ILPP2/443-1312/10-2/EN - Prawo do wystawiania not korygujących.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy M., przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2010 r. (data wpływu 13 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia not oraz faktur korygujących - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia not oraz faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 1998 został nadany Urzędowi Miasta i Gminy M. numer identyfikacji podatkowej NIP, który identyfikował Urząd, jako płatnika zaliczek podatku dochodowego od osób fizycznych pobieranego przez Urząd, od zatrudnionych w nim pracowników. Urząd Miasta i Gminy M. został zarejestrowany przez Urząd Skarbowy, jako czynny podatnik VAT-u. Gmina M. nie dysponowała odrębnym numerem NIP. Do końca maja 2010 r. nadany numer NIP był numerem wspólnym, z którego Urząd korzystał i korzysta w rozliczeniach z urzędem skarbowym, gdy występował, jako płatnik, a Gmina wówczas, gdy rozliczała i rozlicza się w deklaracjach VAT-7 z urzędem skarbowym z podatku od towarów i usług VAT. W efekcie na fakturach zakupu VAT będących efektem zawieranych przez Gminę umów widnieje NIP nadany Urzędowi Miasta i Gminy M. Również na fakturach sprzedaży VAT realizowanej przez Gminę widnieje numer NIP nadany Urzędowi Miasta i Gminy M. Podobnie składane były deklaracje VAT-7 z numerem NIP nadanym Urzędowi Miasta i Gminy M., choć faktycznie deklaracje te dotyczyły Gminy. Zaistniało nieporozumienie w wyniku, którego ten sam numer NIP był wykorzystywany przez Urząd Miasta i Gminy M. oraz samą Gminę M.

Zainteresowany wskazał, iż na zaistniałą sytuację wpływ miała nie tylko nieprawidłowa interpretacja Urzędu Miasta i Gminy, ale również postawa urzędu skarbowego, który nie powinien zarejestrować Urzędu Miasta i Gminy, jako czynnego podatnika VAT i przyjmować deklaracji VAT-7 od Urzędu Miasta i Gminy. To urząd skarbowy bardziej niż podatnik winien wiedzieć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 o samorządzie gminnym wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy. Zdolność prawną, jak i zdolność do czynności prawnych ma jednostka samorządu terytorialnego - gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy. Ze względu na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2008 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020) gmina i urząd gminy powinny stosować jednakowe oznaczenia NIP, a w związku z ich czynnościami powinno być wystawione jedno rozliczenie deklaracyjne, przy czym wszystkie dokumenty powinny być sygnowane numerem NIP nadanym gminie. Gmina postanowiła naprawić nieprawidłowy stan (za który odpowiada również urząd skarbowy) dotyczący rozliczeń w zakresie podatku VAT.

W roku 2010 Gmina M. wystąpiła o nadanie odrębnego numeru NIP dla gminy i zarejestrowanie jej, jako czynnego płatnika podatku od towarów i usług VAT. Numer NIP dla Gminy został już nadany, a status czynnego podatnika VAT Gmina otrzymała w dniu 1 czerwca 2010 r. Jednocześnie z dniem 31 maja 2010 r. nastąpiło wyrejestrowanie Urzędu Miasta i Gminy, jako czynnego płatnika podatku od towarów i usług VAT. Wszystkie faktury za nabycie towarów i usług wystawiane będą na Gminę z nowym numerem NIP. Również Gmina przy dostawach będzie wystawiać faktury z nowym numerem NIP. NIP nadany Urzędowi stosowany z kolei będzie wyłącznie do celów rozliczeniowych, w których Urząd występuje wobec urzędu skarbowego, czy też ZUS-u, jako płatnik. O ile będzie można do rozliczeń podatku VAT na bieżąco stosować prawidłowy NIP, to problemem pozostają zaszłości. Gmina jest bowiem właścicielem środków trwałych, w tym budynków i budowli powstałych w latach 2005-2010.

W roku 2010 i następnych latach Gmina zamierza zmienić przeznaczenie niektórych składników majątkowych, nie służących wcześniej działalności opodatkowanej, które mają w przyszłości być przeznaczone do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z powyższym na podstawie art. 91 ust. 7 ustaw o podatku VAT - Gmina nabędzie prawo do odliczenia całości, bądź części podatku VAT naliczonego za ostatnich 5 lat - a zapłaconego przy nabyciu ww. składników majątkowych.

