za jedno uprawnienie określona w umowie. w określonym w umowie terminie Przechowawca zwróci Wnioskodawcy uprawnienia do emisji gazów.

Zapłata wynagrodzenia za przechowanie będzie następowała na podstawie faktur wystawianych przez Składającego po upływie każdego miesiąca. w związku z powyższą umową, Spółka oczekuje:

Zainteresowany wskazał, że w wyniku przekazania praw do emisji gazów nie dochodzi do ich sprzedaży oraz, iż wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 18 marca 1997 r., czynności będące przedmiotem wniosku należy zakwalifikować do usług komercyjnych pozostałych gdzie indziej niesklasyfikowanych o symbolu PKWiU 74.87.17.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 z późn. zm.), przez jednostkę poświadczonej redukcji emisji - rozumie się jednostkę emisji zredukowanej lub emisji unikniętej gazów cieplarnianych otrzymaną w wyniku realizacji projektu mechanizmu czystego rozwoju, wyrażoną jako ekwiwalent.

Natomiast, przez uprawnienie do emisji - rozumie się uprawnienie do wprowadzania do powietrza w określonym czasie ekwiwalentu w przypadku gazów cieplarnianych lub 1 Mg jednej z pozostałych substancji, które może być sprzedane, przeniesione lub umorzone na zasadach określonych w ustawie (art. 3 pkt 15 ww. ustawy).

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do sprzedaży praw przez Wnioskodawcę lecz do ich przekazania innemu podmiotowi na określony czas.

W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną czynnością, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Jak wynika z powyższego, w niniejszej sprawie nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, bowiem przekazanie prawa do emisji gazów cieplarnianych nie mieści się w definicji "towaru" w rozumieniu ustawy. Czasowe przekazanie przedmiotowych praw na rzecz podmiotu mającego siedzibę na terytorium Niemiec, będzie miało charakter świadczenia usług za wynagrodzeniem, stanowiącym procent od wartości jednostkowej przedmiotu umowy przekazania za każdy miesiąc.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. w zakresie m.in. miejsca świadczenia usług, obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Stosownie do art. 28a ustawy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r., na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r., miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 28b ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Jak wskazuje art. 28b ust. 4 ustawy, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników, gdy usługi te przeznaczone są na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c.

Zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

W myśl art. 28f ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Stosownie do art. 28g ust. 1 ustawy, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2011 r., miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Miejscem świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych jest miejsce, w którym usługi są faktycznie wykonywane, z zastrzeżeniem ust. 2 (art. 28i ust. 1 ustawy).

Natomiast w myśl ust. 2 tego przepisu, w przypadku gdy usługi restauracyjne i cateringowe są faktycznie wykonywane na pokładach statków, statków powietrznych lub pociągów podczas części transportu pasażerów wykonanej na terytorium Wspólnoty, miejscem świadczenia usług jest miejsce rozpoczęcia transportu pasażerów.

Artykuł 28j ust. 1 ustawy wskazuje, iż miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy.

Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni (art. 28j ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 28n ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 28n ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119, są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Zainteresowany będzie świadczył za wynagrodzeniem na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę na terytorium Niemiec, usługi polegające na czasowym przekazaniu mu uprawnień do emisji do powietrza gazów cieplarnianych. Zatem, dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że zawarte w nich wyłączenia nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie. Miejsce świadczenia przedmiotowych usług należy ustalić więc na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule.

Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, a więc w tym przypadku miejscem opodatkowania usług będzie terytorium Niemiec, gdzie usługobiorca posiada swoją siedzibę.

Tut. Organ informuje, iż do dnia 31 grudnia 2009 r. przepisem regulującym kwestię miejsca świadczenia usług będących przedmiotem zapytania był art. 27 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia było miejsce, gdzie świadczący usługę posiadał siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczył usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż stanowisko Zainteresowanego uznano za prawidłowe, jednakże uzasadnienie tego stanowiska jest inne niż przez niego przedstawione.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.