Zainteresowany wskazał, iż ta złożona, opisana wyżej sytuacja spowodowała wystąpienie przez niego o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej - w celu uniknięcia nieprawidłowego rozliczenia podatku VAT. Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że stanowisko Urzędu Miasta w M., przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2010 r., uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2010 r. o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług: "...jest prawidłowe w zakresie prawa do odbioru not i faktur korygujących za lata 2006-2010". Chcąc wyjaśnić sprawę do końca Wnioskodawca postanowił zadać kolejne dwa pytania dotyczące także prawa do wystawiania not i faktur korygujących za lata 2006-2010.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy powyższa wykładnia celowościowa uprawnia również Gminę M. do wystawiania:

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do wystawiania, zarówno not do faktur VAT, jak też faktur korygujących VAT za lata 2006-2010.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego - dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur VAT, faktur korygujących i innych dokumentów z nimi zrównanych.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W ust. 2 powołanego wyżej paragrafu wskazano, iż faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 13 ust. 3 rozporządzenia przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 4 rozporządzenia, do faktur korygujących stosuje się odpowiednio przepisy § 5 ust. 5-7 i § 7. Natomiast stosownie do § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "korekta" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny - w myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia - powinna zawierać co najmniej:

Według § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Jak wynika z powyższych regulacji aktu wykonawczego, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z przepisu § 14 rozporządzenia wynika, iż dopuszczalne jest korygowanie "pomyłek (...) w jakiejkolwiek pozycji faktury", przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki.

Z przytoczonych uregulowań wynika zatem, iż istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Faktury korygujące generalnie można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz na te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu.

Niezależnie od powodu korekty wystawionej faktury, fakturę korygującą powinien wystawić sprzedawca - wystawca faktury pierwotnej, w celu doprowadzenia jej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Tym samym nie jest możliwe wystawienie faktur przez nabywcę.

Kwestie dotyczące wystawiania not korygujących zostały uregulowane w § 15 rozporządzenia. W ust. 1 powołanego wyżej paragrafu stwierdzono, iż nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią (§ 15 ust. 2 rozporządzenia).

W § 15 ust. 3 rozporządzenia postanowiono, iż nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej (§ 15 ust. 4 rozporządzenia).

Zgodnie z ust. 5 ww. paragrafu, noty korygujące powinny zawierać wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA".

W myśl § 15 ust. 6 rozporządzenia, przepisy ust. 2-4 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Z ww. unormowań wynika, iż noty korygujące wystawia odbiorca faktury. Ten rodzaj dokumentu koryguje błędy, które nie mają żadnego wpływu na jakąkolwiek kwotę wykazaną w fakturze. Dotyczy to przypadków, kiedy stwierdzone w fakturach pomyłki nie skutkują brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego w nich wykazanego nawet wtedy, gdy nabywca nie poprawi takiego błędu stosując notę korygującą.

Gdy faktura zawiera błędy tylko w niektórych elementach nazwy podatnika czy oznaczenia towaru lub usługi, wówczas można je skorygować notą korygującą. Nie można natomiast poprzez wystawienie noty korygującej zmieniać podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane sprzedawcy lub nabywcy towaru lub usługi, wówczas nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Podobnie (analogicznie) nie można poprzez wystawienie przez nabywcę noty korygującej zmieniać przedmiotu umowy sprzedaży.

Jednocześnie wskazać należy, iż informacje podawane na fakturach powinny mieć taką formę, by nie budziły zastrzeżeń co do danych w nich zawartych, umożliwiających identyfikację sprzedawcy i nabywcy, a także towaru czy usługi.

Poprzez wystawienie noty korygującej można korygować wyłącznie błędy formalne, pomyłki, które nie mają istotnego znaczenia dla nabytych wcześniej praw czy rozliczeń, co w niniejszej sprawie nie ma miejsca.

Bowiem z opisu sprawy wynika, iż w roku 1998 został nadany Urzędowi Miasta i Gminy M. numer identyfikacji podatkowej NIP, który identyfikował Urząd, jako płatnika zaliczek podatku dochodowego od osób fizycznych pobieranego przez Urząd, od zatrudnionych w nim pracowników. Urząd Miasta i Gminy M. został zarejestrowany przez Urząd Skarbowy, jako czynny podatnik VAT-u. Gmina M. nie dysponowała odrębnym numerem NIP. Do końca maja 2010 r. nadany numer NIP był numerem wspólnym, z którego Urząd korzystał i korzysta w rozliczeniach z urzędem skarbowym, gdy występował, jako płatnik, a Gmina wówczas, gdy rozliczała i rozlicza się w deklaracjach VAT-7 z urzędem skarbowym z podatku od towarów i usług VAT. W efekcie na fakturach zakupu VAT będących efektem zawieranych przez Gminę umów widnieje NIP nadany Urzędowi Miasta i Gminy M. Również na fakturach sprzedaży VAT realizowanej przez Gminę widnieje numer NIP nadany Urzędowi Miasta i Gminy M. Podobnie składane były deklaracje VAT-7 z numerem NIP nadanym Urzędowi Miasta i Gminy M., choć faktycznie deklaracje te dotyczyły Gminy. Zaistniało nieporozumienie w wyniku, którego ten sam numer NIP był wykorzystywany przez Urząd Miasta i Gminy M. oraz samą Gminę M.

W roku 2010 Gmina M. wystąpiła o nadanie odrębnego numeru NIP dla gminy i zarejestrowanie jej, jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług VAT. Numer NIP dla Gminy został już nadany, a status czynnego podatnika VAT Gmina otrzymała w dniu 1 czerwca 2010 r. Jednocześnie z dniem 31 maja 2010 r. nastąpiło wyrejestrowanie Urzędu Miasta i Gminy, jako czynnego płatnika podatku od towarów i usług VAT. Wszystkie faktury za nabycie towarów i usług wystawiane będą na Gminę z nowym numerem NIP. Również Gmina przy dostawach będzie wystawiać faktury z nowym numerem NIP. NIP nadany Urzędowi stosowany z kolei będzie wyłącznie do celów rozliczeniowych, w których Urząd występuje wobec urzędu skarbowego, czy też ZUS-u, jako płatnik.

Zainteresowany wskazał, iż o ile będzie można do rozliczeń podatku VAT na bieżąco stosować prawidłowy NIP, to problemem pozostają zaszłości. Gmina jest bowiem właścicielem środków trwałych, w tym budynków i budowli powstałych w latach 2005-2010. W roku 2010 i następnych latach Gmina zamierza zmienić przeznaczenie niektórych składników majątkowych, nie służących wcześniej działalności opodatkowanej, które mają w przyszłości być przeznaczone do wykonywania czynności opodatkowanych. W związku z powyższym na podstawie art. 91 ust. 7 ustaw o podatku VAT - Gmina nabędzie prawo do odliczenia całości, bądź części podatku VAT naliczonego za ostatnich 5 lat - a zapłaconego przy nabyciu ww. składników majątkowych.

W związku z powyższym Gmina ma wątpliwości czy jest ona uprawniona do wystawienia:

* not korygujących do faktur VAT wystawianych przez dostawców w latach 2006-2010 formalnie na NIP Urzędu Miasta i Gminy, a w rzeczywistości dotyczących zakupów dokonywanych przez Gminę,

* faktur korygujących dotyczących obrotu dokonanego przez Gminę w latach 2006-2010 potwierdzonego fakturami VAT wystawionymi w tym okresie przez dostawców formalnie na NIP Urzędu Miasta i Gminy, a w rzeczywistości dotyczących zakupów dokonywanych przez Gminę; pomimo iż Gmina swój własny numer NIP otrzymała dopiero w 2010 r..

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż niedopuszczalne jest w przedmiotowej sytuacji wystawienie przez Gminę (nabywcę towarów) not korygujących dane nabywcy, do faktur VAT wystawionych przez dostawców w latach 2006-2010 formalnie na NIP Urzędu Miasta i Gminy. Podkreślić należy, iż NIP Urzędu Miasta i Gminy widniejący na fakturach wystawionych przez dostawców w ww. okresie nie stanowi pomyłki, o której mowa w § 15 ust. 1 rozporządzenia - nie został on wpisany na skutek błędu, lecz zgodnie ze stanem faktycznym istniejącym w tym okresie, gdyż o nadanie odrębnego numeru NIP dla Gminy i zarejestrowanie jej, jako czynnego podatnika podatku VAT, Gmina wystąpiła w roku 2010.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do wystawienia faktur korygujących dotyczących obrotu dokonanego przez Gminę w latach 2006-2010 potwierdzonego fakturami VAT wystawionymi w tym okresie przez dostawców formalnie na NIP Urzędu Miasta i Gminy, a w rzeczywistości dotyczących zakupów dokonywanych przez Gminę, pomimo iż Gmina swój własny numer NIP otrzymała dopiero w 2010 r., wskazać należy, iż faktury korygujące do faktur VAT dokumentujących sprzedaż (obrót) może wystawić tylko wystawca faktury pierwotnej, czyli sprzedawca towarów lub usług, a nie kupujący. Zatem niemożliwe jest wystawienie przez Gminę faktur korygujących do faktur wystawionych przez jej dostawców w latach 2006-2010.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.